Σάββατο 20 Ιουλίου 2019

Road Trip 2019: Βελιγράδι ( Belgrade) - Βιέννη ( Vienna) - Νόβι Σαντ (Novi Sad)

 Μετά από ένα αρκετά δύσκολο Μάιο και Ιούνιο, με πολλές υποχρεώσεις, πραγματοποιήσαμε ένα ακόμα "ταξίδι δρόμου", το οποίο είχα φροντίσει να οργανώσω από την άνοιξη κιόλας. Όλα τα ταξίδια αυτού του είδους, χρειάζονται οργάνωση όχι μόνο για το κλείσιμο των καταλυμάτων, αλλά και για πλήθος άλλων λεπτομερειών , όπως τις διαδρομές, τα διόδια, τις συναλλαγματικές ισοτιμίες, τα αξιοθέατα που θέλεις να δεις κλπ.

 Πρώτα ορίζεις τον τελικό προορισμό. Κι αυτός για φέτος ήταν  η Βιέννη, η αυτοκρατορική Βιέννη. Δεύτερον επιλέγεις την ευκολότερη για σένα διαδρομή σε σχέση με τα χιλιόμετρα που μπορείς να οδηγήσεις σε ημερήσια βάση και συγχρόνως καθορίζεις τις ενδιάμεσες στάσεις σου. Εδώ λαμβάνεις υπόψη σου και την εμπειρία που έχεις αποκτήσει από προηγούμενα ταξίδια καθώς και τις συμβουλές άλλων φίλων, που έχουν κάνει πρόσφατα τις διαδρομές αυτές. Έτσι το πρόγραμμα καθορίστηκε ως εξής: Βελιγράδι (διανυκτέρευση) - Βιέννη (4 βράδια) - Νόβι Σάντ (διανυκτέρευση), επιστροφή από τον ίδιο δρόμο. Σύνολο χιλιομέτρων 2727.

Η πρόκληση φέτος ήταν ότι πέρα από τη δική μου οικογένεια και παρέα, μας ακολούθησε κι ένα ακόμα φιλικό ζευγάρι με το δικό τους αυτοκίνητο. Κι όταν λέω μας ακολούθησε κυριολεκτώ, εννοώντας ότι δεν έπρεπε να με χάσει από τα μάτια του, καθώς δεν είχε πλοηγό. Αυτό μπορεί να ήταν εύκολο όταν ακολουθείς τον Ε75, αλλά εντός των πόλεων είναι πολύ δύσκολο ενίοτε και επικίνδυνο.
Ξεκινήσαμε πρωί, γύρω στις 8,30 για να καλύψουμε με άνεση τα πρώτα 741 χλμ της διαδρομής μας. Επέλεξα να αποφύγω τη διαδρομή διαμέσου της Βουλγαρίας, μη ξεχνώντας την περσινή μας ταλαιπωρία αλλά και τις αναφορές φίλων που έλεγαν ότι η διαδρομή από τα Σκόπια είναι πιο εύκολη αν και πιο μακρινή. Και είχαν δίκιο. Οδικό δίκτυο πολύ καλό και στις δύο χώρες πλην της Ελλάδας, έλεγχοι στα σύνορα σε λογικά πλαίσια, δίχως περίεργες καθυστερήσεις, πυκνό δίκτυο (ΣΕΑ) Σταθμών Εξυπηρέτησης Αυτοκινήτων. Τα διόδια εντός Σκοπίων πληρώνονται με ευρώ, με κόστος από 1 ως 2 ευρώ. Στη δε Σερβία, πληρώνεις ανάλογα τα χιλιόμετρα που έχεις κάνει ( κι εδώ με ευρώ), παίρνεις το χαρτάκι από το πρώτο κιόσκι που βρίσκεις και πληρώνεις λίγο πριν την έξοδο των τριων μεγάλων τους πόλεων. Λίγο πιο ακριβά από πέρσι αλλά με συνεχείς παρεμβάσεις, οι δρόμοι τους βελτιώνονται σταθερά. Όλα τα κομμάτια είναι διπλής κατεύθυνσης, σε αντίθεση με ένα τελευταίο κομμάτι στην χώρα μας, πριν τους Ευζώνους, το οποίο δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν εκσυγχρονίζεται.

