Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020

Λέοναρντ Κόεν ( μικρό αφιέρωμα )

   Καναδός, εβραϊκής καταγωγής, ποπ τραγουδοποιός, ποιητής και συγγραφέας, , που όλους μας, έτσι πιστεύω, μας συγκίνησε κάποτε με την φωνή του. Αγάπησε την Ύδρα από τα νιάτα του, αγόρασε σπίτι στο νησί (1960) και διέμενε εκεί για μεγάλα διαστήματα της ζωής του. 

 


  Η φωνή του μοναδική, βελούδινη, εύκολα αποτυπωνόταν στο μυαλό του κάθε ακροατή. Αγαπημένο μου τραγούδι του, το " Dance me to the end of love ". Το πρωτάκουσα νεαρός δάσκαλος ακόμα, σε μια βοτσαλωτή παραλία στο Καστελλόριζο, σε ένα walcman της εποχής από μία κασέτα που μου είχε στείλει μια πολύ καλή φίλη με ξένα τραγούδια που ακούγονταν στην Πατρίδα μας εκείνη την εποχή. Για χρόνια πίστευα ότι αναφερόταν σε κάποια ιστορία ερωτικής εγκατάλειψης. Η Ιστορία του είναι όμως πολύ πιο τραγική. Οι στίχοι του έχουν σχέση με το "ολοκαύτωμα" και τα ναζιστικά κρεματόρια, ένα από τα πιο απεχθή ιστορικά εγκλήματα, που η γενιά μας κουβαλά, έστω κι αν δεν ζήσαμε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.  Αναφέρεται, εν περιλήψει, στο Άουσβιτς και την ακατανόητη πράξη των Ναζί, να τοποθετούν μία ορχήστρα κλασσικής μουσικής, από Εβραίους κατάδικους, η οποία έπαιζε τα σπουδαία έργα των μεγάλων Γερμανών συνθετών την ώρα που μπροστά του περνούσαν οι ομοεθνείς τους για να δηλητηριαστούν ομαδικά στους ειδικά διαμορφωμένους θαλάμους, αφού τους απογύμνωναν στην κυριολεξία και στη συνέχεια τα πτώματα τους ή θα καίγονταν ή θα θάβονταν σε ομαδικούς τάφους. Δεν ξέρω αλλά, η ιστορική αυτή βαρβαρότητα πάντα με άφηνε εμβρόντητο για το πως το μίσος μιας ιδεολογίας μπορεί να αφαιρέσει από τον άνθρωπο το βασικό του στοιχείο, την ανθρωπιά! Και πάντα με φοβίζουν όλοι αυτοί που φωνασκούν επιδεικνύοντας τα μπράτσα τους με τις σβάστικες για το που μπορούν να φτάσουν. 

  Το τραγούδι λοιπόν αυτό του Κόεν, όσο κι αν η γλυκιά του μελωδία κάποτε με ταξίδευε σε κόσμους ονειρικούς, ερωτικούς και μοναχικούς σήμερα μου θυμίζει την βαρβαρότητα που μπορεί να επιδείξει ο άνθρωπος απέναντι στον διαφορετικό άνθρωπο. Το χαίρομαι όμως! Διότι δεν με αφήνει να ξεχάσω! Πάντα πρέπει να θυμόμαστε τα άκρα στα οποία μπορεί να κινηθεί ο άνθρωπος για να πολεμάμε ενάντια τους. Και το πρώτο, το βασικό όπλο μας είναι η μνήμη!

  Κλείνοντας, αφήνω εδώ τους στίχους του  αυτούς, ( καμιά σχέση με τα παραπάνω ), που εμένα κάτι έχουν να μου πουν, έτσι δίχως κανέναν άλλον σχολιασμό.

Βαθιά όσο χίλια φιλιά

Ήρθες σε μένα σήμερα το πρωί και μου συμπεριφέρθηκες σαν κρέας. 
Θα έπρεπε να ήσουν άντρας για να καταλάβεις πόσο καλό ήταν, πόσο γλυκό. 
Είσαι το άλλο μου μισό, σαρξ της σαρκός μου, θα σε γνώριζα στον ύπνο μου αλλά
 ποιος άλλος εκτός από σένα θα μπορούσε να με οδηγήσει τόσο βαθιά 
όσο χίλια φιλιά.
 
