Είναι αλήθεια ότι μια εγγραφή σχετική με την μουσική trap, ήθελα από καιρό να την κάνω. Δεν είναι η μουσική που ακούω (εννοείται), είναι όμως η αγαπημένη της πιτσιρικαρίας. Από το Δημοτικό ως το Λύκειο, σε ορισμένες περιπτώσεις και ακόμη μεγαλύτερων. 
Είχα ενδοιασμούς όμως διότι σκεφτόμουν το κυνηγητό της ροκ στην πατρίδα της δεκαετίες τους 60' και 70' από συντηρητικούς κύκλους της εκκλησίας, κλπ, που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι οι στίχοι της έχουν σατανιστικό λόγο, ότι διέφθειραν τη νεολαία κι άλλα ευτράπελα.
Εδώ όμως, σίγουρα πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Κι όταν η Μαρία Συρεγγέλα, υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και αρμόδια για θέματα Δημογραφικής Πολιτικής, Οικογένειας και Ισότητας των Φύλων αναγκάστηκε να σχολιάσει ένα συγκεκριμένο τραγούδι αυτού του είδους, θεώρησα ότι έπρεπε κι εγώ να γράψω επιτέλους γι΄ αυτό το θέμα.
Λέει η κ. Συρεγγέλα στην ανακοίνωση της:
"Καταδικάζουμε κάθε μορφή βίας και κάθε μέσο που αναπαράγει βία, σεξιστικά πρότυπα και έμφυλες διακρίσεις που υποβαθμίζουν τη θέση των γυναικών. Η προβολή τέτοιων στερεοτύπων μόνο αρνητικές συνέπειες έχουν για την κοινωνία, ειδικά όταν γίνεται από μέσα που έχουν πρόσβαση παιδιά. ..."
Η trap αρέσει για τον ρυθμό της, τα beat όπως λένε, για τον ιδιαίτερο μουσικό χρονισμό, για τις φωνητικές εναλλαγές, μέχρι εδώ δεν μπορείς να πεις ότι έχεις κάποια αντίρρηση. Οι στίχοι όμως είναι άκρως προβληματικοί. Επιθετικούς τους χαρακτηρίζουν, σε απλά ελληνικά θα έλεγα ότι μιλάνε για όπλα, ναρκωτικά, ισχυρά και πλούσια αρσενικά και αντικείμενα-υποδεέστερα θηλυκά, στίχοι που εκθειάζουν τους αοιδούς για την παραβατική συμπεριφορά τους, που έχουν κερδίζει όμως την επιτυχία (δεν ξέρω για την ευτυχία) και όλοι οι υπόλοιποι τους ζηλεύουν.
Αρέσουν, διότι οι νεαροί άρρενες φαντασιώνονται ότι θα τους μοιάσουν - χρήματα πολλά, γκόμενες στη σειρά, δύναμη στην πιάτσα. Αδυνατώ όμως να καταλάβω έναν ώριμο στο μυαλό εικοσάρι, να προσπερνά όλον τον λεκτικό οχετό, που μας γυρίζει στην εποχή των δεινοσαύρων, για να ονειρευτεί ότι έχει Chinchilla (ακριβή γούνα από τρωκτικά), ότι ονομάζει την κοπέλα του που@@@, ότι έχει χρήματα διότι είναι dealer (Ναρκωτικών), ότι θα τον φωνάζουν papi chulo (λαικιστή; παιδαρά), με FLG (οπλοπολυβόλο) και Ο.44 (σαραντα-τεσσάρι περίστροφο) και τη δική του G63 ( βαρύ τζιπ της Μερσέντες). Να προσπερνά στίχους όπως αυτούς του τραγουδιού με τον τίτλο Chinchilla του Snik:
Έχω πάρει στη πουτ@@@ μου chinchilla
Bitches μας κοιτάνε, θέλουν να φάνε τον πο@@@
Κούνα τη κωλ@@@ σου mami, ξέρει πώς το κάνει (Uh)
Τη ρίχνω στο κρεβάτι, λέω “άνοιξε σουσάμι” (Yeah)
Φωνάζει σαν τρελή, θα μας ακούσουνε στον Άρη (Prr)
Μπαίνω μέσα της κι αμέσως γίνεται τσουνάμι, yeah (Pow)
Πουτ@@@ δεν τις αγαπώ (No-no)
Διψάνε οι βρωμ@@@ που δεν έχουνε ευρώ (Ha)
Μ’ ένα φιλί νομίζει ότι θα την παντρευτώ
Μόλις γά@@@ τη γκόμενα ενός rapper
Μη με κάνεις να γαμ@@@ άλλη μία
Θα με άφηνε "ξερό" αν ήξερα και κάποια νεαρή που να "συμπάσχει" με τους παραπάνω στίχους και λογικές. όχι ότι δεν ακούνε, αλλά μάλλον δεν έχουν ακόμη την νοητική ωριμότητα να αντιληφθούν τι ακούνε.