Το παλιό παλάτι ( Βελιγράδι)
Αργά το απόγευμα καθώς φτάναμε στο Βελιγράδι, ο ουρανός σκοτείνιασε και μια ολιγόλεπτη μπόρα δυσκόλεψε την έτσι κι αλλιώς πυκνή κυκλοφορία. Ευτυχώς σταμάτησε και μπορέσαμε να μπούμε στην πόλη με σχετική ευκολία και να βρεθούμε στο ξενοδοχείο μας. Μόλις μπήκαμε στο ξενοδοχείο, άρχισε μια κατακλυσμιαία βροχή, διάρκειας γύρω στις δύο ώρες, χαλώντας μας το πρόγραμμα για μια γρήγορη εξερεύνηση στην πόλη. Με που κόπασε, πήραμε τις ομπρέλες μας και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης, τον πεζόδρομο της Kneza Mihaila. Διανύσαμε τα περίπου 3 χλμ με χαλαρό ρυθμό, σε μια πόλη σχεδόν έρημη, πρέπει να συνέβαλε σε αυτό η ημέρα Κυριακή καθώς και η έντονη βροχόπτωση που προηγήθηκε. Η πιο μεγάλη απογοήτευση ήταν όταν φτάσαμε στο πεζόδρομο και συνέκρινα τον περσινό χαμό που γινόταν με τα άδεια, βρεγμένα καθίσματα σε όλα τα καταστήματα της περιοχής. Καθίσαμε σε ένα κατάστημα της πλατείας για να φάμε, και ενώ η βροχή σταμάτησε για όσο διαρκούσε το γεύμα μας. Με που βγήκαμε οι πρώτες ψιχάλες έκαναν την εμφάνιση τους και πάλι, οπότε επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας, έτσι κι αλλιώς η ώρα είχε περάσει, έπρεπε να ξεκουραστούμε για την επόμενη ημέρα. Κρίμα πάντως για τους φίλους μας, που δεν είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν το Βελιγράδι, όπως το είχα σχεδιάσει.
  Την επόμενη ημέρα αφού φάγαμε το πρωινό μας, ξεκινήσαμε για να βγούμε από την πόλη. Γενικά το Βελιγράδι έχει απίστευτο κυκλοφοριακό πρόβλημα στους κόμβους εξόδου και εισόδου από την πόλη, οπότε το να βγούμε και πάλι στο Ε75, τα δύο αυτοκίνητα κοντά κοντά για να μην χάσει ο ένας τον άλλο, έγινε με αρκετή δυσκολία μιας και οι "σφήνες" των άλλων αυτοκινήτων είναι δεδομένες. Πάντως τα καταφέραμε και σε δύο ώρες περίπου βρισκόμαστε στα σύνορα με την Ουγγαρία. Γρήγορο πέρασμα και στάση αμέσως μετά στα πράσινα, ξύλινα σπιτάκια για την Βινιέτα κυκλοφορίας. Από εδώ αγοράζεις συγχρόνως και τη βινιέτα της Αυστρίας, συνολικού κόστους 36 ευρώ, με ισχύ 10 ημερών.
Η διαδρομή ευχάριστη σε ένα τοπίο πεδινό, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο πέρα από την έντονη ευωδία της κόκκινης πιπεριάς, που καλλιεργείται σε μεγάλες εκτάσεις σε όλη την Ουγγαρία από την οποία φτιάχνεται το εθνικό μπαχαρικό της χώρας, την πάπρικα. Λίγο πριν την Βουδαπέστη η κυκλοφορία κόλλησε. λόγω κάποιων έργων που έκαναν στο ένα ρεύμα κυκλοφορίας. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από τον απίστευτο αριθμό από νταλίκες, που χρησιμοποιούν αυτό το δρόμο. Το ξεπεράσαμε κι αυτό με μια καθυστέρηση περίπου τριων τετάρτων και αφού κάναμε μια στάση για να ξεκουραστούμε ξεκινήσαμε για τη Βιέννη. Περάσαμε τα ανοιχτά πλέον σύνορα και μετά από λίγο πέσαμε και πάλι σε έργα, ξανά σημειωτόν για αρκετή ώρα μέχρι να ξεμπλοκάρουμε. Γύρω στις 4 το απόγευμα ήμασταν στον εσωτερικό περιφερειακό της πόλης, που τον πετύχαμε σε ώρα αιχμής, με απίστευτη κίνηση και οδηγικές συμπεριφορές όχι και τόσο κόσμιες, όπως συνήθως ακούμε για τις χώρες της Κ. Ευρώπης. Παρκάραμε σε ένα πάρκιν που βρισκόταν κοντά στο κατάλυμα που είχαμε κλείσει με την καλύτερη τιμή της περιοχής ( 15 ευρώ το 24/ωρο). Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματα μας και μοιράσαμε τους χώρους - είχα κλείσει ένα διαμέρισμα σε μια από τις παλιές πολυκατοικίες της πόλης, με την χαρακτηριστική  εσωτερική αυλή, αρκετά μεγάλο για την άνετη διαμονή μας.

