Ελληνική rap. Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος.

   Είναι γεγονός ότι η προηγούμενη εγγραφή μου σχετικά με την trap ταρακούνησε, δικαίως, πολλούς φίλους μου. Μάλιστα, κάποιος αναρωτήθηκε κατά πόσο υπάρχουν ποινικά κολάσιμα αδικήματα στους στίχους αυτούς. Ευτυχώς, ο λόγος στην Πατρίδα μας είναι ελεύθερος και ούτε συλλήψεις προθέσεων μπορούν να γίνουν αλλά απ'  ότι ξέρω, πολλοί απ' αυτούς τους τραγουδιστές ήδη ελέγχονται νομικά για συμπεριφορές τους. Θα ήταν αδύνατον ο λόγος τους να είναι διάφορος από τις πράξεις τους. 

Φωτογραφία από TheSunsetHunter από το Pixabay

  Από την άλλη ένας γονέας και μια μαθήτρια Μουσικού Σχολείου, μου επεσήμαναν ότι δεν υπάρχει μόνο η trap με το Chinchilla του Snik ή άλλα, παρόμοια σε λόγο κομμάτια. Κι έχουν δίκιο, διότι υπάρχει και η καλή ελληνική rap.  Από την άλλη, δυστυχώς, αυτοί οι άλλοι εξακολουθούν να βρίσκονται στο περιθώριο, όχι της νεολαίας αλλά απ' ότι καταλαβαίνω των συστημικών ΜΜΕ, που αρέσκονται στον εύκολο εντυπωσιασμό και φοβούνται το καινούριο και την αμφισβήτηση. Εξάλλου από τους στίχους που παραθέτω παρακάτω, θα καταλάβετε το γιατί.

  Το πολιτισμικό κίνημα που σήμερα κατακτά τη Νεολαία είναι το hip hop με την μουσική rap (και το υποπροϊόν της την trap). Ένα κίνημα αμφισβήτησης, λογικό όταν μιλάμε για νεολαία.  Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω μερικούς στίχους της ελληνικής rap, της οποίας μάλιστα οι στίχοι είναι σε μέτρο ιαμβικό. Κι αυτό θα το κάνω, διότι δεν θέλω να δώσω την ψευδή εικόνα ότι η νεολαία μας επικροτεί στο σύνολο της ακούσματα όπως αυτό που σας παρουσίασα στην προηγούμενη εγγραφή μου.

  Εδώ θέλω να κάνω μια αναγκαία υποσημείωση. Δεν σημαίνει ότι συμφωνώ απόλυτα με όλους τους παρακάτω στίχους. Τα χρόνια που έχω φορτωμένα στην πλάτη, με κάνουν να αναλύω πολύ περισσότερο ότι ακούω. Αν ήμουν όμως εικασάρης, ναι, κάπου εκεί θα ήμουν κι εγώ.

  Πρώτα πρώτα όμως θέλω να ακούσετε το παρακάτω τραγούδι του Εισβολέα - στην κουλτούρα της hip hop είναι να μην χρησιμοποιούνται τα πραγματικά ονόματα των δημιουργών - όπου στην αρχή και το τέλος του ακούγεται ο Χρόνης Μίσσιος. Ο τίτλος του: Το αφήσαμε για αύριο. 

Στίχοι:

 N.O.E.  Από το τραγούδι Όλα είναι στο μυαλό (απόσπασμα)

Αξιοπρεπής

Ειλικρίνεια και Ευθύτητα, Αξίες ζωής

Συναισθήματα ανεκτίμητα που αξίζεις να ζεις

Μονάχα ο εαυτός σου είναι άξιος κριτής

Σπάω αλυσίδες, μ’ ακούνε ατσίδες

Ελεύθεροι άνθρωποι, όχι χασικλήδες

Εύλογη μάθηση, βγάλ' τις παρωπίδες

Εύστοχοι άτρωτοι, εύστροφοι Άρχοντες

Πάντα του εαυτού με μάτιασες Φτοουυυ

δεν θέλω να 'σαι ανέντιμος σα ζάλη ποτού

Το ραπ μου είναι έτοιμο, στόμα χοντρού

Το ραπ τους ανέκδοτο σαν του Τοτού

Στο ραπ μου ανένδοτος, χρέος σκοπού

Να με φτάσουνε ανέφικτο ούτε καν να με δουν

Το τέλος μου ανέλπιστο απ’ το πως και απ’ το που

Το γέλιο μου ανέγγιχτο στο φως να το δουν

Όλοι μου χαμογελούν

Ραμμένος Άσσος  Από το τραγούδι Σε Πόλεμο

Ζω μέσα σε εισαγωγικά αφού τριγύρω βλέπω θάνατο

Πεθαίνουνε παιδιά κυνηγώντας το μεροκάματο

Αν δεν έφτασε το πρόβλημα στο σπίτι σου τότε γάμα το

Μόνη σου απορία που θα πάμε αυτό το Σάββατο

 

