Πρόσφυγας από την Κωνσταντινούπολη, η Σοφία Βέμπο κατάφερε χάρις στο ιδιαίτερο καλλιτεχνικό της μπρίο να καθιερωθεί ως μία από τις πιο αγαπητές τραγουδίστριες του ελαφρού πενταγράμμου της εποχής του Μεσοπολέμου με επιτυχίες που άφησαν εποχή. Ήταν η πρώτη που ζήτησε και πήρε ποσοστά από τις πωλήσεις των δίσκων της. Όταν εισέβαλαν στην χώρα μας οι Γερμανοί και το μέτωπο κατέρρευσε, η Βέμπο φυγαδεύεται στην Μέση Ανατολή για να γλιτώσει τα αντίποινα από τους Ιταλούς, εξαιτίας του τραγουδιού της που κορόιδευε τον Μουσολίνι. Μεταπολεμικά ανοίγει το δικό της θέατρο, συμμετέχει σε τρεις ταινίες, μέχρι τη δεκαετία του 60 όπου αραιώνει τις εμφανίσεις της. Το βράδυ του Πολυτεχνείου φιλοξενεί στο σπίτι της διωκόμενους φοιτητές, αρνούμενη να τους παραδώσει όταν η ασφάλεια φτάνει στην πόρτα της.
Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε την Σοφία Βέμπο, από τα τραγούδια που ερμήνευσε κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Τραγούδια πατριωτικά που ενδυνάμωναν το εθνικό φρόνημα ή σκωπτικά που ενέπνεαν αισιοδοξία και έδιναν χαρά, στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό Λαό. Το "Παιδιά της Ελλάδος, παιδιά..." ή το "Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του..." είναι από τα πιο γνωστά, που τραγουδιούνται σε κάθε επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.
Κλείνω το αφιέρωμα αυτό, με ένα απόσπασμα της πασίγνωστης ταινίας Στέλλα (1955), στην οποία η Σοφία Βέμπο τραγουδάει το Φεγγάρι είναι κόκκινο σε μουσική και στίχους του Μάνου Χατζηδάκι.
Σήμερα θα παρουσιάσω αξιομνημόνευτες δουλειές της, οι οποίες αποδεικνύουν πόσο σημαντική καλλιτέχνιδα ήταν και κυρίως ότι πέρα από τα παραπάνω τραγούδια άφησε πίσω της κι άλλες, πολύ σπουδαίες ερμηνείες.
Ένα λοιπόν από τα πιο γνωστά της τραγούδια είναι το: Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά (1940) σε στίχους του Χρήστου Γιαννακόπουλου και μουσική του Γιάννη Κυπαρίσση.
Το τανγκό της ψαροπούλας (1940) είναι ένα τραγούδι που μοιράζει τα αισθήματα ανάμεσα στον έρωτα και την πίκρα του χαμού. Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος και Χρήστος Γιαννακόπουλος. Μουσική: Χρήστος Χαιρόπουλος
Το τραγούδι Ζεχρά (1938) μιλά για την πανέμορφη Ανατολίτισσα Ζεχρά την οποία αγαπούσε κάποιος νεαρός αλλά για κακή του τύχη, του την έκλεψε κάποιος σεΐχης. Οι στίχοι είναι του Αιμίλιου Σαββίδη και η μουσική του Μιχάλη Σουγιούλ. Πάνω στην μελωδία αυτήν πάτησε το γνωστό Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά.
Κλείνω το αφιέρωμα αυτό, με ένα απόσπασμα της πασίγνωστης ταινίας Στέλλα (1955), στην οποία η Σοφία Βέμπο τραγουδάει το Φεγγάρι είναι κόκκινο σε μουσική και στίχους του Μάνου Χατζηδάκι.