Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δράμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δράμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 3 Μαρτίου 2018

ΔΡΑΜΑ

Δράμα, η κοντινή μας Πόλη, η δική μας πια Πόλη... Η Πόλη που πλήγηκε περισσότερο από τις άστοχες πολιτικές των προηγούμενων δεκαετιών, είναι η ίδια, που επιμένει να προσφέρει κάθε χρόνο το περίφημο Φεστιβάλ της. "Μελαγχολικά Όμορφη"...


Δράμα 1: Όταν δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε το παρελθόν μας ή όταν επιλέγουμε το παρελθόν μας. (Σαντριβάν Τζαμί)

Δράμα 2: Ανακαινισμένο πλέον το Σαντριβάν τζαμί στη μορφή που είχε το 1830. (Ιδιοκτησίας της δραμινής εταιρίας Raycap, σήμερα.)
Δράμα 3: Το πάρκο της Δράμας, όαση δροσιάς το καλοκαίρι, η χαρά των παιδιών το χειμώνα αλλά εμένα μου λείπει η εικόνα του πλανόδιου φωτογράφου να στήνει τη βαριά του μηχανή στο τρίποδα και να κρύβει το κεφάλι του κάτω από τη μαύρη καλύπτρα....

Δράμα 4: Κολυμβητήριο και κλειστό γήπεδο Δράμας, η αισιόδοξη εικόνα της Πόλης... εκατοντάδες παιδιά καθημερινά αθλούνται... το μέλλον είναι εδώ!

Δράμα 5: Περιοχή Αγίας Βαρβάρας, επιτυχημένο παράδειγμα ανάπλασης, σημείου αναφοράς της πόλης και παντρέματος του παλιού με τις νέες ανάγκες της πόλης.


Δράμα 6.  Σιδηροδρομικός Σταθμός Δράμας: Αγαπημένο σημείο της Πόλης. Φαντάροι με τους βαριούς τους σάκους, φοιτητές που τους αποχαιρετούν οι γονείς τους και τα πιο φτωχά κομμάτια της κοινωνίας περνούν από εδώ. Κι όλοι μας περιμένουμε την εκπλήρωση εκείνης την υπόσχεσης... την αναβάθμιση του δικτύου..... 

Δράμα 7. Βώλακας: Ένα από τα ορεινά χωριά,  που επιβιώνει εκμεταλλευόμενο την κάθε ευκαιρία που του δίνεται.

Δράμα 8. Γρανίτης: Ο χρόνος και η εγκατάλειψη, αδέλφια της λησμονιάς...

Δράμα 9. Παρανέστι: Καταρράκτης Αγίας Βαρβάρας... δύναμη ζωής!


Δράμα 10.  Σπήλαιο Μααρά: Προς τον έξω κόσμο. 

Δράμα 11: Οικία Αναστασιάδη ( Μαρμάρινο σπίτι) Αποκατάσταση και νέα χρήση ενός αρχιτεκτονικού αριστουργήματος της πόλης. Σύνδεση με το παρελθόν - σημείο θαυμασμού στο σήμερα. 


Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

"Πούρα γεμιστά" του Βασίλη Τσιαμπούση

11 Φεβ 2018

  " Συχνάζω " στη Δράμα, την πόλη της Βόρειας Ελλάδας, της Μακεδονίας, τα τελευταία 25 χρόνια περίπου. Τη θυμάμαι, όταν την επισκεπτόμουν στα πρώτα χρόνια προτού μετοικήσω στη διπλανή κωμόπολη της Αλιστράτης, ως τον πιο κοντινό αστικό προορισμό. Οι παλαιότεροι, καλά να είναι εκεί που βρίσκονται, μου έλεγαν ότι η Αλιστράτη, ιστορικά ανήκει στη Δράμα και όχι στις Σέρρες. Κεφαλοχώρι της περιοχής, είχε στενές σχέσεις πάντα με τη Δράμα αλλά και με τα χωριά της που βρίσκονται προς την πλευρά της. Η Αλιστράτη έβλεπε τη Δράμα και η Δράμα την Αλιστράτη. Δεν είναι τυχαίο, που τρεις διαδοχικοί Μητροπολίτες της Δράμας, όρισαν ως προσωρινή έδρα τους, την Αλιστράτη, από το 1825, στα δύσκολα μεταεπαναστατικά χρόνια. Με την απελευθέρωση όμως και τον καθορισμό των συνόρων, ο ποταμός Αγγίτης αποτελεί πια το σύνορο μεταξύ των δύο νομών. Έτσι η Αλιστράτη μοιράζεται ανάμεσα στους δυο νομούς. Πολύ μακριά από την πρωτεύουσα του νομού της, πολύ ξένη για τη Δράμα αλλά πάντα μέσα στην καρδιά μας.
Τα χρόνια που βρίσκομαι εδώ πάνω ( "εκεί πάνω", έτσι λεν οι φίλοι μου απ΄τα νότια ), η Δράμα είναι το σημείο αναφοράς μας. Κι όσο κι αν η πόλη έχει αλλάξει, όσο κι αν η ανεργία και η κρίση την έχει κτυπήσει, πάντα υπάρχει κάτι που να σε κάνει αισιόδοξο. Δεν μιλώ για τον αξιοθαύμαστες φυσικές ομορφιές της αλλά για τους ανθρώπους της και για τον συνεχή αγώνα τους, όχι μόνο να μένουν στην μικρή αυτή πόλη αλλά και να "φτιάχνουν πράγματα" για την πόλη τους, να δημιουργούν στην πόλη τους. Θα μου πείτε, ότι το ίδιο γίνεται σε όλες τις επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας. Έχετε δίκιο! Εγώ μιλώ όμως για τη Δράμα, που ζω! Και έχω την τύχη, να γνωρίσω κάποιους απ΄αυτούς, που επιμένουν να ζουν στην επαρχιακή πόλη τους, να ζωγραφίζουν, να φτιάχνουν θεατρικές ομάδες με καταπληκτικές παραστάσεις, να λειτουργούν διάφορες "πνευματικές" λέσχες, να παλεύουν σε άθλιες συνθήκες για να κρατήσουν όρθιο το αθλητικό πνεύμα της περιοχής τους, να γράφουν λογοτεχνία, ποίηση... Κι όλοι μας λέμε: "Γίνονται πράγματα στη Δράμα" και να χαιρόμαστε γι΄ αυτό.

  Αφορμή για τις πάνω σκέψεις, που έδωσε το τελευταίο βιβλίο, του Δραμινού συγγραφέα, Βασίλη Τσιαμπούση, "Πούρα Γεμιστά". 

Μια σειρά διηγημάτων, που τα περισσότερα, με τον ένα ή άλλο τρόπο αναφέρονται στην πόλη του, την Δράμα, φανερώνοντας μικρές ψηφίδες της τοπικής ιστορίας, απαραίτητων όμως, για να μην ξεχνάς ότι οι τόποι πάντα μεταβάλλονται αλλά η μνήμη χρειάζεται αυτά τα πετραδάκια, για να μπορεί να φτιάχνει τον καμβά, πάνω στον οποίο θα κτίζουμε οι επόμενοι τις ζωές μας.

