Βιβλία, δημιουργοί, γραφές, ταξίδια, θέματα πολιτισμού και εκπαίδευσης... και ότι άλλο μας κάνει ανθρώπους.
Παρασκευή 28 Απριλίου 2023
Ένα καλοκαίρι kitsch
Μέσα σε μια χώρα, που στο κάθε της βήμα το Kitsch κυριαρχεί,
Τετάρτη 20 Απριλίου 2022
Ουκρανία - Ιστορικοί δεσμοί με την Ελλάδα.
Τι ξέρουμε για τη σχέση του Ελληνισμού με την Ουκρανία;
Να μια καλή ερώτηση, για την οποία φοβάμαι, ότι δεν γνωρίζουμε αρκετά ώστε να δώσουμε μια ικανοποιητική απάντηση. Κίεβο, Οδησσός, Μαριούπολη, Χερσώνα, Λειβαδιά, Παντικάπαιον, Ολβία Ποντική τα ονόματα, που θα μας συντροφέψουν στη σημερινή μου εγγραφή. Όλα τους τοπωνύμια της Ουκρανίας, σε στενή όμως σχέση με την Ελλάδα.
Από τη Βυζαντινή ιστορία έχουμε διδαχθεί, ότι οι Ρως γύρω στο 1000μ.Χ. εκχριστιανίστηκαν από τους Βυζαντινούς. Υπάρχουν κάποιες ιστορίες, που προσπαθούν να εξηγήσουν για ποιον λόγο ο τότε βασιλιάς τους, ο Βλαδίμηρος, επέλεξε τον Χριστιανισμό και την Ορθοδοξία ως νέα θρησκεία του Λαού του. Η πιο αληθοφανής φαίνεται ότι είναι εκείνη, που υποστηρίζει ότι ο Βλαδίμηρος από τις εμπορικές και στρατιωτικές συνεργασίες των Ρως με τους Βυζαντινούς, "θαμπώθηκε" από τον πλούτο της Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης, το μεγαλείο των θρησκευτικών τελετών αλλά και το κάλλος των Ναών της. Η βάπτιση του έγινε στην Χερσώνα, σημαντική βυζαντινή πόλη στη θάλασσα του Αζόφ, με ανάδοχο, όπως λέγεται, τον ίδιο τον βυζαντινό Αυτοκράτορα.
Στη συνέχεια η όλη πράξη σφραγίστηκε με τον γάμο της αδελφής του Αυτοκράτορα, Βασίλειου του Βουλγαροκτόνου, την πριγκίπισσα Άννα. Έδρα του βασιλείου του Βλαδίμηρου ήταν το Κίεβο. Σημαντικό κτίσμα της πρωτεύουσας της Ουκρανίας, είναι ο Καθεδρικός Ναός της Αγίας Σοφίας (11ος αιώνας) ο οποίος διατηρείται εσωτερικά στο μεγαλύτερο του μέρος όπως οικοδομήθηκε τότε, με αγιογραφίες και μωσαϊκά που έφτιαξαν καλλιτέχνες από την Κωνσταντινούπολη και μάλιστα διακρίνουμε και πολλές ελληνικές λέξεις επί αυτών.
Καθεδρικός Ναός Αγίας Σοφίας Κιέβου
Ο Ναός της Αγίας Σοφίας, εσωτερικά και εξωτερικά είναι καθαρά βυζαντινού τύπου. Η μόνη διαφοροποίηση είναι οι κρεμμυδόσχημοι τρούλοι, αλλά αυτό επηρεάζει μόνο εξωτερικά τον Ναό.
Όλοι έχουμε ακούσει για την Οδησσό. Την πλούσια και κοσμοπολίτική πόλη του 19ου αιώνα με μεγάλη ελληνική παροικία, στην οποία ο Νικόλαος Σκουφάς, ο Εμμανουήλ Ξάνθος και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ ίδρυσαν την Φιλική Εταιρία. Αυτό ίσως που δεν ξέρουμε οι περισσότεροι, είναι ότι ο μεγάλος μας ευεργέτης Γρηγόριος Μαρασλής διετέλεσε δήμαρχος της πόλης από το 1878 ως το 1895. Επί θητείας του έγιναν πολλά και σημαντικά έργα, που ουσιαστικά κατέστησαν την Οδησσό μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη της εποχής. Την ίδια εποχή, στην Ελλάδα ίδρυσε την Μαράσλειο Εμπορική Σχολή Αθηνών (σήμερα Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), το Μαράσλειο Διδασκαλείο Αθηνών, το Μαράσλειο Ορφανοτροφείο Κέρκυρας, το Μαράσλειο Ελληνικό Εμπορικό και Πρακτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης. Το σπίτι, που στεγάζει το μουσείο της Φιλικής Εταιρίας στην Οδησσό, είναι το πατρικό του, το οποίο το δώρισε στην εκεί ελληνική κοινότητα.
Η προτομή του Μαρασλή στην Πλατεία των Ελλήνων,
στο κέντρο της Οδησσού
Δίπλα στην σημερινή πόλη της Χερσώνας, βρίσκονται τα ερείπια της ομώνυμης αρχαίας και βυζαντινής πόλης. Η πόλη ιδρύθηκε περί τον 5ον αιώνα π.Χ. ως αποικία των Μεγαρέων και αποτέλεσε σημαντικό εμπορικό σταθμό της όλης περιοχής. Ως τον 12ο αιώνα ήταν το βορειότερο φρούριο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και σημαντικό θρησκευτικό κέντρο της Ορθοδοξίας. Τα ερείπια της πόλης ανήκουν στα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Kληρονομιάς της Unesco. Άλλες αρχαίες ελληνικές πόλεις με ανασκαμμένα τμήματά τους είναι το Παντικάπαιον και η Ολβία Ποντική.
Αρχαιοελληνικά ερείπια στην Χερσώνα
Όλοι μας έχουμε ακούσει για τη Συνθήκη της Γιάλτας, αλλά λίγοι γνωρίζουμε την σχέση που έχει αυτή με τη Λειβαδιά της Βοιωτίας. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που γνωρίζουμε, η αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας, δώρισε μια τεράστια έκταση γης, στον Λάμπρο Κατσώνη, όταν επέστρεψε από τον ατυχή πόλεμο που έκανε ενάντια των Τούρκων στο Αιγαίο. Ο Κατσώνης εγκαταστάθηκε στην περιοχή το 1798 και μετονόμασε την περιοχή σε Λειβαδιά, προς τιμήν του δικού του τόπου καταγωγής. Παραθαλάσσιος τόπος σήμερα αποτελεί θέρετρο της περιοχής. Το 1911 κτίστηκαν τα Ανάκτορα της Λειβαδιάς (Λιβαντίγια στα Ουκρανικά), στα οποία το 1945 συναντήθηκαν ο Στάλιν, Τσώρτσιλ και Ρούσβελτ για να διαμοιράσουν τον κόσμο σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.
Τα Ανάκτορα της Λειβαδιάς
Μαριούπολη. Η πόλη με την ελληνική ονομασία που κτυπήθηκε περισσότερο στον πρόσφατο πόλεμο. Οι Έλληνες - Πόντιοι κατοικούν στην Μαριούπολη, τα γύρω χωριά και την περιοχή του Ντονέσκ από το 1780, όταν οι ρωσικές αρχές διέταξαν τη βίαιη μετεγκατάστασή τους από την Κριμαία. Μέχρι το 1858 δεν επιτρεπόταν η εγκατάσταση ατόμων άλλης εθνότητας. Από το 1914 εγκαταστάθηκαν εδώ Έλληνες διωγμένοι από τις τουρκικές θηριωδίες στην περιοχή του Τουρκικού Πόντου. Η ελληνική κοινότητα αναπτυσσόταν ομαλά, μέχρι τα θλιβερά γεγονότα που είναι γνωστά ως επιχείρηση Εν.Κα.Βε.Ντε. που οργάνωσε ο Στάλιν. Με λίγα λόγια, ήταν μια επιχείρηση εκκαθάρισης των Ελλήνων, με πρόσχημα ότι μεταξύ τους υπήρχαν πολλά αντισοβιετικά στοιχεία. Χιλιάδες Έλληνες, η συντριπτική τους πλειονότητα αδίκως, συνελήφθησαν, εξορίστηκαν στη Σιβηρία ή εκτελέστηκαν. Στην απογραφή του 2001, οι Έλληνες της Ουκρανίας ανέρχονταν σε 91500. Είναι όμως περισσότεροι οι οποίοι κρύβονται πίσω από την ρωσική ή ουκρανική πολιτισμική ταυτότητα, που υιοθέτησαν για να γλιτώσουν από τις διώξεις. Η ελληνική κοινότητα εξακολουθούσε μέχρι πρότινος να είναι ακμαία, με ελληνικά σχολεία στα οποία υπηρετούσαν και αποσπασμένοι, δικοί μας δάσκαλοι, με πολιτιστικούς συλλόγους και συμμετοχές σε όλες τις μεγάλες γιορτές του Έθνους μας.
Φωτογραφία από το ελληνικό Φεστιβάλ της Μαριούπολης (Οκτώβριος 2021),
που γινόταν κάθε χρόνο.
Δυστυχώς, άγνωστο είναι ακόμα κατά πόσο θα μπορέσει να επιβιώσει η Ελληνική κοινότητα της Ουκρανίας, μετά την ολοκληρωτική καταστροφή της περιοχής της Μαριούπολης και του Ντονέσκ, κατά τον πρόσφατο καταστροφικό πόλεμο. Οι εκεί Έλληνες όμως, έχουν επιδείξει αξιομνημόνευτη αντοχή σε πάμπολλες καταστροφές και συνέχισαν να υπάρχουν ως και σήμερα. Όπως την ολοκληρωτική καταστροφή της Μαριούπολης από τους Ναζί, στον Β' Π.Π. Αυτό σίγουρα μας γεμίζει με ελπίδα, ότι η μακραίωνη παρουσία των Ελλήνων στην Ουκρανία, δεν θα πάψει να υπάρχει.
ΥΓ: Ίσως κάποιοι ρομαντικοί να ανέμεναν ότι οι Ομόδοξοι Λαοί της Ουκρανίας και της Ρωσίας, θα έκαναν Ειρήνη, τουλάχιστον κατά την Μεγαλοβδομάδα. Δυστυχώς όμως, οι πολιτικές επιδιώξεις και ο πολεμικός παροξυσμός είναι πολύ πιο πάνω απ' τους λαούς, ένθεν κι εκείθεν.
Από τη Βυζαντινή ιστορία έχουμε διδαχθεί, ότι οι Ρως γύρω στο 1000μ.Χ. εκχριστιανίστηκαν από τους Βυζαντινούς. Υπάρχουν κάποιες ιστορίες, που προσπαθούν να εξηγήσουν για ποιον λόγο ο τότε βασιλιάς τους, ο Βλαδίμηρος, επέλεξε τον Χριστιανισμό και την Ορθοδοξία ως νέα θρησκεία του Λαού του. Η πιο αληθοφανής φαίνεται ότι είναι εκείνη, που υποστηρίζει ότι ο Βλαδίμηρος από τις εμπορικές και στρατιωτικές συνεργασίες των Ρως με τους Βυζαντινούς, "θαμπώθηκε" από τον πλούτο της Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης, το μεγαλείο των θρησκευτικών τελετών αλλά και το κάλλος των Ναών της. Η βάπτιση του έγινε στην Χερσώνα, σημαντική βυζαντινή πόλη στη θάλασσα του Αζόφ, με ανάδοχο, όπως λέγεται, τον ίδιο τον βυζαντινό Αυτοκράτορα.
Στη συνέχεια η όλη πράξη σφραγίστηκε με τον γάμο της αδελφής του Αυτοκράτορα, Βασίλειου του Βουλγαροκτόνου, την πριγκίπισσα Άννα. Έδρα του βασιλείου του Βλαδίμηρου ήταν το Κίεβο. Σημαντικό κτίσμα της πρωτεύουσας της Ουκρανίας, είναι ο Καθεδρικός Ναός της Αγίας Σοφίας (11ος αιώνας) ο οποίος διατηρείται εσωτερικά στο μεγαλύτερο του μέρος όπως οικοδομήθηκε τότε, με αγιογραφίες και μωσαϊκά που έφτιαξαν καλλιτέχνες από την Κωνσταντινούπολη και μάλιστα διακρίνουμε και πολλές ελληνικές λέξεις επί αυτών.
Καθεδρικός Ναός Αγίας Σοφίας Κιέβου
Ο Ναός της Αγίας Σοφίας, εσωτερικά και εξωτερικά είναι καθαρά βυζαντινού τύπου. Η μόνη διαφοροποίηση είναι οι κρεμμυδόσχημοι τρούλοι, αλλά αυτό επηρεάζει μόνο εξωτερικά τον Ναό.