Γενιά που ζει μέσα από οθόνες

Αντίδραση εικονική διαλέγοντας απλά ένα κουμπί

Γίνατε πόρνες, ανασφαλείς με ανάγκη επιβεβαίωσης

4.000.000 θύματα της αποξένωσης

 

Κι αυτά είναι μόνο στην Αθήνα

και στη δουλειά σου πας φοβούμενος μη χάσεις το μισθό του μήνα

Μα κρατάς πάντα το στόμα σου κλειστό

γιατί το αφεντικό θα βρει άλλο θύμα και θα σε αφήσει στην πείνα

 

Ξεκίνα, έχεις αργήσει, Το δημόσιο έχει άλλους όρους, 

το μπουρδέλο τους μέχρι τις δύο θα έχει κλείσει

Και ο υπάλληλος που θα σε εξυπηρετήσει 

έχει κάνει πίπες σε βουλευτή για να τον διορίσει

 

Στις πορείες κατεβάζουν ασφαλίτες 

να μας δένουν απ' τον καναπέ σου βαφτίζεις πολίτες, αλήτες

Στην γειτονιά σου κόβουν βόλτες Χίτες 

και στ' όνομα της χώρας σου μαχαιρώνουνε πρόσφυγες τις νύχτες

 

Είσαι περήφανος που βρέθηκες τυχαία σε μια χώρα με ιστορία

 λες και υπόλοιπες δεν έχουν

Όσοι δεν έθεσαν προσωπική πορεία 

είναι καταδικασμένοι μέσα σε μάζες να τρέχουν

 

Πίσω από ένα άτομο, ο ορισμός του φασισμού

Ντυμένος με δημοκρατία, έρμαια του καπιταλισμού

Παρασυρμένοι από στερεότυπα, οπαδοί του ρατσισμού

Η άνοδος του ναζισμού στη ''χώρα του πολιτισμού ''

 

Με θέλουν να υπηρετώ ένα Θεό

Που απ' τα προβλήματα δεν μ΄ έκανε ποτέ ν' απαλλαγώ

Και γάμα εμένα εγώ έχω και υγεία και φαγητό

Πως να πιστέψω στο Θεό όταν βλέπω ένα παιδί νεκρό;

 

Όταν παπάδες βιάζουν μικρά παιδιά

Με τα ίδια χέρια που απλώνουν για να τα φιλήσει μια γιαγιά

Που έχει μεγαλώσει και δεν αλλάζει πλέον μυαλά

Παρ' όλ' αυτά , με τα σημερινά μυαλά, καμία διαφορά

 

Αμαρτία λέει να βρίζω τα θεία

Μα δεν είναι αμαρτία να εκτελούνται άνθρωποι για την θρησκεία

Κι αν σέβομαι μέχρι τώρα λέγεται ήθος

Μα οι μαθητές ακούν ό,τι διδάσκονται από τη χώρα σας και η χώρα σας, διδάσκει μίσος

 

Κι ίσως ξέρουμε στο τέλος τι θα γίνει

Φλόγες , σφαίρες να σφυρίζουνε, τίποτα δεν θα μείνει

Είστε κτήνη, η ανθρωπιά από τον άνθρωπο παρεκκλίνει

Είμαι σε πόλεμο, μη μου ζητάς να μιλήσω για ειρήνη

 

Κι ίσως ξέρουμε στο τέλος τι θα γίνει

Φλόγες , σφαίρες να σφυρίζουνε, τίποτα δεν θα μείνει

Είστε κτήνη, η ανθρωπιά από τον άνθρωπο παρεκκλίνει

Είμαι σε πόλεμο, μη μου ζητάς να μιλήσω για ειρήνη

Ταφ λάθος Από το τραγούδι Έχω (απόσπασμα)

