Τετάρτη 22 Μαΐου 2024

Οι γυναικοκτονίες στο Δημοτικό μας τραγούδι.

  Αυτή είναι η τελευταία τακτική εγγραφή μου για τη φετινή σεζόν. Αν υπάρχει λόγος, κάτι με τσιγκλήσει, θα υπάρχει κάποια έκτακτη. Όπως είναι γνωστό, το καλοκαίρι δεν γράφω τόσο, αφήνω το μυαλό μου να ξεκουραστεί, μα κυρίως να δεχθεί νέα ερεθίσματα... η εποχή προσφέρεται. Κλείνω με μια εγγραφή, που θα προσθέσει έναν επιπλέον προβληματισμό, στο σοβαρό ζήτημα της γυναικείας κακοποίησης, που με απασχολεί έντονα το τελευταίο διάστημα:

 Το να θεωρείται η γυναίκα κτήμα τους αντρός της, είναι μια πολύ παλιά αντίληψη, χιλιετιών θα μπορούσα να πω. Είναι η περίφημη πατριαρχία, η οποία επιβλήθηκε κυρίως, εξαιτίας της διαφορετικής σωματικής διάπλασης του άντρα, που μπορούσε να ανταπεξέλθει  πιο εύκολα στις προκλήσεις μιας εποχής, όπου ο ισχυρότερος στη φύση επιβίωνε. Ύστερα ήταν και η περίοδος της κύησης, όπου η γυναίκα αδυνατούσε να έχει δυναμικό ρόλο στην κοινότητά της. Όλα αυτά βέβαια θα μπορούσαν να είχαν απαλυνθεί στο πέρασμα του χρόνου, αλλά οι κοινωνικές δομές που δημιουργήθηκαν, ήταν πολύ ισχυρές για να αποδεχθούν την ισάξια θέση της γυναίκας. Κάθε μορφή εξουσίας, θρησκευτική, πολιτική κλπ, επιθυμούσε να μην αλλάξει αυτή η τάξη των πραγμάτων. 

  Σήμερα, στον Δυτικό κόσμο τουλάχιστον, φαίνεται ότι η κοινωνία είναι έτοιμη να αποδεχθεί την πλήρη ισότιμη θέση της γυναίκας. Όχι ότι το έχει πετύχει, αλλά έχουν γίνει τεράστια βήματα. Όχι όμως στην Πατρίδα μας, όπως φαίνεται απ΄ όσα τραγικά εξακολουθούν να γίνονται τα τελευταία χρόνια. Έξι γυναικοκτονίες από την αρχή της χρονιάς, δεκάδες ξυλοδαρμοί και άλλες θλιβερές καταστάσεις συνθέτουν μια θλιβερή εικόνα. Πριν λίγα χρόνια, σε εγγραφή μου εδώ, δήλωνα αισιόδοξος (δες). Τρία χρόνια αργότερα, δυστυχώς, δεν βλέπω την πρόοδο που ανέμενα στην κοινωνία μας, ίσα ίσα την βλέπω να συντηρητικοποιείται ακόμα περισσότερο, να μένει προσκολλημένη σε στερεότυπα άλλων εποχών και με λυπεί ιδιαιτέρως όταν βλέπω σε νέους ανθρώπους να ενστερνίζονται συμπεριφορές που θα έπρεπε να είχαν εκλείψει από καιρό.

  Στην εγγραφή  μου εκείνη, είχα παρουσιάσει τρία παραδείγματα από την Παγκόσμια Τέχνη, που έδειχναν πόσο βαθιά ήταν ριζωμένα τα Πατριαρχικά πρότυπα στους ανθρώπους. 

  Σήμερα θα παρουσιάσω δημοτικά τραγούδια μας, με θέμα τους την γυναικοκτονία, με διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες. Αυτό το κάνω για να δείξω από τη μια πόσο βαθιές ρίζες έχει αυτή η ιστορία αλλά από την  άλλη θέλω να επισημάνω πόσο παράταιροι πρέπει να μας ακούγονται σήμερα οι στίχοι τους. 

  Μου αρέσουν τα τραγούδια αυτά, είναι κομμάτι της παράδοσής μας, τα

ακούω, κάποια τα έχω τραγουδήσει αλλά πάντα με σκωπτικό τρόπο, αναγνωρίζοντας ότι αυτά που πρεσβεύουν ανήκουν στο παρελθόν. Αν κάποιος θεωρεί, ότι απηχούν το σήμερα, τότε κουβαλάει μαζί του όλη τη μιζέρια εκείνης αλλά και της σημερινής εποχής. 