Βιέννη

ankt Mariahilf
  Πρώτη έξοδο μας το ίδιο απόγευμα, στη γειτονιά που μέναμε, τη Neubau και τον εμπορικό πεζόδρομο Mariahilfer. Αν και τα μαγαζιά είχαν κλείσει (ως τις 7 μμ και το τελευταίο κατάστημα έχει κλείσει), η βόλτα μας ήταν απολαυστική. Εδώ υπάρχουν καταστήματα με πολλές γνωστές μάρκες αλλά και άλλα φθηνότερα, αν ψάξεις σίγουρα μπορείς να βρεις αρκετές ευκαιρίες για ψώνια.
Πολύ κόσμος κυκλοφορούσε, κυρίως νέος κόσμος και μετανάστες κάνοντας τη βόλτα τους. Ιδιαίτερα σταθήκαμε στην εκκλησία Sankt Mariahilf αφιερωμένη στον αρχάγγελο Μιχαήλ, ένας σχετικά μικρός καθολικός ναός, του 1750 περίπου, με ιδιαίτερα όμως αρχιτεκτονικά στοιχεία.
  Στον κεντρικό πεζόδρομο θα βρεις αρκετά μαγαζάκια με πρόχειρο φαγητό αλλά να μπεις στους παράδρομους, υπάρχουν πολλά εστιατόρια και μπαράκια για κάθε γούστο. Προσοχή μόνο στο ωράριο, τα μαγαζιά δεν διανυκτερεύουν όπως στην Ελλάδα, είναι χαρακτηριστικό ότι σε ένα μπαράκι που καθίσαμε για ένα ποτό κατά τις 10 το βράδυ, στις 11 παρά, μας ειδοποίησαν ότι έπρεπε να πληρώσουμε διότι το μαγαζί θα έκλεινε σε 10 λεπτά(!). Γενικά το βράδυ κάντε έναν έλεγχο, μέχρι ποια ώρα λειτουργεί το μαγαζί, που θέλετε να καθίσετε.

Καθεδρικός Ναός Αγίου Στεφάνου
  Την άλλη μέρα το πρόγραμμα προέβλεπε επίσκεψη στο κέντρο της πόλης. Η μετάβαση μας έγινε εύκολα με το μετρό. Γενικά όπου θέλεις να μετακινηθείς εντός της πόλης, το κάνεις εύκολα με το συνδυασμό τους μετρό και του τραμ. Αυτά είναι και τα δύο ΜΜΜ, που κυκλοφορούν εντός της πόλης (αστικά δεν υπάρχουν) και εξυπηρετούν άριστα, με πυκνότατα δρομολόγια. Επίσης εδώ φάνηκε πολύ χρήσιμο και το Google map, καθώς σε καθοδηγεί με απόλυτη ακρίβεια για τα μέσα που πρέπει να χρησιμοποιήσεις, ώστε να μην ταλαιπωρηθείς άδικα.
Η πρώτη μας στάση φυσικά ήταν η κεντρική πλατεία της πόλης, η Stephansplatz με τον επιβλητικό ναό του Αγίου Στεφάνου. Η ανοικοδόμηση του ξεκίνησε τον 12ο αιώνα και μέσα από συνεχείς προσθήκες και τροποποιήσεις πήρε τη σημερινή του μορφή. Εξωτερικά σε

Εσωτερικό Αγίου Στεφάνου
εντυπωσιάζει το μέγεθος του, η περίτεχνη στέγη του καθώς και τα πολλά ιδιαίτερα διακοσμητικά του στοιχεία. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του Ναού, ως το σημείο που σου επιτρέπεται δίχως εισιτήριο, σου κάνει εντύπωση η έντονη αίσθηση θρησκευτικότητας που αποπνέει, σε αυτό βέβαια συμβάλει και η μελωδία από το εκκλησιαστικό όργανο που ακούγεται συνεχώς.

