Σόφια - Μοναστήρι της Ρίλα, Sofia - Rilski manastir Bulgaria, οι εντυπώσεις μου.

 

14 Ιου 2015

Το ταξίδι στην Βουλγαρία πραγματοποιήθηκε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, είχε οργανωθεί όμως πολύ καιρό πριν.

  Tο Tripadvisor, το VirtualTourist, oi χάρτες της Google, το Travelstories μου πρόσφεραν άφθονη πληροφόρηση, ώστε να ταξίδι αυτό να πραγματοποιηθεί δίχως απρόοπτα. Η απόσταση από από το σπίτι μας, για τη Σόφια είναι 290 χλμ, η οποία  διανύθηκε σε 5 ώρες περίπου. Αιτία των τόσο πολλών ωρών, ήταν το άθλιο οδικό δίκτυο από την πόλη των Σερρών ως τα σύνορα σχεδόν, μια μικρή στάση στα ελληνικά Duty free, η υποχρεωτική, λόγω έργων, παράκαμψη μέσα από το Βουλγάρικο Πετρίτσι και η καθυστέρηση για να περάσουμε ένα φανάρι κοντά στη μισή ώρα και το παραδοσιακό οδικό δίκτυο της γειτονικής χώρας, με ανώτατο όριο ταχύτητας τα 90 χλμ/ώρα, τα οποία όμως στην πραγματικότητα γίνονταν 70 με 80. Μόνο τα τελευταία 65 χλμ περίπου, έχουν τις σύγχρονες προδιαγραφές αυτοκινητόδρομου, όπου το όριο ταχύτητας είναι τα 140 χλμ. Διόδια δεν υπάρχουν, μπαίνοντας όμως στη χώρα εφοδιάζεσαι με μια "βινιέτα" των 5 ευρώ, που σου εξασφαλίζει την απρόσκοπτη χρήση του οδικού δικτύου.  Σκεφτόμουν όμως, πόσο προτιμότερο θα ήταν να πλήρωνα διόδια και να κυκλοφορώ σε ένα αυτοκινητόδρομο τύπου Εγνατίας, με ασφάλεια και ταχύτητα. 

Βουλή

Η Σόφια είναι μια πόλη με 1,2 εκατομμύρια πληθυσμό περίπου. Το κέντρο της χαρακτηρίζεται από από πολλά επιβλητικά κτίρια, τα οποία κτίστηκαν μετά την απελευθέρωση της από τους Τούρκους αλλά και αργότερα όταν το κομουνιστικό καθεστώς ήθελε να δείξει την υπεροχή του. Αυτά σήμερα, φιλοξενούν τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες και μουσεία. Ιδιαίτερη θέση στα κτίρια αυτά κατέχουν οι νεώτεροι ορθόδοξοι ναοί, της Sveta Nedelya ( Αγία Κυριακή ), ο καθεδρικός ναός  Sant Alexandar Nevski και η Ρώσικη εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Στο κέντρο επίσης  υπάρχουν και οι βυζαντινοί ναοί της Αγίας Σοφίας, η Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου, το μικρό μεσαιωνικό παρεκκλήσι της Sveta Petka. Το   τζαμί Banya Βashi, η   Εβραϊκή Συναγωγή και ο ναός των καπουτσίνων μοναχών του Αγίου Ιωσήφ συμπληρώνουν το θρησκευτικό μωσαϊκό της πόλης.  Το υπερκατάστημα TZUM, που άκμαζε επί κομουνισμού, η κλειστή αγορά   τροφίμων 

Διοικητικό κέντρο

Tsentralni hali και το αρχαιολογικό   Μουσείο που στεγάζεται σε ένα παλιό τζαμί, είναι   μερικά ακόμα από εκείνα τα κτίρια που   ξεχωρίζουν στο κέντρο της πόλης. Πολλοί χώροι   πράσινου υπάρχουν διάσπαρτοι στο κέντρο της   πόλης, οι οποίοι γεμίζουν καθημερινά με κόσμο   αλλά αυτό που αλλάζει την εικόνα της πόλης   είναι  η πεζοδρόμηση της οδού Vitosha, στην   οποία, όπως φαίνεται μεταφέρεται αργά αλλά   σταθερά όλη η "κίνηση" της πόλης. Tsentralni hali και το αρχαιολογικό   Μουσείο που στεγάζεται σε ένα παλιό τζαμί, είναι   μερικά ακόμα από εκείνα τα κτίρια που   ξεχωρίζουν στο κέντρο της πόλης. Πολλοί χώροι   πράσινου υπάρχουν διάσπαρτοι στο κέντρο της   πόλης, οι οποίοι γεμίζουν καθημερινά με κόσμο   αλλά αυτό που αλλάζει την εικόνα της πόλης   είναι  η πεζοδρόμηση της οδού Vitosha, στην   οποία, όπως φαίνεται μεταφέρεται αργά αλλά σταθερά όλη η "κίνηση" της πόλης. 