Δεν μπορεί να είναι "αυτό", το όνειρο των σημερινών νέων. Δεν θέλω μα πιστέψω ότι γαλουχούνται με τέτοιους στίχους. Ίσως είναι κάποια μόδα, που θα περάσει όπως τόσες άλλες. Ή πάλι τα trap τραγούδια αντικατοπτρίζουν την σκληρή κοινωνική πραγματικότητα, που εμείς αδυνατούμε να δούμε, έτσι λένε κάποιοι διαδικτυακοί δημοσιογράφοι.
Τι λέω εγώ; Κάποιοι καλλιτέχνες της εποχής, εκμεταλλευόμενοι την πνευματική ένδεια που δυστυχώς υπάρχει σε μεγάλο μέρος της νεολαίας μας, βρήκαν έναν ωραίο τρόπο να κονομάνε στην πλάτη αυτών και των γονιών τους, που τους κάνουν τα χατίρια. Και οι "υπεύθυνοι" γονείς δεν έχουν τη δύναμη, να κάνουν μια απλή συζήτηση με τα παιδιά τους, να τους εξηγήσουν με απλά λόγια, τι λένε οι στίχοι που ακούν και αν πράγματι θέλουν να γίνουν όπως οι trap τραγουδιστές ευαγγελίζονται.
Για την περιέργεια και μόνο σας παραθέτω ολόκληρους τους στίχους παρακάτω. Δικό σας:
Huh, Fly Lo gang huh
Chinchilla (Yeah-yeah, chinchilla, chinchilla)
Yeah, yeah, yeah, yeah
Έχω money, έχω drugs, είμαι dealer (Είμαι dealer)
Έχω πάρει στη πουτ@@@ μου chinchilla (Chinchilla)
Yeah-yeah-yeah-yeah-yeah-yeah (Ayy-ayy)
Bitches μας κοιτάνε, θέλουν να φάνε τον πο@@@
Σκάνε στο τραπέζι μου, φωνάζω “papi chulo” (Yeah)
15 μπουκάλια στοιβάζουμε, είναι βουνό (Woo)
Πίσω τα αμάξια μου, της μοιάζουνε σαν UFO, yeah (Uh)
FLG on top (On top)
Σκάμε μες τον χώρο κι όλοι μένουν παγωτό (Pow-pow)
Ξέρουνε οι φλώροι, κουβαλάμε τα .44 (Pow-pow-pow-pow)
Του πιάνουμε τα πόδια, τον πετάω στον Κηφισό
Κούνα τη κωλ@@@ σου mami, ξέρει πώς το κάνει (Uh)
Τη ρίχνω στο κρεβάτι, λέω “άνοιξε σουσάμι” (Yeah)
Φωνάζει σαν τρελή, θα μας ακούσουνε στον Άρη (Prr)
Μπαίνω μέσα της κι αμέσως γίνεται τσουνάμι, yeah (Pow)
Enemies on lock (On lock)
Πουτ@@@ δεν τις αγαπώ (No-no)
Διψάνε οι βρωμ@@@ που δεν έχουνε ευρώ (Ha)
Μ’ ένα φιλί νομίζει ότι θα την παντρευτώ
Βάλ’ το να πέσουν τα ηχεία
Μεθυσμένος στα βραβεία μες στο G63 (Woo)
Μόλις γά@@@ τη γκόμενα ενός rapper
Μη με κάνεις να γαμ@@@ άλλη μία
Enеmies on lock, 5 χρόνια σας γα@@@ non-stop
Έχω 30 στο Glock και 50 μάγκες που δίνουνε κόκα στο block (Pow)
Αλλάζω φώτα στην πισίνα μου
Γάμ@ τους λαϊκούς, δε βγαίνεις βόλτα στην Αθήνα μου
Ρωτήσανε πως έβγαζα το μήνα μου
Χορεύαν τα Pyrex μες στην κουζίνα μου
ATH no go κάνε μαλα@@@ θα γνωρίσεις το Θεό
Πεταλούδες στα doors, βαράμε τα drones από τα Avеntadors
