Ελληνική rap. Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος.

   Είναι γεγονός ότι η προηγούμενη εγγραφή μου σχετικά με την trap ταρακούνησε, δικαίως, πολλούς φίλους μου. Μάλιστα, κάποιος αναρωτήθηκε κατά πόσο υπάρχουν ποινικά κολάσιμα αδικήματα στους στίχους αυτούς. Ευτυχώς, ο λόγος στην Πατρίδα μας είναι ελεύθερος και ούτε συλλήψεις προθέσεων μπορούν να γίνουν αλλά απ'  ότι ξέρω, πολλοί απ' αυτούς τους τραγουδιστές ήδη ελέγχονται νομικά για συμπεριφορές τους. Θα ήταν αδύνατον ο λόγος τους να είναι διάφορος από τις πράξεις τους. 

Φωτογραφία από TheSunsetHunter από το Pixabay

  Από την άλλη ένας γονέας και μια μαθήτρια Μουσικού Σχολείου, μου επεσήμαναν ότι δεν υπάρχει μόνο η trap με το Chinchilla του Snik ή άλλα, παρόμοια σε λόγο κομμάτια. Κι έχουν δίκιο, διότι υπάρχει και η καλή ελληνική rap.  Από την άλλη, δυστυχώς, αυτοί οι άλλοι εξακολουθούν να βρίσκονται στο περιθώριο, όχι της νεολαίας αλλά απ' ότι καταλαβαίνω των συστημικών ΜΜΕ, που αρέσκονται στον εύκολο εντυπωσιασμό και φοβούνται το καινούριο και την αμφισβήτηση. Εξάλλου από τους στίχους που παραθέτω παρακάτω, θα καταλάβετε το γιατί.

  Το πολιτισμικό κίνημα που σήμερα κατακτά τη Νεολαία είναι το hip hop με την μουσική rap (και το υποπροϊόν της την trap). Ένα κίνημα αμφισβήτησης, λογικό όταν μιλάμε για νεολαία.  Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω μερικούς στίχους της ελληνικής rap, της οποίας μάλιστα οι στίχοι είναι σε μέτρο ιαμβικό. Κι αυτό θα το κάνω, διότι δεν θέλω να δώσω την ψευδή εικόνα ότι η νεολαία μας επικροτεί στο σύνολο της ακούσματα όπως αυτό που σας παρουσίασα στην προηγούμενη εγγραφή μου.

  Εδώ θέλω να κάνω μια αναγκαία υποσημείωση. Δεν σημαίνει ότι συμφωνώ απόλυτα με όλους τους παρακάτω στίχους. Τα χρόνια που έχω φορτωμένα στην πλάτη, με κάνουν να αναλύω πολύ περισσότερο ότι ακούω. Αν ήμουν όμως εικασάρης, ναι, κάπου εκεί θα ήμουν κι εγώ.

  Πρώτα πρώτα όμως θέλω να ακούσετε το παρακάτω τραγούδι του Εισβολέα - στην κουλτούρα της hip hop είναι να μην χρησιμοποιούνται τα πραγματικά ονόματα των δημιουργών - όπου στην αρχή και το τέλος του ακούγεται ο Χρόνης Μίσσιος. Ο τίτλος του: Το αφήσαμε για αύριο. 

Στίχοι:

 N.O.E.  Από το τραγούδι Όλα είναι στο μυαλό (απόσπασμα)

Αξιοπρεπής

Ειλικρίνεια και Ευθύτητα, Αξίες ζωής

Συναισθήματα ανεκτίμητα που αξίζεις να ζεις

Μονάχα ο εαυτός σου είναι άξιος κριτής

Σπάω αλυσίδες, μ’ ακούνε ατσίδες

Ελεύθεροι άνθρωποι, όχι χασικλήδες

Εύλογη μάθηση, βγάλ' τις παρωπίδες

Εύστοχοι άτρωτοι, εύστροφοι Άρχοντες

Πάντα του εαυτού με μάτιασες Φτοουυυ

δεν θέλω να 'σαι ανέντιμος σα ζάλη ποτού

Το ραπ μου είναι έτοιμο, στόμα χοντρού

Το ραπ τους ανέκδοτο σαν του Τοτού

Στο ραπ μου ανένδοτος, χρέος σκοπού

Να με φτάσουνε ανέφικτο ούτε καν να με δουν

Το τέλος μου ανέλπιστο απ’ το πως και απ’ το που

Το γέλιο μου ανέγγιχτο στο φως να το δουν

Όλοι μου χαμογελούν

Ραμμένος Άσσος  Από το τραγούδι Σε Πόλεμο

Ζω μέσα σε εισαγωγικά αφού τριγύρω βλέπω θάνατο

Πεθαίνουνε παιδιά κυνηγώντας το μεροκάματο

Αν δεν έφτασε το πρόβλημα στο σπίτι σου τότε γάμα το

Μόνη σου απορία που θα πάμε αυτό το Σάββατο

 

