Ζυρίχη
Η μεγαλύτερη πόλη της Ελβετίας είναι κτισμένη ανάμεσα στον ποταμό Limmat, ο οποίο εκβάλει στην ομώνυμη λίμνη της Ζυρίχης. Κι εδώ συναντάς την ίδια εικόνα, όπως σε όλη την Ελβετία, της καθαριότητας, της τάξης, του σεβασμού του πεζού και της διατήρησης της εικόνας που παραπέμπει στην ιστορικότητα της πόλης. Τα παλιά ή ιστορικά κτίσματα κατά κάποιον τρόπο δένουν αρμονικά μεταξύ τους, μα το κυριότερο είναι ότι έχεις την αίσθηση ότι η πόλη σε αφήνει να αναπνεύσεις. Κάναμε μια βόλτα στην οδό Bahnhofstrasse με τα πολυτελή καταστήματά της και τις ακριβές φίρμες, ανεβήκαμε στον λόφο του Lindenhof για μια καλύτερη εικόνα της πόλης, περάσαμε από τον Άγιο Πέτρο, διασχίσαμε τους πλακόστρωτους πεζόδρομους της για να καταλήξουμε δίπλα στο ποτάμι, διασχίσαμε μια από τις πολλές γέφυρες για να περάσουμε στην αντίπερα όχθη κι από εκεί περπατώντας χαλαρά βγήκαμε στην ανοιχτωσιά της λίμνης. Ας απολαύσουμε όμως το κέντρο της πόλης, μέσα από το παρακάτω φωτογραφικό οδοιπορικό.
|
Θέα από το Lindenhof. Το κτίσμα με τους δίδυμους πύργους είναι ο προτεσταντικός Ναός του Grossmünster. Εδώ δίδασκε ο μεταρρυθμιστής Σβίγγλιος, ο οποίος ουσιαστικά εισήγαγε τον Προτεσταντισμό στο καντόνι της Ζυρίχης.
Θέα της πόλης από το ποτάμι. Ο πρώτος πύργος είναι ο Ναός Fraumunster και ο δεύτερος του Αγίου Πέτρου. Και οι δύο προτεσταντικοί ναοί.
Άποψη από την μια γέφυρα προς την άλλη. με κατεύθυνση προς τη λίμνη.
Θέα προς την λίμνη. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και έτσι χιλιάδες κάτοικοι της πόλης βρήκαν την ευκαιρία για μια βόλτα στον ατελείωτο πεζόδρομο, που την διατρέχει περιμετρικά. Κανένας δεν φορά μάσκα, καθότι στην Ελβετία η μάσκα είναι υποχρεωτική μόνο όταν εισέρχεσαι σε κλειστούς χώρους. Ο πύργος του Αγίου Πέτρου με το μεγαλύτερο σε διάμετρο ρολόι της Ευρώπης.
Η πλατεία δίπλα στον Ναό Fraumunster. Εντύπωση μου έκαναν οι δεκάδες καρέκλες που υπήρχαν για να ξεκουράζεται ο κόσμος και να απολαμβάνει τον ήλιο.
Στην ακριβότερη οδό της Ζυρίχης, την Bahnhofstrasse. Ο αστικός μύθος υποστηρίζει ότι από κάτω της βρίσκονται τα τεράστια χρηματοκιβώτια της Ελβετίας. Ουρά έξω από τα Louis Vuitton για να μπουν και να ψωνίσουν. Ο πλούτος είναι εμφανής.
Appenzell
To Appenzell είναι μια ορεινή, τουριστική κωμόπολη στα ανατολικά της Ελβετίας. Δέχεται χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, μιας από εδώ ξεκινούν πολλές πεζοπορικές διαδρομές (αγαπημένο σπορ των Ελβετών) αλλά και για να θαυμάσουν την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της περιοχής. Εδώ παράγεται και το περίφημο τυρί Apenzeller, με την άσχημη μυρωδιά αλλά την υπέροχη γεύση. Μερικές φωτογραφίες από την περιοχή. Ένα από τα πολλά γραφικά σοκάκια του Appenzell
Σε κεντρικό σημείο του Appenzell βρίσκεται το νεκροταφείο. Αποτελεί κι αυτό ένα αξιοθέατο, καθώς διακρίνεται από τη μια για την απλότητα του και από την άλλη για το εξαίσιο στόλισμα των τάφων με λουλούδια, όλα σε άριστη κατάσταση. Εντυπωσιακό ότι δεν υπήρχε ούτε ένας παραμελημένος τάφος.