Η αλήθεια είναι ότι με βρισκεις αδιάβαστη. Δεν έχω εντρυφήσει στο είδος αυτό. Όσες φορές τύχει να το συναντήσω στα ακούσματά μου αλλάζω σταθμό ΄γιατί δεν είναι του γούστου μου. Οι στίχοι είναι απελπιστικά ανυπόφοροι. Και όντως η ένδεια της νεολαίας είναι τρομαχτική. Το συζητούσα με την κόρη μου νέα κοπέλα και μου είπε αυτό ακριβώς: οι νέοι σήμερα, σε μεγάλο βαθμό είναι απαίδευτοι, δεν έχουν γνώσεις και είναι επιρρεπείς. Και ξέρουμε πώς ένα κομμάτι του συστήματος προσπαθεί να παρασύρει τους νέους εκεί που θέλει. Και μάλιστα όταν οι γονείς προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα δουλεύοντας όλη μέρα και αδυνατούν να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους, καταλαβαίνουμε πού οδηγούν όλα αυτά. Κρίμα θα πω αλλά φταίμε και όσοι πιστεύουμε ότι τα έχουμε 400 που δεν αντιδράμε. Με σοκάρισε λίγο η ανάρτησή σου και το χρειαζόμουν
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατόβραδο με πολλά κουράγια
Δυστυχώς η οικογενειακή στήριξη είναι πιο απαραίτητη από ποτέ μιας και το σχολείο, πολιτεία και γονείς σε αγαστή συνεργασία, φρόντισαν να ακυρώσουν τον παιδευτικό του ρόλο. Μπορείς να εξηγείς και να συμβουλεύεις αλλά κανένας δεν σου δίνει σημασία. Άλλη κουβέντα όμως αυτή. Προσωπικά έχω σοκαριστεί πολλές φορές με αυτά που ακούω, για να πω την αλήθεια άργησα να κάνω αυτήν την ανάρτηση.
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Άννα!
Βασίλη μου τι ενδιαφέρον θέμα! Για εμένα μερίδιο ευθύνης έχει και η λογική των social media και γι' αυτό το αναφέρω και συχνά. Η λογική του πρέπει να είσαι αρεστός για να 'χεις like, comments κτλ, προεκτείνεται στη ζωή των παιδιών, και σε άλλους τομείς όπως εν προκειμένω, αυτός της μουσικής. Πολλά παιδιά λοιπόν ακούνε αυτή τη μουσική, προκειμένου να "ανήκουν". Αμφιβάλλω αν όλα κατανοούν το νόημα των στίχων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλα αυτά όταν στηρίζεις κάτι που η ουσία του εναντιώνεται σε όσα θες να δεις στο μέλλον σου, οφείλει να σε προβληματίσει.
Εύχομαι την ανάρτηση σου να τη διαβάσουν γονείς και καθηγητές, και να κάνουν μια κουβέντα στα παιδιά! Θα είχε ενδιαφέρον.
Καλή Κυριακή :)
Το ωραίο είναι ότι οι trappers, δεν στηρίζονται από καμία δισκογραφική εταιρία στην Ελλάδα, διακινούν την μουσική τους μέσα από youtube και έχουν πολλές χιλιάδες προβολές, χώρια στα άλλα μέσα. Ειλικρινά, μακάρι να γίνονταν τέτοιες συζητήσεις στα σχολεία. Θα ήταν άκρως διαφωτιστικές και θα έλυναν πιστεύω πολλούς μύθους. Κι από εδώ κι από εκεί.
ΔιαγραφήΤην καλημέρα μου, Μαρίνα!