Γενιά που ζει μέσα από οθόνες

Αντίδραση εικονική διαλέγοντας απλά ένα κουμπί

Γίνατε πόρνες, ανασφαλείς με ανάγκη επιβεβαίωσης

4.000.000 θύματα της αποξένωσης

 

Κι αυτά είναι μόνο στην Αθήνα

και στη δουλειά σου πας φοβούμενος μη χάσεις το μισθό του μήνα

Μα κρατάς πάντα το στόμα σου κλειστό

γιατί το αφεντικό θα βρει άλλο θύμα και θα σε αφήσει στην πείνα

 

Ξεκίνα, έχεις αργήσει, Το δημόσιο έχει άλλους όρους, 

το μπουρδέλο τους μέχρι τις δύο θα έχει κλείσει

Και ο υπάλληλος που θα σε εξυπηρετήσει 

έχει κάνει πίπες σε βουλευτή για να τον διορίσει

 

Στις πορείες κατεβάζουν ασφαλίτες 

να μας δένουν απ' τον καναπέ σου βαφτίζεις πολίτες, αλήτες

Στην γειτονιά σου κόβουν βόλτες Χίτες 

και στ' όνομα της χώρας σου μαχαιρώνουνε πρόσφυγες τις νύχτες

 

Είσαι περήφανος που βρέθηκες τυχαία σε μια χώρα με ιστορία

 λες και υπόλοιπες δεν έχουν

Όσοι δεν έθεσαν προσωπική πορεία 

είναι καταδικασμένοι μέσα σε μάζες να τρέχουν

 

Πίσω από ένα άτομο, ο ορισμός του φασισμού

Ντυμένος με δημοκρατία, έρμαια του καπιταλισμού

Παρασυρμένοι από στερεότυπα, οπαδοί του ρατσισμού

Η άνοδος του ναζισμού στη ''χώρα του πολιτισμού ''

 

Με θέλουν να υπηρετώ ένα Θεό

Που απ' τα προβλήματα δεν μ΄ έκανε ποτέ ν' απαλλαγώ

Και γάμα εμένα εγώ έχω και υγεία και φαγητό

Πως να πιστέψω στο Θεό όταν βλέπω ένα παιδί νεκρό;

 

Όταν παπάδες βιάζουν μικρά παιδιά

Με τα ίδια χέρια που απλώνουν για να τα φιλήσει μια γιαγιά

Που έχει μεγαλώσει και δεν αλλάζει πλέον μυαλά

Παρ' όλ' αυτά , με τα σημερινά μυαλά, καμία διαφορά

 

Αμαρτία λέει να βρίζω τα θεία

Μα δεν είναι αμαρτία να εκτελούνται άνθρωποι για την θρησκεία

Κι αν σέβομαι μέχρι τώρα λέγεται ήθος

Μα οι μαθητές ακούν ό,τι διδάσκονται από τη χώρα σας και η χώρα σας, διδάσκει μίσος

 

Κι ίσως ξέρουμε στο τέλος τι θα γίνει

Φλόγες , σφαίρες να σφυρίζουνε, τίποτα δεν θα μείνει

Είστε κτήνη, η ανθρωπιά από τον άνθρωπο παρεκκλίνει

Είμαι σε πόλεμο, μη μου ζητάς να μιλήσω για ειρήνη

 

Κι ίσως ξέρουμε στο τέλος τι θα γίνει

Φλόγες , σφαίρες να σφυρίζουνε, τίποτα δεν θα μείνει

Είστε κτήνη, η ανθρωπιά από τον άνθρωπο παρεκκλίνει

Είμαι σε πόλεμο, μη μου ζητάς να μιλήσω για ειρήνη

Ταφ λάθος Από το τραγούδι Έχω (απόσπασμα)

