 |
| Συμμετοχή στο Χριστουγεννιάτικο δρώμενο του διαδικτυακού συνταξιδιώτη Giannis Pit με το ιστολόγιο ΗΔΥΠΟΤΟΝ |
Αλήθεια τι μπορεί να προσμένεις από τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων; Τη λάμψη των φώτων στις πλατείες των πόλεων και των χωριών; Τις στολισμένες βιτρίνες με ολόφωτα δεντράκια, πλαστικές μπάλες, Αγιοβασίληδες, ελαφάκια, μικρούς τυμπανιστές και πολύχρωμες γιρλάντες. Μία ακόμα ευκαιρία για διασκέδαση; Μία ακόμη ευκαιρία για αντάμωμα με φίλους, ένα ποτήρι κρασί και συνήθως έντονη κουβέντα; Τον εκκλησιασμό; Τον κόσμο που θα επιστρέψει στο χωριό του με την ευκαιρία των γιορτών; Την ελάχιστη διαταραχή της καθημερινότητάς σου; Την αλλαγή του Χρόνου; Την ίδια τη γιορτή σου;
Δεν νομίζω ότι περιμένω (με αγωνία τουλάχιστον) τίποτε από τα παραπάνω.
Περιμένω όμως να δω τα πρόσωπα των παιδιών, των σημερινών χορτασμένων από τα πάντα παιδιών, με αγωνία φανερή μπροστά στις βιτρίνες με τα παιχνίδια. Τα πονηρά τους χαμόγελα όταν κοιτούν τους γονείς τους στα μάτια. Την έκπληξη και τη χαρά τους στις παραμυθιακές Χριστουγεννο - πόλεις που στήνονται σε όλη την Ελλάδα. Τα ροδοκόκκινα μάγουλα τους όταν σε επισκέπτονται μέσα στην παγωνιά για να σου πουν τα Κάλαντα. Τη ζεστή αγκαλιά τους όταν πρόκειται για τα ίδια, τα δικά σου εγγόνια!
Ναι, νομίζω όσα περιγράφεις Βασίλειε, είναι η βαθιά προσμονή των αληθινών και γνήσιων στιγμών της ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι πάντα να απολαμβάνεις τη ζεστή αγκαλιά των ανθρώπων σου και ειδικά των εγγονιών σου!
Καλημέρα!
Σε ευχαριστώ Κική! Να είσαι καλά!
Διαγραφή"Των σημερινών χορτασμένων από τα πάντα παιδιών"! Πόσο ταυτίζομαι με την απορία σου, Βασίλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς γιαγιαδοθεία με 4 εγγονούλες -που έχουν τα πάντα- και δύο παιδιά της κολλητής, σπάω το κεφάλι μου κάθε φορά πώς θα τα κάνω να χαρούν! Και όταν βρεις κάτι και τους το προσφέρεις με όλη σου την αγάπη, βλέπεις λίγο μετά, τη βαριεμάρα -οκ, αυτό ήταν όλο; Θέλουν το επόμενο για να κρατήσουν τη χαρά υψηλά! Και στα 3χρονα, να το καταλάβω. Το πολύ μικρό παιδί χάνει γρήγορα το ενδιαφέρον του. Το κακό είναι στα μεγαλύτερα! Θυμάμαι πόσο λιώναμε στην κυριολεξία τη μοναδική μας κούκλα μέχρι τα επόμενα ίσως Χριστούγεννα, που κάθε Χριστούγεννα ζητούσα ένα τηλέφωνο και με αυτό περνούσα ολόκληρο το χρόνο!
Τι προσμένει αλήθεια το παιδί στις μέρες μας;
Ωραία η ανάρτησή σου, προβληματίζει ....
Ζούμε στα χρόνια, που τα υλικά αγαθά προσφέρονται σε μεγάλες δόσεις. Τα παιδιά έχουν αμέτρητα παιχνίδια. Τα θεωρούν ως κάτι δεδομένο. Οι μεγάλοι τους τα προσφέρουμε με χαρά αλλά εκείνα δεν μπορούν να τα απολαύσουν, να τα αγαπήσουν. Ο καταναλωτισμός αυτό επιτάσσει. Να θέλεις όλο και πολλά, όλο και πιο άχρηστα! Και κάπως έτσι χάθηκε η αίσθηση του μοναδικού. Τα έχουν όλα και στο τέλος είναι σαν να μην έχουν τίποτε....
ΔιαγραφήΝάσαι καλά Αριστέα!