Sveta Nedelya (Αγ. Κυριακή)

  Αυτό, που εντυπωσιάζει, ειδικά εμάς από την Ελλάδα, είναι η απόλυτη τάξη, που υπάρχει σε σχέση με το κυκλοφοριακό της πόλης. Η συγκοινωνία γίνεται με πυκνά δρομολόγια του τραμ και του τρόλεϊ, ενώ το μετρό συμπληρώνει την "εικόνα". Έτσι τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στο κέντρο δεν είναι πολλά. Επιπλέον δεν βλέπεις πουθενά παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο δρόμο ή πολύ περισσότερο στα πεζοδρόμια. Ακόμα ένα από αυτά που σίγουρα σε εντυπωσιάζουν, είναι η καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων, και η περιποίηση των πάρκων τους καθώς και η δημιουργία όμορφων συστάδων λουλουδιών, σε πολλά παρτέρια. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί, αυτά τα απλά πράγματα αλλά τόσο ωραία για τη ζωή μας, είναι τόσο δύσκολο να γίνουν και στην πατρίδα μας.

  Η ισοτιμία ευρώ - λέβα είναι στα 1 προς 2 περίπου, ενώ ο κατώτατος μισθός είναι

Εβραϊκή Συναγωγή

στα 184 ευρώ ( ο χαμηλότερος στην Ευρώπη μαζί με αυτόν της Ρουμανίας ). Πάντως, σίγουρα οι πολύ χαμηλοί μισθοί δεν "φέρνουν" και την πολυπόθητη ανάπτυξη. Γενικά η ζωή είναι αρκετά πιο φτηνή από την Ελλάδα, ενδεικτικά δύο άτομα τρώνε σε μία πιτσαρία με 8-10 ευρώ, ενώ σε ένα καλύτερο εστιατόριο, το ποσό αυτό ανεβαίνει ως τα 15 ευρώ. Ένα μπουκαλάκι νερό έχει 25 λεπτά. Συγκρίνοντας τη Σόφια με τις πόλεις της Ελλάδας ή της Τουρκίας, μια μεγάλη διαφορά είναι ότι στη Σόφια δεν βρίσκεις τη μεγάλη ποικιλία στα εστιατόρια και τα είδη των διαφορετικών εδεσμάτων. Ειδικά στα είδη ζαχαροπλαστείου, η κατάσταση είναι υποτυπώδης. Αντίθετα η πόλη είναι γεμάτη με παγωτατζίδικα, τα οποία συναντάς σε κάθε σου βήμα, είτε ως μικρά καταστήματα είτε σε κιόσκια στις πλατείες και τους πεζόδρομους. Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο, είναι τα ωράρια λειτουργίας της αγοράς. Την Κυριακή, όλα τα καταστήματα ήταν ανοιχτά ως τις 7 το απόγευμα, ενώ το Σάββατο λειτουργούσαν σαν μια συνηθισμένη ημέρα. Επίσης υπάρχουν πολλά μικρά καταστήματα, κάτι σαν τα δικά μας περίπτερα, τα οποία λειτουργούν συνεχώς, όλο το 24ωρο.

Επισκεφτήκαμε την κλειστή αγορά τροφίμων Tsentralni hali, η οποία στεγάζεται σε

Κλειστή αγορά τροφίμων Tsentralni Hali

ένα εντυπωσιακό κτίριο. Συνήθως είναι γεμάτη κόσμο, ο οποίος βρίσκει σε αυτήν πλήθος τοπικών προϊόντων. Αξίζει μια επίσκεψη σε αυτήν, όχι μόνο για να πάρεις μια ιδέα για τα ιδιαίτερα προϊόντα, που παράγει η χώρα αλλά και να ψωνίσεις κάποια από αυτά. Αλλαντικά, τυριά, είδη αρτοποιίας ή και κρασιά, αν και τα τελευταία, πουλιούνται σε μάλλον ακριβές τιμές. Φημισμένα είναι τα προϊόντα με πρώτη ύλη το τριαντάφυλλο. Έχουν δημιουργήσει μια τεράστια ποικιλία, από είδη περιποίησης σώματος ως λουκούμια, λικέρ και γλυκό φυσικά. Αν θέλετε να βρείτε όλη τη γκάμα των προϊόντων αυτών