Σε αγάπησα όταν ανοίχτηκες σαν κρίνο στη ζέστη, 
γιατί όπως βλέπεις είμαι απλά ένας χιονάνθρωπος στη βροχή και στο χιονόνερο,
 που σε αγάπησε με την παγωμένη αγάπη του, δίνοντάς σου ένα χέρι βοηθείας,
 με όλο του τον εαυτό. 
Με χίλια φιλιά.
 
Ξέρω έπρεπε να μου πεις ψέμματα, έπρεπε να με απατήσεις, 
να ποζάρεις καυτά πίσω από τα πέπλα του δόλου, 
μια τέλεια αριστοκράτισσα του πορνό, τόσο κομψή μα τόσο φθηνή, 
είμαι γέρος αλλά ακόμη ασχολούμαι με αυτά. 
Με χίλια φιλιά.
 
Είμαι καλός στο αγαπάν και στο μισείν, είναι καλό όσο παγώνω. 
Γυμνάζομαι, αλλά είναι πολύ αργά.
 Φαίνεσαι όμορφη, πράγματι, σε αγαπούν όλοι στο δρόμο. 
Αν μπορούσα να κουνηθώ, θα έπεφτα στα γόνατα μπροστά σου, 
τόσο χαμηλά όσο χίλια φιλιά.
 
Το φθινόπωρο πέρασε πάνω από το δέρμα σου, άφησε κάτι στο μάτι μου, 
ένα φως που δεν χρειάζεται να ζει, αλλά ούτε και να πεθάνει. 
Ένα αίνιγμα στο βιβλίο της αγάπης, σκοτεινό και εξαφανισμένο, 
μέχρι να λυθεί με τον χρόνο και το αίμα.
 Με χίλια φιλιά.
 
Ακόμη ασχολούμαι με το κρασί, ακόμη χορεύω μάγουλο με μάγουλο, 
η μπάντα παίζει Auld Lang Syne, αλλά η καρδιά δεν υποχωρεί.
 Έτρεξα με την Ντιζ και τραγούδησα με τον Ρέι, ποτέ δεν τους καπέλωσα, 
αλλά μια δυο φορές με άφησαν αν παίξω.
Με χίλια φιλιά.
 
Σε αγάπησα όταν ανοίχτηκες σαν κρίνο στη ζέστη, 
γιατί όπως βλέπεις είμαι απλά ένας χιονάνθρωπος στη βροχή και στο χιονόνερο, 
που σε αγάπησε με την παγωμένη αγάπη του, δίνοντάς σου ένα χέρι βοηθείας, 
με όλο του τον εαυτό. 
Με χίλια φιλιά.
 
Δεν χρειάζεται να με ακούσεις τώρα, και καθεμιά μου λέξη θα μου γυρίσει μπούμερανγκ.
Για χίλια φιλιά.


10 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Βασίλη.
    Διάβασα Κοέν και έσπευσα να ανοίξω την ανάρτησή σου.
    Τον άκουσα στο "Suzanne" το 1977, στη Θεσσαλονίκη, φοιτήτρια, από ένα δισκάκι βυνιλίου της φίλης μου της Νατάσσας. Ερωτεύτηκα τη φωνή του και τη μουσική του. Μετά έψαξα τους στίχους του και διαπίστωσα πως ο συνθέτης είναι και ποιητής. Εκπληκτικά τα ποιήματά του. Τον αγάπησα πολύ.
    Το συγκεκριμένο τραγούδι που έχεις φέρει είναι η κορωνίδα της ποιότητας, της ευαισθησίας και του ταλέντου του.
    Πριν το θάνατό του κυκλοφόρησε το τελευταίο του άλμπουμ που ήταν εμπνευσμένο από την κατάσταση που βίωνε. Άρρωστος και ετοιμοθάνατος. Μια ελεγεία στο θάνατο, είναι αυτό το άλμπουμ, και στην προσπάθεια του ανθρώπου να αποχαιρετίσει τη ζωή με αξιοπρέπεια και μεγαθυμία.

    Leonard Cohen - You Want It Darker
    https://www.youtube.com/watch?v=v0nmHymgM7Y

    Mετάφραση στίχων εδώ: https://lyricstranslate.com/el/you-want-it-darker-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8C.html

    Καλό φθινοπωρινό απόγευμα Βασίλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι οι στίχοι του, τα ποιήματα του έχουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία που σε συνδυασμό με την φωνή του δίνουν ένα υπέροχο αποτέλεσμα. Διάβασα τον σύνδεσμο σου... κι αναλογιζόμουν την αγάπη του για την μουσική και τη δύναμη του απέναντι στον επερχόμενο θάνατο.
      Την Καλημέρα μου, Μαρία!!!