Μ'αρέσει η προσμονή σου. Προσμένεις τα πρόσωπα των παιδιών, ειδικά αν είναι τα εγγόνια σου! Σπουδαίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα βέβαια, αυτά τα χορτασμένα από τα πάντα παιδιά, τα λυπάμαι λίγο. Δεν νιώθουν πραγματικά τη χαρά του να έχεις κάτι που ονειρευόσουν. Μπήκαμε σε μια καταναλωτική κοινωνία με φόρα. Και τα παρασύραμε και αυτά! Αλλά όταν συναντάς στα προσωπάκια τους την έκπληξη και τη χαρά τους είναι σπουδαίο
Να σαι καλά Βασίλη να κλείσεις στην αγκαλιά σου τα δικά σου παιδιά και εγγόνια (έχεις εγγόνια;)
Καλή σου μέρα
Ναι Άννα! Έχω και σε αυτά αναφέρομαι! Κι όλα όσα γράφω σε αυτό το συγγραφικό δρώμενο, είναι αυτά που η καρδιά νιώθει. Τα άσχημα μα και τα όμορφα!
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου!
Να σου ζήσουν Βασίλη μου και να χαίρεσαι τις στιγμές μαζί τους
ΔιαγραφήΒασίλη μου, εστιάζεις στη πιο γλυκιά και ουσιαστική προσμονή, αγαπημένε φίλε. Τα μάτια και οι προσδοκίες των παιδιών και δη των πιο κοντινών παιδιών της οικογένειας, είναι ο καθρέφτης μιας γλυκιάς προσμονής. Της καλύτερης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να σου ευχηθώ με την καρδιά μου, αυτή σου η αγκαλιά να γεμίσει, φίλε μου με τα πιο ζεστά συναισθήματα και τις όμορφες στιγμές.
Σε ευχαριστώ πολύ για μια ακόμα ζεστή και ανθρώπινη συμμετοχή σου, φίλε μου.
Σε ευχαριστώ Γιάννη! Επιπλέον που μου έδωσες την ευκαιρία να ξεκλειδώσω την καρδιά μου αυτές τις μέρες!
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου!
Χαίρομαι διπλά για αυτό, αγαπημένε φίλε, ειλικρινά. Είναι σαν να πιστώνομαι και εγώ ένα μικρό μέρος από όλο αυτό. Σε ευχαριστώ μία ακόμα φορά.
ΔιαγραφήΤρυφερό, λιτό και ουσιαστικό το κείμενό σου, Βασίλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίστεψέ με "αυτά τα χορτασμένα παιδιά" σε μεγάλο βαθμό δεν έχουν χάσει ούτε το χαμόγελο ούτε την έκπληξη και τη χαρά ούτε τα ροδοκόκκινα μάγουλα όταν λένε τα κάλαντα. Γιατί είναι παιδιά όσο κι αν η σημερινή κοινωνία παλεύει να τους τα στερήσει... Ενήλικες που να τους τα ενεργοποιούν χρειάζονται και κατά βάθος το αποζητούν.
Εύχομαι να απολαύσεις όσο δεν παίρνει τη ζεστή αγκαλιά που προσμένεις από τα μικρά αγαπημένα σου!
Σε ευχαριστώ Γλαύκη! Κι έχεις δίκιο... εμείς, όλοι όσοι λογίζονται ως ενήλικες έχουν πέσει ε αυτήν την παγίδα και παρασέρνουν και τα παιδιά τους μαζί.
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου!
Κάπως έτσι είναι Βασίλη τα παιδιά. Και μεις που παλέψαμε για το δικαίωμά τους να ελπίζουν, γινόμαστε και μεις παιδιά και προσμένουμε ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά! Να είσαι καλά Βασίλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καιρός έχει γυρίσματα Αννίκα! Αυτή είναι η ζωή...Ας μάθουμε να την χαιρόμαστε σε κάθε της στροφή.
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου!
Τροφή για σκέψη η συμμετοχή σου Βασίλη. Και εστιάζεις σωστά στην ουσία. Αυτό να μην ξεχνάμε. Να έχουμε προσμονή, για τα ουσιαστικά, τα σπουδαία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου Βασίλη, μας έδωσες μια ξεχωριστή οπτική.
Καλό ξημέρωμα :)
Τα ουσιαστικά, τα ωραία όπως λες... να αυτά είναι τα σημαντικά και δεν πρέπει να χάνουμε τον στόχο μας.
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Μαρίνα!