Έχω έναν ήλιο κρυμμένο πίσω από τα βουνά

ένα παρελθόν που έφυγε σαν σφαίρα

πήρε μαζί τους αράχνες, δράκους, φαντάσματα, μαύρα μάγια, 

ελπίζω να μην πέτυχε καθέναν

έχω έναν σκύλο που με ξυπνάει, 

κάθε χάραμα μου υπενθυμίζει να ξυπνάω νωρίς για μένα,

μια βόλτα, ένας καφές ψηλά στον Υμηττό, 

περπάτημα να κάνω δικό μου, ότι μου χωράει μέσα στα χέρια,

έχω ένα μόνιμο ανακάτεμα τον τελευταίο καιρό, 

κουνάει πολύ μέσα στην ελπίδα έχει αέρα,

τα κύματα δεν φτάνουν ούτε καν όμως κατάστρωμα 

και όπως μ' είπε ο αετός κοντεύουμε ν' βρούμε ξέρα,

έχω έναν φίλο μου τον έρωτα, 

όσα χρόνια και να περάσαν δεν μου έχει πει ποτέ ούτε ένα ψέμα,

με περιμένει κάθε βράδυ στο ίδιο μέρος 

γεμίζοντας με αγάπη για την επόμενη μέρα,

έχω ένα πρόβλημα όταν λείπεις,

της μέρας μίσος δεν καλύπτεις,

γι' αυτό και δίνω κακό στο κακό,

 υπήρξαν στιγμές όπου δεν θα ήθελες μαζί μου να τις ζήσεις,

έχω προβλέψει καταλήξεις,

 έχω ένα άγγιγμα που δεν σε αφήνει αν δεν πω να με αγγίξεις,

έχω σταλθεί για κάποιο λόγο εδώ, 

στα σίγουρα νομίζω είσαι κοντά μαζί μου να τ' ανακαλύψεις

Sosial Waste Από το τραγούδι Σαν πρόκες (οι δύο πρώτοι στίχοι είναι από ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη - απόσπασμα)

Σα πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις

Να μην τις παίρνει ο άνεμος να μην τις παίρνει

Σαν έρθει η ώρα τη μεριά σου να διαλέξεις

Κάποια απ’ αυτές να σε τραβά και να σε φέρνει

Σαν τα μαχαίρια να χαράζουνε τα λόγια

Μην είναι κάστρα στην άμμο, μπαίγνιο του ανέμου

Ο στόχος είναι στο μυαλό όχι στα πόδια

Στις Πλαταιές τούτου του άνισου πολέμου

Είναι παράξενη τούτη που γράφω η πένα

Κι όσο το σκέφτομαι τόσο μοιάζει με μένα

Στα λόγια είναι φειδωλή δε λέει πολλά

Μα όταν σαλτάρει δεν την κάνω πια καλά

Μου λέει μαλάκα ώρα να κόψουμε την πλάκα

Βρες πια το θάρρος για να τους τα πεις σταράτα

-Κι αν δεν ακούσουνε; -Ν’ ακούσουν δε με νοιάζει

Βάλε μπροστά τις μηχανές και πάτα γκάζι

Μας κουμαντάρουν και μας κάνουνε το μάγκα

Κάτι καριόληδες που έτυχε να ’χουν φράγκα

Έχουν καράβια, εφημερίδες και κανάλια

Κι όλο μου σφίγγει τη θηλιά τούτη τη τανάλια

Κι άκου να δεις τώρα πως παίζουν το παιχνίδι

Που τους κανόνες του ίσως τους ξέρεις ήδη

Με τα κανάλια και τα ράδια ακόμη

Καθοδηγούν αυτό που λέμε «κοινή γνώμη»

Της λένε πως αυτά που νόμιζες καρύδια

Αποφανθήκαμε πως είναι βελανίδια

Κι αν θέλεις φίλε μου στον πόλεμο να αντέξεις

Να τους καρφώνεις μάθε με όπλο σου τις λέξεις

Τέλος αν θέλετε να εντρυφήσετε περισσότερο στο θέμα, σας παραπέμπω στον παρακάτω σύνδεσμο, όπου θα ακούσετε, σύμφωνα με τον συντάκτη του άρθρου την ιερή δεκάδα του ελληνικού hip hop:

https://provocateur.gr/out-about/11587/ayth-einai-h-ierh-dekada-toy-xip-xop

Trap μουσική, πόσο αποδεκτή μπορεί να είναι;

  Είναι αλήθεια ότι μια εγγραφή σχετική με την μουσική trap, ήθελα από καιρό να την κάνω. Δεν είναι η μουσική που ακούω (εννοείται), είναι όμως η αγαπημένη της πιτσιρικαρίας. Από το Δημοτικό ως το Λύκειο, σε ορισμένες περιπτώσεις και ακόμη μεγαλύτερων. 