Όλοι έχουμε ακούσει για την Οδησσό. Την πλούσια και κοσμοπολίτική πόλη του 19ου αιώνα με μεγάλη ελληνική παροικία, στην οποία ο Νικόλαος Σκουφάς, ο Εμμανουήλ Ξάνθος και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ ίδρυσαν την Φιλική Εταιρία. Αυτό ίσως που δεν ξέρουμε οι περισσότεροι, είναι ότι ο μεγάλος μας ευεργέτης Γρηγόριος Μαρασλής διετέλεσε δήμαρχος της πόλης από το 1878 ως το 1895. Επί θητείας του έγιναν πολλά και σημαντικά έργα, που ουσιαστικά κατέστησαν την Οδησσό μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη της εποχής. Την ίδια εποχή, στην Ελλάδα ίδρυσε την Μαράσλειο Εμπορική Σχολή Αθηνών (σήμερα Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), το Μαράσλειο Διδασκαλείο Αθηνών, το Μαράσλειο Ορφανοτροφείο Κέρκυρας, το Μαράσλειο Ελληνικό Εμπορικό και Πρακτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης. Το σπίτι, που στεγάζει το μουσείο της Φιλικής Εταιρίας στην Οδησσό, είναι το πατρικό του, το οποίο το δώρισε στην εκεί ελληνική κοινότητα.
Η προτομή του Μαρασλή στην Πλατεία των Ελλήνων,
στο κέντρο της Οδησσού
Δίπλα στην σημερινή πόλη της Χερσώνας, βρίσκονται τα ερείπια της ομώνυμης αρχαίας και βυζαντινής πόλης. Η πόλη ιδρύθηκε περί τον 5ον αιώνα π.Χ. ως αποικία των Μεγαρέων και αποτέλεσε σημαντικό εμπορικό σταθμό της όλης περιοχής. Ως τον 12ο αιώνα ήταν το βορειότερο φρούριο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και σημαντικό θρησκευτικό κέντρο της Ορθοδοξίας. Τα ερείπια της πόλης ανήκουν στα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Kληρονομιάς της Unesco. Άλλες αρχαίες ελληνικές πόλεις με ανασκαμμένα τμήματά τους είναι το Παντικάπαιον και η Ολβία Ποντική.
στο κέντρο της Οδησσού
Αρχαιοελληνικά ερείπια στην Χερσώνα
Όλοι μας έχουμε ακούσει για τη Συνθήκη της Γιάλτας, αλλά λίγοι γνωρίζουμε την σχέση που έχει αυτή με τη Λειβαδιά της Βοιωτίας. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που γνωρίζουμε, η αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας, δώρισε μια τεράστια έκταση γης, στον Λάμπρο Κατσώνη, όταν επέστρεψε από τον ατυχή πόλεμο που έκανε ενάντια των Τούρκων στο Αιγαίο. Ο Κατσώνης εγκαταστάθηκε στην περιοχή το 1798 και μετονόμασε την περιοχή σε Λειβαδιά, προς τιμήν του δικού του τόπου καταγωγής. Παραθαλάσσιος τόπος σήμερα αποτελεί θέρετρο της περιοχής. Το 1911 κτίστηκαν τα Ανάκτορα της Λειβαδιάς (Λιβαντίγια στα Ουκρανικά), στα οποία το 1945 συναντήθηκαν ο Στάλιν, Τσώρτσιλ και Ρούσβελτ για να διαμοιράσουν τον κόσμο σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.
Τα Ανάκτορα της Λειβαδιάς
Μαριούπολη. Η πόλη με την ελληνική ονομασία που κτυπήθηκε περισσότερο στον πρόσφατο πόλεμο. Οι Έλληνες - Πόντιοι κατοικούν στην Μαριούπολη, τα γύρω χωριά και την περιοχή του Ντονέσκ από το 1780, όταν οι ρωσικές αρχές διέταξαν τη βίαιη μετεγκατάστασή τους από την Κριμαία. Μέχρι το 1858 δεν επιτρεπόταν η εγκατάσταση ατόμων άλλης εθνότητας. Από το 1914 εγκαταστάθηκαν εδώ Έλληνες διωγμένοι από τις τουρκικές θηριωδίες στην περιοχή του Τουρκικού Πόντου. Η ελληνική κοινότητα αναπτυσσόταν ομαλά, μέχρι τα θλιβερά γεγονότα που είναι γνωστά ως επιχείρηση Εν.Κα.Βε.Ντε. που οργάνωσε ο Στάλιν. Με λίγα λόγια, ήταν μια επιχείρηση εκκαθάρισης των Ελλήνων, με πρόσχημα ότι μεταξύ τους υπήρχαν πολλά αντισοβιετικά στοιχεία. Χιλιάδες Έλληνες, η συντριπτική τους πλειονότητα αδίκως, συνελήφθησαν, εξορίστηκαν στη Σιβηρία ή εκτελέστηκαν. Στην απογραφή του 2001, οι Έλληνες της Ουκρανίας ανέρχονταν σε 91500. Είναι όμως περισσότεροι οι οποίοι κρύβονται πίσω από την ρωσική ή ουκρανική πολιτισμική ταυτότητα, που υιοθέτησαν για να γλιτώσουν από τις διώξεις. Η ελληνική κοινότητα εξακολουθούσε μέχρι πρότινος να είναι ακμαία, με ελληνικά σχολεία στα οποία υπηρετούσαν και αποσπασμένοι, δικοί μας δάσκαλοι, με πολιτιστικούς συλλόγους και συμμετοχές σε όλες τις μεγάλες γιορτές του Έθνους μας.
Φωτογραφία από το ελληνικό Φεστιβάλ της Μαριούπολης (Οκτώβριος 2021),
που γινόταν κάθε χρόνο.
Δυστυχώς, άγνωστο είναι ακόμα κατά πόσο θα μπορέσει να επιβιώσει η Ελληνική κοινότητα της Ουκρανίας, μετά την ολοκληρωτική καταστροφή της περιοχής της Μαριούπολης και του Ντονέσκ, κατά τον πρόσφατο καταστροφικό πόλεμο. Οι εκεί Έλληνες όμως, έχουν επιδείξει αξιομνημόνευτη αντοχή σε πάμπολλες καταστροφές και συνέχισαν να υπάρχουν ως και σήμερα. Όπως την ολοκληρωτική καταστροφή της Μαριούπολης από τους Ναζί, στον Β' Π.Π. Αυτό σίγουρα μας γεμίζει με ελπίδα, ότι η μακραίωνη παρουσία των Ελλήνων στην Ουκρανία, δεν θα πάψει να υπάρχει.
που γινόταν κάθε χρόνο.
ΥΓ: Ίσως κάποιοι ρομαντικοί να ανέμεναν ότι οι Ομόδοξοι Λαοί της Ουκρανίας και της Ρωσίας, θα έκαναν Ειρήνη, τουλάχιστον κατά την Μεγαλοβδομάδα. Δυστυχώς όμως, οι πολιτικές επιδιώξεις και ο πολεμικός παροξυσμός είναι πολύ πιο πάνω απ' τους λαούς, ένθεν κι εκείθεν.
Σάββατο 19 Μαρτίου 2022
Λόρδος Βύρων (George Gordon, Lord Byron). Έρωτες και Ελλάδα.
