Σοφία Βέμπο ( όχι μόνο η τραγουδίστρια της Νίκης )

 

  Πρόσφυγας από την Κωνσταντινούπολη, η Σοφία Βέμπο κατάφερε χάρις στο ιδιαίτερο καλλιτεχνικό της μπρίο να καθιερωθεί  ως μία από τις πιο αγαπητές τραγουδίστριες του ελαφρού πενταγράμμου της εποχής του Μεσοπολέμου με επιτυχίες που άφησαν εποχή. Ήταν η πρώτη που ζήτησε και πήρε ποσοστά από τις πωλήσεις των δίσκων της. Όταν εισέβαλαν στην χώρα μας οι Γερμανοί και το μέτωπο κατέρρευσε, η Βέμπο φυγαδεύεται στην Μέση Ανατολή για να γλιτώσει τα αντίποινα από τους Ιταλούς, εξαιτίας του τραγουδιού της που κορόιδευε τον Μουσολίνι.  Μεταπολεμικά ανοίγει το δικό της θέατρο, συμμετέχει σε τρεις ταινίες, μέχρι τη δεκαετία του 60 όπου αραιώνει τις εμφανίσεις της. Το βράδυ του Πολυτεχνείου φιλοξενεί στο σπίτι της διωκόμενους φοιτητές, αρνούμενη να τους παραδώσει όταν η ασφάλεια φτάνει στην πόρτα της.

  Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε την Σοφία Βέμπο, από τα τραγούδια που ερμήνευσε κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Τραγούδια πατριωτικά που ενδυνάμωναν το εθνικό φρόνημα ή σκωπτικά που ενέπνεαν αισιοδοξία και έδιναν χαρά, στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό Λαό. Το "Παιδιά της Ελλάδος, παιδιά..." ή το "Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του..." είναι από τα πιο γνωστά, που τραγουδιούνται σε κάθε επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

   Σήμερα θα παρουσιάσω αξιομνημόνευτες δουλειές της, οι οποίες αποδεικνύουν πόσο σημαντική καλλιτέχνιδα ήταν και κυρίως ότι πέρα από τα παραπάνω τραγούδια άφησε πίσω της κι άλλες, πολύ σπουδαίες ερμηνείες.   

  Ένα λοιπόν από τα πιο γνωστά της τραγούδια είναι το: Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά (1940) σε στίχους του Χρήστου Γιαννακόπουλου και μουσική του Γιάννη Κυπαρίσση.

  Το τανγκό της ψαροπούλας (1940) είναι ένα τραγούδι που μοιράζει τα αισθήματα ανάμεσα στον έρωτα και την πίκρα του χαμού. Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος και Χρήστος Γιαννακόπουλος. Μουσική: Χρήστος Χαιρόπουλος

  Το τραγούδι Ζεχρά (1938) μιλά για την πανέμορφη Ανατολίτισσα Ζεχρά την οποία αγαπούσε κάποιος νεαρός αλλά για κακή του τύχη, του την έκλεψε κάποιος σεΐχης. Οι στίχοι είναι του Αιμίλιου Σαββίδη και η μουσική του Μιχάλη Σουγιούλ. Πάνω στην μελωδία αυτήν πάτησε το γνωστό Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά.

  Κλείνω το αφιέρωμα αυτό, με ένα απόσπασμα της πασίγνωστης ταινίας Στέλλα (1955), στην οποία η Σοφία Βέμπο τραγουδάει το Φεγγάρι είναι κόκκινο σε μουσική και στίχους του Μάνου Χατζηδάκι. 

Μάνος Χατζιδάκις (τρία τραγούδια)

  Ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της πατρίδας μας ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις. Μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη αναδημιούργησαν την ελληνική μουσική σε τέτοιο βαθμό, που θεωρώ δύσκολο το έργο τους να μην επηρεάζει τη μουσική σκηνή της χώρας μας για πολλά χρόνια ακόμα. Τα αγαπημένα τραγούδια του Χατζιδάκι είναι πάμπολλα και σίγουρα θα χρειαζόμουν πολλές εγγραφές για να τα παρουσιάσω όλα. 

  Αντί λοιπόν να χαθώ στο ανεξάντλητο έργο του ή την συναρπαστική βιογραφία του, σήμερα θα σταθώ σε τρία μόνο τραγούδια του.  Aπό τα παλαιότερα του, από την εποχή του Νέου Κύματος, αυτά τα οποία με σημάδεψαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 70, τότε που τα άκουσα για πρώτη φορά. 

   Ξεκινώ με το: Ένα μύθο θα σας πω, σε στίχους τους Σταύρου Θρασυβούλου, στην πρώτη του εκτέλεση από την χαρακτηριστική φωνή του Γιώργου Μούτσιου και της Νάνα Μούσχουρη. Το τραγούδι αυτό ακούστηκε για πρώτη φορά στη θεατρική παράσταση Λυσιστράτη του 1958  και ηχογραφήθηκε το 1961. Αγαπήθηκε ιδιαιτέρως και τα επόμενα χρόνια, κυρίως τη δεκαετία του 70, ακολούθησαν πολλές επανεκτελέσεις του.  

  Το επόμενο τραγούδι είναι το γνωστό: Στην ποταμιά σωπαίνει το κανόνι. Από την αντιπολεμική θεατρική παράσταση Παραμύθι χωρίς όνομα, που έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης  το   1959  (οι στίχοι του τραγουδιού είναι κι αυτοί δικοί του) και τραγουδήθηκε από τον Λάκη Παππά. Ιδιαίτερα αγαπητό σε μένα αυτό το τραγούδι, μιας και μου θυμίζει στη συμμετοχή μου στην παράσταση του έργου αυτού, που ανεβάσαμε ως μαθητές της Γ' Λυκείου, στο μικρό μας νησί.

  Το τελευταίο τραγούδι είναι το: Ένας Ιρλανδός κι ένας Ιουδαίος σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και με πρώτη εκτέλεση αυτή του Γιώργου Ρωμανού (1965). Το τραγούδι ανήκει στον κύκλο τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι, γνωστούς ως Μυθολογία. Όπως λέει ο ίδιος, μαζί με τον Γκάτσο, θέλησαν να φέρουν μία επανάσταση στην πατρίδα μας. Όχι με τανκς αλλά με τον λόγο και τη μουσική. Και για να γίνει αυτό έπρεπε να γραφτούν νέοι μύθοι, έργο που ανέλαβε ο Γκάτσος και "μουσική υπόκρουση" του μεγάλου μας συνθέτη.

  Κλείνοντας, θα σας προκαλέσω, μπορείτε να απαντήσετε στα σχόλια αν θέλετε, ποια είναι τα αγαπημένα σας τραγούδια του μεγάλου μας συνθέτη, του Μάνου Χατζιδάκι; Γιατί πιστεύω, ότι σίγουρα κάποια υπάρχουν βαθιά ριζωμένα στην καρδιά σας!
Ειλικρινά, περιμένω με ενδιαφέρον τις απαντήσεις  σας!