Trap μουσική, πόσο αποδεκτή μπορεί να είναι;

  Είναι αλήθεια ότι μια εγγραφή σχετική με την μουσική trap, ήθελα από καιρό να την κάνω. Δεν είναι η μουσική που ακούω (εννοείται), είναι όμως η αγαπημένη της πιτσιρικαρίας. Από το Δημοτικό ως το Λύκειο, σε ορισμένες περιπτώσεις και ακόμη μεγαλύτερων. 

  Είχα ενδοιασμούς όμως διότι σκεφτόμουν το κυνηγητό της ροκ στην πατρίδα της δεκαετίες τους 60' και 70' από συντηρητικούς κύκλους της εκκλησίας, κλπ, που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι οι στίχοι της έχουν σατανιστικό λόγο, ότι διέφθειραν τη νεολαία κι άλλα ευτράπελα. 

   Εδώ όμως, σίγουρα πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Κι όταν η Μαρία Συρεγγέλα, υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και αρμόδια για θέματα Δημογραφικής Πολιτικής, Οικογένειας και Ισότητας των Φύλων αναγκάστηκε να σχολιάσει ένα συγκεκριμένο τραγούδι αυτού του είδους, θεώρησα ότι έπρεπε κι εγώ να γράψω επιτέλους γι΄ αυτό το θέμα. 

Λέει η κ. Συρεγγέλα στην ανακοίνωση της: 

"Καταδικάζουμε κάθε μορφή βίας και κάθε μέσο που αναπαράγει βία, σεξιστικά πρότυπα και έμφυλες διακρίσεις που υποβαθμίζουν τη θέση των γυναικών. Η προβολή τέτοιων στερεοτύπων μόνο αρνητικές συνέπειες έχουν για την κοινωνία, ειδικά όταν γίνεται από μέσα που έχουν πρόσβαση παιδιά. ..."

  Η trap αρέσει για τον ρυθμό της, τα beat όπως λένε, για τον ιδιαίτερο μουσικό χρονισμό, για τις φωνητικές εναλλαγές, μέχρι εδώ δεν μπορείς να πεις ότι έχεις κάποια αντίρρηση. Οι στίχοι όμως είναι άκρως προβληματικοί. Επιθετικούς τους χαρακτηρίζουν, σε απλά ελληνικά θα έλεγα  ότι μιλάνε για όπλα, ναρκωτικά, ισχυρά και πλούσια αρσενικά και αντικείμενα-υποδεέστερα θηλυκά, στίχοι που εκθειάζουν τους αοιδούς για την παραβατική συμπεριφορά τους, που έχουν κερδίζει όμως την επιτυχία (δεν ξέρω για την ευτυχία) και όλοι οι υπόλοιποι τους ζηλεύουν.

  Αρέσουν, διότι οι νεαροί άρρενες φαντασιώνονται ότι θα τους μοιάσουν - χρήματα πολλά, γκόμενες στη σειρά, δύναμη στην πιάτσα. Αδυνατώ όμως να καταλάβω έναν ώριμο στο μυαλό εικοσάρι, να προσπερνά όλον τον λεκτικό οχετό, που μας γυρίζει στην εποχή των δεινοσαύρων, για να ονειρευτεί ότι έχει Chinchilla (ακριβή γούνα από τρωκτικά), ότι ονομάζει την κοπέλα του που@@@, ότι έχει χρήματα διότι είναι dealer (Ναρκωτικών), ότι θα τον φωνάζουν papi chulo (λαικιστή; παιδαρά), με FLG (οπλοπολυβόλο) και Ο.44 (σαραντα-τεσσάρι περίστροφο) και τη δική του G63 ( βαρύ τζιπ της Μερσέντες). Να προσπερνά στίχους όπως αυτούς του τραγουδιού  με τον τίτλο Chinchilla του Snik:

                    Έχω πάρει στη πουτ@@@ μου chinchilla

            Bitches μας κοιτάνε, θέλουν να φάνε τον πο@@@

            Κούνα τη κωλ@@@ σου mami, ξέρει πώς το κάνει (Uh)

