Τις προάλλες σε κάποια εκπομπή στην τηλεόραση άκουσα μια Παλαιστίνια ακτιβίστρια να λέει, δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομα της, ότι ο Παλαιστινιακός λαός διακατέχεται από ένα βαρύ αίσθημα, αυτό της αδικαιολόγητης ήττας. Και το εξηγούσε λέγοντας ότι η Παλαιστίνη στις αρχές τους εικοστού αιώνα αριθμούσε μια ελάχιστη μειοψηφία Εβραίων, η οποία κατόρθωσε μέσα από την αδράνεια των Παλαιστινίων και των Αράβων γενικότερα, σε λίγα χρόνια να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας τους και να δημιουργήσουν το κράτος του Ισραήλ. Το αίσθημα αυτό, της αδικαιολόγητης ήττας, όλο και μεγαλώνει καθότι από τη μία βλέπουν όλες τις εξεγέρσεις τους να πνίγονται στο αίμα, ακόμα κι όταν οι γύρω αραβικές χώρες συνασπίστηκαν για να νικήσουν το Ισραήλ, να ηττώνται εντός έξι ημερών και από την άλλη να βλέπουν τους Ισραηλίτες να επεκτείνουν συνεχώς την παρουσία τους σε αμιγώς Παλαιστινιακές περιοχές με τη μέθοδο των αποικισμών.
 |
| Γάζα, μαρτυρική πόλη |
Από τη μια μεριά θαυμάζεις έναν Λαό, τους Ισραηλίτες, για το επίτευγμα τους αυτό. Πολλά μπορούν να ειπωθούν εδώ, για την θέληση τους να δημιουργήσουν κράτος, για την σύμπνοια στον τελικό σκοπό, για την αμέριστη βοήθεια της ομογένειας τους, για τις πολιτικές τους διασυνδέσεις. Κανένας όμως δεν μπορεί να αρνηθεί ότι εκ του μηδενός, δημιούργησαν ένα κράτος το οποίο πολλοί σίγουρα το ζηλεύουν για τις δομές του και την αποφασιστικότητα των πολιτών του.
Από την άλλη βλέπεις έναν άλλο Λαό, τους Παλαιστίνιους, που έχουν το ιστορικό δίκιο με την πλευρά τους, που δικαιούνται τη δική τους Πατρίδα, που καθημερινά ορίζονται ως πολίτες δευτέρας κατηγορίας από τους κυρίαρχους Ισραηλίτες (αυτοί που έκαναν τη Γάζα περίκλειστη περιοχή δίχως επικοινωνία με τον έξω κόσμο - ούτε λιμάνι δε διαθέτει με τόσο μήκος ακτών), ένας Λαός σε μια κατάσταση καθημερινού διωγμού (είτε στη Γάζα είτε στη Ραμάλα). Ένας Λαός, που προσπαθεί να βρει μία κατεύθυνση, μέσα από διάφορα κινήματα, ακόμα και φονταμελιστικά, για να δικαιωθεί. Ένας Λαός που δεν έχει σύμπνοια, δεν έχει ουσιαστική εξωτερική βοήθεια, κυρίως από τους Άραβες αδελφούς πλέον. Ένας Λαός δίχως διεθνή υποστήριξη. Ένας λαός που σήμερα βγαίνει από μια μεγάλη καταστροφή, την μεγαλύτερη της ιστορία του, την ισοπέδωση της Γάζας (χώρια του τεράστιου αριθμού νεκρών αμάχων).
Και το ερώτημα που τίθεται είναι, πώς πρέπει να πορευτεί ο Παλαιστινιακός Λαός από εδώ και πέρα; Δεν είμαι εγώ αυτός που θα το ορίσει αυτό. Αλλά το ερώτημα παραμένει. Πώς πορεύεται ένας ηττημένος Λαός στη σύγχρονη εποχή, με όλο αυτό το βαρύ ιστορικό του παρελθόν;
ΥΓ: Αντίστοιχο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι Κούρδοι, ένας λαός 25 εκατομμυρίων, που τους στερούν το δικαίωμα του δικού τους κράτους.
Πριν φτάσω στο υστερόγραφο σου, αυτό σκέφτηκα Βασίλη, τους Κούρδους. Στεκόμαστε όλοι στην Παλαιστίνη γιατί είναι κάτι που συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Είναι όμως και η Κύπρος, είναι οι Κούρδοι κτλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορούν να αλλάξουν οι καταστάσεις, εφόσον οι πόλεμοι αποφέρουν οφέλη και κέρδη; Ένα ψηφίο στα ποσοστά τους είμαστε όλοι. Μπρος στο κέρδος, είμαστε όλοι, απλά παράπλευρες απώλειες. Πικρή πραγματικότητα.
