31 Δεκ 2011
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, με το που ξεκίνησε η άδεια μου, μπήκα στο βιβλιοπωλείο που ψωνίζω και ζήτησα νου μου δείξουν τις τελευταίες εκδόσεις. Η κοπέλα μου έδειξε κάποιους τίτλους αλλά για κάποιο λόγο, κόλλησα στο βιβλίο του . Θες η λέξη του τίτλου που κάπου με οδηγούσε ως άνεμος, θες να είναι αυτή η ανεξήγητη αίσθηση που κάποιες φορές έχουμε, ένα άγνωστο πράμα ξαφνικά να μας είναι οικείο; Όταν διάβασα και την περίληψη ήμουν σίγουρος πια ότι αυτό το βιβλίο θα αγόραζα.Ισίδωρου Ζουργού, ΑΝΕΜΩΛΙΑ
Πέντε φίλοι, που μεγαλώνουν μαζί στη Θεσσαλονίκη, με την καθημερινότητα τους, τις επιδιώξεις τους, τους έρωτες τους, τις οικογένειες τους, τον χαμένο τους πόθο και τα χαμένα τους νιάτα, αποφασίζουν να τα αφήσουν όλα πίσω και ν΄ αρμενίσουν στο Αιγαίο για να κερδίσουν το τρόπαιο -της χαμένης αγάπης ή... της ελευθερίας;Σίγουρα περίμενα, ξεκινώντας το διάβασμα του βιβλίου, να βρεθώ κι εγώ με τους πρωταγωνιστές του βιβλίου στο κότερο, κάτω απ΄ τον λαμπρό ήλιο και δίπλα στην αλμύρα της θάλασσας, μακριά από υποχρεώσεις, έστω και νοερώς. Σίγουρα προσδοκούσα μια τελική λύση, που θα μου μου έδειχνε ένα μονοπάτι διαφυγής από την τόσο καταθλιπτική, συντριπτική καθημερινότητα. Το μονοπάτι αυτό δεν υπήρχε, αντίθετα το μόνο σίγουρο στη ζωή αυτή είναι το ... παρόν.
Απογοητεύτηκα! Αν και το βιβλίο το διάβασα απ΄ την αρχή ως το τέλος μονορούφι... ( πολύ ευχάριστη γραφή ομολογώ ).
Τα προβλήματα της ζωής είναι εδώ, κάθε μέρα είναι παρόντα, άλλα τα λύνεις, καινούρια έρχονται... αυτή είναι η ζωή! Ίσως αυτή να είναι και η ομορφιά της ζωής!
Αν και απογοητεύτηκα λοιπόν, τελικά το μήνυμα για μένα ήταν αισιόδοξο... Η διαφυγή δεν είναι η λύση αντίθετα πρέπει να υπομένουμε τις δυσκολίες, να τις αντιπαλεύουμε, αυτές να μας δίνουν ζωή!!!!Δύσκολο το 2011, πιο δύσκολο το 2012; Ναι! Εδώ θα είμαστε, δεν θα κατεβάσουμε το κεφάλι, την ατομική μας υπερηφάνια δεν την χαρίζουμε σε κανέναν!