Anker Clock
Η επόμενη μας στάση στάση ήταν στο περίφημο Anker Clock, ένα μοναδικό ρολόι του 1914, προσαρμοσμένο σε μια γέφυρα που ενώνει δυο κτίρια, επηρεασμένο από το καλλιτεχνικό κίνημα της αρτ νουβό. Η ώρα διαβάζεται οριζόντια ενώ μια πλάκα πιο χαμηλά σε καθοδηγεί για τις εικόνες και τη σχέση τους με ιστορικά πρόσωπα της πόλης. Το διάβασμα της ώρας αν και εύκολο τελικά, στην αρχή χρειάστηκε να παιδευτώ λίγο για να το ανακαλύψω.
Είσοδος στο Χόφμπουργκ από τη Michaelerplatz
  Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε για την Michaelerplatz, την πλατεία μπροστά από το ανάκτορο Χοφμπουργκ - σαν να λέμε τα χειμερινά ανάκτορα. Το συγκρότημα είναι τεράστιο, γεμάτο μουσεία, την ισπανική σχολή ιππασίας (για όποιον τον ενδιαφέρουν τα άλογα), κυβερνητικά κτίρια και τεράστιους κήπους. Καλή επιλογή αποδείχθηκε η αγορά του εισιτηρίου Sissi, που σου δίνει πρόσβαση σε τρία μουσεία, το μουσείο της Σίσσυ (γεμάτο πανάκριβα και πολυτελή για την εποχή σερβίτσια όλων των ειδών), το μουσείο των αυτοκρατορικών θησαυρών και το παλάτι του Σένμπρουκ ( θερινά ανάκτορα). Είναι αλήθεια ότι παντού συναντάς τον θρύλο της θλιμμένης αυτοκράτειρας. Αν και πολύ όμορφη πόλη η Βιέννη από μόνη της, οι Βιεννέζοι εκμεταλλεύτηκαν ιδανικά τον "μύθο" της Σίσσυ. Πρέπει να χρωστούν τεράστια χάρη στη Ρομι Σνάιντερ, που ενσάρκωσε με απόλυτη επιτυχία την αγαπημένη τους αυτοκράτειρα, στην ομώνυμη ταινία, φέρνοντας την κοντά σε κάθε θνητό....
Cafe Central
  Επόμενη στάση το ιστορικό Cafe Central. Ήμαστε τυχεροί που μπήκαμε δίχως αναμονή. Εξωτερικά
το κτίριο δεν λέει πολλά, εσωτερικά όμως εκπληρώνει τις προσδοκίες σου. Αρχιτεκτονική και διάκοσμος, που σε παραπέμπει σε άλλες εποχές, γλυκά σίγουρα διαφορετικά από αυτά που έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας, με τη δική τους χάρη όμως, τιμές ακριβές για το δικό μας βαλάντιο αλλά σίγουρα η επίσκεψη σε ένα από τα καλά cafe της πόλης αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της όλης εμπειρίας της επίσκεψης στη Βιέννη. Τέλος πρέπει να γνωρίζετε ότι αν θέλεις να αφήσεις κάποιο φιλοδώρημα στον σερβιτόρο (οποιουδήποτε καταστήματος στη Βιέννη) αυτό ανέρχεται στο 10% του λογαριασμού. Δεν είναι όμως υποχρεωτικό.
Συνεχίσαμε με μια βόλτα στον εμπορικό πεζόδρομο Kärntner Straße, με πολλά καταστήματα γνωστών αλυσίδων, τουριστικών ειδών και γρήγορου φαγητού. Πέρα από κάποια ενθύμια, δεν συνιστάται η αγορά οτιδήποτε από εδώ, μιας και στην πατρίδα μας μπορείς να τα βρεις πολύ πιο φτηνά. Παντού στη Βιέννη συναντάς κιόσκια με τα περίφημα hot dogs της πόλης, που αποτελούν μια γρήγορη και φτηνή λύση για να ικανοποιήσεις την πείνα σου. Το νερό όμως είναι πανάκριβο.