  Το πρώτο τραγούδι είναι το γνωστό:  Βρε Μανόλη, βρε λεβέντη, βρε καλό παιδί το οποίο τραγουδιέται σε πολλές περιοχές της Πατρίδας μας. Με λίγα λόγια, κάποιος από την παρέα του Μανόλη περηφανεύτηκε ότι είδε την γυναίκα του μέσα στον κήπο τους, ο Μανόλης αυτό το θεώρησε μεγάλη προσβολή και επιστρέφοντας μεθυσμένος στο σπίτι του, την "έσφαξε". Το πρωί ξεμέθυστος πια μετάνιωσε αλλά το κακό είχε γίνει Οι παρακάτω στίχοι είναι από την Θράκη: 

Ο Μανωλάκης. (Χορευτικό) 

 - Βρε, Μανώλη μ’, Μανωλάκη μ’, βρε καλό μ’ παιδί, (δις)

 τι καλή γυναίκα πο ’χεις, να την χαίρεσαι. (δις)

 - Πού την είδες, πού την ξέρεις τη γυναίκα μου; (δις) 

- Μες στον γκιουλ μπαξέ την είδα που σεργιάνιζε. (δις)

-Σαν την είδες και την ξέρεις, πες μας τι φορεί.(δις)

- Ασημένιο δαχτυλίδι κι άσπρο λιμαντέ. (δις) 

Ο Μανώλης μεθυσμένος πάει την έσφαξε (δις)

 το πρωί ξεμεθυσμένος κάθ’σε τ’ν έκλαψε: (δις)

-Σήκω, πάπια μ’, σήκω, χήνα μ’, σήκω νεραντζιά μ’, (δις)

 σήκω, βάλε τα χρυσά σου να πας στην εκκλησιά, (δις)

να σε δγιουν τα παλληκάρια, να μαραίνονται, (δις)

 να σε δγιω κι εγώ ο καημένος, να σε χαίρομαι. (δις) 

  Παραλλαγή του παραπάνω τραγουδιού είναι και ο περίφημος Μενούσης της Ηπείρου και όχι μόνο, μιας και τραγουδιέται σε πολλές περιστάσεις από γάμους ως τραγούδι της τάβλας, πέρασε στο σχολικό πρόγραμμα. Το τραγούδησε και η Ειρήνη Παππά, στις "Ωδές" (1979) σε μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου.


   Στην Κρήτη, έχουμε ένα δημοτικό τραγούδι, όπου η κόρη δολοφονείται από την ίδια την οικογένεια της, με πρωτοστάτη την ίδια την μητέρα της, διότι τόλμησε να δείξει συμπάθεια σε κάποιον άντρα, που όπως φαίνεται δεν είχε την έγκριση τους. Εντύπωση μου έκανε, ότι το τραγούδι αυτό το βρήκα και σε... συλλογή με νανουρίσματα. Στη νεότερη εκτέλεσή του, ο παρακατιανός που ζήτησε μια χάρη από την άτυχη κοπέλα, γίνεται Βασιλιάς, κι έτσι είναι γνωστό το τραγούδι σήμερα.

Μια κόρη ανθούς εμάζωνε κι ανθούς εκορφολόγα.
Να κάμει πέτσες με τσ' ανθούς, μαντήλια με τα ρόδα.
Κι ο Γιαννακής κατέβαινε απού λαγού κυνήγι.
Ζευγάρι ρόδα τση ζητά και τέσσερα του δίνει.
Κι η μάνα τζης, την εθωρεί π' ανάδιο παραθύρι.
Μωρή σκυλιά, μωρή βρωμιά, μωρή μαγαρισμένη.
Απού 'χεις δώδεκ' αδερφούς κι οι δώδεκ' αντριωμένοι.
Κι αργά δα 'ρθουν κι οι δώδεκα και δα σε μαντατέψω.
Κι αργά 'ρθανε κι οι δώδεκα, τη κόρη μαντατεύγει.
Ο γεις τση κόλα με σπαθί και άλλος με κοντάρι.
Κι ο ύστερος τση αδελφός μ' ένα καλαμοκάνι.
Κι η μάννα τζης τση κόλανε με τη χρυσή τζης ρόκα.
Κι ο κύρης τζης τση κόλανε μ' ένα κομμάτι κλήμα,
γιατί την ελυπούντανε, την πεντακακομοίρα.
Τη νύχτα τα μεσάνυχτα, η κόρη εψυχομάχε.
Κι η μάννα τζης στο πλάϊ της και τζαγκουρνοφωνάται.
- Ιντάχεις μάννα μου και κλαίς και τζαγκουρνοφωνάσαι;
- Κλαίω σε θυγατέρα μου, ποια ρούχα δα σου βάλω.
Η τα χρυσά ή τα΄αργυρά ή τα μαλαματένια.
Είτε τα λινοπράσινα, που σούχω στη κασέλα.
- Δε θέλω 'γώ, ούτε χρυσά, ούτ' αργυρά, ούτε μαλαματένια.
Ούτε τα λινοπράσινα, που μούχεις στη κασέλα.
Μόνο τα ρουχαλάκια μου τα ματοβουρωμένα,
που να ματοβουρώσ΄η γης και ν΄ακουστεί στη Χώρα,
πως με ματοβουρώσετε, για 'να ζευγάρι ρόδα.