  Είχα ενδοιασμούς όμως διότι σκεφτόμουν το κυνηγητό της ροκ στην πατρίδα της δεκαετίες τους 60' και 70' από συντηρητικούς κύκλους της εκκλησίας, κλπ, που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι οι στίχοι της έχουν σατανιστικό λόγο, ότι διέφθειραν τη νεολαία κι άλλα ευτράπελα. 

   Εδώ όμως, σίγουρα πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Κι όταν η Μαρία Συρεγγέλα, υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και αρμόδια για θέματα Δημογραφικής Πολιτικής, Οικογένειας και Ισότητας των Φύλων αναγκάστηκε να σχολιάσει ένα συγκεκριμένο τραγούδι αυτού του είδους, θεώρησα ότι έπρεπε κι εγώ να γράψω επιτέλους γι΄ αυτό το θέμα. 

Λέει η κ. Συρεγγέλα στην ανακοίνωση της: 

"Καταδικάζουμε κάθε μορφή βίας και κάθε μέσο που αναπαράγει βία, σεξιστικά πρότυπα και έμφυλες διακρίσεις που υποβαθμίζουν τη θέση των γυναικών. Η προβολή τέτοιων στερεοτύπων μόνο αρνητικές συνέπειες έχουν για την κοινωνία, ειδικά όταν γίνεται από μέσα που έχουν πρόσβαση παιδιά. ..."

  Η trap αρέσει για τον ρυθμό της, τα beat όπως λένε, για τον ιδιαίτερο μουσικό χρονισμό, για τις φωνητικές εναλλαγές, μέχρι εδώ δεν μπορείς να πεις ότι έχεις κάποια αντίρρηση. Οι στίχοι όμως είναι άκρως προβληματικοί. Επιθετικούς τους χαρακτηρίζουν, σε απλά ελληνικά θα έλεγα  ότι μιλάνε για όπλα, ναρκωτικά, ισχυρά και πλούσια αρσενικά και αντικείμενα-υποδεέστερα θηλυκά, στίχοι που εκθειάζουν τους αοιδούς για την παραβατική συμπεριφορά τους, που έχουν κερδίζει όμως την επιτυχία (δεν ξέρω για την ευτυχία) και όλοι οι υπόλοιποι τους ζηλεύουν.

  Αρέσουν, διότι οι νεαροί άρρενες φαντασιώνονται ότι θα τους μοιάσουν - χρήματα πολλά, γκόμενες στη σειρά, δύναμη στην πιάτσα. Αδυνατώ όμως να καταλάβω έναν ώριμο στο μυαλό εικοσάρι, να προσπερνά όλον τον λεκτικό οχετό, που μας γυρίζει στην εποχή των δεινοσαύρων, για να ονειρευτεί ότι έχει Chinchilla (ακριβή γούνα από τρωκτικά), ότι ονομάζει την κοπέλα του που@@@, ότι έχει χρήματα διότι είναι dealer (Ναρκωτικών), ότι θα τον φωνάζουν papi chulo (λαικιστή; παιδαρά), με FLG (οπλοπολυβόλο) και Ο.44 (σαραντα-τεσσάρι περίστροφο) και τη δική του G63 ( βαρύ τζιπ της Μερσέντες). Να προσπερνά στίχους όπως αυτούς του τραγουδιού  με τον τίτλο Chinchilla του Snik:

                    Έχω πάρει στη πουτ@@@ μου chinchilla

            Bitches μας κοιτάνε, θέλουν να φάνε τον πο@@@

            Κούνα τη κωλ@@@ σου mami, ξέρει πώς το κάνει (Uh)

Τη ρίχνω στο κρεβάτι, λέω “άνοιξε σουσάμι” (Yeah)

Φωνάζει σαν τρελή, θα μας ακούσουνε στον Άρη (Prr)

Μπαίνω μέσα της κι αμέσως γίνεται τσουνάμι, yeah (Pow)

Πουτ@@@ δεν τις αγαπώ (No-no)

Διψάνε οι βρωμ@@@ που δεν έχουνε ευρώ (Ha)

Μ’ ένα φιλί νομίζει ότι θα την παντρευτώ

Μόλις γά@@@ τη γκόμενα ενός rapper

Μη με κάνεις να γαμ@@@ άλλη μία

            

  Θα με άφηνε "ξερό" αν ήξερα και κάποια νεαρή που να "συμπάσχει" με τους παραπάνω στίχους και λογικές. όχι ότι δεν ακούνε, αλλά μάλλον δεν έχουν ακόμη την νοητική ωριμότητα να αντιληφθούν τι ακούνε. 