Την καλημέρα μου!
Φυσικά και είναι και η Κύπρος, υπάρχει όμως η Κυπριακή Δημοκρατία, έστω κι αν είναι διαιρεμένη. Όσο κι αν δεν μου αρέσει, η πικρή πραγματικότητα στην οποία αναφέρεσαι, υπάρχει...
ΔιαγραφήΤην καλημέρα μου, Μαρίνα!
Φυσικά και υπάρχει και η Κύπρος και οι Κούρδοι. Βέβαια δεν μπορεί να γίνει σύγκριση ούτε κατά διάνοια με τη γενοκτονία της Παλαιστίνης με αυτή της Κύπρου, ναι; Να το κατανοούμε.
ΔιαγραφήΤις καλησπέρες μου.
Γιάννη μου, δεν καταλαβαίνω το "να το κατανοούμε", επειδή ο γραπτός λόγος παρεξηγείται, φαίνεται κάπως προσβλητικό! Έχω δικαίωμα στην άποψη μου! Ποιος έχει ενδιαφερθεί τόσα χρόνια για τους Κούρδους; Άνθρωποι είναι και αυτοί. Ποιος έχει ενδιαφερθεί για τους Κυπρίους. Προσωπικά, δε βάζω σύγκριση στον ανθρώπινο πόνο, γιατί αν το κάνουμε και αυτό χαθήκαμε. Δεν ελαχιστοποιώ το τι συμβαίνει στη Γάζα σε καμιά περίπτωση, απλά σκέφτομαι, ότι δεν πρέπει να μένουμε μ ό ν ο εκεί! Γιατί χάρη πολιτικών συμφερόντων, υποφέρουν άνθρωποι.
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια.
Μαρίνα μου, όχι σε καμιά περίπτωση δεν έχω τέτοια διάθεση, αλίμονο, αυτό δα έλειπε!
ΔιαγραφήΉθελα να πω να έχουμε κατά νου τη διαφορά στη σκληρότητα των παθών των Παλαιστινίων με αυτά των Κυπρίων ως "μέγεθος", ως ένταση κακού.
Εννοείται ότι ΔΕΝ μένουμε μόνο εκεί. Άλλωστε το παγκόσμιο κίνημα ειρήνης αλλά και το εργατικό κίνημα συνέχεια προτάσσει τα πάθη των λαών από πολέμους και δεινά. Το έχει κάνει με Βιετνάμ, Κύπρο, Παλαιστίνη, Κούρδους, Γιουγκοσλαβία και άπειρα άλλα μέρη.
Συγγνώμη αν έγινε παρεξηγήσιμος ο όρος, ούτε καν, κορίτσι μου!
Ότι δεν έχω τίποτα να πω, Βασίλη μου, δείχνει την αδυναμία τη δική μου, όπως και πολλών άλλων συμπολιτών, που έχουμε τις ίδιες ανησυχίες, ξέρουμε ότι είμαστε "στην σωστή πλευρά τής ιστορίας", αλλά είμαστε μικρά μυρμήγκια κάτω από τα πόδια τού ελέφαντα.. Κι αυτό πονάει πολύ. Με παρηγορεί ότι βρίσκομαι σε μια παρέα με κοινές ευαισθησίες (αλλιώς πώς;) κι ως εκεί, δυστυχώς.. Καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλίμονο αν δεν συμπορευόμαστε τόσα χρόνια με τις ελάχιστες κοινές ανησυχίες. Κι έχεις δίκιο: Οι μεγάλοι θα παίζουν το παιχνίδι τους, αλίμονο αν βρεθούμε στο δρόμο τους...
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Πέτρα!
Μού άρεσε που έθιξες αυτό το θέμα, Βασίλη μου. Σε τιμάει σαν ευαισθησία και τόλμη. Θα μπορούσαμε να ανοίξουμε μεγάλη κουβέντα, οπότε απλά περιορίζομαι να πω:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Το Ισραήλ δικαιούταν το δικό του κράτος. Λαός βασανισμένος. Η διεθνής κοινότητα αποδέχτηκε το προφανές αίτημα και το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, ομόφωνα, αναγνώρισε το νόμιμο κράτος του Ισραήλ σε δοσμένα όρια.
2) Το αν το Ισραήλ πολύ αργότερα, πέτυχε αυτά που πέτυχε, θα το κρίνεις, χωρίς τη βοήθεια ολάκερης της Δύσης και για να το συγκρίνεις, δώσε τις ίδιες ευκαιρίες και σε άλλους λαούς.
3) Ο λαός του Ισραήλ, δικαιούται να ζήσει ειρηνικά και με ασφάλεια, στα δοσμένα του σύνορα. Οι διπλανοί του λαοί, ποιος αποφάσισε να μην έχουν αυτό το δικαίωμα;
4) Όταν ο Παλαιστινιακός λαός εκπροσωπούνταν από την οργάνωση P.LO. του Γιασέρ Αραφάτ, οργάνωση που δεν είχε την παραμικρή σχέση με τζιχαντιστές κλπ κλπ, η Δύση μιλούσε για ...τρομοκράτες, μέχρι που φτάσαμε στη γνωστή συμφωνία, την οποία οι Σιωνιστές τορπίλλισαν με τη δολοφονία του Ισραηλινού προέδρου.
5) Στη Γάζα έχουμε τη ντροπή της Δύσης και των ηγετίσκων της. Οι κατά τα άλλα "ευαίσθητοι" (Βλέπε Σερβία, βλέπε Ουκρανία κλπ κλπ), εκεί δεν ξέρουν, δεν βλέπουν ότι συντελείται γενοκτονία ναζιστικού τύπου.
6) Ένας λαός, Βασίλη, με βαθύ το αίσθημα της αδικίας και του θανάτου, δεν θα ησυχάσει ποτέ! Γιατί το άδικο, φίλε μου, δεν μπαίνει στη λήθη. Κάθε ειρήνη οφείλει να είναι δίκαιη, ισότιμη και προ πάντων ΜΟΝΙΜΗ.
Την καλησπέρα μου, φίλε μου.
Θα μείνω στο τελευταίο το οποίο είναι πέρα για πέρα αληθινό και μάλλον απαντάει στην ερώτησή μου. Η αδικία είναι τεράστια εκτός κι αν κάποτε δοθεί μία λύση που να δικαιώνει τον Παλαιστινιακό Λαό. Λίγο δύσκολο όμως το βλέπω!
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, φίλε!
Το κακό είναι και θα ξεκινήσω από το υστερόγραφο, ότι οι μικροί λαοί, οι αδύναμοι που είναι έρμαιο των ισχυρών, δεν θα έχουν δίκαιη μεταχείριση ποτέ. Αυτό καταγράφει και η ιστορία από πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τη Γάζα... ακουσες τον Τραμπ. Είναι πολύ ωραία περιοχή για ανάπτυξη, εχει ακτογραμμή κλπ. Θα την κάνουν ''κούκλα''. Τώρα που σκέφτομαι πώς ξεκίνησε η σύρραξη, ακούγοντας και αυτά που είπε ο Τραμπ, το μυαλό μου πάει σε σχέδιο να χαθεί η Γάζα. Σημασία σήμερα για κάθε κράτος μικρό ή μεγάλο έχει ποιους έχει υποστηρικτές. Η δικαιοσύνη έχει πάει περίπατο εδώ και αιώνες. Όλα τα άλλα είναι ρομαντικά και βεβαίως πρέπει να διαδηλώνουμε και να φωνάζουμε αλλά και σ'αυτό σκέφτομαι μήπως είναι ένας τρόπος εκτόνωσης της πίεσης που νιώθει ο κόσμος και πάμε στα ίδια μετά...
Γι αυτό και δεν έχω απάντηση στο ερώτημά σου, μονο που εγώ βλέπω δυο τρόπους ή υποτάσσεσαι στον ισχυρό, ή αγωνίζεσαι ως να χάσεις τη ζωή σου.
Καλησπέρα Βασίλη
Δεν σε αδικώ για τις απαισιόδοξες σκέψεις σου, λίγο πολύ εκφράζουν και τις δικές μου. Λείπει και η νεανική ρομαντική διάθεση, όπου πίστευες ότι το δίκιο πάντα θα υπερισχύει. Από κει και πέρα, κάθε ένας μας, οφείλει να μην ξεχνάει ποιο είναι αυτό το δίκιο και να το υποστηρίζει. Λαοί όπως οι Παλαιστίνιοι, οι Κούρδοι δεν θα πάψουν ποτέ να αγωνίζονται, ίσως και να ηττώνται αλλά θέλω να πιστεύω ότι μια μέρα η ιστορία θα τους δικαιώσει.
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου Άννα!
Πιστεύεις ότι είναι απαισιοδοξα όσα έγραψα; Μήπως ρεαλιστικά; Το δίκιο θέλω πάντα να υπερισχύει αλλά το είδες ποτέ; Ειδικά αν κοντράρει με το άδικο του δυνατού, τότε το άδικο βαπτίζεται δίκαιο. Η Ιστορία Βασίλη μου τους δικαιώνει, ο πραγματικός κόσμος όμως όχι.
Διαγραφή