Λόρδος Βύρωνας (Byron) |
ρομαντικός ποιητής, ο οποίος άφησε την καλοπέρασή του στα σαλόνια της αγγλικής αριστοκρατίας για να βρεθεί ανάμεσα στους εξεγερμένους Έλληνες και να αγωνιστεί μαζί τους για την Ελευθερία τους. Ήταν ένας από τους πολλούς φιλέλληνες, ο γνωστότερος και ο πιο αγαπητός απ' αυτούς, ο οποίος επιπλέον άφησε την τελευταία του πνοή στο πολιορκημένο Μεσολόγγι.
Είναι γνωστό ότι ο Λόρδος Βύρων είχε επισκεφτεί την Ελλάδα και πριν από την Επανάσταση, το 1809, όπου διέμεινε στο σπίτι του προξένου της Αγγλίας Προκόπιου Μακρή. Εκεί γνώρισε την μόλις δεκατριών ετών κόρη του, την Τερέζα, την οποία και ερωτεύτηκε σφοδρά. Ο έρωτας αυτός εκδηλώθηκε και με την ποιητική πένα του, γράφοντας το γνωστό ποίημα, Η κόρη των Αθηνών:
Κόρη γλυκιά των Αθηνών,
σε τούτη δω του αποχωρισμού την ώρα,
δώσε, ώ! δώσε πίσω την καρδιά μου,
π’ αποχωρίστηκε από το στήθος το δικό μου
ή πάρε ό,τι απόμεινε και κράτησέ το.
Προτού να φύγω άκουσε τον όρκο τον δικό μου:
-Ζωή μου, σας αγαπώ!
Μα τα μαλλιά τ' ΄ ατίθασα
τα γλυκανεμισμένα ‘πο τον αγέρα του Αιγαίου,
Μα τα βλέφαρά σου που με τα κατάμαυρα ματόκλαδα αγγίζουν
τα τρυφερά τα μάγουλα τα ροδοβαμμένα.
Μα τα ελαφίσια τ’ ‘αγριωπά τα μάτια σου,
-Ζωή μου, σας αγαπώ!
Μα τα χείλη σου, που λαχταρώ με πόθο,
Μα τη λιγνή τη μέση σου, που ‘ναι σα δαχτυλίδι.
Μα τα λουλούδια που μιλούν κάλλιο από κάθε λέξη.
Μα της αγάπης τη χαρά, που γίνεται μαζί και λύπη :
-Ζωή μου, σας αγαπώ!
Κόρη γλυκιά των Αθηνών,
Σ΄ αφήνω γεια και φεύγω, μα μη με ξεχνάς
Σαν είσαι μοναχή να με συλλογάσαι.
Τι κι αν πηγαίνω μακριά κι αν φεύγω για την Πόλη
μου ΄χει η Αθήνα την καρδιά και την ψυχή σκλαβώσει.
Αγάπη τέτοια σώνεται;
-Ζωή μου, σας αγαπώ!
Τερέζα Μακρή |
Στην Αθήνα γνώρισε τον 14/χρονο Γαλλο - Έλληνα, Νικόλα Ζιρώ, με τον οποίο διατηρούσε στενή σχέση, τον συνόδεψε στο ταξίδι του στην Ελλάδα και την Ιταλία και μάλιστα ο Λόρδος Βύρωνας, πλήρωσε τις σπουδές του και του άφησε στη διαθήκη του 7000 λίρες, τις οποίες όμως όμως τελικά με μεταγενέστερη απόφασή του ακύρωσε.
Η Ακρόπολη των Αθηνών, όπως πρέπει να ήταν όταν την επισκέφτηκε ο Λόρδος Βύρων. |
μας είναι αδιάφορη ως ένα σημείο και να μένουμε στον εγκλεισμό και τον θάνατό του (1824) στο ηρωικό Μεσολόγγι αλλά σίγουρα θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ήταν ο πρώτος Άγγλος ευγενής, και μάλιστα μέλος της Βουλής, που αντιτάχθηκε στον διαμελισμό των Γλυπτών του Παρθενώνα από τον έτερο Λόρδο, τον περιβόητο Έλγιν. Μάλιστα, όταν επισκέφθηκε τον βράχο της Ακρόπολης και διαπίστωσε από κοντά την καταστροφή που είχε επέλθει στον Παρθενώνα, έγραψε το παρακάτω ποίημα, στο οποίο η Αθηνά Παλλάδα, ξεχειλίζει από οργή, ενάντια σε αυτούς που βεβήλωσαν τον ναό της.
Η κατάρα της Αθηνάς
© 2018 Μετάφραση: Πάνος Καραγιώργος
Γιατί όμως ο Λόρδος Βύρωνας, έτρεφε τέτοιαν αγάπη για την Ελλάδα;
Το πρώτο του ταξίδι ξεκίνησε από λόγους που έχουν σχέση με την βαρετή ζωή που έκανε στην Αγγλία. Εκτός από την Ελλάδα, τότε, επισκέφτηκε και τη σημερινή Τουρκία και την Ιταλία.
Ήταν αρκετό όμως για τον Λόρδο Βύρωνα, από ένα ταξίδι μόνο να παθιαστεί τόσο, ώστε να μην διστάσει να βρεθεί στην πρώτη γραμμή της Επανάστασης, να ταλαιπωρήσει την ήδη εύθραυστη υγεία του και τελικά να πεθάνει στην Πατρίδα μας;
Όλοι αναζητούσαν λίγη από την λάμψη των Αρχαίων, δυστυχώς, μη λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι αυτό που μπόρεσαν να δημιουργήσουν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ήταν κάτι μοναδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας και δυστυχώς μη επαναλαμβανόμενο, κυρίως από εμάς τους απογόνους τους.
Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2022
Ξανθίππη Καραθανάση
κάποιους καλλιτέχνες, σημαντικούς καλλιτέχνες, που για κάποιον λόγο έχουν χαθεί, έχουν αποσυρθεί ή ασχολούνται με άλλα πράγματα. Καλλιτέχνες τους οποίους εσύ αγνοείς και δεν είσαι ο μόνος. Έτσι συνέβη εκείνο το βράδυ της 3ης Απριλίου του 2008, όταν η μαγική της φωνή ξεχύθηκε από τις τηλεοράσεις. Όσοι άκουγαν σταμάτησαν ότι έκαναν, έστησαν αυτί και για μια στιγμή μόνο αναρωτήθηκαν αν ήταν αληθινό αυτό που άκουγαν. Κι αυτό δεν συνέβη μόνο σε μένα εκείνο το βράδυ αλλά και σε χιλιάδες άλλους τηλεθεατές στην πατρίδα μας, παρακολουθώντας τη μουσική εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου: Στην υγειά μας, από την ΕΡΤ.