  Το τραγούδι το ακούμε σε μια πράγματι σπαρακτική εκτέλεση από τους Γιώργο και Νίκο Στρατάκη , με συμμετοχή του Θανάση Βασιλόπουλου.



  Φυσικά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και το περίφημο Γεφύρι της Άρτας, όπου θυσιάζεται η γυναίκα του Πρωτομάστορα για να στερεωθεί το γεφύρι. Μια θυσία, στην οποία συναινεί ο ίδιος, διότι η γυναίκα του ήταν αναλώσιμη μπροστά στον μεγάλο σκοπό του έργου, που έπρεπε να γίνει. Κι αυτό υπάρχει στα σχολικά εγχειρίδια. 

Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
γιοφύρι εθεμέλιωσαν στης Άρτας το ποτάμι.
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.
Μοιρολογιούν οι μάστοροι και κλαιν οι μαθητάδες:
"Αλοίμονο στούς κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας,
ολημερίς να χτίζουμε το βράδυ να γκρεμιέται."
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στό ποτάμι,
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χελιδόνι,
παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρώπινη λαλίτσα:
"Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει,
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,
που έρχεται αργά τ' αποταχύ και πάρωρα το γιόμα."

Τ' άκουσ' ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει.
Πιάνει, μηνάει της λυγερής με το πουλί τ' αηδόνι:
Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα,
αργά να πάει και να διαβεί της Άρτας το γιοφύρι.
Και το πουλι παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
"Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα,
γοργά να πας και να διαβείς της ʼρτας το γιοφύρι."

Να τηνε κι εμφανίστηκε από την άσπρη στράτα.
Την είδ' ο πρωτομάστορας, ραγίζεται η καρδιά του.
Από μακριά τους χαιρετά κι από κοντά τους λέει:
"Γειά σας, χαρά σας, μάστοροι και σεις οι μαθητάδες,
μα τι έχει ο πρωτομάστορας και είναι βαργομισμένος;
"Το δαχτυλίδι του 'πεσε στην πρώτη την καμάρα,
και ποιός να μπει, και ποιός να βγει, το δαχτυλίδι νά 'βρει;"
"Μάστορα, μην πικραίνεσαι κι εγώ να πά σ' το φέρω,
εγώ να μπω, εγώ να βγω, το δαχτυλίδι νά 'βρω."
Μηδέ καλά κατέβηκε, μηδέ στη μέση πήγε,
"Τράβα, καλέ μ' τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα
τι όλον κόσμο ανάγειρα και τίποτες δεν βρήκα."

Ένας πηχάει με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη,
παίρνει κι ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο.
"Αλίμονο στη μοίρα μας, κρίμα στο ριζικό μας!
Τρεις αδελφάδες ήμαστε, κι οι τρεις κακογραμμένες,
η μια 'χτισε το Δούναβη, κι η άλλη τον Αφράτη
κι εγώ η πιό στερνότερη της ʼρτας το γιοφύρι.
Ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι,
κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες."

"Κόρη, το λόγον άλλαξε κι άλλη κατάρα δώσε,
που 'χεις μονάκριβο αδελφό, μη λάχει και περάσει."
Κι αυτή το λόγον άλλαζε κι άλλη κατάρα δίνει:
"Αν τρέμουν τ' άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι,
κι αν πέφτουν τ' άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες,
γιατί έχω αδελφό στην ξενιτιά, μη λάχει και περάσει.

   Και κλείνω με ένα τραγούδι του ακριτικού κύκλου, στο οποίο η άπιστη γυναίκα του Μαυριανού, δολοφονείται από τον απατημένο σύζυγό της, ενώ την κλαίει η μάνα της, η οποία όμως είναι αυτή που την εξώθησε στην απιστία.

Ο Κωσταντής, ο Μαυριανός κι ο Αλέξης ο µεγάλος

Ετρώσασι κι επείνασι στ’ Αλέξη το περβόλι

Κι εκίνησεν ο Μαυριανός κι επαίναν την καλή του

Κι επαίναν την καλίτσαν του, την αγαπητικιάν του.

– Ως είν’ το µήλο κόκκινο και το κυδώνιν άσπρο

Και το φεγγάρι τ’ άγλαµπρον, έτσι είναι κι η κυρά µου.

– Ως είν’ το µήλο κόκκινο και το κυδώνιν άσπρο

Και το φεγγάρι τ’ άγλαµπρον, έτσι είναι κι η κυρά σου,

Μα που δανείζει και πουλεί κι είναι ντροπή δικιά σου.

– Πλουσία είναι κι ας δανεί, αρκόντισσα κι ας δίνει.

– Ε Μαυριανέ µου κι άρκοντα,

Μακάρι και να δάνειζε γρόσια ’που το πουγκί σου,

Μα που δανείζει το φιλί κι είναι ντροπή δική σου!

– Και ποιος το ’πε και ποιος το λε’ και ποιος το βεβαιώνει;

– Εγώ το ’πα και εγώ το λε’ και ’γω το βεβαιώνω.

Κι αν δε µπιστεύκεις Μαυριανέ, κι αν δεµ πιστολοάσαι

Πιάσε και τουρκοφόρεσε και βάλε άλλα ρούχα.

Και ’λλάσει και τα ρούχα του και βάλλει Τούρκου ρούχα.

Καβαλικά τον µαύρο του, στο σπίτι του πααίνει:

– Ωρα καλή σου θείτσα µου.

– Καλώς τον τον υιόν µου.

– Εχεις κρασί, έχεις ρακί, έχει ταήν του µαύρου;

Εχεις και κόρην όµορφη να µείνω πόψ’ αντάµα;

– Εχω κρασί, έχω ρακί, έχω ταήν του µαύρου.

Eχω και κόρην όµορφη να µείνεις πόψ’ αντάµα…

Ο µαύρος εχλιµίντρισε, κείνη τόνε γνωρίζει.

– Μωρή σκύλα, µωρ’ άνοµη, σκύλα µαγαρισµένη,

τον µαύρο µου εγνώρισες κι εµέ δε µε γνωρίζεις;

Το µαχαιράκιν του έβγαλε ’που τ’ αργυρό φηκάρι,

Την κεφαλήν της έκοψε πάνω στο µαξελάρι.

Στον µαχραµάν την έδεσε, στη µάναν της τηµ πήρε.

– Να πεθερά, µαγείρεψε της κόρης τηγ κεφάλη.

Ως τρώεις τα µαχλιστικά, φάε και τηγ κεφάλη.

– Ωχου την, την κορούλα µου, το µοναχό κλωνάρι,

Μάνα µου την κανακαριά, την ακριβή µου κόρη,

Απού ’λουνα και χτένιζα τη νύχτα µε το φέγγος,

Απού τη µορφοσκούφωνα όξω στο φεγγαράκι!


16 σχόλια:

  1. Ωραίο θέμα και μεγάλη συζήτηση ανοιγει. Το δημοτικό τραγούδι αναπαράγει την λαϊκή παράδοση και ως τέτοια περιλαμβάνει και τις δολοφονίες τιμής. Δυστυχώς οι γυναίκες είναι β' κατηγορίας και η μυική δύναμη του αρσενικού ανεγκέφαλου -γιατί άντρας δεν είναι- βρίσκει εκτόνωση στις γυναίκες. Στη χώρα μας που τελευταία έχουν αναμειχθεί κουλτούρες ξένες προς εμάς, γι αυτό και οι γυναικοκτονίες κυρίως αφορούν μετανάστες, βλέπουμε μια έξαρση του αποτρόπαιου φαινομένου. Τι μπορεί να γίνει; Σπάω το κεφάλι μου για να βρω λύση. Πριν την παιδεία που πρέπει απαραιτήτως να επιβληθεί στα νέα παιδιά ώστε αυτά τα '' πρότυπα'' να μην τους θέλγουν, νομίζω ότι οι τιμωρίες πρέπει να γίνουν αυστηρότερες για το φόβο που θα φέρουν. Και όχι να βγαίνουν από τη φυλακή μετά από λίγα χρόνια οι φονιάδες.
    Καλημέρα Βασίλη
    Καλό καλοκαίρι να περάσεις ξέγνοιαστα και ανέμελα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ, ότι πολλές από τις γυναικοκτονίες στην πατρίδα μας αφορούν ανθρώπους, που έχουν έρθει στη χώρα από την αλλοδαπή. Από χώρες που τα εγκλήματα τιμής είναι πολύ διαδεδομένα ακόμα. Αλλά τα θύματα ζουν στη χώρα μας κι αυτή, ( εμείς) οφείλουμε να τος προστατέψουμε. Γίνονται βήματα, αλλά όσο το βάρος το έχει φορτωθεί το υπουργείο προστασίας του Πολίτη, δεν νομίζω ότι θα λυθεί το πρόβλημα. Πρέπει να αντιμετωπιστεί ολιστικά, με πρώτο στην γραμμή το υπουργείο Παιδείας και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Ναι, αυτές που υποστελεχώνουν συστηματικά τα τελευταία χρόνια. Όσο για τις τιμωρίες, ασφαλώς και πρέπει να γίνουν αυστηρότερες, για κάθε έναν, ειδικά όταν υπάρχει αφαίρεση ζωής.
      Νάσαι καλά, Άννα, Καλό Καλοκαίρι!

      Διαγραφή
  2. Βασίλη, η εγγραφή σου, είναι τροφή για σκέψη και σε ευχαριστούμε γι αυτό. Η γυναίκα από την αρχαιότητα, θεωρούνταν "κτήμα". Στους θρύλους υπάρχουν αναφορές για θυσίες παρθένων προκειμένου να κατευναστούν οι Θεοί. Και αυτό υπάρχει φυσικά και σε άλλους πολιτισμούς, όπως οι Ίνκας.
    Δεν ξέρω αν το ζήτημα είναι καθαρά ελληνικό ή μεσογειακό, αφού πχ. σε οικογένειες της Μαφίας στην Ιταλία ήταν συχνοί οι προκαθορισμένοι γάμοι (arranged marriages) στους οποίους οι γυναίκες δεν είχαν λόγο και έπρεπε να μπουν στον γάμο, ξέροντας για παράδειγμα πως θα μπορούσε να είναι βίαιος ο σύζυγος ή ακόμα και να τη σκοτώσει.
    Όμως περιστατικά γυναικοκτονιών υπάρχουν παγκοσμίως. Γιατί, ο σύγχρονος άνθρωπος ανατρέφεται με εγωισμό. Και δεν υπάρχει επίγνωση, ενσυναίσθηση και συχνά αγάπη. Οπότε πως θα τα μεταδώσει;
    Το φαινόμενο των γυναικοκτονιών έχει αυξηθεί (όπως και η παιδική βία). Δε συμφωνώ με την κοινή άποψη, πως απλά τώρα τα μαθαίνουμε πιο εύκολα λόγω social media. Η λύση έγκειται σε εμάς. Στην δική μας προσωπικη αλλαγή νοοτροπίας και στην σωστή και ενσυναισθηματική ανατροφή των παιδιών. Έγκειται στο κράτος, παρέχοντας ασφάλεια στους πολίτες. Και τέλος στη δικαιοσύνη, γιατί οι ποινές χάδι, σε τέτοιους ανθρώπους δεν φέρνουν σωφρονισμό.
    Ζητώ συγνώμη για το σεντόνι και σε ευχαριστούμε για την ευκαιρία για προβληματισμό. Στις μέρες μας αυτό είναι πολύτιμο.
    Καλό μεσημέρι και καλό καλοκαίρι :)
    Θα αναμένουμε με χαρά τις πάντα ουσιαστικές αναρτήσεις σου τη νέα σεζόν.
    Σε ευχαριστώ για κάθε πληροφορία, πρόταση ή προβληματισμό, που μας προσέφερες μέχρι τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο. Όσο την λύση την έχουν "αφήσει" στα χέρια του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, λύση δεν θα υπάρξει. Θέλει αλλαγή νοοτροπίας (Παιδεία και θερμικές πολιτικές), αυστηρότερο νομικό πλαίσιο και όχι ποινές χάδι με παραθυράκια ( τα οποία υπέδειξε συνδικαλιστής αστυνόμος από την τηλεόραση). Χάρηκα τις απόψεις σου Μαρίνα στην πορεία των εγγραφών μου και εύχομαι ένα καλοκαίρι καλό με κάθε χαρά!

      Διαγραφή
  3. Διαβάζω, ευαισθητοποιούμε και εχω μια έμφυτη συγκίνηση.
    Τοσο ενδιαφερουσα αναρτηση, η οποια χρειαζεται μεγαλη κουβεντα για να ξεδιπλωθει ολο της νο νοημα.
    Θα περιμενω με χαρα τις αναρτησεις σου οταν εισαι ετοιμος.
    Καλο Καλοκαιρι και καλη ξεκουραση.
    Θα μας λειψεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα το θέμα δεν εξαντλείται σε μια εγγραφή, πτυχές μόνο του ζητήματος αναδεικνύω για να δείξω πόσο βαθιά ριζωμένες είναι αυτές οι αντιλήψεις.
      Να περάσεις ένα καλό Καλοκαίρι, Κική!

      Διαγραφή
  4. Ω ναι, τεράστιο θέμα, Βασίλη μου, που θα το απολάμβανα με την παρέα όλη αντάμα σε μια ανοιχτή συζήτηση με καφεδάκι η ποτάκι γιατί θα είχαμε να πούμε πολλά.
    Να περιοριστώ λοιπόν:
    Θαυμάζω τη σπουδή σου πάνω στη λαϊκή παράδοση, σε όλες τις τις εκφράσεις, ακόμα και σε αυτές, που "εξυμνούν" την γυναικοκτονία. Είναι μέρος δυστυχώς της κοινωνικής μας συγκρότησης.
    Στο κομμάτι αυτό, η δουλειά που μάς προσφέρεις σήμερα είναι εκπληκτική και αντιπροσωπευτική της υποδομής σου σε τέτοια θέματα.
    Επί της ουσίας τώρα:
    Όχι, δεν πιστεύω ότι η υποτέλεια της γυναίκας στην κοινωνία είναι αποτέλεσμα "μειωμένης μυικής δύναμης". Αυτό είναι μύθος. Ακόμα και στη Μυθολογία της μητριαρχικής εποχής, οι Αμαζόνες ήταν πολεμικές φονικές μηχανές. Το ίδιο ήταν Κινέζες μοναχές ή γυναίκες αρχόντισσες στην Ιαπωνία, όπου έστεκαν ισάξια με άντρες πολεμιστές. Δεν παίζει αυτό στην ιστορία.
    Αυτό που παίζει είναι η κοινωνική συγκρότηση. Η αρχική μητριαρχία στο πρωτόγονο σύστημα της κοινοκτημοσύνης, δίνει τη θέση της στην πατριαρχία πολύ μετά. Όταν εμφανίζεται η ατομική ιδιοκτησία στα εργαλεία και μέσα παραγωγής, όταν εμφανίζεται το πλεόνασμα και η ιδιοποίησή του.
    Επίσης δεν πιστεύω ότι ευθύνεται η μετανάστευση για το κύμα των γυναικοκτονιών στην πατρίδα μας. Δείτε τα στατιστικά των εγκλημάτων. Συντριπτική πλειοψηφία Έλληνες και κάποιοι από αυτή σε εξαίρετη κοινωνική θέση.
    Το ζήτημα είναι η παιδεία και η αντίληψη για τις σχέσεις των δύο φύλων.
    Όσο ανάμεσά μας μπαίνει η αίσθηση της "ιδιοκτησίας", "είμαι δική σου", "είσαι δικός μου", "είσαι δική μου", τόσο θα κυοφορείται εκεί μέσα το δηλητήριο του φόνου. Άρα οφείλει να αλλάξει όλο αυτό άρδην και ανατρεπτικά.
    Και δεν το βλέπουμε να αλλάζει γιατί αυτό πάει πακέτο με τις πολιτικές εξελίξεις. Όσο στην κοινωνία ηγεμονεύουν συντηρητικές απόψεις, όσο κυοφορείται ο έρπων και φανερός φασισμός, δεν θα πάμε μπροστά αλλά πίσω. Και δείτε ότι η επιστροφή στο μαύρο παρελθόν δεν είναι Ελληνικό φαινόμενο αλλά διεθνές και φυσικά καθοδηγούμενο.
    Καθήκον όλων των προοδευτικών δυνάμεων, του πνευματικού κόσμου, ημών των ιδίων, είναι να δώσουμε αγώνα μέσα στην κοινωνία απέναντι σε αυτό το έκτρωμα. Και έχουμε αγώνα δύσκολο.
    Αγώνα, που δεν θα δώσει η συγκεκριμένη πολιτεία γιατί δεν νοιάζεται, δεν είναι στην ατζέντα της. Απλά επειδή εκτίθεται, κάτι προσπαθεί να ψιθυρίσει δήθεν έτσι για να κλείσει στόματα. Δεν επιδέχεται αμφισβήτηση όλο αυτό.
    Η αστυνομία υπάρχει μόνο για να δέρνει, εκεί είναι με τα τελευταία μέσα, πάνοπλη, καλογυαλισμένη. Στα κοινωνικά δρώμενα, νοιάζεται για το αν το θύμα ήταν "συνάδελφος". Απλά πράγματα.

    Βασίλη μου, φίλε μου. Εδώ θα είμαστε, το ξέρεις. Πάμε χαλαρά το καλοκαίρι. Στέλνω φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την θεωρία της μητριαρχικής αρχικής οικογένειας την γνωρίζω, αλλά δεν έχει αποδειχθεί από καμία ανθρωπολογική έρευνα μέχρι σήμερα, Ήταν πολύ δημοφιλής μέχρι πρόσφατα, ειδικά στους φεμινιστικούς κύκλους, αλλά λίγοι επιστήμονες την συμμερίζονται πλέον. Γι΄ αυτό κι εγώ αναφέρω αυτά, που η σύγχρονη επιστήμη πρεσβεύει επί του θέματος.
      Συμφωνώ ότι είναι θέμα Παιδείας ( με την ευρύτερη έννοια) η ισότητα διδάσκεται συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια, αλλά οι βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις δύσκολα ξεριζώνονται, όπως αποδεικνύεται. Φυσικά και τα αστυνομικά μέτρα δεν είναι η λύση, ποτέ δεν ήταν σε κανένα θέμα, αλλά αυτά έχουν μείνει μόνο όταν οι όποιες κοινωνικές δομές συστηματικά διαλύονται ως κοστοβόρες από τους κυβερνώντες. Όσο για τον μαύρο φασισμό, μπροστά μας το έχουμε, οι ευρωπαϊκές εκλογές δυστυχώς θα αναδείξουν της δυνάμεις του και θα μένει μόνο σε εμάς η αντιπαράθεση μαζί του. Πάντως καλό είναι να δούμε και τους λόγους που αυτός έχει μεγαλώσει τόσο σήμερα.
      Καλό καλοκαίρι φίλε μου, δεν θα χαθούμε , θα μείνω παρόν παρακολουθώντας σας!
      Την Καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  5. Τις προάλλες έγινε στην Σπάρτη ένα άθλιο περιστατικό, με πρωταγωνιστές μια ολόκληρη οικογένεια που θίχτηκε για το ότι η ανήλικη κόρη (& αδερφή ενός εκ των δραστών) είχε ένα αθώο φλερτ με έναν συνομήλικο Αλβανό. Θα έχεις διαβάσει τι βασανιστήρια έκαναν σ' αυτό το παιδί, που τελικά έχασε την ακοή του (δεν συζητώ καν για την ψυχολογική του κατάρρευση). Διαβάζοντας πώς το σχεδιάσε ο αδερφός της κοπέλας, πώς παρέσυρε το ανύποπτο παιδί στην παγίδα και με πόσο μένος χτύπησε το ανυπεράσπιστο παιδί, σκέφτηκα πως αυτός ακριβώς είναι ο μελλοντικός εν δυνάμει "γυναικοκτόνος". Γαλουχημένος με το δόγμα "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια" και με νομιμοποιημένη απ' τους γονείς του την πεποίθηση πως ό,τι είναι διαφορετικό "το σφάζουμε και το μαχαιρώνουμε", δεν θέλει άλλη ανάλυση για το "τι φταίει". Αν μας βολεύει να βρίσκουμε διαρκώς υπαίτιους έξω απ' την "Αγία Ελληνική Οικογένεια", πάω πάσο. Αλλά δεν είναι εκεί ο πυρήνας του προβλήματος. Βασίλη, η βία είναι πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Ας το αποδεχτούμε κι ας φυλάει ο καθένας μας τις δικές του "Θερμοπύλες". Τις αξίες του, τις αλήθειες του και κυρίως την ανθρωπιά του.
    Καλές διακοπές να περάσεις & μακάρι να ετοιμάζουμε καλύτερες εγγραφές στο προσεχές μέλλον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όση προστασία κι αν προσφέρει η οικογένεια ( ειδικά των Μεσογειακών χωρών) άλλη τόση βία εκτρέφει. Είναι κάτι σαν γραμμάτιο, σε προστατεύω αλλά κι εσύ οφείλεις υπακοή σε εμένα). Η Βία εξαπλώνεται καθημερινά δίπλα μας, έχεις απόλυτο δίκιο, η κοινωνία μας έχει χάσει την ανθρωπιά της, και οι γυναικοτονίες αλλά και όλα τα άλλα βία καθημερινά φαινόμενα, κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Θα συμφωνήσω μαζί σου, καθείς ας φυλάει τος δικές του Θερμοπύλες, φοβάμαι όμως ότι δεν φτάνει πλέον.
      Καλό καλοκαίρι Μαρία, φορτίζουμε μπαταρίες και επανερχόμαστε, εύχομαι με καλύτερες εγγραφές στην αγαπημένη μου μπλογκογειτονιά!

      Διαγραφή
  6. Μπορεί να είναι παρεξηγημένη η περικοπή του Αποστόλου Παύλου ¨η δε γυνή, να φοβήται τον άνδρα¨ όταν προβάλει τη θέση της γυναίκας ως υποτασσόμενη, ως κτήμα, κομμάτι του άνδρα. Στη σημερινή κοινωνία (όπου όχι μόνο το κλήμα είναι στραβό, αλλά μισοφαγωμένο κι απ’ το γάιδαρο) υπάρχουν ένα σωρό καλοθελητές που συντηρούν αυτήν τη νοοτροπία. Δεν ξέρω αν είναι ο χαρακτήρας, η αίσθηση της εξουσίας, της δύναμης….δεν ξέρω. Φοβάμαι όμως για τις γυναίκες που σιωπούν, που ανέχονται, που ελπίζουν υπομένοντας δίπλα σ’ ένα αδηφάγο τέρας. Γυναίκες θύματα, (όχι μόνο του συζύγου) ενός ¨καλού κοινωνικού προφίλ¨
    Να είσαι καλά Βασίλη! Να περάσετε ένα ήρεμο, όμορφο καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα καλό κοινωνικό προφίλ, είναι το πρότυπο με το οποίο γαλουχούνται πολλά κορίτσια ακόμη και σήμερα, και που δυστυχώς πολλές φορές αποδεικνύεται ψέμα και βάσανο.
      Η Παιδεία θα μπορούσε να είναι η λύση, οι κοινωνικές υπηρεσίες η απάντηση αλλά όλα αυτά δυστυχώς, δεν απασχολούν τους κυβερνώντες σήμερα.
      Σου εύχομαι κι εγώ ένα καλό καλοκαίρι!

      Διαγραφή
  7. Δυστυχώς ο δείκτης ευφυίας και πολιτισμού του λαού μας σήμερα, ας ασχοληθούμε προς το παρόν μ' αυτόν καλύτερα, είναι πολύ χαμηλός. Αυτό το αποδεικνύουν πολλά πράγματα. Όχι μόνον ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις γυναίκες, τα παιδιά και τις μειονότητες γενικότερα αλλά και ο τρόπος που ψηφίζει. Το αυξανόμενο κύμα βίας κατά των γυναικών τα τελευταία χρόνια μεταφράζεται σε έλλειψη παιδείας, και επίσης σε φτώχια και μιζέρια. Θα επιδεινωθεί πιστεύω γιατί τίποτα δεν εξασφαλίζει στους ανθρώπους μια καλύτερη ζωή.
    Πάντα με θύμωναν τέτοια τραγούδια και αναρωτιέμαι γιατί αναπαράγονται έστω και σαν παράδοση όταν τροφοδοτούν κι αυτά με τον τρόπο τους τις κακοποιητικές αντιλήψεις κάποιων αμετανόητων ανεγκέφαλων τύπων.
    Καλά κάνεις και το αναδεικνύεις Βασίλη. Αυτά τα θέματα είναι πυρωμένο σίδερο στα χέρια της κοινωνίας.
    Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι γενικότερα σου εύχομαι, να ξεκουραστείς και να βρεις πάλι το κέντρο σου. Καλή αντάμωση με τις πρώτες δροσούλες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σε ευχαριστώ Μαρία για το σχόλιο σου κι εύχομαι και σε σένα ένα όμορφο καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όλα τα σχόλια σας με χαροποιούν και τυγχάνουν απάντησης.

Οι γυναικοκτονίες στο Δημοτικό μας τραγούδι.

  Αυτή είναι η τελευταία τακτική εγγραφή μου για τη φετινή σεζόν. Αν υπάρχει λόγος, κάτι με τσιγκλήσει, θα υπάρχει κάποια έκτακτη. Όπως είνα...