Ενυδρείο της Βιέννης
  Αν και η Αυστρία διαθέτει νερό πολύς καλής ποιότητας (πίνεις άφοβα από τη βρύση) και στα καταστήματα σου φέρνουν νερό, το μπουκαλάκι στοιχίζει πάνω από 2 ευρώ (!).
Επιστρέψαμε στη γειτονιά μας, αλλά πριν πάμε στο σπίτι μας για ξεκουραστούμε, επισκεφτήκαμε το Ενυδρείο της πόλης, που βρίσκεται εκεί κοντά. Δεν είναι κλασσικό ενυδρείο, αλλά περισσότερο ένα θεματικό πάρκο με τα διάφορα περιβάλλοντα και την πανίδα τους, χωρισμένα στους 10 ορόφους του κτιρίου.  Μπορείς να δεις από αράχνες, φίδια, μαϊμούδες ως και καρχαρίες.

Παλάτι Schönbrunn (από την πλευρά των κήπων)
Την επόμενη ημέρα το πρόγραμμα προέβλεπε επίσκεψη στο παλάτι Schönbrunn, το θερινό ανάκτορο των ηγετών της Αυστρο-ουγγκρικής Αυτοκρατορίας. Μετακινηθήκαμε με το τραμ το οποίο μας έβγαλε μπροστά ακριβώς. Το εισιτήριο Sissi, μας εξασφάλιζε την είσοδο μας στο παλάτι με τα 22 δωμάτια (αυτά είναι επισκέψιμα) στα οποία μπορείς να διαπιστώσεις την απίστευτη χλιδή που απολάμβαναν οι γαλαζοαίματοι της εποχής εκείνης, μα πιο εντυπωσιακό απ΄ όλα ήταν οι αίθουσα των επίσημων εκδηλώσεων τους.  Η αλήθεια είναι ότι οι επισκέπτες είναι χιλιάδες καθημερινά, παρ΄ όλα αυτά αν αποφύγεις τα γκρουπ και πάρεις και τον αυτόματο μεταφραστή, η περιήγηση σου στα δωμάτια αποκτά ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στους κήπους, δεν είναι δωρεάν πλέον, κι εδώ πληρώνεις εισιτήριο. Γενικά όπου κι αν θέλεις να μπεις, πληρώνεις άλλο εισιτήριο. Περπατήσαμε στους κήπους για αρκετή ώρα, φωτογραφηθήκαμε, απολαύσαμε την ομορφιά των χρωμάτων και την επιβλητικότητα του όλου χώρου. Μπορείς , αν θέλεις να περιηγηθείς στην περιοχή με τρενάκι ή να
Η "ρόδα" στο Prater, σύμβολο κατατεθέν της πόλης.
επισκεφτείς τον ζωολογικό κήπο της Βιέννης, που βρίσκεται εδώ αλλά για μας η βόλτα στον κήπο, παρά την υπερβολική ζέστη της ημέρας, μας ικανοποίησε περισσότερο.
Το απόγευμα σειρά είχε το περίφημο Prater, με την τεράστια ρόδα (κατασκευή του 1897), από την οποία έχεις την ευκαιρία να δεις την πόλη από ψηλά. Το Prater είναι ένα τεράστιο Λούνα Παρκ, η χαρά του παιδιού, με πολλά διαφορετικά παιχνίδια για τολμηρούς και μη!
Η συνέχεια προέβλεπε, μια νυχτερινή βόλτα στο κέντρο της πόλης, κόσμος πολύς, ιδιαίτερα χαμηλά προς το ποτάμι, που όσο ανέβαινες προς την πλατεία του Αγίου Στεφάνου αραίωνε. Καθίσαμε σε ένα από τα κεντρικά καφέ απολαμβάνοντας την μπύρα μας και χαζεύοντας τον κόσμο που περνούσε από μπροστά μας.