Μιλώ για την τραγουδίστρια Ξανθίππη Καραθανάση, που το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της φωνής της δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Βέβαια για τους λάτρεις της παραδοσιακής μας μουσικής, η Ξανθίππη Καραθανάση ήταν γνωστή για τα δημοτικά μακεδονίτικα που τραγουδούσε στην περιοχή της Χαλκιδικής, όπου πια διαμένει. Μα και οι λάτρεις των μπουατ της δεκαετίας του 60 την γνώριζαν. Και οι φίλοι του έντεχνου της δεκαετίας του 70, όπου συμμετέχει στον δίσκο του Μαρκόπουλου: Τραγούδια του Νέου πατέρα και στη συνέχεια βγάζει προσωπικό δίσκο με τραγούδια των Χατζιδάκι, Πλέσσα, Χατζηνάσιου. Διότι τότε έκανε καριέρα στην Αθήνα. Οι περισσότεροι όμως την ανακαλύψαμε εκείνο το βράδυ. Τώρα γιατί τα παράτησε όλα και εγκαταστάθηκε από την Αθήνα στην Χαλκιδική η επίσημη εκδοχή είναι για να αφοσιωθεί στην οικογένειά της.
Η επιτυχία της εκπομπής εκείνης ήταν τόσο μεγάλη, ώστε την επομένη τηλεοπτική χρονιά, στις 6 Δεκεμβρίου 2008, να ξαναγίνει εκπομπή αφιερωμένη στην μεγάλη τραγουδίστρια και μία τρίτη στις 9 Φεβρουαρίου 2013 με τη συμμετοχή της Ορχήστρας Νέων του Δίον.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς την γνωρίζετε. Αν ναι, τότε ξέρετε για τι μιλάω. Αν πάλι όχι, σας παρακαλώ ακούσετε παρακάτω την εξαίρετη αυτή τραγουδίστρια με την τόσο χαρακτηριστική φωνή σε τρία τραγούδια, από τις εκπομπές αυτές και σίγουρα θα συμφωνήσετε μαζί μου:
Από την πρώτη εκπομπή το τραγούδι Ένας ευαίσθητος ληστής σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι
Από την δεύτερη εκπομπή το τραγούδι Παράπονό μου σε στίχους του Λάκη Τεάζη και μουσική του Σταύρου Κουγιουμτζή
Από την τρίτη εκπομπή το τραγούδι Ήλιε μου σε παρακαλώ σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική του Μάνου Λοΐζου
Και κλείνω με ένα παραδοσιακό τραγούδι του γάμου από την περιοχή της Χαλκιδικής, το Έβγα μάνα μου
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2021
Χριστουγεννιάτικες αντιπαλότητες
Τις γιορτές των Χριστουγέννων, όλοι μας λίγο πολύ τις αναμένουμε με αγωνία. Άλλοι για να ξεκουραστούν, άλλοι για να διασκεδάσουν κι άλλοι για να εορτάσουν την μεγάλη εορτή της Γέννησης του Χριστού, τον Ερχομό του Νέου Έτους και τα Φώτα με τον αγιασμό των υδάτων. Το στόλισμα του σπιτιού, τα Κάλαντα, τα γλυκά, ο εκκλησιασμός, τα δώρα, οι διασκεδάσεις, οι εορταστικές συνευρέσεις και τραπεζώματα, όλα συντελούν ώστε να περάσουμε όμορφα, αυτές τις γιορτινές μέρες.
Στη σημερινή μου εγγραφή θα ασχοληθώ με τις αντιπαλότητες των εορτών. Όχι, δεν είναι, ευτυχώς, από εκείνες που διχάζουν τον λαό μας. Θα μπορούσαμε να τις πούμε και γλυκιές αντιθέσεις που δημιουργούνται συνήθως από την πάλη ανάμεσα στις Παλιές, Δικές μας Παραδόσεις και εκείνες που επιβάλλονται εύκολα σε μια, θέλουμε δεν θέλουμε, παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, μέσα στην οποία συνυπάρχουμε κι εμείς. Και μάλιστα αυτές οι Νέες Παραδόσεις, έχουν απίστευτη δυναμική μιας και βλέπουμε ότι πολύ εύκολα επιβάλλονται και σε χώρες που δεν έχουν καμία σχέση με τη Γέννηση του Χριστού. Όπως για παράδειγμα βλέπετε στη δίπλα εικόνα, Χριστουγεννιάτικο στόλισμα σε κάποια πλατεία της Μπανγκοκ, πρωτεύουσας της Ταϊλάνδης, όπου οι Βουδιστές πλειοψηφούν με ποσοστό άνω του 93%. Πρώτη αντιπαλότητα: Δέντρο ή καραβάκι; Αν και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο έχει καθιερωθεί πια ως το βασικό στοιχείο στολισμού στα σπίτια και τις πλατείες μας, ακόμα βαθιά μέσα, κάποιες ενοχές όλοι μας κουβαλάμε που αφήσαμε το δικό μας Χριστουγεννιάτικο καραβάκι να χαθεί. Οι Δήμοι μαζί με τα πολλά δέντρα που στολίζουν, ειδικά οι παραθαλάσσιοι, θα φτιάξουν κι ένα ολοφώτιστο Χριστουγεννιάτικο καραβάκι. Στα σπίτια ελάχιστα είναι τα καραβάκια. Για να πούμε την αλήθεια, το δέντρο και πιο εντυπωσιακό είναι, και γεμίζει τον χώρο με την αίσθηση των γιορτών, και με μεγάλη χαρά, ειδικά εάν υπάρχουν παιδιά, στολίζεται. Το καραβάκι πάλι μας παραπέμπει νοσταλγικά, στα χρόνια εκείνα που όλα ήταν πιο "ταπεινά", πιο ταιριαστά με το μήνυμα της γέννησης του Θεανθρώπου σε μια σπηλιά, δίχως καμία πολυτέλεια.Δεύτερη αντιπαλότητα: Χοιρινό ή γαλοπούλα στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι; Το χοιρινό, πιο εύγευστο κατά την γνώμη μου και μέρος μιας παράδοσης, από τα παλιά χρόνια, τότε που κάθε οικογένεια στα χωριά μεγάλωνε κι ένα γουρουνάκι, το οποίο θα σφαζόταν την παραμονή των Χριστουγέννων. Η γαλοπούλα, γεμιστή παρακαλώ, μας ήλθε πολύ αργότερα, ως μόδα από την εσπερία. Εντυπωσιακή, δεν λέω, όταν σερβίρεται στο τραπέζι μα δύσκολη στο μαγείρεμά της. Για να την πετύχεις γεύση, υφή κλπ, πρέπει να είσαι σεφ με τρία τουλάχιστον αστέρια Μισελέν.
Τρίτη αντιπαλότητα: Κουραμπιέδες ή Μελομακάρονα; Αυτή κι αν είναι μάχη. Το μεν σε δελεάζει με γέμιση καβουρδισμένου αμυγδάλου και άφθονη πασπαλισμένη άχνη το δε σε χορταίνει με το μελένιο σιρόπιασμα του. Σίγουρα δύσκολη η επιλογή. Προσωπικά παίζω με το αουτσάιντερ των ημερών, το γαλακτομπούρεκο.