   Δεν μπορεί να είναι "αυτό", το όνειρο των σημερινών νέων. Δεν θέλω μα πιστέψω ότι γαλουχούνται με τέτοιους στίχους. Ίσως είναι κάποια μόδα, που θα περάσει όπως τόσες άλλες. Ή πάλι τα trap τραγούδια αντικατοπτρίζουν την σκληρή κοινωνική πραγματικότητα, που εμείς αδυνατούμε να δούμε, έτσι λένε κάποιοι διαδικτυακοί δημοσιογράφοι.

  Τι λέω εγώ; Κάποιοι καλλιτέχνες της εποχής, εκμεταλλευόμενοι την πνευματική ένδεια που δυστυχώς υπάρχει σε μεγάλο μέρος της νεολαίας μας, βρήκαν έναν ωραίο τρόπο να κονομάνε στην πλάτη αυτών και των γονιών τους, που τους κάνουν τα χατίρια. Και οι "υπεύθυνοι" γονείς δεν έχουν τη δύναμη, να κάνουν μια απλή συζήτηση με τα παιδιά τους, να τους εξηγήσουν με απλά λόγια, τι λένε οι στίχοι που ακούν και αν πράγματι θέλουν να γίνουν όπως οι trap τραγουδιστές ευαγγελίζονται.

Για την περιέργεια και μόνο σας παραθέτω ολόκληρους τους στίχους παρακάτω. Δικό σας:

Huh, Fly Lo gang huh

Chinchilla (Yeah-yeah, chinchilla, chinchilla)

Yeah, yeah, yeah, yeah

Έχω money, έχω drugs, είμαι dealer (Είμαι dealer)

Έχω πάρει στη πουτ@@@ μου chinchilla (Chinchilla)

Yeah-yeah-yeah-yeah-yeah-yeah (Ayy-ayy)

Bitches μας κοιτάνε, θέλουν να φάνε τον πο@@@

Σκάνε στο τραπέζι μου, φωνάζω “papi chulo” (Yeah)

15 μπουκάλια στοιβάζουμε, είναι βουνό (Woo)

Πίσω τα αμάξια μου, της μοιάζουνε σαν UFO, yeah (Uh)

FLG on top (On top)

Σκάμε μες τον χώρο κι όλοι μένουν παγωτό (Pow-pow)

Ξέρουνε οι φλώροι, κουβαλάμε τα .44 (Pow-pow-pow-pow)

Του πιάνουμε τα πόδια, τον πετάω στον Κηφισό

Κούνα τη κωλ@@@ σου mami, ξέρει πώς το κάνει (Uh)

Τη ρίχνω στο κρεβάτι, λέω “άνοιξε σουσάμι” (Yeah)

Φωνάζει σαν τρελή, θα μας ακούσουνε στον Άρη (Prr)

Μπαίνω μέσα της κι αμέσως γίνεται τσουνάμι, yeah (Pow)

Enemies on lock (On lock)

Πουτ@@@ δεν τις αγαπώ (No-no)

Διψάνε οι βρωμ@@@ που δεν έχουνε ευρώ (Ha)

Μ’ ένα φιλί νομίζει ότι θα την παντρευτώ

Βάλ’ το να πέσουν τα ηχεία

Μεθυσμένος στα βραβεία μες στο G63 (Woo)

Μόλις γά@@@ τη γκόμενα ενός rapper

Μη με κάνεις να γαμ@@@ άλλη μία

Enеmies on lock, 5 χρόνια σας γα@@@ non-stop

Έχω 30 στο Glock και 50 μάγκες που δίνουνε κόκα στο block (Pow)

Αλλάζω φώτα στην πισίνα μου

Γάμ@ τους λαϊκούς, δε βγαίνεις βόλτα στην Αθήνα μου

Ρωτήσανε πως έβγαζα το μήνα μου

Χορεύαν τα Pyrex μες στην κουζίνα μου

ATH no go κάνε μαλα@@@ θα γνωρίσεις το Θεό

Πεταλούδες στα doors, βαράμε τα drones από τα Avеntadors

Photo by Levi Guzman on Unsplash

Flashmob

 

  Flash mob.. Ανακάλυψα τον όρο στο YouTube, καθώς έβλεπα κάποια πολύ όμορφα και ευφάνταστα, απρόσμενα δρώμενα δρόμου. Έτσι θα τα έλεγα εγώ, αλλά ήδη ο ξενικός όρος έχει καθιερωθεί παντού, οπότε μένω κι εγώ σε αυτόν.