Naschmarkt
  Η τελευταία μας ημέρα προέβλεπε ένα πέρασμα από την ανοιχτή αγορά του Naschmarkt, μια λαϊκή που σε εντυπωσιάζει με την ποικιλία των προϊόντων της και τα πολλά μικρά μαγαζάκια γρήγορου φαγητού απ΄ όλον τον κόσμο. Δεν είναι φτηνή συγκρινόμενη με τις τιμές της πατρίδας μας, αλλά μια γρήγορη επίσκεψη αξίζει τον κόπο, ιδιαίτερα αν είναι Σάββατο.
Αυτό που απολαμβάνω σε τέτοιου είδους ταξίδια, είναι να περπατώ διαμέσου των κεντρικών οδών, προσπαθώντας να αντιληφθώ 

Όπερα

Λεπτομέρεια κτιρίου
την ιδιαιτερότητα της κάθε πόλης. Το κέντρο της Βιέννης, αλλά και τα γύρω διαμερίσματα του, έχουν διατηρήσει τα χαρακτηριστικά που είχε η πόλη στα μέσα του 19ου αιώνα, τότε που η πόλη ορίστηκε ως πρωτεύουσα της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Δεν γκρέμισαν τα παλιά τους κτίρια, αυτά που δίνουν χρώμα στην πόλη για να κτίσουν κακόγουστες πολυκατοικίες αλλά φροντίζουν να διατηρούν σε άριστη κατάσταση τα υπάρχοντα. Ακόμα κι αυτά που καταστράφηκαν στον πόλεμο, επιδιορθώθηκαν στην αρχική τους μορφή.  Όλα σε άριστη κατάσταση, παντού υπάρχουν γερανοί για την ανακαίνιση τους. Ελάχιστα τα κτίρια που χαρακτηρίζονται από νεωτεριστική διάθεση. Πουθενά δεν βλέπεις κάποιο κακόγουστο γκράφιτι με οποιοδήποτε σύνθημα ή ζωγραφιά, πουθενά δεν βλέπεις αδέσποτα, παντού η αίσθηση της καθαριότητας και της καλαισθησίας είναι παρούσες. Αυθαίρετη κατάληψη πεζοδρομίων δεν θα δεις πουθενά, αντίθετα ο Δήμος δίνει στους καταστηματάρχες ένα χώρο στον δρόμο, στον οποίο φτιάχνουν ένα βάθρο και εκεί βάζουν τα τραπεζάκια τους. Το πεζοδρόμιο είναι ιερό. Στην πόλη υπάρχει ένας οργασμός ανακαινίσεων και 
αναπλάσεων, που αυτό με απλά λόγια σημαίνει ανάπτυξη. Η Βιέννη, για έβδομη χρονιά κατακτά τον τίτλο της πόλης με την καλύτερη ποιότητα ζωής και αυτό είναι εμφανές παντού. Είναι ακριβή πόλη, ως τουριστικός προορισμός; Όχι όσο περίμενα! Μπορείς να περάσεις οικονομικά κατά τη διαμονή σου και να εκμεταλλευτείς τα πλεονεκτήματα που σου προσφέρει η πόλη. Φθηνές συγκοινωνίες ή να αγοράσεις την Vienna Travel Pass, που σου δίνει δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα ΜΜΜ και δωρεάν είσοδο στα μουσεία, κάνοντας βέβαια έναν έλεγχο τι μπορείτε να καλύψετε σε μία ημέρα. Το πιο ακριβό είδος είναι το νερό. Το μισό λίτρο κοστίζει πάνω από 2 ευρώ. Το νερό της βρύσης πίνεται και σου φέρνουν νερό μαζί με τον καφέ σε ένα μικρό ποτηράκι πάντα. Γενικά είναι μια πόλη, που πουλά τρία πράγματα και αυτό το κάνει με άριστο τρόπο. Την αρχιτεκτονική μορφή της πόλης (μια ευρωπαϊκή πόλη του 19ου αιώνα), τη Σίσσυ και τη κλασική μουσική. Διαλέγεις και παίρνεις ανάλογα με τα γούστα σου!
Νόβι Σαντ-κεντρική πλατεία-ο Ναός της Παρθένου Μαρίας
Την άλλη μέρα αναχωρώντας από την πόλη, αισθανόμασταν ικανοποιημένοι διότι η Βιέννη μας έδωσε όσα προσδοκούσαμε από αυτήν σε μια τόσο σύντομη διαμονή.