Τέταρτη αντιπαλότητα: Τα δώρα έρχονται με τον Άη Βασίλη ή με τη γέννηση του Χριστού; Εδώ να δεις τα καημένα τα παιδάκια, να υποστηρίζουν με όλη την αφέλεια τους, κάθε ένα αυτό που γίνεται στο σπίτι του ως σωστό. Μα και το άλλο: Ποιος τα φέρνει τα δώρα; Ο Άη Βασίλης ή ο Άη Νικόλας; Ο Άη Βασίλης βέβαια, μα αν βρίσκεσαι στην κεντρική Ευρώπη, δεν νομίζω κάποιος να αμφισβητεί τον δικό τους Άη Νικόλα. Και τα ερωτήματα δεν τελειώνουν. Ο Άη Βασίλης έρχεται από τον Βόρειο Πόλο, την Λαπωνία ή από τη Καισάρεια; και ποιος είναι ο Άη Βασίλης; Εκείνος ο χοντρός παππούλης ντυμένος στα κόκκινα, ναι αυτός της Coca Cola, που περιδιαβαίνει τον κόσμο πάνω στο έλκηθρό του μοιράζοντας δώρα ή ο αυστηρός και ασκητικός άγιος των γραμμάτων που δεν μας καταδέχεται κιόλας. Πάντως, όπως και να το κάνουμε, τα παιδιά έχουν δώσει την απάντησή τους, σίγουρα ο χοντρός παππούλης τα κοιμίζει γλυκά γλυκά ενώ εκείνα ονειρεύονται το δώρο του. Και ο δικός μας, ο Καισαρείας, ως παρηγοριά συνδέεται με την περίφημη βασιλόπιττα και το τυχερό φλουρί.Πέμπτη αντιπαλότητα: Και μιας που μιλήσαμε για βασιλόπιττες, κλασσική βασιλόπιττα ή κρεατόπιτα; Ναι για εσάς του αστούς, σε πολλά μέρη της Ελλάδας, την Πρωτοχρονιά φτιάχνουν μια νόστιμη κρεατόπιτα, με μπόλικο κρεμμύδι, μυρωδικά και εκλεκτό ψιλοκομμένο κρέας, μέσα στην οποία βάζουν το φλουρί. Βέβαια πιο γνωστή είναι η βασιλόπιτα που αγοράζουμε από τον φούρνο ή το ζαχαροπλαστείο. Κάποιες νοικοκυρές, θα μπουν στον κόπο να την φτιάξου με τα χεράκια τους ξεσηκώνοντας την συνταγή κάποιου γνωστού τηλεοπτικού σεφ. Πιο εύκολη, δεν λέω, αλλά η νοστιμιά μιας ζεστής κρεατόπιτας δεν συγκρίνεται.
Το καλό είναι ότι κάθε ένας αποδέχεται τον άλλο με την όποια επιλογή του. Θέλει δέντρο, θέλει κουραμπιέ, θέλει γαλοπούλα, θέλει τον Άγιο της Coca Cola, θέλει κρεατόπιτα, όλοι θα γιορτάσουν με χαρά, κυρίως οικογενειακά, τις ημέρες αυτές. Φαίνεται ότι εδώ η θεία προτροπή: "Κι επί Γης ειρήνη" έχει βρει ώτα ευήκοα στις καρδιές των Ανθρώπων, κι ας μην ήταν αυτό ακριβώς το μήνυμα των αοιδών αγγέλων.
Αγαπητοί μου φίλοι, ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, όπως κι αν τις γιορτάσετε.
Παρασκευή 28 Μαΐου 2021
Flashmob
Flash mob.. Ανακάλυψα τον όρο στο YouTube, καθώς έβλεπα κάποια πολύ όμορφα και ευφάνταστα, απρόσμενα δρώμενα δρόμου. Έτσι θα τα έλεγα εγώ, αλλά ήδη ο ξενικός όρος έχει καθιερωθεί παντού, οπότε μένω κι εγώ σε αυτόν.
Σύμφωνα με την Βικιπαίδια, flashmob νοείται μια σύντομη εκδήλωση σε δημόσιο χώρο, από ομάδα ανθρώπων, που ξαφνικά εμφανίζονται από το πουθενά, και μετά το δρώμενο τους διαλύονται σαν να μην έχει συμβεί τίποτε. Επιτυχημένο θεωρείται αν φανεί αυθόρμητο και προκαλέσει την έκπληξη στους τυχόν θεατές τους.
Στο YouTube, κυκλοφορούν εκατοντάδες σχετικά βίντεο, άλλα πρόχειρα, άλλα που φαίνεται ότι από πίσω τους υπάρχουν πολλές ώρες πρόβας, άλλα όμορφα και άλλα αδιάφορα, από ερασιτέχνες ή επαγγελματίες καλλιτέχνες. Μάλιστα, τώρα τελευταία, την μόδας ήταν οι προτάσεις γάμου, με τρόπο που αφήνει σίγουρα άφωνη την υποψήφια νύφη.
Αλλά η σημερινή μου εγγραφή δεν χρειάζεται πολλά λόγια, καλύτερα είναι να σας παρουσιάσω κάποια από αυτά, που εμένα μου άρεσαν περισσότερο:
Το πρώτο είναι από την Ottava του Καναδά, γίνεται με την ευκαιρία του τοπικού ελληνικού φεστιβάλ το 2011 και έχει θέμα το κλασσικό συρτάκι Zorbas. Το ωραίο εδώ είναι ότι και οι "άσχετοι" θεατές, στο τέλος γίνονται συμμετέχοντες.
Όπως κι εγώ, πιστεύω κι εσείς, βλέποντάς τα, θαυμάζω και τους συντελεστές τους αλλά και τον άνθρωπο που είναι ικανός να δημιουργεί πέρα από τα καθιερωμένα, που είναι ικανός να προωθεί τον πολιτισμό του και να τον κάνει προσιτό στον καθένα, με τρόπο όμορφο, με τρόπο που τιμά τον ίδιο. Η δύναμη της ειρηνικής συνύπαρξης όλων μας είναι αυτή.
Δευτέρα 5 Απριλίου 2021
Προς αρνητές, κάθε είδους, του covid-19
Συνήθως δεν αναφέρομαι δημοσίως στα όποια προβλήματα υγείας έχω. Εκτός από αυτήν τη φορά, που αισθάνομαι υποχρεωμένος να το κάνω. Όχι για να αναφερθώ στη δική μου περιπέτεια, αυτή λίγη σημασία έχει. Αλλά πιστεύω, ότι όλοι εμείς που έχουμε την δύναμη, οφείλουμε να κοινοποιήσουμε μια πραγματικότητα, την οποία ακόμη πολλοί αρνούνται.
