Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα διαδίκτυο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα διαδίκτυο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2023

ιστορίες ιντερνετικής τρέλας....

  Πριν λίγα χρόνια, το 2018, τότε που πολλοί φίλοι γράφαμε στα blogs του Pathfinder, κάποια στιγμή μας ανακοίνωσαν ότι τα ιστολόγια μας, θα καταργούνταν. Είχαν τουλάχιστον την ευθιξία να μας ειδοποιήσουν έγκαιρα, ώστε να λάβουμε τα μέτρα μας. Στην αρχή επικράτησε ένας σχετικός πανικός, δεν είναι λίγο να αισθάνεσαι ότι εγγραφές χρόνων πρόκειται να χαθούν σε μια στιγμή. Ούτε είναι εύκολο να ξέρεις, ότι μια όμορφη ιντερνετική παρέα που είχε δημιουργηθεί, σύντομα θα δυαλυόταν.

  Ευτυχώς τότε μπορέσαμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, αλληλο-υποστηριχτήκαμε και αλλάξαμε πλατφόρμα, προλαβαίνοντας να μεταφέρουμε κι ότι θεωρούσαμε σημαντικό. Κάποιοι χαθήκαμε τελικά, βρήκαμε όμως νέους φίλους, τέλος καλά, όλα καλά. (δείτε τι είχα γράψει τότε)

  Πριν λίγες μέρες, ξαφνικά νεκρώνει το Facebook που διατηρώ από το 2013, βγάζοντάς μου το παρακάτω μήνυμα: 


  Αν και έχουν περάσει τέσσερις μέρες, μάλλον το προσωρινά τείνει να γίνει μόνιμο. Αυτά που λέει το μήνυμα δεν έχουν λογική, αφενός διότι δεν έχω κανέναν τέτοιον συνδεδεμένο λογαριασμό, όπως αναφέρει στο instagram και αφετέρου μου διαγράφει το facebook, μαζί και το messenger, αφήνοντας το ένοχο Instagram, στο απυρόβλητο(!)  Επιπλέον, πουθενά δεν υπάρχει κάπου όπου μπορώ να υποβάλλω ένσταση, όσο για τα δικαστήρια, ας το αφήσω καλύτερα ασχολίαστο.

  Πουθενά δεν υπάρχει ένας υπεύθυνος να μιλήσεις μαζί του, ούτε δια ζώσης ούτε ασύγχρονα. Είσαι μόνος σου στο έλεος κάποιων μηχανών, που δουλεύουν με αλγόριθμους, τους οποίους βέβαια τους φτιάχνουν άνθρωποι, αλλά όπως φαίνεται, όχι και τόσο καλά. 

  Χάνω φίλους, γνωστούς, ανθρώπους που ήθελα να ξέρω τι κάνουν κι αυτοί χαίρονταν με εμένα, ομάδες που συμμετέχω, φωτογραφίες που έχω αναρτήσει, αναμνήσεις, έναν τρόπο επικοινωνίας της δουλειάς μου. Χάνεται επιπλέον κάθε ανάρτηση, κάθε ποστάρισμα, σχόλιο, like, που έχω κάνει, οπουδήποτε αλλού, εντός του fb. Παύω να είμαι διαχειριστής σε ομάδες που συμμετείχα ή ίδρυσα, είναι σαν να μην υπήρξα εκεί μέσα για δέκα ολόκληρα χρόνια, μια ολική ψηφιακή διαγραφή μου. 

Κι όλα αυτά, δίχως καμία ειδοποίηση.