Zhenski Pazar

συγκεντρωμένη σε ένα μέρος, τότε θα κατεβείτε την υπόγεια διάβαση από την Προεδρία της Δημοκρατίας προς το Υπουργικό Συμβούλιο. Εδώ ανάμεσα σε τμήματα της Ρωμαϊκής Σόφιας, που έχουν διασωθεί και αναδεικνύονται, υπάρχουν αρκετά καταστήματα με τουριστικά είδη. Ξυλόγλυπτες κούκλες με κρυμμένο άρωμα τριαντάφυλλου, πήλινα διακοσμητικά ή και χρηστικά αντικείμενα και φυσικά τα προϊόντα τριαντάφυλλου. Αντίθετα μεγάλη απογοήτευση σου προκαλεί το υπερκατάστημα TZUM, το οποίο ήταν το στολίδι τους επί κομμουνισμού και προπαγάνδιζε τον "πλούτο" της τότε Βουλγάρικης αγοράς. Σήμερα, πέρα από τις ακριβές φίρμες τις οποίες φιλοξενεί στα καταστήματα του, δεν έχει κάτι άλλο να επιδείξει. Μοιάζει τελείως ξένο στο όλο κλίμα της χώρας και δεν έχει κάτι περισσότερο να σου προσφέρει για να τη γνωρίσεις καλύτερα. Πάντως αν θέλεις μια ακόμα πιο ισχυρή εικόνα της τοπικής αγοράς, τότε μπορείς να επισκεφτείς το Zhenski Pazar στην οδό Stefan Stambolov. Ένα μεγάλο, καθημερινό παζάρι, σε στεγασμένες εγκαταστάσεις και με πολύ φτηνές τιμές, των προσφερόμενων προϊόντων. 

Υπαίθριο παζάρι Υφαντών

Τα τελευταία χρόνια, η κεντρική οδός Vitosha, μετατρέπεται σε πεζόδρομο. Σιγά σιγά όλη η κίνηση της πόλης μεταφέρεται εδώ. Καταστήματα των γνωστών brandnames, καφετέριες και πιτσαρίες, συνθέτουν το σκηνικό μαζί με χιλιάδες κόσμου, που επιλέγουν την οδό για τη βόλτα τους. Όταν σκοτεινιάσει όμως, είναι αλήθεια ότι περιμένεις ακόμα περισσότερο φωτισμό σε έναν τέτοιο δρόμο. Είναι γεγονός, αν εξαιρέσεις τις κεντρικές οδούς, γύρω από το διοικητικό κέντρο, οι οποίοι τη νύχτα φωτίζονται, όπως και τα κτίρια τους, οι υπόλοιποι δρόμοι, υποφωτίζονται, ακόμα και οι εμπορικοί.

Ναός Aleksander Nevski

 Την Κυριακή το πρωί, ημέρα του Αγίου Πνεύματος, βρεθήκαμε στον ορθόδοξο ναό, της Sveta Nedelya ( Αγία Κυριακή ), στο κέντρο της πόλης. Η λειτουργία ξεκίνησε στις 9 η ώρα, η "ατμόσφαιρα" ήταν απόλυτα κατανυκτική, ιδιαίτερα εντυπωσιάζεσαι από τους "ψάλτες", οι οποίοι δεν βρίσκονται στο ψαλτήρι, αλλά στο υπερώο του ναού, πάνω από την κεντρική είσοδο του ναού. Η μελωδία δεν έχει τον αυστηρό βυζαντινό χαρακτήρα, που έχουμε συνηθίσει αλλά θυμίζει περισσότερο δυτικό ορατόριο. Καρέκλες υπάρχουν ελάχιστες στο ναό, ο κόσμος στέκεται όρθιος, οι περισσότεροι εκκλησιαζόμενοι έρχονται για λίγο στο ναό, ανάβουν ένα κερί, προσεύχονται για λίγο

Ναός Aleksander Nefski (εσωτερικά)

 και μετά από λίγο αποχωρούν. Μπαίνουν με τα ρούχα που φορούν καθημερινά, ακόμα και με σορτσάκι οι άντρες, οι γυναίκες είναι αλήθεια ότι είναι πιο αυστηρά ντυμένες. Κι όμως αυτό δεν σου "κακοφαίνεται" διότι αισθάνεσαι τη βαθιά πίστη τους και την αληθινή προσευχή τους. Σίγουρα δεν έρχονται στο ναό για επίδειξη. Το ίδιο πρωί μπορέσαμε να βρεθούμε και στον άλλο μεγάλο, κεντρικό ναό, τον καθεδρικό του Αγίου Aleksander Nevski. Ο ναός είναι τεράστιος. Κι εδώ η ίδια κατάνυξη από τον κόσμο, αν και πολλοί τουρίστες μπαινόβγαιναν, αυτό δεν αποσπούσε τους εκκλησιαζόμενους από τα δρώμενα της ημέρας. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή η στιγμή, που από τον κεντρικό τρούλο, έριχναν τα φύλλα καρυδιάς και τα χέρια των πιστών απλώνονταν για να τα πιάσουν.