      Διαγραφή
  2. Ω λατρεμένος, αγαπημένος καλλιτέχνης. Χρόνια τώρα Βασίλη μου συντροφεύει τις μουσικές μου αναπολήσεις αλλά και στιγμές.
    Μεγάλη προσωπικότητα, σκεπτόμενος, ριζοσπαστικός. Οι μελωδίες και το μουσικό του ύφος ξεχωρίζουν στην εποχή μας.
    Υπέροχο το αφιέρωμα που έκανες και μπράβο σου αγαπητέ φίλε.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Γιάννη, κάθε φορά που τον ακούω νιώθω όμορφα, ένα πραγματικό ταλέντο, υπέροχος!
      Την καλημέρα μου!!!

      Διαγραφή
  3. Πώς να μην ερωτευτεί κανείς τη φωνή του; Σπουδαίος τραγουδοποιός. Άφησε εποχή. Όσο για τα κτηνώδη ναζιστικά ''κατορθώματα'' ποιον σωστό και νοήμονα άνθρωπο δεν άγγιξαν; Εκείνο που εμένα με εντυπωσιάζει σήμερα δεν είναι μόνο πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος, σε τι βαρβαρότητα επιδίδεται όταν μισεί τον συνάνθρωπό του, αλλά ότι υπάρχουν οπαδοι σήμερα αυτών των απάνθρωπων σωβινιστών, όπως του ναζισμού, γιατί ιδεολογία δεν την λέω.
    Σ'ευχαριστούμε γι αυτό το όμορφο αφιέρωμα
    Καλό βράδυ Βασίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το πιο σημαντικό είναι να μην ξεχάσουμε την κτηνωδία και το τι έπραξαν όταν κατόρθωσαν να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους. Αλλά και το σύντομο διάβα τους από την Πατρίδα μας, τα τελευταία χρόνια, είναι ενδεικτικά το τι πρεσβεύουν.
    Την Καλημέρα μου, Άννα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπημένος ο Κοέν, με το I'm Your Man, να είναι από τα πιο αγαπημένα μου από τις δουλειές του αοιδού.
    Αλλά και το πιο πρόσφατο Almost Like the Blues, να κονταροχτυπιέται στα αυτιά μου με το προηγούμενο που ανέφερα!
    Καλό γουίκεντ κύριε Διακοβασίλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κι αυτά βέβαια κι άλλα πολλά, ήταν πραγματικός καλλιτέχνης, αλλά διάλεξα αυτό το τραγούδι για τον συμβολισμό του!
    Την Καλημέρα μου!!!! Αρτίστα του Βωβού!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οπως γνωρίζει ζω στην πόλη του Κοέν. Πολύ συχνά αφιερώματα και σε κάποια που έχω πάει έχω θαυμάσει και ζωγραφικά του έργα !!!
    ... είναι και μένα κάποια πράγματα που δεν μπορώ να τα συλλάβω και μου αφήνουν τον πόνο του παγωμένου .. νεκρώνει το μυαλό μου ... αδύνατον να σκεφτώ κάτι άλλο πέρα από μια τρομερή ασθένεια του ανθρώπου που διαστρέφει τα βασικά του ένστικτα
    αρρωστημένος κανιβαλισμός ... αν έχει λογική αυτός ο όρος

    Αυτάααα σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Στην πόλη του Κόεν, φαντάζομαι ότι έχεις δει και ακούσει πράγματα που εμείς αδυνατούμε. Μεγάλος καλλιτέχνης!
    αρρωστημένος κανιβαλισμός: το ανθρώπινο γένος τρώει τον ίδιο τον εαυτό του. Δυστυχώς μία από τις πλέον μαύρες ιστορίες του είδους μας.
    Νάσαι καλά Μάνια, στην όμορφη Μορεάλη!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όλα τα σχόλια σας με χαροποιούν και τυγχάνουν απάντησης.

Ο φωτεινότερος φακός του κόσμου του Γιώργου Κασαπίδη

    Αν κάποιος θέλει να διαβάσει μια συλλογή διηγημάτων, για μια μικρή επαρχιακή πόλη, τη Δράμα (αλλά και άλλες περιοχές), με την αίσθηση το...