14 ημέρες πριν τις εκλογές και δυστυχώς βλέπω να επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό.


Οι υποψήφιοι να ωραιοποιούν την κατάσταση της χώρας, να κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να μην ακούγονται τα σκληρά μέτρα τα οποία έχουν ήδη αποφασιστεί και εν πολλοίς έχουν ψηφιστεί μέσω της νέας δανειακής σύμβασης. Ξαφνικά ένας «άνεμος αισιοδοξίας» διαπερνά τη χώρα, σαν ένα υπνωτικό χάδι που προσπαθεί να αποκοιμίσει τους πολίτες λίγο πριν τις κάλπες, για να ψηφίσουν τι; Την οριστικοποίηση και εφαρμογή των μέτρων αυτών; Τις απολύσεις, τα νέα μέτρα περικοπών των 11 δις ευρώ, την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τους μισθούς «Βουλγαρίας» κλπ.
Κατανοώ απόλυτα αυτό να το κάνει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, των οποίων οι αρχηγοί ήδη έχουν στείλει επιστολή αποδοχής των νέων μέτρων στους ευρωπαίους συνεταίρους μας ( για να μην ξεχνιόμαστε ).
Κατανοώ απόλυτα ότι τα νέα δάνεια δεν δόθηκαν στη χώρα μας δίχως ισχυρές δεσμεύσεις. ( Και τα δάνεια που λαμβάνει η χώρα αυτή πάντα τα αποπληρώνει, σε αντίθεση για παράδειγμα με τη Γερμανία που σήμερα σφυρίζει αδιάφορα για το κατοχικό δάνειο - με τη δική μας συναίνεση, γιατί άραγε; )
Κατανοώ την αριστερά να μιλά για την μη εφαρμογή των νέων οικονομικών μέτρων. Αλίμονο αν έλεγε κάτι άλλο!

  Δεν κατανοώ όμως γιατί δεν ακούγονται ξεκάθαρα οι αλήθειες, οι οποίες είναι γνωστές σε όλους μας. Απ΄ όλους!

Αλήθεια πρώτη: Οι μεταρρυθμίσειςστην παιδεία, στο φορολογικό σύστημα, στη διοικητική δομή της χώρας, στην κρατική παρέμβαση και γραφειοκρατία ενάντια στην επιχειρηματικότητα θα πρέπει να γίνουν. Και θα ήθελα συγκεκριμένες κουβέντες και προτάσεις από τα κόμματα επ΄ αυτών.
Αλήθεια δεύτερη: Ζητούμενο είναι η ανάπτυξη αυτής της χώρας. Όλοι τάχατες τo κατανοούν. Ακούγονται διάφορα. Μεγάλο ζητούμενο οι επενδυτές. Οι ιδιωτικοποιήσεις. «Η ροή του χρήματος». Δεν ακούω όμως προτάσεις συγκεκριμένων, στοχευμένων αναπτυξιακών πολιτικών. Σε τομείς που έχουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Όπως στον αγροτικό τομέα ( εισάγουμε αγροτικά προϊόντα περίπου 6 δις το χρόνο ), τον τουρισμό, την ενεργειακή αναβάθμιση της χώρας κλπ. Θα προτιμούσα στις συζητήσεις των πολιτικών, τώρα στην προεκλογική περίοδο, να γινόταν συζήτηση επί αυτών, να ακούγονταν προτάσεις, να γινόταν γόνιμος διάλογος. Τότε θα αισθανόμουν κι εγώ αισιόδοξος.
Αλήθεια τρίτη: Ανήκουμε στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη. Οι δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει συμμετέχοντας στις δομές αυτές είναι ισχυρότατες. Αν μας πιέζουν για να εφαρμοστούν οι δεσμεύσεις αυτές, μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει και το δικό μας πολιτικό σύστημα το οποίο με τις φαύλες πολιτικές του, εδώ και 30 χρόνια, οδήγησε τα πράγματα ως εδώ. Και οι δεσμεύσεις αυτές δεν ανατρέπονται δίχως πόνο και πολύ μα πολύ κόπο. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Και πολλοί μας υπόσχονται διάφορες μαγικές λύσεις ( δάνεια από τη Ρωσία, καταγγελία της δανειακής σύμβασης την επομένη των εκλογών, μονομερή διαγραφή των χρεών κλπ )
Αλήθεια τέταρτη: Τα νέα μέτρα των 11 δις είναι μπροστά μας. Θέλω να αναλυθούν στον λαό, να μας πουν τις συνέπειες τους και να μας προτείνουν σοβαρές λύσεις για την όσο γίνεται, απάλειψη τους.
Η ελπίδα ...; υπάρχει! Φαίνεται ότι ο δικομματισμός θα έχει τα μικρότερα, ιστορικά ποσοστά του. Ακόμα κι αν συγκυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, αυτό θα γίνει με πολύ δυσκολία, και σίγουρα στις επόμενες εκλογές, που μάλλον θα γίνουν σε χρόνο μικρότερο της τετραετίας, τα ποσοστά τους θα είναι ακόμα μικρότερα.

 Η ελληνική αριστερά φαίνεται ότι ωριμάζει, η ΔΗΜΑΡ δέχεται κυβερνητικές ευθύνες και το ίδιο λέει σήμερα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια πρόταση κεντροαριστερή, φιλοευρωπαϊκή ίσως είναι η αυριανή λύση.
Μια λύση που θα κληθεί να μας βγάλει από τα τάρταρα των δεξιών, αντιδραστικών, οικονομικά ατελέσφορων πολιτικών της σημερινής ευρωπαϊκής κατεστημένης πολιτικής τάξης.