Κι αναφέρομαι στην περιπέτεια που βίωσα ως ασθενής με covid-19. Ο ιός μεβρήκε στο σπίτι και μεταδόθηκε σε εμένα από συρροή που υπήρχε στο Λύκειο της κόρης μου (Παρά τις διαβεβαιώσεις μέχρι πρότινος ότι τα σχολεία είναι ασφαλείς χώροι, μη λαμβάνοντας υπόψη την χαλάρωση των μέτρων από τις τοπικές κοινωνίες). Ανήκω στην ομάδα υψηλού κινδύνου, είχα καθημερινή τηλεφωνική επαφή με την ιατρό μου και ακολουθούσα συγκεκριμένα πρωτόκολλα. Όταν όμως εμφανίστηκαν τα πρώτα έντονα συμπτώματα, άμεσα οδηγήθηκα σε κλινική covid της περιοχής μου. Η έγκαιρη άφιξη μου, η γρήγορη χορήγηση αντιικών φαρμάκων και ο οργανισμός μου, επέτρεψαν να μην εξελιχθεί χειρότερα η κατάσταση για εμένα. Βρίσκομαι εδώ και δύο εβδομάδες στο σπίτι μου, αναρρώνοντας από διάφορα μετά covid σύνδρομα. (Αυτά μπορεί να διαρκέσουν ως και 9 μήνες μετά.)
Ρωτώ του φίλους, που ακόμα αρνούνται μια βιωμένη πραγματικότητα σε όλον τον κόσμο και δίνω τις απαντήσεις, όπως εγώ τις αντιλαμβάνομαι ή γνωρίζω, ως παθών:
Είμαστε εμείς, με τα διάφορα υποκείμενα νοσήματα, αναλώσιμοι ή δικαιολογημένα θανόντες;
Φοβάμαι ότι διαχέεται αυτή η άποψη, όταν λέγεται: “νεκρός με υποκείμενο νόσημα”. Άσχετα την ηλικία, τις οικογένειες που αφήνουμε πίσω μας, τα όποια όνειρά μας υπηρετούμε ακόμα, την ενεργή κοινωνική μας ζωή. Η όποια πάθηση μας δεν είναι δικαιολογία θανάτου.
Είναι οι υπέργηροι γονείς ή oi πρόγονοι μας, αναλώσιμοι ή δικαιολογημένα θανόντες;
Θα θέλατε δικός σας άνθρωπος, ο πατέρας σας, η γιαγιά σας να πεθάνει σε μια κλινική covid ή σε μια εντατική, δίχως να μπορέσει να σας μιλήσει για τελευταία φορά ή να μπορέσετε να της κρατήσεται το χέρι λίγο πριν ξεψυχήσει; Αυτό το θεωρείτε στοιχείο ανθρωπιάς για τους απόμαχους της ζωής;
Είναι μόνο άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα ή μεγάλης ηλικίας τα θύματα της άγνωστης εν πολλοίς αυτής αρρώστιας;
Όχι βέβαια, και μην μου πει κάποιος, ότι δεν ξέρει κάποιον από την περιοχή του, που η ασθένεια ή ακόμα και ο θάνατος του, τον εξέπληξε. Δυστυχώς κτυπά και νέους ανθρώπους, απόλυτα υγιείς. Δυστυχώς η ιατρική κοινότητα, δεν γνωρίζει ακόμα γιατί χτυπάει το α και αφήνει τον β. Όταν λύσουν αυτό το μυστήριο, θα έχουν βρει και το φάρμακο. Κανένας δεν ξέρει, αν θα είναι το επόμενο θύμα. Αν θα το περάσει στο πόδι ή αν θα χρειαστεί νοσηλεία (τις περισσότερες φορές είναι επώδυνη, είδα ανθρώπους που νοσηλεύτηκαν επί τριάντα ημέρες και έφυγαν για τα σπίτια τους για ανάρρωση σε πολύ κακή κατάσταση) ή αν θα χάσει τη μάχη με το θάνατο.
Τι είναι η covid κλινικές;
Κλείνουν μια κλινική και την μετατρεπουν σε covid. Ανάλογα με τις ανάγκες, μπορεί και ολόκληρο το Νοσοκομείο, να εξυπηρετεί μόνο covid περιστατικά. Covid περιστατικά είναι, όποιος έχει οποιοδήποτε νόσημα μαζί με θετική σε covid εξέταση.
Στις covid κλινικές υπάρχουν μια μόνιμη ομάδα υπεύθυνων ιατρών, Πνευμονολόγων κυρίως, οι οποιοι συντονίζουν και παρακολουθούν όλα τα περιστατικά. Οι γιατροί εφημερίας, το νοσηλευτικό προσωπικό, οι τραπεζοκόμοι και οι καθαρίστριες, είναι διαφορετικοί κάθε μέρα, και ορίζονται ως εφημερεύοντας από τις υπόλοιπες κλινικές του Νοσοκομείου. Δεν τους βλέπεις στο πρόσωπο, είναι ντυμένοι με τις προστατευτικές στολές και τις προσωπίδες σαν αστροναύτες. Σε τακτά χρονικά διαστήματα, πέρα από τις νοσηλείες, σε θερμομετρούν και μετρούν την οξυγόνωση σου. Ανάλογα τα ευρήματα, σου δίνουν απλό οξυγόνο, ή σε βάζουν σε συσκευές υψηλής ροής οξυγόνου ή σε διασωληνώνουν. Αυτά που τους δίνουν την εικόνα σου είναι τα εργαστηριακά ευρήματα κυρίως και όχι η φυσιολογική εξέταση, όπως όλοι μας θα φανταζόμαστε. Το φαγητό έρχεται σε σακούλα με πλαστικά δοχεία μιας χρήσης και μετά πετιέται. Ότι χρειάζεσαι, το παραδίδει δικός σου άνθρωπος στην είσοδο της κλινικής και οι νοσοκόμες σου το φέρνουν στο θάλαμο. Τα φάρμακα είναι ισχυρά με ότι συνεπάγεται αυτό. Αν δεν ήταν και τα κινητά, τα οποία σου επιτρέπουν την επαφή με τα δικά σου πρόσωπα, η κατάσταση θα ήταν απόλυτα δραματική. Αυτά που περιγράφω παραπάνω, απεικονίζουν μόνο ένα μικρό μέρος της πραγματικότητας.
Είναι οι κλινικές covid, στελεχωμένες επαρκώς;
Ασφαλώς και θα μπορούσαν να είναι καλύτερα. Δυστυχώς μετά από 10 χρόνια απαξίωσης του δημόσιου συστήματος υγείας λόγω κρίσης και παρά τις προσπάθειες του τελευταίου έτους, οι ελλείψεις είναι εμφανείς. Εφημερία με δύο νοσηλευτές για 30 και επιπλέον ασθενείς, δεν είναι και ότι καλύτερο.