Είναι κάτι αντίστοιχο μ' αυτά που ακούγαμε εμείς ως έφηβοι και ήταν κατακριτέα απ' την εκκλησία και το σχολείο. Κι αν τότε τραγούδια όπως το "Lucy in the sky with diamonds" των Beatles και το "Hey Hey, My My" του Neil Young, εκφράζανε την ψυχεδελική αντίληψη των δημιουργών που οι περισσότεροι κάηκαν στα ναρκωτικά και τις καταχρήσεις, σήμερα συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας αυτή η μουσική. Δεν ξέρω πόσο καλλιτεχνική θα αποδειχτεί στο μέλλον κι αν αυτά τα τραγούδια θα γράψουν ιστορία όπως αυτά των Iggy Pop, David Bowie, Eric Clapton και των Eagles. Σίγουρα όμως σηματοδοτούν την εποχή της απόλυτης σεξουαλικής και ιδεολογικής απελευθέρωσης. Ίσως να αποδειχτούν πειραματισμοί και σκουπίδια, ίσως πάλι να αφήσουν τις παρακαταθήκες τους για το μέλλον. Όπως και να έχει, θεωρώ ειρωνία να καταδικάζουμε αυτό το φαινόμενο, κι απ' την άλλη να αποδεχόμαστε ένα σάπιο σύστημα παιδείας, που από μόνο του εκφράζει τον άγριο ανταγωνισμό, τη βαθμοθηρία, την κοινωνική ανισότητα και την τιμωρητική καταστολή κάθε μορφής ελεύθερης έκφρασης. Τι είναι πιο άγριο άραγε; Ένα αμφιλεγόμενο μουσικό ρεύμα, ή η αστυνομία στα πανεπιστήμια; Και πώς να εξηγήσεις στα παιδιά γιατί υπάρχουν ακόμα και σήμερα μαθητές που λιποθυμούν από ασιτία; Που δεν έχουν ρεύμα στο σπίτι τους; Που πρέπει να μισθώσουν ταξί για να πάνε σχολείο στα απομονωμένα χωριά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαύλος κύκλος, Βασίλη. Συμμερίζομαι απόλυτα τους προβληματισμούς σου και σε συγχαίρω για το θέμα που θίγεις. Θύμωσα κι εγώ πολλές φορές μ' αυτά τα στιχουργήματα που διαβάζω. Δεν μπορώ όμως να κλείσω τα μάτια στην πραγματικότητα που ζούμε και να μην αναγνωρίσω μέρος της ευθύνης μου για την κοινωνία που τους παραδίδουμε. Και ο δήθεν καθωσπρεπισμός των εκάστοτε υπεύθυνων του υπουργείου, μου προκαλεί, τουλάχιστον, ένα δύσπιστο μειδίαμα.
Την καλησπέρα μου, Βασίλη κι ο θεός να τα προστατεύει. Έτσι όπως ορίζει ο καθένας μας τον "Θεό" του...
Κι όμως, Μαρία, δεν είναι το ίδιο με τα ροκ συγκροτήματα της εποχής μας. Ποτέ, δεν υπήρξε τέτοιος στίχος-οχετός. Ειδικά σήμερα που είμαστε κατά τι υποψιασμένοι λίγο περισσότερο, δεν μπορώ να δικαιολογήσω κανέναν τους, είτε "δημιουργό" είτε ακροατή, είτε γονιό. Και δεν είναι πιο δύσκολη η κοινωνία σήμερα από τα δικά μας ή τα παλαιότερα ακόμα χρόνια. Απλώς είχαμε διαφορετικά όνειρα. Βέβαια, δεν κινείται όλη η νεολαία στους παραπάνω ρυθμούς. Αλλά προσωπικά, δεν μπορώ να μην μιλώ και δεν πρέπει να φοβόμαστε τις όποιες ταμπέλες που μπορεί να μας φορτώσουν. Τώρα εγώ την παρέμβαση την βρίσκω θετική. Έχει τη δική της σημασία όταν η πολιτεία βλέπει και δίνει το σήμα. Συμφωνώ μαζί σου για τα προβλήματα στις Ελληνικές οικογένειες, την απόσταση που τις χωρίζει από τα παιδιά τους, τω έζησα από κοντά όπως όμως έζησα και γονείς, μειοψηφία αυτοί, σκληρά εργαζόμενους όμως, με διαφορετική ρότα. Όσο για την παιδεία μας, δυστυχώς μόνο γνώσεις και γνώσεις, ενώ το πεδίο της αγωγής είναι ανύπαρκτο. Δυστυχώς αλλά κι αυτή είναι μεγάλη κουβέντα και δύσκολη
ΔιαγραφήΥΓ: Αν κατάλαβα καλά εννοείς ότι οι γονείς των απομακρυσμένων χωριών μισθώνουν ταξί. Όχι, εδώ και δεκαετίες, η μίσθωση γίνεται από το φτωχό μας κράτος, σε κάθε γωνιά της Πατρίδας μας. Προβλήματα υπήρξαν, αλλά η μεταφορά είναι δωρεάν.
Την Καλημέρα μου, Μαρία!
Βασίλη θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου, απλά θυμάμαι τον πόλεμο που είχε κυρηχτεί τότε ενάντια στα τραγούδια που μυούσαν τη νεολαία στις ουσίες. Και ναι, υπάρχει αναμφίβολα ο υγιής ιστός στην κοινωνία μας και γονείς που πασχίζουν να περάσους τις αξίες τους στα παιδιά τους. Όσο για τα μισθωμένα ταξί απ' το κράτος, χαίρομαι αν ισχύει αυτό σε όλη την επικράτεια.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ ειλικρινά για το γόνιμο διάλογο, Βασίλη. Κοινές είναι οι ανησυχίες μας και ομοιοκατάληκτες οι απόψεις μας. Μακάρι η νέα γενιά να βγει αλώβητη απ' όλο αυτό το χάος!