Νόβι Σαντ

Ο δρόμος της επιστροφής μας ήταν ο ίδιος, με την ίδια ταλαιπωρία έξω από τη Βουδαπέστη αλλά με προορισμό μας αυτή τη φορά το Νόβι Σαντ της Σερβίας. Μια πόλη περίπου 250000 χιλιάδων ανθρώπων, με σημαντική ιστορία. Δυστυχώς φτάσαμε αργά, οπότε κάναμε μία μόνο βόλτα στο ιστορικό κέντρο της πόλης (κλειστό για τα αυτοκίνητα) και τους γύρω πεζόδρομους,  με εκατοντάδες κατοίκους να απολαμβάνουν τη βόλτα τους ανάμεσα στην κεντρική πλατεία, τα εστιατόρια και τις καφετέριες και το πάρκο του Δούναβη. Στην πλατεία σε εντυπωσιάζει ο ρωμαιοκαθολικός Ναός της Παρθένου Μαρίας αλλά και τα άλλα δημόσια κτίρια του 19ου αιώνα. Δυστυχώς δεν είχαμε αρκετή ώρα στη διάθεση μας για να επισκεφτούμε το
Νόβι Σαντ-κεντρική πλατεία.
κάστρο της πόλης αλλά και αυτή μικρή μας βόλτα ήταν αρκετή για να καταλάβουμε ότι αξίζει στο μέλλον να επιστρέψουμε και πάλι στην πόλη. 
  Την τελευταία ημέρα ξεκινήσαμε σχετικά πρωί για να διανύσουμε τα 850 χλμ που μας χώριζαν από το σπίτι μας. Ο δρόμος είχε ελάχιστη κίνηση (Σάββατο και οι νταλίκες ήταν ελάχιστες), οι έλεγχοι στα σύνορα σχετικά γρήγοροι, οι στάσεις μας περίπου σε κάθε τριακόσια χιλιόμετρα. Όλα πήγαν καλά!
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι μπορεί η διαδρομή να είναι κουραστική, αλλά στη δική μου οικογένεια ταιριάζει καλύτερα από ένα οργανωμένο ταξίδι μέσω πρακτορείου. Σκοπός μας στα ταξίδια που κάνουμε δεν είναι τόσο να δούμε τα αξιοθέατα (το κάνουμε και αυτό), αλλά να δούμε τη λειτουργία των πόλεων που επισκεπτόμαστε. Μοιραία κάνουμε τις συγκρίσεις με τις δικές μας πόλεις, τα έχω γράψει κι άλλες φορές, και με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι το ζητούμενο πια είναι πως οι πόλεις θα έχουν ένα πιο λειτουργικό χαρακτήρα για τους κατοίκους τους. Επίσης πως αξιοποιούν το κέντρο των πόλεων τους, πως διατηρούν την ιστορικότητα του και πως το θέτουν στη διάθεση των κατοίκων αλλά και των επισκεπτών τους. Φαίνεται ότι αυτά είναι δεδομένα για την υπόλοιπη Ευρώπη, για εμάς δυστυχώς είναι ζητούμενα ακόμα.

4 σχόλια:

  1. Είναι ωραιότερο να ταξιδεύεις με το αυτοκίνητό σου και να βλέπεις ό,τι θεωρείς ωραιότερο. Επειδή έχω πάει οργανωμένα ταξίδια με πρακτορείο θα πω ότι δεν έχεις αγχος αλλά πολλές φορές σκέφτηκα '' τι ωραία που θα ήταν να ήμασταν με το δικό μας αυτοκίνητο''!
    Ωραία η περιγραφή του ταξιδιού. Σαν να είμαστε παρέα σου Και πολλές χρήσιμες πληροφορίες
    Και του χρόνου Βασίλη να πατε όπου επιθυμείτε
    Καλό μήνα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ για τις ευχές σου Άννα! Σιγά σιγά επιστροφή στη χειμερινή καθημερινότητα μας. Νάσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όμορφη πόλη το Βελιγράδι φαίνεται πέρασες καλά εκεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όλα τα σχόλια σας με χαροποιούν και τυγχάνουν απάντησης.

Νάρκισσος, ο μυθικός ωραιοπαθής!

    « Αυτός που ερωτεύεται τον εαυτό του δεν θα έχει αντίπαλους ».  -Βενιαμίν Φραγκλίνος Ο Νάρκισσος είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας της...