Ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης, ποτέ δεν δέχθηκε να κρατήσει όπλο στα χέρια του. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν γλίτωσε από την βαρβαρότητα των συνεπειών του εμφυλίου και το 1948 συλλαμβάνεται και εξορίζεται. 

tasos-leivaditis
Τάσος Λειβαδίτης (1921-1988)
  Στο σημερινό μου αφιέρωμα θα ασχοληθώ μόνο με μία στροφή που έγραψε, στην μαρτυρική Μακρόνησο. Στον γυμνό από κάθε δέντρο τόπο, δίχως καμία υποδομή ή τρεχούμενο νερό, έναν βράχο στη θάλασσα μέσα, ο ποιητής από το καλοκαίρι του 1949 έζησε με τους χιλιάδες άλλους συγκρατούμενους του, το ζοφερό κλίμα που δημιουργούσαν οι φύλακες τους με μόνο σκοπό να τους πείσουν να υπογράψουν την περίφημη δήλωση μετάνοιας για να απαλλαγούν από τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης τους. Σίγουρα έζησε τον απόηχο των τραγικών συμβάντων του Φλεβάρη του 1949, όπου εκατοντάδες αριστεροί φαντάροι, που βρίσκονταν εκεί, στασίασαν με αποτέλεσμα τον θάνατο 17 εξ αυτών σύμφωνα με τις επίσημες αρχές.
   Εκεί λοιπόν, ο Τάσος Λειβαδίτης, ζώντας στον φόβο, αρνούμενος όμως να συμβιβαστεί αλλά και φανερώνοντας τα βαθιά ανθρωπιστικά του ιδεώδη, γράφει τους παρακάτω στίχους προς τον φαντάρο δεσμοφύλακα του, στον οποίον πιθανόν κάποτε να δινόταν η διαταγή να στρέψει το όπλο, εναντίον του ποιητή.
Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις 
χτύπα με αλλού 
μη σημαδέψεις την καρδιά μου.
Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο.
Δεν θάθελα να το λαβώσεις.
  Δεν ξέρω, αλλά εμένα τα παραπάνω λόγια του ποιητή, με συγκίνησαν. Νιώθω τον ποιητή να απορεί με την όλη κατάσταση, να μην μπορεί να καταλάβει γιατί πρέπει οι νέοι άνθρωποι -και από τις δυο πλευρές- να υπόκεινται σε ένα τέτοιο μαρτύριο, γιατί πρέπει οι μεν να είναι θύτες και οι δε θύματα. Αισθάνεται τις συνέπειες μιας τέτοιας πράξης πέρα από τον προφανή θάνατο του εξόριστου αγωνιστή και στον τραυματισμό της ψυχής του νέου, που βρίσκεται απέναντι του, με το όπλο στο χέρι.

ΥΓ: Στην έρευνα μου διαπίστωσα ότι υπάρχουν εκατοντάδες εγγραφές για τον Τάσο Λειβαδίτη. Πολλές είναι από νέους ανθρώπους, αγαπημένος ποιητής για την νεολαία λένε, πολλοί στέκουν και στον ερωτικό του λόγο ( σπουδαίος κατά την άποψη μου). Εμένα όμως με φόρτισε το παραπάνω, το τόσο μικρό σε λέξεις αλλά τόσο βαθιά ανθρώπινο ποίημά του.