Πώς τα βγάζει πέρα το προσωπικό;
Δεν θα ήθελα ποτέ να βρεθώ στη θέση τους. Ειδικά το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό είναι ήρωες. Κάθε φορά που μπαίνουν στους θαλάμους, θα πρέπει να ντυθούν με τα ρούχα προστασίας τους, φροντίζοντας κανένα μέρος του σώματος τους να μην είναι εμφανές. Οι νοσηλεύτριες φορούν πέντε-έξι ζευγάρια γάντια, το ένα πάνω από το άλλο, μόλις λερωθεί ή χαλάσει το ένα, το πετούν και μένει αυτό που είναι από κάτω. Πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να σε ακούσουν καλά ή ασφυκτιούν μέσα στις στολές τους. Κι όμως είναι πάντα με το χαμόγελο και κυρίως φροντίζουν να σε ενθαρρύνουν, μη γνωρίζοντας κανένας αν θα υποτροπιάσεις ή όχι, ειδικά τις πρώτες ημέρες.
Πόσοι είναι οι θάνατοι;
Νομίζω ότι όλοι γνωρίζουν το γενικό σύνολο της χώρας. Ειδικά θα αναφερθώ σε στοιχεία του νομού Σερρών (άνω των 260 και 90% από τους διασωληνωμένους νεκρούς) και στο νομό Δράμας (άνω των 160 νεκρών). Ναι, γνωρίζω, πολύ αγαπητό πρόσωπο αλλά και συναδέλφους, που έχασαν τη ζωή τους.
Θα κάνεις το εμβόλιο;
Φυσικά, μόλις περάσει το τρίμηνο, από την έξοδο από το νοσοκομείο, όπως μου συστήθηκε. Αν είχα προλάβει να το κάνει, στην χειρότερη των περιπτώσεων θα είχα τα συμπτώματα μια ελαφριάς ίωσης.
Γιατί πρέπει να ακολουθήσουμε τα ιατρικά πρωτόκολλα τα οποία συστήνει η Πολιτική Προστασία;
Πρώτον για να προστατέψουμε τον εαυτό μας, την οικογένεια μας, τον συνάνθρωπο μας. Κανένας δεν ξέρει ποιο μπορεί να είναι το επόμενο θύμα.
Δεύτερον, όσο πιο πειθαρχημένοι είμαστε τόσο πιο γρήγορα θα μαζευτεί η κατάσταση και τόσο πιο γρήγορα θα επανέλθουμε στη δική μας καθημερινότητα. Ξέρετε, ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις υποφέρουν, μαζί τους και χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν ουσιαστικά μείνει με μηδαμινά εισοδήματα για μήνες. Κι όμως, κάποιοι αλαζονικά βλέπουν μόνο τον εαυτό τους, την ανάγκη τους για διασκέδαση και κοινωνική συναναστροφή, τις πολιτικές σκοπιμότητες, βγάζοντας από το κάδρο της σκέψης τους οποιονδήποτε άλλο. Είναι θέμα κοινωνικής ευθύνης, την οποία δυστυχώς, ως Λαός έχουμε απωλέσει εδώ και καιρό. Μπαίνει επίσης θέμα ατομικών δικαιωμάτων, σίγουρα ναι! Αλλά τι γίνεται όταν έχεις να επιλέξεις μεταξύ αυτών και του δικαιώματος στη ζωή;
Ποιον εμπιστεύομαι και συμβουλεύομαι;
Την ιατρό μου, τους ιατρούς που αποτελούν την υπεύθυνη ομάδα διαχείρισης της κρίσης και την υπεύθυνη πολιτεία. Αυτοί, με έσωσαν κι όχι κανένας άλλος, μαζί φυσικά με την ιατρική ομάδα, της covid κλινικής που νοσηλεύτηκα. Κάνουν λάθη, πιθανόν σε κάποια στιγμή αλλά αυτό που αντιμετωπίζει η επιστημονική κοινότητα είναι κάτι τελείως καινούριο και οι απαντήσεις δεν υπάρχουν κάπου έτοιμες για να τις ανασύρουν. Σίγουρα, κανένας Youtuber ή νεόκοπος αστέρας της ιατρικής κοινότητας δεν μπορεί να τους υποκαταστήσει.
Θυμηθείτε εσείς οι αρνητές και κάντε τις συγκρίσεις: Όταν εμφανίστηκε στη χώρα μας η ιδιωτική τηλεόραση, όλοι έπιναν νερό στο όνομα του Τριανταφυλλόπουλου και του Ευαγγελάτου. Ήταν οι Θεοί, που μπορούσαν να λύσουν το κάθε πρόβλημα μας. Σήμερα τους έχετε απαξιώσει μαζί με όλο το δημοσιογραφικό και επιστημονικό κόσμο, που δίνουν τη μάχη από την πρώτη γραμμή. Βρήκατε νέους τηλεαστέρες, που τάχατες το σύστημα τους φιμώνει, μέσα από τα κανάλια του facebook και του youtube. Στην επιστήμη, ο ορθός λόγος, υπηρετείται από την πλειοψηφία και αποδεικνύεται στα εργαστήρια και στα πεδία μελέτης. Οι αμφισβητίες πάντα υπάρχουν, ή αμφισβήτηση είναι κινητήριος δύναμη της προόδου, αλλά οφείλουν να αποδεικνύουν αυτά που λένε, όχι με ωραία λόγια και σοφιστείες που γαργαλούν τα αυτιά του καθενός… αλλά και με επιστημονικές μελέτες και αποδείξεις, ή έστω ενδείξεις, στην πράξη. Όσο για εκείνους, που λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους, απόψεις τύπου Πετράκου, φοβάμαι… ότι δεν υπάρχει σωτηρία.
ΥΓ: Μυνήματα με ευχές θα διαγράφονται, γνωρίζω την αγάπη σας, αναρρώνω ικανοποιητικά μέρα με τη μέρα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου αυτή τη στιγμή.
Νάρκισσος, ο μυθικός ωραιοπαθής!
« Αυτός που ερωτεύεται τον εαυτό του δεν θα έχει αντίπαλους ». -Βενιαμίν Φραγκλίνος Ο Νάρκισσος είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας της...
-
Αλέκος Μαυρίδης (1940-2010) Ο ηθοποιός γεννήθηκε στην Αλιστράτη Σερρών το 1940 , από φτωχή αγροτική οικογένεια. Από μικρός ονειρευόταν να...
-
Ό ταν το 2012 ο εθνομουσικολόγος Λάμπρος Λιάβας , παρουσίασε για πρώτη φορά την εκπομπή του, το Αλάτι της Γης, στην ΕΡΤ, είχα γράψει εδ...