  Όπως για παράδειγμα στο ομότιτλο με το βιβλίο διήγημα, που γίνεται ευθεία αναφορά στην μεγάλη καπνική παράδοση της πόλης, η οποία σήμερα, μπορεί ουσιαστικά να έχει χαθεί αλλά στο παρελθόν αποτελούσε το βασικό πυλώνα πλούτου, όλης της περιοχής. Πέρα απ΄ αυτήν, καθαυτή τη διήγηση, που παρουσιάζει μια θα έλεγες αφελή ιστορία, αλλά αποκτά άλλο ενδιαφέρον όταν στο τέλος της εμπλέκεται ένας διάλογος μεταξύ του συγγραφέα της και κάποιου, φανατικού "λεπτομερολόγου", ιστορικού ερευνητή, ο οποίος προσπαθεί να καταρρίψει την όλη ιστορία. Και αναρωτιέσαι: Πόση σημασία έχει τελικά, στη λογοτεχνία αυτός , ο ίδιος ο μύθος, όταν η ιστορία σου μπορεί να σταθεί, έστω κι αν υπομειδιάς  ελαφριά μέσα σου; Οφείλει η λογοτεχνία να είναι ιστορικό σύγγραμμα; Ασφαλώς όχι, κατά τη γνώμη μου, άσχετα αν στην ανάγνωση σου, εσύ αναζητάς εκείνα τα πραγματικά ή όχι ιστορικά γεγονότα.
  Στο διήγημα "Πέντε πόντους περισσότερους", πάλι έχουμε αναφορά στην οικονομία του καπνού της περιοχής, με μια ιστορία μιας φτωχής νεαρής εργάτριας, με περίσσιο θράσος όμως, η οποία δουλεύει σ΄ ένα καπνομάγαζο της πόλης, γίνεται δέκτης σεξουαλικής παρενόχλησης ( έτσι το λέμε σήμερα ), τα φτιάχνει με τον κομμουνιστή συνδικαλιστή, στην πρώτη ευκαιρία απολύεται. Και τότε ακολουθεί ο άλλος δρόμος, η μοναδική διέξοδος για εκείνους που η Ελλάδα θεωρεί βάρος, ο δρόμος της ξενιτιάς. Η μεγάλη πληγή της περιοχής, ο ξεριζωμός χιλιάδων ανθρώπων στη Γερμανία. Εξαγωγή εργατών το έλεγαν τότε, σήμερα το λέμε εξαγωγή μορφωμένου εργατικού δυναμικού, του καλύτερου δυναμικού της Πατρίδας μας.
 

  Στο διήγημα πάλι, "Πρωινό στο σταθμό", όση μιζέρια κι αν
Σ.Σ. Δράμας
αποπνέει σήμερα, ο χώρος του σιδηροδρομικού σταθμού της Δράμας, την οποία ο Τσιαμπούσης, την αναπαριστά με απόλυτη πιστότητα, δεν παύει να είναι το λιμάνι της πόλης, όπου εκεί γονείς αποχαιρετούν και υποδέχονται  τα παιδιά τους, είτε ως φαντάρους είτε ως φοιτητές. Γλυκιά η προσμονή αλλά και με αγωνιώδεις, πολλές φορές αμήχανους αποχαιρετισμούς.

  Τέλος, Θα αφήσω το διήγημα: "Ο καθείς με το ταλέντο του", το οποίο είναι αφιερωμένο στον Νίκο Κωνσταντινίδη, μια ιδιόμορφη, γλυκιά προσωπικότητα της Δράμας, τον οποίο ποτέ δεν γνώρισα προσωπικά, τον οποίο όμως πολλές φορές είχα δει να περπατά στο κέντρο της Δράμας, τον οποίο γνώρισα, μόνο μέσα από τα μικρού σχήματος βιβλιαράκια που κυκλοφορούσε μόνος του και δώριζε αδιακρίτως. Σίγουρα αγαπούσε την πόλη του, με έναν τρόπο βαθύ και ανιδιοτελή, που δεν ξέρω αν πολλοί από εμάς μπορούν να καταλάβουν.
  "Πούρα γεμιστά", ένα βιβλίο γεμάτο διηγήματα,τα οποία μπορεί εμένα στην πρώτη ανάγνωση τους, να με οδήγησαν στη γειτονική μου περιοχή αλλά με μια δεύτερη, πιο ανοιχτή ανάγνωση, αποτελούν μικρογραφία της ελληνικής πραγματικότητας, της σημερινής, της χτεσινής, δεν έχει σημασία,  το ένα συμπληρώνει το άλλο. Κι αυτή είναι η επιτυχία αυτού του βιβλίου, του Βασίλη Τσιαμπούση, ο οποίος έχει μια πολυετή παρουσία στα "γράμματα" της πόλης του.      
Φυσικά κλείνοντας οφείλω να κάνω αναφορά, στο περιοδικό ΔΙΟΔΟΣ 66100, ένα περιοδικό τέχνης, το οποίο διευθύνει ο συγγραφέας, επικεντρωμένο στη Δράμα φυσικά, με ποιότητα που καταπλήσσει, όχι εμάς, αλλά εκείνους που εξακολουθούν να βλέπουν την ελληνική επαρχία με μια εξωτική ματιά. 

Τελικά    "Γίνονται πράγματα στη Δράμα"


Μάνια Σ:Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου 2018 8:04 πμ

"στην ανάγνωση σου, εσύ αναζητάς εκείνα τα πραγματικά"
Η βιβλιοπαρουσίαση σου μου έκανε εντύπωση γιατί είναι πραγματική
Καλή εβδομάδα
Φιλί Smile
devasil

Bas. Devasil:Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου 2018 8:59 πμ

Ευχαριστώ Μάνια.
Διαβάζω αρκετά βιβλία, για λίγα γράφω όμως. Κυρίως για εκείνα που μου αφήνουν κάτι, που με ταξιδεύουν, που μου δίνουν απαντήσεις.
Την καλημέρα μου!
avatar

Χρήστος Μηλώσης:Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου 2018 9:18 πμ

Ευχαριστούμε για το μοίρασμα της γνώμης σου. Υπογραφή: Κάποιος μέτοικος στη Δράμα.
johnpit

ΓΙΑΝΝΗΣ JOHNPIT:Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου 2018 6:21 μμ

Καλησπέρα σου Βασίλη μου.
Δράμα λοιπόν.
Και όπως λες στο τέλος, "γίνονται πράματα στη Δράμα", πέραν των όσων αναφέρεις, η Πόλη έχει και ένα εξαιρετικό, καταξιωμένο, διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου σε ταινίες μικρού μήκους και ένα λαμπερό χωριό του Άη Βασίλη στη διάρκεια των γιορτών.
Δεν την έχω επισκεφθεί. Στενοχωριέμαι που ο σιδηροδρομικός σταθμός λες ότι είναι μέσα στη μιζέρια. Τον ήθελα γραφικό, μικρό, όμορφο και ζεστό.
Όμως ζεστοί είναι οι άνθρωποι.
Έξοχη η αναφορά σου στα βιβλία και στην καπνική παράδοση της πόλης.
Καλή Κυριακή φίλε.
devasil

Bas. Devasil:Δευτέρα, 12 Φεβρουαρίου 2018 6:05 πμ

Χρήστος Μηλώσης:
Μέτοικοι τελικά και οι δύο...
Σε πρώτη ευκαιρία θα τα πούμε από κοντά, έχει ενδιαφέρον το θέμα.
devasil

Bas. Devasil:Δευτέρα, 12 Φεβρουαρίου 2018 6:10 πμ

ΓΙΑΝΝΗ
Φυσικά και γίνονται πράγματα στη Δράμα, και αυτά που αναφέρεις εσύ επιπλέον (το Φεστιβάλ είναι το κορυφαίο) και άλλα που δεν ανέφερα. Σημασία έχει ότι οι άνθρωποι το παλεύουν! Και αυτό έχει θετικό αποτέλεσμα, τουλάχιστον ως προς την ποιότητα της ζωής τους.
Καλή βδομάδα!!!

Νάρκισσος, ο μυθικός ωραιοπαθής!

    « Αυτός που ερωτεύεται τον εαυτό του δεν θα έχει αντίπαλους ».  -Βενιαμίν Φραγκλίνος Ο Νάρκισσος είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας της...