Μία σειρά οικημάτων, ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αισθητικής, χάρις στον διάκοσμο τους. Επιπλέον ιδιαιτερότητα της περιοχής, οι δίρριχτες, καμπυλωτές στέγες, όπως φαίνεται η δεύτερη κατοικία στην φωτογραφία.
Και μία επιπλέον φωτογραφία με τις διακοσμημένες κατοικίες του Appenzell.
Rorschach
Το Rorchach είναι μια παραλίμνια, τουριστική κωμόπολη της βοριοανατολικής Ελβετίας. Βρέχεται από την λίμνη Κωνστάντζα, όπως πολλές άλλες κωμοπόλεις της περιοχής. Αυτό που την χαρακτηρίζει κατά την άποψη μου είναι ο ατελείωτος πεζόδρομος κατά μήκος της παραλίας, με πάμπολλους χώρους αναψυχής, που διακόπτονται μόνο από τις αποβάθρες των πλοιαρίων που κάνουν τις διαδρομές στην λίμνη συνδέοντας την Ελβετία με την Γερμανία και την Αυστρία. Χιλιάδες εποχούμενοι έρχονται εδώ σε κάθε ευκαιρία για να περπατήσουν ή να ποδηλατήσουν ή να χαρούν την λιακάδα δίπλα στην λίμνη ή να πιούν απλά ένα ποτό ή και να κάνουν μια βουτιά αν ο καιρός το επιτρέπει. Σε όλη την παραλία, πολλών χιλιομέτρων δεν θα βρεις ούτε ένα σκουπιδάκι, δίχως να βλέπεις πουθενά κάποιον οδοκαθαριστή. Απλώς είναι μια κατάκτηση των κατοίκων (ανεξαρτήτως καταγωγής), ο σεβασμός του δημόσιου χώρου. Άποψη προς την λίμνη
Δημοτικό αναψυκτήριο και καμπίνες για τους λουόμενους. Υπάρχουν εσωτερικές σκάλες που κατεβαίνουν ως το νερό για κολύμπι. Αν και η θερμοκρασία την ημέρα της επίσκεψης μας ήταν γύρω στους 17 βαθμούς, αρκετά παιδιά κολυμπούσαν εκεί.
Άποψη προς την κωμόπολη.
Το λιμανάκι του Rorschach
(συνεχίζεται...) |
Υπέροχο το ταξίδι σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια ακόμα μια φορά διακρίνουμε τον σεβασμό στο περιβάλλον και συνεπώς στον άνθρωπο.
Καλημέρα!
Πιστεύω ότι αυτά πάνε μαζί και χαρακτηρίζουν ιδιαιτέρως την Ελβετία!
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Κατερίνα!
Αχ βρε Βασίλη μου, πόσο λατρεύω να ακολουθώ ταξίδια! Πόσο με παρασύρει ο ρυθμός, ο χάρτης, η ιστορία, οι άνθρωποι κάθε τόπου. Είναι μαγικό έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας δίνεις μια πλήρη εικόνα της περιοχής εκεί και όλων εκείνων που την χαρακτηρίζουν. Με ανάγλυφο τρόπο. Μια άλλη πραγματικά χώρα και πόλεις.
Καλησπέρα φίλε μου.
Ευχαριστώ Γιάννη, που έστω κι νοερά, σε κάνω να ταξιδεύεις μαζί μου. Οι μεγάλες εκπλήξεις όμως, είναι στο τρίτο (και τελευταίο) μέρος.
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου!
Υπέροχη και αυτή η ματιά στο οδοιπορικό σου σε μια χώρα σταθμό όλης της Ευρώπης Καθαριότητα, τάξη, υπακοή στους νόμους, ομορφιά, σεβασμός όλα όσα βλέπεις ξέρω ότι αφήνουν αυτές τις γεύσεις κάτι που θα θέλαμε και για τη χώρα μας...αλλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω και τη συνέχεια του ταξιδιού σου Βασίλη
Όμορφες φώτο
Καλησπέρα σου
Πολλές φορές αναρωτιέμαι κι εγώ τι είναι αυτό που μας κάνει τόσο διαφορετικούς. Δεν μας αρέσει η τάξη και το ωραίο; Υποτιμούμε όλους τους υπόλοιπους διότι εμείς είμαστε ο περιούσιος λαός επί της Γης; Δεν ξέρω. Στενοχωριέμαι όμως.
ΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Άννα!