Πολύ τρυφερή η ανάρτησή σου, Βασίλη! Και έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες, συμφωνώ: τα σημερινά παιδιά είναι χορτασμένα, τα έχουν όλα, αλλά και τίποτα. Κι εγώ δεν ξέρω πού θα καταλήξει όλο αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτομαι, όμως, τα ανήψια μου. Η αδερφή μου τα έχει γεμίσει παιχνίδια, επειδή εμείς δεν είχαμε όσα θέλαμε. Το σπίτι τους είναι ένας παιδότοπος. Αλλά είναι τόσο χορτασμένα που όταν τους δίνουν ένα καινούργιο παιχνίδι, το βλέπουν, το επεξεργάζονται, μπορεί να παίξουν λίγο με αυτό, και μετά συνήθως δεν ξανασχολούνται με αυτό.
Ξέρεις, όμως, κάτι άλλο; Τις περισσότερες φορές που πηγαίνω και παίζουμε, φτιάχνουν δικά τους παιχνίδια, είτε χρησιμοποιώντας τμήματα των παιχνιδιών που έχουν σαν κάτι άλλο από αυτό που είναι, είτε ζωγραφίζοντας ό,τι χρειάζονται σε ένα χαρτί, και σχεδόν πάντα μου δίνουν το ίδιο συγκεκριμένο, ταλαιπωρημένο κουκλάκι να κρατάω! Με άλλα λόγια, τα τόσα παιχνίδια τούς ήταν σχεδόν άχρηστα! Κι αυτό, επειδή τα παιδιά λατρεύουν να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους, και όχι λύσεις πρετ-α-πορτέ. Οπότε, ίσως τελικά να υπάρχει ελπίδα και για τα χορτασμένα παιδιά.
Με το καλό να δεχτείς τα εγγονάκια σου και να σε πνίξουν στις αγκαλιές!
Πολλά φιλιά
Έχεις δίκιο! Τα παιδιά δεν τα χρειάζονται τα τόσα παιχνίδια, απλώς για να πνίγουν τον χώρο που έτσι κι αλλιώς χρειάζονται. Η φαντασία τους άνετα καλύπτει το όποιο κενό και μάλιστα με πολύ πιο δημιουργικό τρόπο. Απλώς χάθηκε το μέτρο.
ΔιαγραφήΝάσαι καλά, Πίπη!
Η πιο όμορφη προσμονή θα συμφωνήσω ότι είναι αυτή των εγγονιών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αγκαλιά τους είναι το φάρμακό μας και οι ωραιότερη ανάμνηση.
Πόσο δίκιο έχεις με τα παιδιά! το βλέπω και εγώ αυτό στο δισέγγονο μας, το τι παιχνίδια του παίρνουν οι γονείς του δεν λέγεται , αλλά όχι μόνο εκείνοι. Τα παιδιά είναι χορτασμένα δυστυχώς, από τα πάντα.
Πολύ με συγκίνησαν και οι αναμνήσεις σου στην προηγούμενη ανάρτηση από την μακρινή Αυστραλία και η επάνοδος σας στην Κάρπαθο. Πόσο μεγάλες διαφορές έχεις ζήσει στους δύο αυτούς τόπους που έζησες!
Να είσαι καλά και με το καλό να σε κλείσουν στις αγκαλιές τους τα εγγόνια σου και τα παιδιά σου . Η ευτυχία σε όλο της το μεγαλείο!
Ναι είναι χορτασμένα από τα πάντα, αν έχουν και γονείς που τα αγαπάνε πραγματικά, ( κι όχι διεκπεραιωτικά, οι περισσότεροι νέοι γονείς στέκουν στο ύψος τους) τότε είναι πράγματι τυχερά. Ναι έζησα πολύ διαφορετικές καταστάσεις, αυτές όμως τελικά αποδείχθηκαν πολύτιμες για μένα, με έμαθαν να βλέπω κάθε τόπο με ανοιχτή ματιά.
ΔιαγραφήΝάσαι καλά, Ρούλα!
Η προσμονή των παιδιών είναι απαράμιλλη. Έχεις δίκαιο. Περιμένουν με τόσο ενθουσιασμό, που μοιάζει τόσο περίεργος σε μας τους μεγάλους. Και πόσο μάλλον όταν είναι τα δικά σου παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Νάσαι καλά, Μαρία! Έτσι είναι κι εκεί καταλήγουν πλέον όλα!
ΔιαγραφήΒασίλη σου εύχομαι να έχεις μια όμορφη και δημιουργική Κυριακή. Πολύ όμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφή