Ελβετία... highlights!

Σήμερα παρουσιάζω το τελευταίο μέρος του αφιερώματος μου, στην Ελβετία. Με στιγμιότυπα τα οποία μας εισάγουν λίγο καλύτερα, στις ιδιαιτερότητες της χώρας αυτής.

Άγιος Γάλλος και Άγιος Μαυρίκιος. Προστάτες της πόλης του Sankt Gallen

ο πρώτος. Ο Άγιος Γάλλος ήταν Ιρλανδός μοναχός που εδραίωσε τον 

Χριστιανισμό στην περιοχή αυτή της Ελβετίας. Ο δε Άγιος Μαυρίκιος, 

ήταν Αιγύπτιος στρατιωτικός του Ρωμαϊκού Στρατού, ο οποίος 

μαρτύρησε  όταν ο Μαξιμιανός διέταξε την θανάτωσή του λόγω της 

χριστιανικής πίστης του. Και οι δύο εορτάζονται και από το Ορθόδοξο 

εορτολόγιο. Ειδικά για τον Άγιο Μαυρίκιο, οι ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν 

ότι μαρτύρησε σε αυτήν την περιοχή της Ελβετίας ενώ οι Ορθόδοξοι, 

στην Βιθυνία της Μικράς Ασίας (!) Σύμφωνα με την απογραφή του 2000,

το 42% ασπάζονται τον Ρωμαιοκαθολικισμό, το 35% είναι Προτεστάντες

και 11% δηλώνουν άθεοι.

Καμπίνα για λουόμενους σε μια λιμνούλα από τις πολλές
στο Sankt Gallen. Για τα δικά μας δεδομένα, το κολύμπι υπό
τέτοιες συνθήκες, με ένα λασπώδη πυθμένα μου φαίνεται αδιανόητο.

Στο Sankt Gallen επιτρέπεται η στάθμευση επί του δρόμου, αυστηρά μόνο σε οριοθετημένη θέση με μπλε γραμμή. Στην περίπτωση της εικόνας, ο κάτοχος του αυτοκινήτου το είχε παρκάρει κανονικά αλλά ο Δήμος με προειδοποιητική πινακίδα, που είχε τοποθετήσει μια βδομάδα πριν, ανακοίνωνε ότι την συγκεκριμένη ημέρα η στάθμευση απαγορευόταν. Πράγματι, την ημέρα εκείνη έρχεται το συνεργείο εργασιών του Δήμου, το αυτοκίνητο δεν είχε μετακινηθεί, ειδοποιείται αμέσως η αστυνομία, αυτή με τη σειρά της ειδοποιεί τον κάτοχο του αυτοκινήτου και τον γερανό, το αυτοκίνητο μετακινήθηκε και έπεσε το ανάλογο πρόστιμο. Όλα αυτά ήταν υπόθεση μισής ώρας.

Αυτόματα ταμεία πληρωμής σε σούπερ μάρκετ. Κτυπάς μόνος σου τα προϊόντα
που αγόρασες και πληρώνεις με κάρτα ή μετρητά. Η υπάλληλος δεξιά
καλείται μόνο σε κάποια αστοχία ή όταν αγοράζεις ποτά, που πρέπει να
επιδείξεις τη ταυτότητα σου, για να δει ότι είσαι ενήλικας. Η εμπιστοσύνη
προς τον πολίτη είναι δεδομένη αλλά και κανένας δεν διανοείται να κλέψει.
Αποτελεί ζήτημα τιμής για τον πολίτη η κλοπή. 

Πάγκος Λαϊκής: Οριοθετημένος από τον παραγωγό, (όλοι είναι παραγωγοί
και στο παζάρι πάνε κυρίως οι γυναίκες τους). Με που εισέρχεσαι στον χώρο
φοράς την μάσκα σου, στο τραπεζάκι μπροστά βλέπεις το αντισηπτικό, 
Μεγάλη ποικιλία προϊόντων και καλές τιμές για τα Ελβετικά δεδομένα.

Σύστημα αποκομιδής απορριμμάτων: Στη φωτογραφία βλέπετε μια 
σακούλα σκουπιδιών. Την αγοράζεις από τον Δήμο και κοστίζει 2 φράγκα. 
(περίπου: 1,8 ευρώ). Αυστηρά τα οικιακά απορρίμματα μαζεύονται σε αυτές
τις σακούλες. Μια φορά ην εβδομάδα, την αφήνεις έξω από το σπίτι σου,
στο πεζοδρόμιο, και γίνεται η αποκομιδή. Αν κάνεις περισσότερα
απορρίμματα, υπάρχουν βυθιζόμενοι κάδοι και τα πετάς εκεί, πάντα όμως
στην ειδική σακούλα του Δήμου. Πώς ελέγχεται; Υπάρχει ειδική αστυνομία
 απορριμμάτων, που παρακολουθούν αν όλοι είναι συνεπείς. Πουθενά πάντως
 δεν βλέπεις το δικό μας χάλι με τους κάδους που "μοσχοβολούν" από μακριά. 
Όσο για την ανακύκλωση, υπάρχει ένα σχετικά πολύπλοκο σύστημα.
Τα χαρτιά τα συσκευάζεις σε δέματα και τα αφήνεις έξω από το σπίτι σου,
μια φορά την εβδομάδα. Κονσέρβες, γυαλιά ανά χρώμα τα μεταφέρεις
ο ίδιος σε συγκεκριμένα μέρη της πόλης, όπου υπάρχουν οι σχετικοί κάδοι
και τα αφήνεις. Μέσα στα σπίτια, υπάρχουν και οι αντίστοιχοι οικιακοί κάδοι.
Άχρηστα έπιπλα. Έχεις το δικαίωμα για μια -δυο μέρες να τα εκθέσεις
στο πεζοδρόμιο, μπροστά στο σπίτι σου για να αγοραστούν από κάποιον
περίοικο. Αν δεν πουληθούν, ο ίδιος φροντίζεις για την καταστροφή τους,
σε συνεργασία με το Δήμο.
Άλλα ήθη.....

Στη φωτογραφία βλέπετε συσκευασίες από τα McDonalds. Η πρώτη , για τις 
πατάτες, έχει τον QR κωδικό. Όλα τα καταστήματα έχουν αυτόν τον κωδικό σε
εμφανές μέρος, ακόμα και πάνω στα τραπέζια, ο οποίος οδηγεί διαμέσου του 
κινητού σου, στην ιστοσελίδα του καταστήματος. Το σηματάκι από κάτω,
με την ελβετική σημαία, γράφει SUISSE QARANTIE.Το σήμα αυτό το 
φέρουν, πλήθος προϊόντων διατροφής και σημαίνει ότι οι πρώτες ύλες τους
είναι εγγυημένες από τις αυστηρές προδιαγραφές, που ορίζει η
ελβετική νομοθεσία. Πάντως οι άνω συσκευασίες δεν ήταν ανακυκλώσιμες. 

Πυρηνικά καταφύγια. Σύμφωνα με την ελβετική νομοθεσία, από τη δεκαετία
του '50, όλες οι κατοικίες πρέπει να έχουν στα υπόγεια τους, το δικό τους
πυρηνικό καταφύγιο. Στη φωτογραφία βλέπετε την βαριά πόρτα που κλείνει
ένα από αυτά. Τεράστιο κόστος κατασκευής για έναν κίνδυνο που φαντάζει
μακρινός. Όχι όμως και η πυρηνική ενέργεια που χρησιμοποιούν για τις
ενεργειακές τους ανάγκες... Επιπρόσθετα διατηρούν έναν ισχυρό στρατό,
που εκτός την υποχρεωτική θητεία έχει και ετήσιες υποχρεωτικές ασκήσεις
για τους έφεδρους. Η απουσία τους από την εργασία τους, πληρώνεται
κανονικά από τον εργοδότη τους. Υποστηρίζουν ότι από την μια
η στρατιωτική τους ισχύς και από την άλλη το δύσβατο του εδάφους της,
είναι η βασική αιτία που οι Γερμανοί σεβάστηκαν την ουδετερότητά της
στον Β΄Π.Π. (και όχι οι τράπεζες της, με τον ιδιωτικό πλούτο όλων
 των συμμετεχόντων μερών)

ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Πράσινα λιβάδια, άφθονα νερά, ψηλά χιονισμένα βουνά, η πρώτη εικόνα 

που έχει κάποιος για την Ελβετία.

Οι Ελβετοί είναι λάτρεις του θείου δώρου που απολαμβάνουν. Κάθε 

Σαββατοκύριακο, ανάλογα τις καιρικές συνθήκες, θα εκδράμουν εκτός πόλης, 

είτε για σκι, είτε για πεζοπορία, είτε για ποδηλασία, είτε για μια βουτιά

σε μια από τις πολλές λίμνες του καλοκαιρινούς μήνες, ή για ένα απλό πικ-νικ.

Χιλιάδες αγελάδες βόσκουν στα ατελείωτα λιβάδια τους, ακόμα και δίπλα

 στις πόλεις τους, σε περιφραγμένους χώρους. Όλοι τους αναγνωρίζουν 

τον πλούτο που τους χαρίζει η κτηνοτροφία και ειδικά την αξία του γάλακτος

για την οικονομία τους. Αν μιλάμε όμως για κρέας, υπάρχουν αντικίνητρα 

για την κατανάλωση του, όπως η πολύ υψηλή τιμή του, κάτι που δεν το

φαντάζεσαι με τίποτε.

Δείτε τις προηγούμενες εγγραφές μου  για την Ελβετία

Ελβετία μέρος 1

Ελβετία μέρος 2

Τέλος...

Ελβετία...εντυπώσεις! (μέρος 2ον)

 Ζυρίχη

  Η μεγαλύτερη πόλη της Ελβετίας είναι κτισμένη ανάμεσα στον ποταμό Limmat, ο οποίο εκβάλει στην ομώνυμη λίμνη της Ζυρίχης. Κι εδώ συναντάς την ίδια εικόνα, όπως σε όλη την Ελβετία, της καθαριότητας, της τάξης, του σεβασμού του πεζού και της διατήρησης της εικόνας που παραπέμπει στην ιστορικότητα της πόλης. Τα παλιά ή ιστορικά κτίσματα κατά κάποιον τρόπο δένουν αρμονικά μεταξύ τους, μα το κυριότερο είναι ότι έχεις την αίσθηση ότι η πόλη σε αφήνει να αναπνεύσεις. Κάναμε μια βόλτα στην οδό Bahnhofstrasse με τα πολυτελή καταστήματά της και τις ακριβές φίρμες, ανεβήκαμε στον λόφο του Lindenhof για μια καλύτερη εικόνα της πόλης, περάσαμε από τον Άγιο Πέτρο, διασχίσαμε τους πλακόστρωτους πεζόδρομους της για να καταλήξουμε δίπλα στο ποτάμι, διασχίσαμε μια από τις πολλές γέφυρες για να περάσουμε στην αντίπερα όχθη κι από εκεί περπατώντας χαλαρά βγήκαμε στην ανοιχτωσιά της λίμνης. Ας απολαύσουμε όμως το κέντρο της πόλης, μέσα από το παρακάτω φωτογραφικό οδοιπορικό.

Θέα από το Lindenhof. Το κτίσμα με τους δίδυμους πύργους
είναι ο προτεσταντικός Ναός του Grossmünster. Εδώ δίδασκε ο μεταρρυθμιστής
Σβίγγλιος, ο οποίος ουσιαστικά εισήγαγε τον Προτεσταντισμό στο καντόνι της Ζυρίχης.

Θέα της πόλης από το ποτάμι. Ο πρώτος πύργος είναι ο Ναός Fraumunster 
και ο δεύτερος του Αγίου Πέτρου. Και οι δύο προτεσταντικοί ναοί.

Άποψη από την μια γέφυρα προς την άλλη. με κατεύθυνση προς τη λίμνη.

Θέα προς την λίμνη. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και έτσι χιλιάδες κάτοικοι 

της πόλης βρήκαν την ευκαιρία για μια βόλτα στον ατελείωτο πεζόδρομο, 

που την διατρέχει περιμετρικά. Κανένας δεν φορά μάσκα, καθότι στην 

Ελβετία η μάσκα είναι υποχρεωτική μόνο όταν εισέρχεσαι σε κλειστούς χώρους. 

Ο πύργος του Αγίου Πέτρου με το μεγαλύτερο σε διάμετρο 

ρολόι της Ευρώπης.

Η πλατεία δίπλα στον Ναό Fraumunster. Εντύπωση μου έκαναν 

οι δεκάδες καρέκλες που υπήρχαν για να ξεκουράζεται ο κόσμος 

και να απολαμβάνει τον ήλιο.

Στην ακριβότερη οδό της Ζυρίχης, την  Bahnhofstrasse. Ο αστικός μύθος υποστηρίζει ότι από κάτω της βρίσκονται τα τεράστια χρηματοκιβώτια 

της Ελβετίας.  Ουρά έξω από τα Louis Vuitton για να μπουν 

και να ψωνίσουν. Ο πλούτος είναι εμφανής.

Appenzell

  To Appenzell είναι μια ορεινή, τουριστική κωμόπολη στα ανατολικά της Ελβετίας. Δέχεται χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, μιας από εδώ ξεκινούν πολλές πεζοπορικές διαδρομές (αγαπημένο σπορ των Ελβετών) αλλά και για να θαυμάσουν την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της περιοχής. Εδώ παράγεται και το περίφημο τυρί Apenzeller, με την άσχημη μυρωδιά αλλά την υπέροχη γεύση. Μερικές φωτογραφίες από την περιοχή. 

 Ένα από τα πολλά γραφικά σοκάκια του Appenzell

Σε κεντρικό σημείο του Appenzell βρίσκεται το νεκροταφείο. Αποτελεί κι αυτό ένα αξιοθέατο, καθώς διακρίνεται από τη μια για την απλότητα του και από την
άλλη για το εξαίσιο στόλισμα των τάφων με λουλούδια, όλα σε
άριστη κατάσταση. Εντυπωσιακό ότι δεν υπήρχε ούτε ένας παραμελημένος τάφος.

Μία σειρά οικημάτων, ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αισθητικής, χάρις στον 

διάκοσμο τους. Επιπλέον ιδιαιτερότητα της περιοχής, οι δίρριχτες, 

καμπυλωτές στέγες, όπως φαίνεται η δεύτερη κατοικία στην φωτογραφία.

Και μία επιπλέον φωτογραφία με τις διακοσμημένες κατοικίες του Appenzell.

Rorschach

  Το Rorchach είναι μια παραλίμνια, τουριστική κωμόπολη της βοριοανατολικής Ελβετίας. Βρέχεται από την λίμνη Κωνστάντζα, όπως πολλές άλλες κωμοπόλεις της περιοχής. Αυτό που την χαρακτηρίζει κατά την άποψη μου είναι ο ατελείωτος πεζόδρομος κατά μήκος της παραλίας, με πάμπολλους χώρους αναψυχής, που διακόπτονται μόνο από τις αποβάθρες των πλοιαρίων που κάνουν τις διαδρομές στην λίμνη συνδέοντας την Ελβετία με την Γερμανία και την Αυστρία. Χιλιάδες εποχούμενοι έρχονται εδώ σε κάθε ευκαιρία για να περπατήσουν ή να ποδηλατήσουν ή να χαρούν την λιακάδα δίπλα στην λίμνη ή να πιούν απλά ένα ποτό ή και να κάνουν μια βουτιά αν ο καιρός το επιτρέπει. Σε όλη την παραλία, πολλών χιλιομέτρων δεν θα βρεις ούτε ένα σκουπιδάκι, δίχως να βλέπεις πουθενά κάποιον οδοκαθαριστή. Απλώς είναι μια κατάκτηση των κατοίκων (ανεξαρτήτως καταγωγής), ο σεβασμός του δημόσιου χώρου. 

Άποψη προς την λίμνη

Δημοτικό αναψυκτήριο και καμπίνες για τους λουόμενους. Υπάρχουν
εσωτερικές σκάλες που κατεβαίνουν ως το νερό για κολύμπι. Αν και
η θερμοκρασία την ημέρα της επίσκεψης μας ήταν γύρω στους 17 βαθμούς,
αρκετά παιδιά κολυμπούσαν εκεί. 

Άποψη προς την κωμόπολη.

Το λιμανάκι του Rorschach

(συνεχίζεται...)

 

Ελβετία...εντυπώσεις! (μέρος 1ον)

Ζυρίχη, φαίνεται το περίφημο ρολόι
του προτεσταντικού Ναού
του Αγίου Πέτρου. Είναι το μεγαλύτερο
 στην Ευρώπη, με διάμετρο 8,7 μ.

  Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ την Ελβετία, φιλοξενούμενος για λίγες μέρες και έτσι να μπορέσω να γνωρίσω αρκετές πτυχές της πλούσιας αυτής χώρας, της κεντρικής Ευρώπης. Μια χώρα που η ουδετερότητά της, της έχει χαρίσει 200 χρόνια ειρήνης, με τις ισχυρές τράπεζες της, όπου φυλάσσεται μεγάλο μέρος της παγκόσμιας ρευστότητας (νόμιμης και κρυφής), με το απίστευτο σιδηροδρομικό της δίκτυο, που φτάνει - στην κυριολεξία - παντού, με τις όμορφες εικόνες των καταπράσινων λιβαδιών και των πολλών λιμνών, με την ανεπτυγμένη κτηνοτροφία και την άνθηση του τουρισμού της  κλπ κλπ. Σε αυτή την εγγραφή μου θα περιοριστώ σε κάποια μόνο από αυτά που μου έκαναν εντύπωση, από την δική μου σκοπιά. 

Παλιά πόλη του Sankt Gallen

 Το Sankt Gallen είναι το σημαντικότερο οικονομικό κέντρο  της ανατολικής Ελβετίας. Πόλη με 80.000 κατοίκους περίπου, παρουσιάζει ιδιαίτερη τουριστική κίνηση εξαιτίας της παλιάς της πόλης που διατηρείται αναλλοίωτη όπως τον 18ο αιώνα, τότε που άκμασε λόγω της ανάπτυξης της κλωστοϋφαντουργίας σε αυτήν και του συγκροτήματος του Αββαείου του Αγίου Γάλλου, που η σημερινή του μορφή χρονολογείται από το 1750 περίπου, όπως βέβαια και από την Βιβλιοθήκη της, ίσως η παλιότερη σωζόμενη της Ευρώπης, από το 720 μ.Χ.

Άποψη του ιστορικού κέντρου από ψηλά, με το πράσινο να το περιστοιχίζει.

Το ιστορικό κέντρο είναι όλο πεζοδρομημένο, με πολλά καταστήματα όλων των ειδών, σε όλους τους δρόμους του, με τα παραδοσιακά του κτίσματα άριστα διατηρημένα, καθαριότητα η οποία επιτυγχάνεται αβίαστα από τους ίδιους τους κατοίκους αλλά και από τον τοπικό δήμο καθώς και την απόλυτη αίσθηση ότι τίποτε δεν είναι αφημένο στην τύχη του.

Άποψη της πλατείας Gallusplatz

Στη συνέχεια θα παραθέσω κάποιες φωτογραφίες, με ιδιαίτερες αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, που αξίζει ο επισκέπτης να προσέξει. 

Και μια φωτογραφία από την καθημερινή κίνηση σε ένα από τους πεζόδρομους της πόλης (Marktgasse).

Αββαείο του Αγίου Γάλλου

Το συγκρότημα αποτελείται από πολλά κτίσματα στα οποία πέρα από το Ιστορικό Μουσείο της πόλης, τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γάλλου και την περίφημη Βιβλιοθήκη, στεγάζονται και αρκετές δημόσιες υπηρεσίες. Ο αύλειος χώρος του αποτελεί σημείο αναψυχής για τους κατοίκους της πόλης, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, όπου γίνεται το περίφημο φεστιβάλ του Σανκτ Γκάλεν  ή από παρέες νέων ανθρώπων, που απολαμβάνουν την ηρεμία της περιοχής. 

Το διπλό Καμπαναριό του Καθεδρικού Ναού

Εσωτερικό του Αγίου Γάλλου, ο οποίο έδρασε στη περιοχή
 κατά τον 6ο αιώνα και η μνήμη του εορτάζεται στις 16 Οκτωβρίου (από Ρωμαιοκαθολικούς και Ορθόδοξους)

Είσοδος στη Βιβλιοθήκη με την ελληνική επιγραφή: ΨΥΧΉΣ ΙΑΤΡΕΙΟΝ. 
Η βιβλιοθήκη έχει διασώσει πολλά έργα των αρχαίων Ελλήνων,
τα οποία μεταφράστηκαν στα Λατινικά. Μέσα είναι εντυπωσιακή, με τις βαριές, καλά προστατευμένες ξύλινες προθήκες γεμάτες σπάνια χειρόγραφα και βιβλία. Λεπτομέρεια: Για να προστατευτεί το ξύλινο δάπεδο από τους χιλιάδες επισκέπτες που δέχεται κάθε χρόνο, φοράς παντόφλες κάτω από τα παπούτσια σου, προτού εισέλθεις. Περιέργεια σου προκαλούν οι αιγυπτιακές μούμιες που εκτίθενται μαζί με μια τεράστια υδρόγειο σφαίρα.

Τμήμα του αύλειου χώρου με παρέες παρέες νεαρών να απολαμβάνουν
τη συζήτησή τους στην απογευματινή ηρεμία της περιοχής.

Μετακινήσεις

 Μέσα στις πόλεις τους, δεν υπάρχει το κυκλοφοριακό κουμφούζιο, στο οποίο είμαστε εμείς συνηθισμένοι. Ελάχιστα αυτοκίνητα θα περάσουν από το κέντρο, οι διαβάσεις πεζών (με έντονη κίτρινη διαγράμμιση) είναι ιερές για όλους, τόσο που περνάς δίχως να ελέγξεις αν έρχεται αυτοκίνητο. Απλώς περνάς. Αν έρχεται αυτοκίνητο εκείνο σταματά πολύ πιο πριν. Γενικά οι Ελβετοί διακρίνονται για την ηρεμία τους, δεν βιάζονται, όλα όμως γίνονται στον χρόνο τους. Κορνάρισμα δεν ακούγεται πουθενά. Βέβαια η εικόνα αυτή αλλάζει όταν βγεις στους κεντρικούς αυτοκινητόδρομους, όπου υπάρχει κίνηση, σε άριστους δρόμους όμως από κάθε πλευρά και με απόλυτη τήρηση του ΚΟΚ.

  Τα κύρια μεταφορικά τους μέσα είναι το τρένο, ηλεκτροκίνητο, το οποίο φτάνει όμως παντού, ακόμα και στα πιο ορεινά χωριά. Το τραμ και τα λεωφορεία εντός του αστικού ιστού και το ποδήλατο. Ειδικά για το τελευταίο θα δείτε ποδήλατα κάθε τύπου, ηλεκτροκίνητα, mountain, πόλης να κυκλοφορούν παντού, ακόμα και με ειδικά διαμορφωμένα τρέιλερ όπου σέρνουν τα παιδιά τους. Αντίθετα τα μηχανάκια είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Το γεγονός αποκτά ιδιαίτερη αξία αν αναλογιστούμε ότι η Ελβετία είναι μια ορεινή χώρα και οι πόλεις της κάθε άλλο από πεδινές είναι. Οι ανηφόρες και οι κατηφόρες βρίσκονται σε κάθε διαδρομή.

Τρένο, που περνά κατά μήκος της παραλιακής πόλης του
Rorschach (δίπλα στη λίμνη Κωνστάντζα)

Τουριστικά βαγόνια για διαδρομή στη γύρω περιοχή,
συνδυασμός λιμναίας κα ορεινής διαδρομής.

Ζυρίχη: Το τραμ δίπλα δίπλα με τα ποδήλατα.

(συνεχίζεται...)

Σόφια - Μοναστήρι της Ρίλα, Sofia - Rilski manastir Bulgaria, οι εντυπώσεις μου.

 

14 Ιου 2015

Το ταξίδι στην Βουλγαρία πραγματοποιήθηκε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, είχε οργανωθεί όμως πολύ καιρό πριν.

  Tο Tripadvisor, το VirtualTourist, oi χάρτες της Google, το Travelstories μου πρόσφεραν άφθονη πληροφόρηση, ώστε να ταξίδι αυτό να πραγματοποιηθεί δίχως απρόοπτα. Η απόσταση από από το σπίτι μας, για τη Σόφια είναι 290 χλμ, η οποία  διανύθηκε σε 5 ώρες περίπου. Αιτία των τόσο πολλών ωρών, ήταν το άθλιο οδικό δίκτυο από την πόλη των Σερρών ως τα σύνορα σχεδόν, μια μικρή στάση στα ελληνικά Duty free, η υποχρεωτική, λόγω έργων, παράκαμψη μέσα από το Βουλγάρικο Πετρίτσι και η καθυστέρηση για να περάσουμε ένα φανάρι κοντά στη μισή ώρα και το παραδοσιακό οδικό δίκτυο της γειτονικής χώρας, με ανώτατο όριο ταχύτητας τα 90 χλμ/ώρα, τα οποία όμως στην πραγματικότητα γίνονταν 70 με 80. Μόνο τα τελευταία 65 χλμ περίπου, έχουν τις σύγχρονες προδιαγραφές αυτοκινητόδρομου, όπου το όριο ταχύτητας είναι τα 140 χλμ. Διόδια δεν υπάρχουν, μπαίνοντας όμως στη χώρα εφοδιάζεσαι με μια "βινιέτα" των 5 ευρώ, που σου εξασφαλίζει την απρόσκοπτη χρήση του οδικού δικτύου.  Σκεφτόμουν όμως, πόσο προτιμότερο θα ήταν να πλήρωνα διόδια και να κυκλοφορώ σε ένα αυτοκινητόδρομο τύπου Εγνατίας, με ασφάλεια και ταχύτητα. 

Βουλή

Η Σόφια είναι μια πόλη με 1,2 εκατομμύρια πληθυσμό περίπου. Το κέντρο της χαρακτηρίζεται από από πολλά επιβλητικά κτίρια, τα οποία κτίστηκαν μετά την απελευθέρωση της από τους Τούρκους αλλά και αργότερα όταν το κομουνιστικό καθεστώς ήθελε να δείξει την υπεροχή του. Αυτά σήμερα, φιλοξενούν τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες και μουσεία. Ιδιαίτερη θέση στα κτίρια αυτά κατέχουν οι νεώτεροι ορθόδοξοι ναοί, της Sveta Nedelya ( Αγία Κυριακή ), ο καθεδρικός ναός  Sant Alexandar Nevski και η Ρώσικη εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Στο κέντρο επίσης  υπάρχουν και οι βυζαντινοί ναοί της Αγίας Σοφίας, η Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου, το μικρό μεσαιωνικό παρεκκλήσι της Sveta Petka. Το   τζαμί Banya Βashi, η   Εβραϊκή Συναγωγή και ο ναός των καπουτσίνων μοναχών του Αγίου Ιωσήφ συμπληρώνουν το θρησκευτικό μωσαϊκό της πόλης.  Το υπερκατάστημα TZUM, που άκμαζε επί κομουνισμού, η κλειστή αγορά   τροφίμων 

Διοικητικό κέντρο

Tsentralni hali και το αρχαιολογικό   Μουσείο που στεγάζεται σε ένα παλιό τζαμί, είναι   μερικά ακόμα από εκείνα τα κτίρια που   ξεχωρίζουν στο κέντρο της πόλης. Πολλοί χώροι   πράσινου υπάρχουν διάσπαρτοι στο κέντρο της   πόλης, οι οποίοι γεμίζουν καθημερινά με κόσμο   αλλά αυτό που αλλάζει την εικόνα της πόλης   είναι  η πεζοδρόμηση της οδού Vitosha, στην   οποία, όπως φαίνεται μεταφέρεται αργά αλλά   σταθερά όλη η "κίνηση" της πόλης. Tsentralni hali και το αρχαιολογικό   Μουσείο που στεγάζεται σε ένα παλιό τζαμί, είναι   μερικά ακόμα από εκείνα τα κτίρια που   ξεχωρίζουν στο κέντρο της πόλης. Πολλοί χώροι   πράσινου υπάρχουν διάσπαρτοι στο κέντρο της   πόλης, οι οποίοι γεμίζουν καθημερινά με κόσμο   αλλά αυτό που αλλάζει την εικόνα της πόλης   είναι  η πεζοδρόμηση της οδού Vitosha, στην   οποία, όπως φαίνεται μεταφέρεται αργά αλλά σταθερά όλη η "κίνηση" της πόλης. 

Sveta Nedelya (Αγ. Κυριακή)

  Αυτό, που εντυπωσιάζει, ειδικά εμάς από την Ελλάδα, είναι η απόλυτη τάξη, που υπάρχει σε σχέση με το κυκλοφοριακό της πόλης. Η συγκοινωνία γίνεται με πυκνά δρομολόγια του τραμ και του τρόλεϊ, ενώ το μετρό συμπληρώνει την "εικόνα". Έτσι τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στο κέντρο δεν είναι πολλά. Επιπλέον δεν βλέπεις πουθενά παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο δρόμο ή πολύ περισσότερο στα πεζοδρόμια. Ακόμα ένα από αυτά που σίγουρα σε εντυπωσιάζουν, είναι η καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων, και η περιποίηση των πάρκων τους καθώς και η δημιουργία όμορφων συστάδων λουλουδιών, σε πολλά παρτέρια. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί, αυτά τα απλά πράγματα αλλά τόσο ωραία για τη ζωή μας, είναι τόσο δύσκολο να γίνουν και στην πατρίδα μας.

  Η ισοτιμία ευρώ - λέβα είναι στα 1 προς 2 περίπου, ενώ ο κατώτατος μισθός είναι

Εβραϊκή Συναγωγή

στα 184 ευρώ ( ο χαμηλότερος στην Ευρώπη μαζί με αυτόν της Ρουμανίας ). Πάντως, σίγουρα οι πολύ χαμηλοί μισθοί δεν "φέρνουν" και την πολυπόθητη ανάπτυξη. Γενικά η ζωή είναι αρκετά πιο φτηνή από την Ελλάδα, ενδεικτικά δύο άτομα τρώνε σε μία πιτσαρία με 8-10 ευρώ, ενώ σε ένα καλύτερο εστιατόριο, το ποσό αυτό ανεβαίνει ως τα 15 ευρώ. Ένα μπουκαλάκι νερό έχει 25 λεπτά. Συγκρίνοντας τη Σόφια με τις πόλεις της Ελλάδας ή της Τουρκίας, μια μεγάλη διαφορά είναι ότι στη Σόφια δεν βρίσκεις τη μεγάλη ποικιλία στα εστιατόρια και τα είδη των διαφορετικών εδεσμάτων. Ειδικά στα είδη ζαχαροπλαστείου, η κατάσταση είναι υποτυπώδης. Αντίθετα η πόλη είναι γεμάτη με παγωτατζίδικα, τα οποία συναντάς σε κάθε σου βήμα, είτε ως μικρά καταστήματα είτε σε κιόσκια στις πλατείες και τους πεζόδρομους. Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο, είναι τα ωράρια λειτουργίας της αγοράς. Την Κυριακή, όλα τα καταστήματα ήταν ανοιχτά ως τις 7 το απόγευμα, ενώ το Σάββατο λειτουργούσαν σαν μια συνηθισμένη ημέρα. Επίσης υπάρχουν πολλά μικρά καταστήματα, κάτι σαν τα δικά μας περίπτερα, τα οποία λειτουργούν συνεχώς, όλο το 24ωρο.

Επισκεφτήκαμε την κλειστή αγορά τροφίμων Tsentralni hali, η οποία στεγάζεται σε

Κλειστή αγορά τροφίμων Tsentralni Hali

ένα εντυπωσιακό κτίριο. Συνήθως είναι γεμάτη κόσμο, ο οποίος βρίσκει σε αυτήν πλήθος τοπικών προϊόντων. Αξίζει μια επίσκεψη σε αυτήν, όχι μόνο για να πάρεις μια ιδέα για τα ιδιαίτερα προϊόντα, που παράγει η χώρα αλλά και να ψωνίσεις κάποια από αυτά. Αλλαντικά, τυριά, είδη αρτοποιίας ή και κρασιά, αν και τα τελευταία, πουλιούνται σε μάλλον ακριβές τιμές. Φημισμένα είναι τα προϊόντα με πρώτη ύλη το τριαντάφυλλο. Έχουν δημιουργήσει μια τεράστια ποικιλία, από είδη περιποίησης σώματος ως λουκούμια, λικέρ και γλυκό φυσικά. Αν θέλετε να βρείτε όλη τη γκάμα των προϊόντων αυτών

Zhenski Pazar

συγκεντρωμένη σε ένα μέρος, τότε θα κατεβείτε την υπόγεια διάβαση από την Προεδρία της Δημοκρατίας προς το Υπουργικό Συμβούλιο. Εδώ ανάμεσα σε τμήματα της Ρωμαϊκής Σόφιας, που έχουν διασωθεί και αναδεικνύονται, υπάρχουν αρκετά καταστήματα με τουριστικά είδη. Ξυλόγλυπτες κούκλες με κρυμμένο άρωμα τριαντάφυλλου, πήλινα διακοσμητικά ή και χρηστικά αντικείμενα και φυσικά τα προϊόντα τριαντάφυλλου. Αντίθετα μεγάλη απογοήτευση σου προκαλεί το υπερκατάστημα TZUM, το οποίο ήταν το στολίδι τους επί κομμουνισμού και προπαγάνδιζε τον "πλούτο" της τότε Βουλγάρικης αγοράς. Σήμερα, πέρα από τις ακριβές φίρμες τις οποίες φιλοξενεί στα καταστήματα του, δεν έχει κάτι άλλο να επιδείξει. Μοιάζει τελείως ξένο στο όλο κλίμα της χώρας και δεν έχει κάτι περισσότερο να σου προσφέρει για να τη γνωρίσεις καλύτερα. Πάντως αν θέλεις μια ακόμα πιο ισχυρή εικόνα της τοπικής αγοράς, τότε μπορείς να επισκεφτείς το Zhenski Pazar στην οδό Stefan Stambolov. Ένα μεγάλο, καθημερινό παζάρι, σε στεγασμένες εγκαταστάσεις και με πολύ φτηνές τιμές, των προσφερόμενων προϊόντων. 

Υπαίθριο παζάρι Υφαντών

Τα τελευταία χρόνια, η κεντρική οδός Vitosha, μετατρέπεται σε πεζόδρομο. Σιγά σιγά όλη η κίνηση της πόλης μεταφέρεται εδώ. Καταστήματα των γνωστών brandnames, καφετέριες και πιτσαρίες, συνθέτουν το σκηνικό μαζί με χιλιάδες κόσμου, που επιλέγουν την οδό για τη βόλτα τους. Όταν σκοτεινιάσει όμως, είναι αλήθεια ότι περιμένεις ακόμα περισσότερο φωτισμό σε έναν τέτοιο δρόμο. Είναι γεγονός, αν εξαιρέσεις τις κεντρικές οδούς, γύρω από το διοικητικό κέντρο, οι οποίοι τη νύχτα φωτίζονται, όπως και τα κτίρια τους, οι υπόλοιποι δρόμοι, υποφωτίζονται, ακόμα και οι εμπορικοί.

Ναός Aleksander Nevski

 Την Κυριακή το πρωί, ημέρα του Αγίου Πνεύματος, βρεθήκαμε στον ορθόδοξο ναό, της Sveta Nedelya ( Αγία Κυριακή ), στο κέντρο της πόλης. Η λειτουργία ξεκίνησε στις 9 η ώρα, η "ατμόσφαιρα" ήταν απόλυτα κατανυκτική, ιδιαίτερα εντυπωσιάζεσαι από τους "ψάλτες", οι οποίοι δεν βρίσκονται στο ψαλτήρι, αλλά στο υπερώο του ναού, πάνω από την κεντρική είσοδο του ναού. Η μελωδία δεν έχει τον αυστηρό βυζαντινό χαρακτήρα, που έχουμε συνηθίσει αλλά θυμίζει περισσότερο δυτικό ορατόριο. Καρέκλες υπάρχουν ελάχιστες στο ναό, ο κόσμος στέκεται όρθιος, οι περισσότεροι εκκλησιαζόμενοι έρχονται για λίγο στο ναό, ανάβουν ένα κερί, προσεύχονται για λίγο