Την καλησπέρα μου.
Εδώ θα είμαι λίγο σκληρός και δεν θα χαϊδέψω αυτιά σε καμιά ατυχήσασα Νεολαία! Διάβασα όλες τις απόψεις εδώ και λέω το εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αδιανόητο να συγκρίνεις τον Jimi Hendrix, τον Jim Morrison με τα κοινωνικά-κατά βάση, σκουπίδια αυτής της "μουσικής". Ούτε καν! Μην το επιχειρείτε! Δεν υπάρχει καμία βάση!.
Δεν μπορεί πολιτικά να χτυπάμε το φασισμό, να μιλάμε για me too και να κάνουμε πως δεν ακούμε τι ακριβώς αναπαράγει αυτό το σκουπιδαριό!
Το οποίο, έχω την ατυχία, να το ακούω όσες φορές βγαίνω έξω στο περπάτημά μου από την περιφερόμενη πιτσιρικαρία.
Ο ρόλος της οικογένειας είναι καθοριστικός! Αλλά αυτό παιδιά, απαιτεί γονείς ΠΑΡΟΝΤΕΣ! Ενεργητικά παρόντες! Που να παρακολουθούν τα πάντα. Όχι απλά να υπάρχουν. Για χορτάσαμε από "γονείς" που απλά υπάρχουν και στο διπλανό τους δωμάτιο καλλιεργείται ένας φασίστας, ένας εν δυνάμει βιαστής, ένας χουλιγκάνος.
Λυπάμαι αλλά θα ήμουν απίστευτα σκληρός σε αυτούς τους γονείς!
Τώρα, το ότι βγαίνουν στελέχη του Υπουργείου, όπως λέει και η Μαρία και "ανησυχούν" για όλο αυτό, τότε μιλάμε για τα όρια της υποκρισίας.
Να κλείσω με κάτι. Υπήρξαν και άλλες νεολαίες, που έζησαν εφιαλτικά χρόνια. Με πείνα, με κατοχή. Όμως δεν έκαναν στίχους για "πουτάνες" και "γαμιόλες" αλλά έστησαν την ΕΠΟΝ και βγήκαν στο δρόμο. Άηντε γιατί πολλά άλλοθι δώσαμε σε κάποια μαλακισμένα και μου τη δίνει.
Καλό βράδυ Βασίλη
Υ.Γ. Ναι! Είμαι νευριασμένος!
Συμφωνώ Γιάννη απόλυτα μαζί σου. Πρόκειται περί οκουπιδιαρού. Γονείς, στην πλειοψηφία τους μακριά από τα παιδιά τους, τα αφήνουν έρμαια να πορεύονται στον δικό τους δρόμο της τάχατες επανάστασης. Ύστερα, ξαφνικά αναρωτιόμαστε τι έγινε στην κάθε στραβή. Δεν είναι λοιπόν όπως κι εσύ συμφωνείς θέμα εποχής αλλά θέμα μιας παράξενης ανοχής σε κάθε έναν ποιο βιοπραγεί, λόγω και έργω. Γι΄ αυτό και θεωρώ σημαντική την παρέμβαση της εκάστοτε πολιτείας.
ΔιαγραφήΠάντως για να κλείσω αισιόδοξα, υπάρχει και η άλλη πλευρά στην ίδια τύπου μουσική, την οποία ευελπιστώ να παρουσιάσω σε επόμενη εγγραφή μου.
Την καλημέρα μου, Γιάννη!
Βασίλη μου, είμαι ενάντια στις απαγορεύσεις στο χώρο της δημιουργίας. Είναι πολύ επικίνδυνο το μονοπάτι των απαγορεύσεων. Την παιδεία πρέπει να φροντίσουμε και ως γονείς και ως κοινωνία και τότε όλα θα μπουν στη θέση τους και οι επιλογές των νέων ανθρώπων θα γίνουν πιο αυστηρές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ενδιαφέρον το θέμα σου.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Φυσικά και δεν πρέπει να υπάρχουν απαγορεύσεις ή διώξεις στον οποιοδήποτε λόγο. Συμφωνώ ότι η παιδεία έχει εδώ τον πρώτο λόγο, αλλά θα ρωτούσα ποια παιδεία; Δεν είναι της ώρας να απαντήσω.
ΔιαγραφήΤην Καλησπέρα μου, Μαρία!