Ο Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος, του Χάξλεϋ (1932),  μαζί με το Φαρενάιτ 451του   Μπράντμπερι Ρέι (1953), ανήκουν στα βιβλία εκείνα, που οι συγγραφείς τους προσπαθούν να προβλέψουν το μέλλον των ανθρώπων σε σχέση με την πρόοδο των επιστημών και των τεχνολογικών επιτευγμάτων τους.

 Ζητούμενο είναι η ευτυχία του ανθρώπου! Επιφανειακά τουλάχιστον, διότι αυτή ( η ανθρώπινη ευτυχία ) χρησιμοποιείται από τις μελλοντικές, παγκόσμιες κυβερνήσεις, απλά και μόνο ως πρόσχημα, για να ελέγχουν την κοινωνία. 

Μπορεί να "φτιαχτεί" ο ευτυχισμένος άνθρωπος; 
  Σύμφωνα με τον Χάξλεϋ ναι, με εργαστηριακό και βιομηχανικό τρόπο, από τον έλεγχο του τρόπου γέννησης του, τον έλεγχο της σκέψης και την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Σύμφωνα με τον Μπράντμπερι, και πάλι ναι, με την απαγόρευση της ανάγνωσης των βιβλίων, με τον εξοβελισμό της παγκόσμιας συλλογικής μνήμης. 
  Μα κι αν δούμε διάφορους ορισμούς περί της ευτυχίας, ναι υπάρχει πεδίο γόνιμο για να γίνουν τέτοιες σκέψεις, δηλαδή να " διαμορφώσουμε " τη σκέψη του ανθρώπου με τέτοιον τρόπο, ώστε να αισθάνεται ευτυχής.   
  Ο Πλάτωνας, στην φιλοσοφία του αναφέρει πως η ευτυχία έχει να κάνει με το μυαλό και τη σκέψη και όχι με την ψευδαίσθηση που μας παρέχουν οι αισθήσεις.  
Ο  Χόρχε Μπουκάι γράφει ότι η ευτυχία είναι η αίσθηση του ότι δεν είσαι χαμένος στον κόσμο. Η ευτυχία είναι η εσωτερική ηρεμία που έχει κάποιος όταν γνωρίσει ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο. 
Και οι δύο υποστηρίζουν, ότι η ευτυχία είναι μια εσωτερική υπόθεση του ανθρώπου... φτάνει δηλαδή να ελέγξεις το μυαλό σου, τις σκέψεις σου, τα θέλω σου ....
Ο Καζαντζάκης, στην Ασκητική του λέει: "Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες"
Ο ΔΑΛΑΪ ΛΑΜΑ υποστηρίζει ότι η ευτυχία είναι μια τέχνη που περιλαμβάνει την αποδοχή της δυστυχίας ως κάτι φυσικό.
Εδώ πάμε ένα βήμα ακόμα πιο πέρα, ότι για να είσαι ευτυχισμένος θα πρέπει να βιώσεις τις όποιες δυστυχίες και να τις αποδεχθείς, πάλι εσύ ο ίδιος, από μόνος σου.

  Στο βιβλίο του Χαξλεϋ, ο Θαυμαστός Καινούριος  Κόσμος έχει επιτευχθεί το 600 περίπου μ. Φ. ( μετά Φορντ, το 0 είναι η χρονιά που φτιάχνεται το πρώτο Ford T, σε γραμμή παραγωγής ). Ένας κόσμος, όπου μεταξύ των άλλων, υπάρχει μια νέα μέθοδος αναπαραγωγής του ανθρώπου, σε βιομηχανικού τύπου εργαστήρια, με απόλυτο έλεγχο των ανθρώπων που χρειάζεται η κοινωνία και όπου όλοι αισθάνονται ευτυχείς!!!!
Σήμερα που βρισκόμαστε, μόλις ...., 100 χρόνια μ.Φ. 