Έχω έναν ήλιο κρυμμένο πίσω από τα βουνά

ένα παρελθόν που έφυγε σαν σφαίρα

πήρε μαζί τους αράχνες, δράκους, φαντάσματα, μαύρα μάγια, 

ελπίζω να μην πέτυχε καθέναν

έχω έναν σκύλο που με ξυπνάει, 

κάθε χάραμα μου υπενθυμίζει να ξυπνάω νωρίς για μένα,

μια βόλτα, ένας καφές ψηλά στον Υμηττό, 

περπάτημα να κάνω δικό μου, ότι μου χωράει μέσα στα χέρια,

έχω ένα μόνιμο ανακάτεμα τον τελευταίο καιρό, 

κουνάει πολύ μέσα στην ελπίδα έχει αέρα,

τα κύματα δεν φτάνουν ούτε καν όμως κατάστρωμα 

και όπως μ' είπε ο αετός κοντεύουμε ν' βρούμε ξέρα,

έχω έναν φίλο μου τον έρωτα, 

όσα χρόνια και να περάσαν δεν μου έχει πει ποτέ ούτε ένα ψέμα,

με περιμένει κάθε βράδυ στο ίδιο μέρος 

γεμίζοντας με αγάπη για την επόμενη μέρα,

έχω ένα πρόβλημα όταν λείπεις,

της μέρας μίσος δεν καλύπτεις,

γι' αυτό και δίνω κακό στο κακό,

 υπήρξαν στιγμές όπου δεν θα ήθελες μαζί μου να τις ζήσεις,

έχω προβλέψει καταλήξεις,

 έχω ένα άγγιγμα που δεν σε αφήνει αν δεν πω να με αγγίξεις,

έχω σταλθεί για κάποιο λόγο εδώ, 

στα σίγουρα νομίζω είσαι κοντά μαζί μου να τ' ανακαλύψεις

Sosial Waste Από το τραγούδι Σαν πρόκες (οι δύο πρώτοι στίχοι είναι από ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη - απόσπασμα)

Σα πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις

Να μην τις παίρνει ο άνεμος να μην τις παίρνει

Σαν έρθει η ώρα τη μεριά σου να διαλέξεις

Κάποια απ’ αυτές να σε τραβά και να σε φέρνει

Σαν τα μαχαίρια να χαράζουνε τα λόγια

Μην είναι κάστρα στην άμμο, μπαίγνιο του ανέμου

Ο στόχος είναι στο μυαλό όχι στα πόδια

Στις Πλαταιές τούτου του άνισου πολέμου

Είναι παράξενη τούτη που γράφω η πένα

Κι όσο το σκέφτομαι τόσο μοιάζει με μένα

Στα λόγια είναι φειδωλή δε λέει πολλά

Μα όταν σαλτάρει δεν την κάνω πια καλά

Μου λέει μαλάκα ώρα να κόψουμε την πλάκα

Βρες πια το θάρρος για να τους τα πεις σταράτα

-Κι αν δεν ακούσουνε; -Ν’ ακούσουν δε με νοιάζει

Βάλε μπροστά τις μηχανές και πάτα γκάζι

Μας κουμαντάρουν και μας κάνουνε το μάγκα

Κάτι καριόληδες που έτυχε να ’χουν φράγκα

Έχουν καράβια, εφημερίδες και κανάλια

Κι όλο μου σφίγγει τη θηλιά τούτη τη τανάλια

Κι άκου να δεις τώρα πως παίζουν το παιχνίδι

Που τους κανόνες του ίσως τους ξέρεις ήδη

Με τα κανάλια και τα ράδια ακόμη

Καθοδηγούν αυτό που λέμε «κοινή γνώμη»

Της λένε πως αυτά που νόμιζες καρύδια

Αποφανθήκαμε πως είναι βελανίδια

Κι αν θέλεις φίλε μου στον πόλεμο να αντέξεις

Να τους καρφώνεις μάθε με όπλο σου τις λέξεις

Τέλος αν θέλετε να εντρυφήσετε περισσότερο στο θέμα, σας παραπέμπω στον παρακάτω σύνδεσμο, όπου θα ακούσετε, σύμφωνα με τον συντάκτη του άρθρου την ιερή δεκάδα του ελληνικού hip hop:

https://provocateur.gr/out-about/11587/ayth-einai-h-ierh-dekada-toy-xip-xop