Τη ρίχνω στο κρεβάτι, λέω “άνοιξε σουσάμι” (Yeah)

Φωνάζει σαν τρελή, θα μας ακούσουνε στον Άρη (Prr)

Μπαίνω μέσα της κι αμέσως γίνεται τσουνάμι, yeah (Pow)

Πουτ@@@ δεν τις αγαπώ (No-no)

Διψάνε οι βρωμ@@@ που δεν έχουνε ευρώ (Ha)

Μ’ ένα φιλί νομίζει ότι θα την παντρευτώ

Μόλις γά@@@ τη γκόμενα ενός rapper

Μη με κάνεις να γαμ@@@ άλλη μία

            

  Θα με άφηνε "ξερό" αν ήξερα και κάποια νεαρή που να "συμπάσχει" με τους παραπάνω στίχους και λογικές. όχι ότι δεν ακούνε, αλλά μάλλον δεν έχουν ακόμη την νοητική ωριμότητα να αντιληφθούν τι ακούνε. 

   Δεν μπορεί να είναι "αυτό", το όνειρο των σημερινών νέων. Δεν θέλω μα πιστέψω ότι γαλουχούνται με τέτοιους στίχους. Ίσως είναι κάποια μόδα, που θα περάσει όπως τόσες άλλες. Ή πάλι τα trap τραγούδια αντικατοπτρίζουν την σκληρή κοινωνική πραγματικότητα, που εμείς αδυνατούμε να δούμε, έτσι λένε κάποιοι διαδικτυακοί δημοσιογράφοι.

  Τι λέω εγώ; Κάποιοι καλλιτέχνες της εποχής, εκμεταλλευόμενοι την πνευματική ένδεια που δυστυχώς υπάρχει σε μεγάλο μέρος της νεολαίας μας, βρήκαν έναν ωραίο τρόπο να κονομάνε στην πλάτη αυτών και των γονιών τους, που τους κάνουν τα χατίρια. Και οι "υπεύθυνοι" γονείς δεν έχουν τη δύναμη, να κάνουν μια απλή συζήτηση με τα παιδιά τους, να τους εξηγήσουν με απλά λόγια, τι λένε οι στίχοι που ακούν και αν πράγματι θέλουν να γίνουν όπως οι trap τραγουδιστές ευαγγελίζονται.

Για την περιέργεια και μόνο σας παραθέτω ολόκληρους τους στίχους παρακάτω. Δικό σας:

Huh, Fly Lo gang huh

Chinchilla (Yeah-yeah, chinchilla, chinchilla)

Yeah, yeah, yeah, yeah

Έχω money, έχω drugs, είμαι dealer (Είμαι dealer)

Έχω πάρει στη πουτ@@@ μου chinchilla (Chinchilla)

Yeah-yeah-yeah-yeah-yeah-yeah (Ayy-ayy)

Bitches μας κοιτάνε, θέλουν να φάνε τον πο@@@

Σκάνε στο τραπέζι μου, φωνάζω “papi chulo” (Yeah)

15 μπουκάλια στοιβάζουμε, είναι βουνό (Woo)

Πίσω τα αμάξια μου, της μοιάζουνε σαν UFO, yeah (Uh)

FLG on top (On top)

Σκάμε μες τον χώρο κι όλοι μένουν παγωτό (Pow-pow)

Ξέρουνε οι φλώροι, κουβαλάμε τα .44 (Pow-pow-pow-pow)

Του πιάνουμε τα πόδια, τον πετάω στον Κηφισό

Κούνα τη κωλ@@@ σου mami, ξέρει πώς το κάνει (Uh)

Τη ρίχνω στο κρεβάτι, λέω “άνοιξε σουσάμι” (Yeah)

Φωνάζει σαν τρελή, θα μας ακούσουνε στον Άρη (Prr)

Μπαίνω μέσα της κι αμέσως γίνεται τσουνάμι, yeah (Pow)

Enemies on lock (On lock)

Πουτ@@@ δεν τις αγαπώ (No-no)