  Στον σημερινό κόσμο, ιδιαίτερα σε αυτόν που κυριαρχεί το πρότυπο του δυτικής ευζωίας, του καταναλωτισμού, των πολλών και συνεχόμενων εικόνων ή πληροφοριών η ευτυχία δεν είναι εύκολα ορατή. Πολλές φορές μάλιστα, παύει και να αποτελεί ζητούμενο από τον άνθρωπο, στο κυνήγι της ένταξης του μέσα στο κοινωνικό είναι της εποχής. 
  Η εποχή μας, έχει κατορθώσει να ελέγξει τον άνθρωπο με το να μην του δίνει χρόνο, για τον εσωτερικό του κόσμο! Η εποχή μας, απαιτεί να είμαστε καλοί και σταθεροί καταναλωτές, να "τρέχουμε" καθημερινά για να διεκπεραιώσουμε κάθε λογής υποχρεώσεις, να θεωρούμε ότι όλα είναι δεδομένα. 
Η εποχή μας, μην μπορώντας, ίσως... να επιβάλλει τον ευτυχισμένο άνθρωπο... κάνει ότι μπορεί, για να αρνηθεί στον άνθρωπο την ευτυχία! Θαρρείς ότι η μιζέρια, η δυστυχία τρέφει τη μηχανή της κίνησης αυτού του πλανήτη... 



Είναι τελικά ευτυχής ο σημερινός άνθρωπος; 


Η ευτυχία,  είναι μια αυστηρά προσωπική υπόθεση. Κάθε άτομο την οριοθετεί με τα δικά του κριτήρια. Η ευτυχία δεν έχει διάρκεια αλλά εναλλάσσεται με τη δυστυχία, το φόβο, τη χαρά, την αγωνία και όλα αυτά κάνουν  μοναδικό τον άνθρωπο. 
Δεν ξέρω αν ο σημερινός άνθρωπος είναι ευτυχής! Για να πω την αλήθεια, κομμάτι δύσκολο το βλέπω! 
Σίγουρα όμως, στη ζωή μας υπάρχουν στιγμές που αισθανόμαστε ευτυχείς, δηλαδή ικανοποιημένοι, χαρούμενοι με τον εαυτό μας. Στιγμές μόνο... τυχεροί αυτοί που βιώνουν πολλές τέτοιες στιγμές. 

Να αισιοδοξείς κάποιος τελικά;

  Πιστεύω ότι, η μεγαλύτερη ουτοπία είναι να πιστεύεις ότι μπορείς να χαλιναγωγήσεις τα αισθήματα των ανθρώπων ... ακόμα και μέσα από ένα "ΚΕΝΤΡΟ ΕΠΩΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΕΞΗΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΩΝ" στο ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΛΟΝΔΙΝΟ, κατά τον Χάξλεϋ ( έμπνευση από τη γραμμή παραγωγής, που πρώτος εισήγαγε ο Φορντ, στην κατασκευή των αυτοκινήτων του ). 
Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, και όσο κι αν προσπαθεί ο σημερινός πολιτισμός ( ή και κάποιος μελλοντικός ), να φτιάξει στρατιές όμοιων ανθρώπων, αυτό, πιστεύω, ότι δεν θα γίνει ποτέ. Ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα σύνθετος, ως μηχανή ( ή ως ον, αν προτιμάτε ). Έχει βιολογικές λειτουργίες, DNA, νευρώνες, έναν εν πολλοίς ακόμα, άγνωστο εγκέφαλο, που όλα αυτά κάνουν το άνθρωπο "τέλειο", κατά τη θρησκευτικά πίστη ή κατά τον Αριστοτέλη "δημιουργικό ον" ή "ζώον πολιτικόν". Τέλος ο άνθρωπο έχει ψυχή, η οποία ακόμα και σήμερα παραμένει ένα αναπάντητο ερώτημα για όλες τις επιστήμες. ( όσο κι αν κάποιοι αρνούνται την ύπαρξη της )
Πάντα θα βρίσκονται κάποιοι, οι οποίοι θα ξεφεύγουν από τα αυστηρά πλαίσια που θα θέτουν οι κυβερνώντες. Είμαστε διαφορετικοί, μοναδικοί και στο κάτω κάτω φίλοι μας, από αυτές τις δυο ιδιότητες του ανθρώπου, πηγάζει και η δύναμη του ανθρώπινου είδους. 

Η ύπαρξη ενός, προκαθορισμένου κόσμου, με απόλυτο έλεγχο των γενεών, θα σήμαινε και το τέλος της ανθρωπότητας....