  Δημιουργώ αναγκαστικά νέο λογαριασμό, προσπαθώ να μαζέψω πρώτα πρώτα όλους τους φίλους μου... και γράφω ένα μήνυμα όπου προσπαθώ να εξηγήσω τι έγινε και γιατί φτιάχνω νέο λογαριασμό. Κάνω το λάθος να χρησιμοποιήσω τη λέξη meta (την εταιρία που διαχειρίζεται το instagram και το facebook) και σε λίγη ώρα διαγράφεται η ανάρτησή μου. Θα το έλεγες και ψηφιακή τρομοκρατία ή τουλάχιστον λογοκρισία. Επικαλούνται ότι παραβιάζω τους όρους λειτουργίας του μέσου, και μου δίνουν προειδοποίηση για αυστηρότερη ποινή. Σε λίγη ώρα, πέφτει ο νέος μου λογαριασμός από τον υπολογιστή μου, κάθε λίγες ώρες αλλάζει η δικαιολογία, αλλά λειτουργεί κανονικά στο κινητό (!). Βλέπεις  και οι μηχανές με τους αλγόριθμους κάνουν λάθη, τι πρωτότυπο θα μου πεις! Από χτες λειτουργεί και στον σταθερό μου υπολογιστή αλλά κάθε φορά που το ανοίγω, μου ζητάει να επιλέξω αν θέλω να είμαι απλός (δωρεάν) συνδρομητής η επί πληρωμή (άνευ διαφημίσεων). Το καψόνι συνεχίζεται...

  Τώρα κάποιοι θα πουν, τι το θέλεις το facebook, το messenger και όλα αυτά.... 
Ενστερνίζομαι την άποψη, ότι είναι ο νέος τρόπος να επικοινωνείς με τον κόσμο, να εκφράζεις την καθημερινότητά σου, στα καλά και τα άσχημα, να γράφεις αυτά που σε απασχολούν. Προσωπικά κοινοποιώ σε μεγαλύτερο ακροατήριο τις εγγραφές του ιστολογίου μου, παρουσιάζω τη συγγραφική δουλειά μου και ενημερώνομαι από ομάδες που με ενδιαφέρουν. Συγχρόνως έχω τη χαρά να βλέπω φίλους και γνωστούς, πολλούς που έχω χρόνια να δω από κοντά, να επικοινωνώ μαζί τους, να γίνομαι συμμέτοχος στις χαρές και τις λύπες τους. 
 
  Τι θα κάνω από εδώ και πέρα; Ίσως αλλάξω λίγο τη θεματολογία του. Περισσότερη έμφαση στη συγγραφική μου δουλειά και λιγότερη στις προσωπικές  μου στιγμές. Σαφώς και θα συνεχίσω να παρουσιάζω αυτά που με ενοχλούν. Και τέτοια υπήρχαν πολλά μέσα στο 2023.

 Το μέσον προσφέρεται δωρεάν, ωραία, το κατανοώ, αλλά από που ως που εκπορεύεται αυτή η παντοδυναμία τους, η ασυδοσία εν πολλοίς και ειδικά εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου τα δικαιώματά μας είναι ισχυρά.

  Είναι άραγε;


Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018

και ξαφνικά έξωση....

 

   Το πόσο είμαστε δεσμευμένοι από τους διαφόρους παρόχους των διαδικτυακών τόπων, που χρησιμοποιούμε, είχαμε την "τιμή" να το νιώσουμε, εμείς που πριν από αρκετά χρόνια, εμπιστευτήκαμε την πλατφόρμα του Pathfinder, για να στήσουμε ένα blog και να ξεδίνουμε, γράφοντας ότι μας βάραινε την ψυχή κάθε φορά.

  Ήταν δωρεάν, είχε καλά χαρακτηριστικά, το μάθαμε εύκολα και κυρίως είχαμε τη χαρά, να συναντήσουμε εκεί μέσα άλλους συνανθρώπους μας, με τις ίδιες πάνω κάτω αγωνίες με εμάς. Ανταλλάσσαμε σχόλια αφού διαβάζαμε τις εγγραφές μας και σιγά σιγά δημιουργήθηκε μια κοινότητα ανθρώπων, ανά την Ελλάδα, όπου συνδεόμαστε δια του διαδικτύου. Κάποιοι χανόμασταν για κάποιο διάστημα, κάποιοι προχώρησαν σε γνωριμία δια ζώσης, γενικά ήταν μια καλή παρέα.
 