Διψάνε οι βρωμ@@@ που δεν έχουνε ευρώ (Ha)

Μ’ ένα φιλί νομίζει ότι θα την παντρευτώ

Βάλ’ το να πέσουν τα ηχεία

Μεθυσμένος στα βραβεία μες στο G63 (Woo)

Μόλις γά@@@ τη γκόμενα ενός rapper

Μη με κάνεις να γαμ@@@ άλλη μία

Enеmies on lock, 5 χρόνια σας γα@@@ non-stop

Έχω 30 στο Glock και 50 μάγκες που δίνουνε κόκα στο block (Pow)

Αλλάζω φώτα στην πισίνα μου

Γάμ@ τους λαϊκούς, δε βγαίνεις βόλτα στην Αθήνα μου

Ρωτήσανε πως έβγαζα το μήνα μου

Χορεύαν τα Pyrex μες στην κουζίνα μου

ATH no go κάνε μαλα@@@ θα γνωρίσεις το Θεό

Πεταλούδες στα doors, βαράμε τα drones από τα Avеntadors

Photo by Levi Guzman on Unsplash

Σάκης ή Δασκαλάκης ...

 

Ο Nass δίπλα στον δικό μας Δασκαλάκη

  Όταν το 2009 ο Σάκης Ρουβάς καταλάμβανε την τρίτη θέση στη Γιουροβίζιον, ο Ελληνικός λαός συνεπικουρούμενος από τα ΜΜΕ, έπεσε σε βαριά κατάθλιψη διότι έχασε την πρωτιά... Τις ημέρες εκείνες κάποιος έκανε μια ανάρτηση στο twitter, με τον τίτλο "Σάκης ή Δασκαλάκης", παραπονούμενος διότι ο κόσμος ασχολούνταν με τον Ρουβά και όχι με τον νέο, τότε, επιστήμονα Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, ο οποίος είχε λύσει τον περίφημο μαθηματικό γρίφο του Nass (μη με ρωτάτε τι λέει ) και βραβεύτηκε από τον διεθνή οργανισμό της επιστήμης των υπολογιστών ACM, για την καλύτερη διδακτορική διατριβή στην επιστήμη των υπολογιστών. Κορυφαία διάκριση, για όσους γνωρίζουν. Σήμερα οι περισσότεροι έχουμε ακούσει για τον Δασκαλάκη, καθηγητής στο  ΜΙΤ πλέον, εξακολουθούμε όμως να αγνοούμε την αξία της δουλειάς του. Το ίδιο γίνεται ακόμα και σήμερα, με πλήθος νέων Ελλήνων επιστημόνων, που διαπρέπουν στο εξωτερικό και την Ελλάδα και οι επιτυχίες τους περνάνε στα ψιλά των media. Είναι πολλές δεκάδες και δεν είναι υπερβολή αυτό. Ένα μικρό αριθμό τους μπορείτε να δείτε εδώ

  Η ανάρτηση μου γίνεται με την ευκαιρία όλων αυτών των τηλεσκουπιδιών- reallity show, που η ιδιωτική τηλεόραση ταΐζει τον τηλεθεατή καθημερινά. 

  Και δεν με νοιάζει για την πεθαμένη από πλήξη, μεσοαστή νοικοκυρά που περνά την ώρα της ανάμεσα στο fb και την τηλεόραση, αλλά για την νεολαία της πατρίδας μας, τους μαθητές και τις μαθήτριες, που μπροστά τους βλέπουν όλο αυτόν τον οχετό, να του προβάλλεται ως το πρότυπο του επιτυχημένου νέου άντρα ή γυναίκας.

  Το πρότυπο του ωραίου έστω κι αν η ομορφιά είναι εφήμερη, το πρότυπο του ξεπουλήματος του σώματος  με σκοπό την ανάδειξη, το πρότυπο του νταή που όμως αγνοεί τον πραγματικό κόσμο, το πρότυπο αυτής που ψωνίζει ασθμαίνουσα για να κρίνουν το γούστο της, το πρότυπο αυτής που τα δίνει όλα για να κατακτήσει τον γόη γαμπρό κλπ κλπ.