Σύμφωνα με την Βικιπαίδια, flashmob νοείται μια σύντομη εκδήλωση σε δημόσιο χώρο, από ομάδα ανθρώπων, που ξαφνικά εμφανίζονται από το πουθενά, και μετά το δρώμενο τους διαλύονται σαν να μην έχει συμβεί τίποτε. Επιτυχημένο θεωρείται αν φανεί αυθόρμητο και προκαλέσει την έκπληξη στους τυχόν θεατές τους. 

  Στο YouTube, κυκλοφορούν εκατοντάδες σχετικά βίντεο, άλλα πρόχειρα, άλλα που φαίνεται ότι από πίσω τους υπάρχουν πολλές ώρες πρόβας, άλλα όμορφα και άλλα αδιάφορα, από ερασιτέχνες ή επαγγελματίες καλλιτέχνες. Μάλιστα, τώρα τελευταία, την μόδας ήταν οι προτάσεις γάμου, με τρόπο που αφήνει σίγουρα άφωνη την υποψήφια νύφη. 

  Αλλά η σημερινή μου εγγραφή δεν χρειάζεται πολλά λόγια, καλύτερα είναι να σας παρουσιάσω κάποια από αυτά, που εμένα μου άρεσαν περισσότερο:

 Το πρώτο είναι από την Ottava του Καναδά, γίνεται με την ευκαιρία του τοπικού ελληνικού φεστιβάλ το 2011 και έχει θέμα το κλασσικό συρτάκι Zorbas.  Το ωραίο εδώ είναι ότι και οι "άσχετοι" θεατές, στο τέλος γίνονται συμμετέχοντες.

  Το δεύτερο είναι από το παλιό λιμάνι των Χανίων το 2014, όπου όλα φαίνονται φυσιολογικά, οι άνθρωποι πίνουν τον καφέ τους χαλαρά, όταν από το πουθενά ξεκινά ένας απίστευτος πεντοζάλης από όλον τον κόσμο. Προσέξτε την λεπτομέρεια του μικρού στην αρχή, που δίνει το σύνθημα με το νταούλι, για να ξεκινήσει όλο το δρώμενο. 

  Το τρίτο γίνεται στην Ισπανία 2012, στα πλαίσια του εορτασμού των 130 χρόνων από την ίδρυση της της τράπεζας Sabadell με τίτλο "είμαστε όλοι Sabatell". Συμμετέχουν η Συμφωνική Ορχήστρα Valles, τα μέλη της όπερας Amics και η ομάδα Coral Belles Arts. Το μουσικό κομμάτι είναι το γνωστό όλους μας: Η ωδή στη χαρά που μελοποίησε ο Μπετόβεν σε στίχους του Φρίντριχ Σίλερ.

   Το τέταρτο είναι από τη Βερόνα της Ιταλίας, του 2014, με τη συμμετοχή τοπικών συγκροτημάτων πάνω στο πολύ γνωστό: "Peter Gunn Theme" των Blues Brothers. Η πολύ μεγάλη οργάνωση είναι εμφανής αλλά εξίσου και το άριστο αποτέλεσμα.

  Αυτά λοιπόν είναι κάποια παραδείγματα, ενός πολύ όμορφου δρώμενου, που το συναντάμε σε όλον τον κόσμο. Μου έκαναν εντύπωση στα σχόλια που διάβασα, κάτω από το τρίτο βίντεο (μπορείτε να τα δείτε κι εσείς), όπου πολύς κόσμος νοσταλγεί τις ημέρες εκείνες που μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερος στις πλατείες των πόλεων του και αν ήταν τυχερός να απολαύσει ένα τέτοιο δρώμενο. Άλλοι πάλι συγκινούνται διότι ήταν εκεί και άλλοι απλώς και μόνο με την απίστευτη αίσθηση που προσλαμβάνουν από την παρακολούθηση του βίντεο.

   Όπως κι εγώ, πιστεύω κι εσείς, βλέποντάς τα, θαυμάζω και τους συντελεστές τους αλλά και τον άνθρωπο που είναι ικανός να δημιουργεί πέρα από τα καθιερωμένα, που είναι ικανός να προωθεί τον πολιτισμό  του και να τον κάνει προσιτό στον καθένα, με τρόπο όμορφο, με τρόπο που τιμά τον ίδιο. Η δύναμη της ειρηνικής συνύπαρξης όλων μας είναι αυτή.