Ναός Aleksander Nefski (εσωτερικά)

 και μετά από λίγο αποχωρούν. Μπαίνουν με τα ρούχα που φορούν καθημερινά, ακόμα και με σορτσάκι οι άντρες, οι γυναίκες είναι αλήθεια ότι είναι πιο αυστηρά ντυμένες. Κι όμως αυτό δεν σου "κακοφαίνεται" διότι αισθάνεσαι τη βαθιά πίστη τους και την αληθινή προσευχή τους. Σίγουρα δεν έρχονται στο ναό για επίδειξη. Το ίδιο πρωί μπορέσαμε να βρεθούμε και στον άλλο μεγάλο, κεντρικό ναό, τον καθεδρικό του Αγίου Aleksander Nevski. Ο ναός είναι τεράστιος. Κι εδώ η ίδια κατάνυξη από τον κόσμο, αν και πολλοί τουρίστες μπαινόβγαιναν, αυτό δεν αποσπούσε τους εκκλησιαζόμενους από τα δρώμενα της ημέρας. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή η στιγμή, που από τον κεντρικό τρούλο, έριχναν τα φύλλα καρυδιάς και τα χέρια των πιστών απλώνονταν για να τα πιάσουν.

Τζαμί Banya Bashi

Πολύ κοντά στη Sveta Nedelya, βρίσκεται και το τζαμί Banya Bashi, η επιβλητική Συναγωγή της Σόφιας και ο Ρωμαιοκαθολικός ναός του Αγίου Ιωσήφ. Δεν είναι μόνο εντυπωσιακό, το πόσο κοντά βρίσκονται αυτοί οι ναοί διαφορετικών θρησκειών και δογμάτων, αλλά ότι λειτουργούν κιόλας κανονικά ( η φωνή του μουεζίνη από το τζαμί, ακούστηκε σε όλο το κέντρο το απόγευμα του Σαββάτου για παράδειγμα ). Κι εμείς ακόμα αναρωτιόμαστε αν θα πρέπει να φτιαχτεί τζαμί στην Αθήνα... ενώ στη Σόφια, μια πόλη με την πλειονότητα των κατοίκων της στο ορθόδοξο δόγμα, τα θρησκευτικά πιστεύω των πολιτών της συνυπάρχουν αρμονικά και είναι απόλυτα σεβαστά!

Μοναστήρι της Ρίλα

 Επιστρέφοντας για την Ελλάδα, είπαμε να επισκεφτούμε το μοναστήρι της Ρίλα. Χαρακτηρισμένο ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO, απέχει περίπου 120 χλμ από τη Σόφια και είναι κτισμένο σε μια ρεματιά σε υψόμετρο 1150 μ. Η διαδρομή μέσα από το βουνό, είναι μαγευτική, ειδικά όταν διασχίσεις το δάσος δίπλα από τον ποταμό Manastirska. Πρώτη μας έκπληξη, όταν μας ζητήθηκε να

πληρώσουμε 4 λέβα για πάρκιν, όταν αφήσαμε το αυτοκίνητο μας στην πλατεία μπροστά από τη Μονή, δεύτερη έκπληξη μας τα διάφορα μαγαζάκια, εντός της Μονής, με εικονίσματα και σταυρουδάκια και τρίτον το πλήθος του κόσμου, που περιφερόταν στο χώρο και η φασαρία που έκανε αντιμετωπίζοντας το χώρο καθαρά και μόνο ως τουριστική ατραξιόν. Τι αντίθεση με την κατάνυξη που νιώσαμε στους ναούς της Σόφιας. Το μοναστήρι όμως είναι εντυπωσιακό, με έκταση 9000 τ.μ. περίπου, αρχιτεκτονικά είναι ένα κομψοτέχνημα με ιδιαίτερη χρωματική διακόσμηση των τοίχων και εξαίσιες τοιχογραφίες. ο κεντρικός Ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη της Ρίλας, τεράστιος για τα δικά μας μέτρα, με εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο, επίχρυσο εικονοστάσι. Βγαίνοντας από το Ναό, απολαύσαμε τα χρώματα και τα αρώματα του βουνού, σίγουρα ήταν από ιαματικά φυτά, τα οποία ειδικά την εποχή αυτή, είναι άφθονα στα βουνά.

Η επιστροφή μας έγινε από το δρόμο προς Μπάνσκο, πέρασμα Εξοχής στη Δράμα. Ο δρόμος εδώ ήταν πολύ καλύτερος, με περισσότερες στροφές βέβαια, αλλά με πολύ λιγότερη κίνηση.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι κάθε ταξίδι έχει να σου προσφέρει κάτι. Το ταξίδι μας στη Σόφια, μας πρόσφερε δύο ημέρες χαλάρωσης αλλά κυρίως γνωρίσαμε ένα μικρό κομμάτι μιας χώρας με την οποία τα τελευταία χρόνια, εμείς εδώ στη Βόρεια Ελλάδα, έχουμε έλθει πολύ κοντά!!!!!

Νυχτερινή όψη της Σόφιας

Ροτόντα Αγίου Γεωργίου

  

Σοφία, το σύμβολο της πόλης

Ρωσικός Ναός Αγίου Νικολάου