  

Ποιος τις θυμάται; γι΄αυτές μιλά το βιβλίο της Πληροφορικής.

  Το πρότυπο του ανθρώπου της επιστήμης, που κοπιάζει στα θρανία για να πετύχει, που οι  επιτυχίες του αλλάζουν τον κόσμο, παραμένουν αδιάφορες από το σύστημα. 

  Ακόμα πιο λυπηρό όμως είναι ότι οι επιτυχίες όλων αυτών των νέων Ελλήνων επιστημόνων - ισσών, παραμένουν μακριά από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.   Φανταστείτε ότι το βιβλίο της Πληροφορικής του Γυμνασίου, γράφτηκε πριν από μια εικοσαετία για να σκεφτείτε το μέγεθος της τραγωδίας. Το πρότυπο του Δασκαλάκη ( και όχι μόνο), θα έπρεπε να είναι γνωστό σε κάθε νέο της Πατρίδας μας σε αντιδιαστολή με αυτό... της Τούνη που παίζει τον τελευταίο καιρό!

  Τέλος δεν θα υποκύψω στο πειρασμό, να θυμίσω ότι οι νέοι αυτοί επιστήμονες στη συντριπτική τους πλειοψηφία καταξιώνονται στο εξωτερικό. Δυστυχώς, η αριστεία στην Πατρίδα μας έχει δαιμονοποιηθεί, φοβόμαστε να αναδείξουμε τον άριστο, φοβόμαστε να τον προβάλλουμε. Ευτυχώς όμως, δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίσοι και όμοιοι. 

  Τέλος ένας λόγος που χάνονται από την Ελλάδα είναι η ανυπαρξία οποιουδήποτε αξιόπιστου, αξιοκρατικού μηχανισμού. Τον οποίο δεν θέλουν για ευνόητους λόγους. 

Κυρίως κομματικούς... αχ Ελλάδα, πόσο σ΄αγαπώ!

Το υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει.....

01 Νοε 2014

  Την ερχόμενη Τετάρτη, ( 5-11-2014 ) έχει αναγγελθεί, η συνεδρίαση του ΕΣΥΠ για την Α/μια και Β/μια Εκπαίδευση, και κύριο θέμα θα είναι οι αλλαγές στο Δημοτικό Σχολείο. Από αυτά που έχουν διαρρεύσει, κύριο θέμα θα είναι η μείωση της ύλης και των γνωστικών αντικειμένων.

Παρατηρήσεις:

 1. Το ΕΣΥΠ ( Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας ), θεσμοθετημένο γνωμοδοτικό όργανο της πολιτείας ( Π.Δ. 127 (ΦΕΚ Α'114/12.05.03), το θυμούνται οι υπουργοί, όποτε θέλουν. Δεν λειτουργεί διαρκώς, δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις, δεν αξιολογεί την υπάρχουσα κατάσταση και κυρίως δεν προτείνει  με ορίζοντα δεκαετιών μπροστά. 

2. Η μείωση της ύλης στο Δημοτικό Σχολείο, ο επαρκής χρόνος μελέτης στο σχολείο, το μεγάλο βάρος της τσάντας του μαθητή είναι ζητήματα, τα οποία απασχολούν καθημερινά τους εκπαιδευτικούς, αλλά κάποια μελέτη για τα ζητήματα αυτά με τεκμηριωμένες προτάσεις, από τα θεσμοθετημένα, αρμόδια όργανα της πολιτείας δεν έχω δει. Απλά έρχεται ο υπουργός, θέτει τα ζητήματα, αλλά πάνω σε ποια βάση θα συζητηθούν κανένας δεν ξέρει. Ο εκπαιδευτικός σχεδιασμός στα σοβαρά κράτη δεν γίνεται έτσι. Αξιολογούν την υπάρχουσα κατάσταση, εντοπίζουν τα προβλήματα αλλά και τα όποια θετικά, συζητούν μέσα στα θεσμοθετημένα όργανα, ( π.χ. Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, εκπαιδευτικές και επιστημονικές ενώσεις), συνθέτουν προτάσεις, αποφασίζουν, ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ την όλη δράση, και τέλος εφαρμόζουν δίχως αιφνιδιασμούς και βιασύνες τις αλλαγές. Μετά επαναξιολογούν, διορθώνουν κλπ. Είπαμε στα σοβαρά κράτη! 