Τζαμί Banya Bashi

Πολύ κοντά στη Sveta Nedelya, βρίσκεται και το τζαμί Banya Bashi, η επιβλητική Συναγωγή της Σόφιας και ο Ρωμαιοκαθολικός ναός του Αγίου Ιωσήφ. Δεν είναι μόνο εντυπωσιακό, το πόσο κοντά βρίσκονται αυτοί οι ναοί διαφορετικών θρησκειών και δογμάτων, αλλά ότι λειτουργούν κιόλας κανονικά ( η φωνή του μουεζίνη από το τζαμί, ακούστηκε σε όλο το κέντρο το απόγευμα του Σαββάτου για παράδειγμα ). Κι εμείς ακόμα αναρωτιόμαστε αν θα πρέπει να φτιαχτεί τζαμί στην Αθήνα... ενώ στη Σόφια, μια πόλη με την πλειονότητα των κατοίκων της στο ορθόδοξο δόγμα, τα θρησκευτικά πιστεύω των πολιτών της συνυπάρχουν αρμονικά και είναι απόλυτα σεβαστά!

Μοναστήρι της Ρίλα

 Επιστρέφοντας για την Ελλάδα, είπαμε να επισκεφτούμε το μοναστήρι της Ρίλα. Χαρακτηρισμένο ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO, απέχει περίπου 120 χλμ από τη Σόφια και είναι κτισμένο σε μια ρεματιά σε υψόμετρο 1150 μ. Η διαδρομή μέσα από το βουνό, είναι μαγευτική, ειδικά όταν διασχίσεις το δάσος δίπλα από τον ποταμό Manastirska. Πρώτη μας έκπληξη, όταν μας ζητήθηκε να

πληρώσουμε 4 λέβα για πάρκιν, όταν αφήσαμε το αυτοκίνητο μας στην πλατεία μπροστά από τη Μονή, δεύτερη έκπληξη μας τα διάφορα μαγαζάκια, εντός της Μονής, με εικονίσματα και σταυρουδάκια και τρίτον το πλήθος του κόσμου, που περιφερόταν στο χώρο και η φασαρία που έκανε αντιμετωπίζοντας το χώρο καθαρά και μόνο ως τουριστική ατραξιόν. Τι αντίθεση με την κατάνυξη που νιώσαμε στους ναούς της Σόφιας. Το μοναστήρι όμως είναι εντυπωσιακό, με έκταση 9000 τ.μ. περίπου, αρχιτεκτονικά είναι ένα κομψοτέχνημα με ιδιαίτερη χρωματική διακόσμηση των τοίχων και εξαίσιες τοιχογραφίες. ο κεντρικός Ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη της Ρίλας, τεράστιος για τα δικά μας μέτρα, με εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο, επίχρυσο εικονοστάσι. Βγαίνοντας από το Ναό, απολαύσαμε τα χρώματα και τα αρώματα του βουνού, σίγουρα ήταν από ιαματικά φυτά, τα οποία ειδικά την εποχή αυτή, είναι άφθονα στα βουνά.

Η επιστροφή μας έγινε από το δρόμο προς Μπάνσκο, πέρασμα Εξοχής στη Δράμα. Ο δρόμος εδώ ήταν πολύ καλύτερος, με περισσότερες στροφές βέβαια, αλλά με πολύ λιγότερη κίνηση.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι κάθε ταξίδι έχει να σου προσφέρει κάτι. Το ταξίδι μας στη Σόφια, μας πρόσφερε δύο ημέρες χαλάρωσης αλλά κυρίως γνωρίσαμε ένα μικρό κομμάτι μιας χώρας με την οποία τα τελευταία χρόνια, εμείς εδώ στη Βόρεια Ελλάδα, έχουμε έλθει πολύ κοντά!!!!!

Νυχτερινή όψη της Σόφιας

Ροτόντα Αγίου Γεωργίου

  

Σοφία, το σύμβολο της πόλης

Ρωσικός Ναός Αγίου Νικολάου