  Μέχρι που εμφανίστηκε το Facebook, πιο άμεσο, πιο εύκολο, χάθηκαν πολλοί από το Pathfinder. Εγώ προσωπικά βρήκα μια ισορροπία, τα εύκολα, τα τρέχοντα, τα άφηνα για το fb, ενώ αυτά που θεωρούσα πιο σοβαρά, επέμενα να τα δημοσιεύω στο blog μου, που το ονόμαζα ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ. Εκεί ξανάρχισα να γράφω τα διηγήματα μου, να βλέπω ότι είχαν θετική αποδοχή από τους διαδικτυακούς μου φίλους και έτσι να τολμήσω και μια έκδοση.  Καλή λύση βρήκα, την αναδημοσίευση των εγγραφών μου στο fb. Νόμιζα ότι θα λειτουργούσε έτσι το πράγμα.
  Μέχρι την ημέρα, που μας ανακοινώθηκε, ότι οι υπηρεσίες του Pathfinder, κλείνουν... μαζί και τα blog, μας δόθηκε και μια προθεσμία, να τακτοποιήσουμε τις εγγραφές μας, τα μέιλ μας κλπ.

  Τι να κάνεις; να αφήσεις γραπτά σου, τις δημοσιεύσεις σου, σελίδες, που έφτιαξες με κόπο, υπερηφάνεια και αγάπη να χαθούν; Δεν θα μπορούσα να το κάνω!
Ενεργοποίησα τη δυνατότητα, που είχα στην πλατφόρμα, της google, στο blogger και το ξανάστησα από την αρχή. Αντιγραφή, επικόλληση, κάποια ξεκαθαρίσματα, κάποιες αναδιαρθρώσεις, κάποια εκμετάλλευση των νέων δυνατοτήτων, να προσθέσω παλιούς φίλους, να αναμένω κάποιους ακόμα... νομίζω τα κατάφερα.
Κι αυτού του blog μου, του έδωσα το ίδιο όνομα με το ίδιο avator, που είχα, Favicon, το λένε εδώ.

  Ελπίζω, να συνεχίσουμε τις εγγραφές μας, την αλληλεπίδραση μας σε αυτή τη νέα γειτονιά μας, που ξαναστήνουμε από την αρχή.
  Σκέφτομαι μόνο, τις μελλοντικές πιθανότητες, κι αν κλείσει το blogger κάποια μέρα, αν καταρρεύσει το facebook; Καταρρέουν μαζί και οι όποιες φιλίες των ανθρώπων; ...!!!
  Τελικά, οι απλές καθημερνές, ζωντανές επαφές των ανθρώπων έχουν την πραγματική αξία στη ζωή μας. Αυτές οφείλουμε να κρατάμε στη ζωή μας, εξαρτώνται μόνο από εμάς. 

  Φίλοι μου, διαδικτυακοί, χαίρομαι που είμαστε εδώ μαζί, αλλά ας είμαστε και λίγο ρεαλιστές. Η φιλία μας εδώ, για μένα προσωπικά μιλώ, είναι άλλου είδους. Είναι στηριγμένη πάνω σε κάποια διαδικτυακή πλατφόρμα, που κάποιος άλλος, άγνωστος μας, κανονίζει αν θα συνεχίσουμε να είμαστε μαζί ή θα επιβάλει το χωρισμό μας. Ζούμε το Οργουελικό μέλλον.... Έτσι απλά... δυστυχώς!

Ας το χαρούμε λοιπόν, όσο το έχουμε, όσο έχουμε τη διάθεση και όσο μας το επιτρέπουν οι δυνάμεις μας. Καλή συνέχεια φίλοι μου!!!

Νάρκισσος, ο μυθικός ωραιοπαθής!

    « Αυτός που ερωτεύεται τον εαυτό του δεν θα έχει αντίπαλους ».  -Βενιαμίν Φραγκλίνος Ο Νάρκισσος είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας της...