3. Παρατηρώ ότι στη σύνθεση του ΕΣΥΠ δεν υπάρχουν οι επιστημονικές ενώσεις των εκπαιδευτικών. ( Σχολικών Συμβούλων, διευθυντών σχολείων κλπ ). Άλλο τα συνδικαλιστικά όργανα και άλλο οι επιστημονικές ενώσεις.

4. Το υπουργείο, δυστυχώς, μας έχει συνηθίσει σε προσωπικές πολιτικές των υπουργών του αλλά και σε πολλά πυροτεχνήματα, τα οποία στην καλύτερη των περιπτώσεων ως μόνο στόχο έχουν τη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων και στη χειρότερη, τις αόριστες και θολές απόψεις της πολιτικής ηγεσίας του.                                                                    Σταχυολογώ: α) Ψηφιακό Σχολείο. Δημιουργήθηκαν πολλοί χρήσιμοι ηλεκτρονικοί κόμβοι, επιμορφώθηκαν πολλοί εκπαιδευτικοί στις Νέες τεχνολογίες, αγοράστηκε ηλεκτρονικός εξοπλισμός... αλλά ο αποτέλεσμα όλων αυτών κανένας δεν τα αποτίμησε ( αξιολόγησε ) ποτέ. Για παράδειγμα χρησιμοποιούνται οι Νέες Τεχνολογίες στα σχολεία μας; πόσο; σε ποιους τομείς και με ποια αποτελέσματα; Ανανεώνεται ο εξοπλισμός; κλπ      β) Πρώτα ο μαθητής... δίχως λόγια!                                                       γ) Λευκή εβδομάδα... παραλίγο να μας ορίσουν αργία μέσα στο χειμώνα για να πάνε οι οικογένειες για σκι!!!!!!                                                   δ) Κοινωνικό σχολείο. Κάθε εβδομάδα εγκύκλιοι εφαρμογής κάποιων δράσεων, που στερούν από τα σχολεία την ευκαιρία μόνα τους να σχεδιάζουν τις δράσεις τους, σύμφωνα με τις ανάγκες τους και τους διαθέσιμους χρόνους τους.                                                                     ε) Αξιολόγηση. Αναγκαία και απαραίτητη μεν αλλά με όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο απέναντι, δεν μπορεί να προχωρήσει με θετικά αποτελέσματα για την εκπαίδευση. Στα χρόνια μας η σύγκρουση δεν είναι το ζητούμενο, αλλά ο σχεδιασμός, οι κοινοί στόχοι, η σύνθεση των προτάσεων, ο διάλογος και τα αποτελέσματα.

5. Τέλος, έστω ότι κάποια στιγμή, αποφασίζονται οι όποιες- ελπίζω - θετικές αλλαγές, μέσα από ποια επιμόρφωση των εκπαιδευτικών θα γίνουν;  Ένα από τα μεγάλα ζητούμενα, η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών δεν είναι θεσμοθετημένη για το σύνολο των εκπαιδευτικών, πάντα μας λείπουν τα αναγκαία κονδύλια, πάντα υπάρχει έλλειψη εκπαιδευτικών για αν καλύψουν τα κενά στα σχολεία, οι επιμορφώσεις των Σχολ. Συμβούλων, δεν έχουν πετύχει μέχρι σήμερα πολλά. Καμία εκπαιδευτική αλλαγή δεν επιτυγχάνεται αν δεν ενημερωθούν- επιμορφωθούν κατάλληλα οι εκπαιδευτικοί των σχολείων μας. 

Κλείνοντας να κάνω μια ευχή: Μακάρι να βγει κάτι θετικό από τη συνεδρίαση του ΕΣΥΠ και τους σχεδιασμούς του υπουργείου. Μακάρι!