Ποιοι τελικά είμαστε εμείς οι Έλληνες; 4 παραδείγματα πολιτισμού,παιδείας... (2)

26 Φεβ 2016

 1.  "Τάσσομαι και αφοσιώνομαι, εις τον λόγο της ενότητας, του πανάγαθου άρχοντα φωτός, με καρδιά και ψυχή, συντονισμένοι, στις φωτεινές δυνάμεις του ΣΕΦ. Ορκίζομαι, στη σημαντική συνειδητότητα και νομοτέλεια, ως μονάδα στηνένωση όλων των ιερών ψυχών, όπου η δύναμη τους είναι το κοσμικό πυρ. Ορκίζομαι ως πολεμιστής ταγμένος, στον ιερό σκοπό, της ελευθερίας της Ελλάδας, του ελληνισμού και της ελληνικότητας απανταχού της γαίας να υπηρετώ πάντα την αλήθεια, το δίκαιο, την αρμονία, την αρετή, την αφθονία, την ανιδιοτέλεια........κλπ" 

      Ακούγοντας τον όρκο, από μια από τις τελετές του περίφημου Σώρρας, αναρωτιέμαι για μια ακόμα φορά, πόσο απελπισμένοι πρέπει να είναι μερίδα του λαού μας για να άγεται και να φέρεται, από λογικές αυτού του τύπου. Ή μήπως δεν είναι απλή απελπισία, αλλά ένα ακόμα στοιχείο της αμορφωσιάς αυτού του λαού. Μα μπορείς να πιστεύεις στα αλήθεια, ότι κάποιος έχει κάπου "παρκαρισμένα" 600 δις!!!, για τη σωτηρία της Ελλάδας... αλλά θα τα δώσει μόνο αν αποχωρήσει το παρόν πολιτικό προσωπικό, για να αναλάβει αυτός; Κι αν είναι από απελπισία, πόση είναι η ευθύνη των κυβερνώντων αυτής της πατρίδας, που δεν μπορούν να εμφυσήσουν, λίγη μόνο αισιοδοξία για το μέλλον στην πατρίδα μας. 

Η υπόθεση, μου θυμίζει άλλες ιστορίες, όπου ο λαός μας είναι έτοιμος, να πιστέψει οτιδήποτε, φτάνει να του ικανοποιείς τα πολύ κοντινά του συμφέροντα. Να του γαργαλάς το συναίσθημα. Λογική καμία... μα καμία!!!!  

Δύο μόνο παραδείγματα που μου έρχονται πρόχειρα στο νου. Η ιστορία του νερού του Καματερού ( για τους παλαιότερους ) και τη ρήση του Τσίπρα: Εμείς θα βαράμε τα όργανα και οι αγορές θα χορεύουνε (για τους νεώτερους).

[Όποιος έχει περίσσεια περιέργεια για τον πλήρη όρκο του Σώρρα ας δει το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=VT2q9zIDkLM ]

 2.  Τραγικό να σκοτώνεται ένας νέος άνθρωπος, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Όπως τραγικό είναι και τα εκατοντάδες θύματα που έχουμε κάθε χρόνο, από τροχαία. Είτε επιβιώσουν είτε μείνουν ανάπηρα είτε χάσουν τη ζωή τους, ο πόνος αγγίζει τους ίδιους ( αν είναι τυχεροί και ζήσουν ) και την οικογένεια τους. Λογικό είναι οι νέοι άνθρωποι, να εκδηλώνουν συναισθήματα αγάπης για τα ινδάλματα τους. Όταν βάζεις στα χείλη ένα τραγούδι του αγαπημένου σου τραγουδιστή και κοιμάσαι γεμάτος ευτυχία με αυτό, σίγουρα ο τραγουδιστής καταλαμβάνει στη ζωή σου, τη θέση ενός "μικρού" θεού... τουλάχιστον. Τραγικό όμως είναι και όταν ένας λαός, χάνει το μέτρο, και οι εκδηλώσεις λύπης του ξεφεύγουν. Μπουνιές μπροστά στην εκκλησία, επί τρεις ημέρες η μόνη είδηση είναι ο θάνατος του γνωστού τραγουδιστή ( διότι ενδιαφέρει τον κόσμο )  και τα ΜΜΕ να συναγωνίζονται σε κοτσάνες για να πουλήσουν;   Τί;    Μα και ακόμα πιο τραγικό, όταν πριν από λίγες ημέρες είχαμε το τραγικό δυστύχημα των τριών αξιωματικών του πολεμικού ναυτικού, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους, εκτελώντας μια από εκείνες τις επίπονες ασκήσεις ετοιμότητας. Κηδεύτηκαν σεμνά, τα μέσα ασχολήθηκαν ελάχιστα μαζί τους, ούτε εκδηλώσεις λατρείας είχαμε ούτε υπερβολές. 

Βλέπεις το αξιακό σύστημα που έχουμε διαμορφώσει, θεωρεί σημαντικότερο έναν καλλιτέχνη που μας διασκεδάζει από έναν αφανή, στρατιώτη, ο οποίος δίνει τη ζωή του, για να μπορούμε εμείς να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια... ή να ακούμε τον όποιο καλλιτέχνη, ελεύθερα.

3.  Κάποιοι βανδαλίζουν συστηματικά τις πόλεις μας. 

Τα γκράφιτι στη μήκους τριών χιλιομέτρων Νέα παραλία της

 Θεσσαλονίκης αλλά και σε κάθε "απόμερο" κτίριο των πόλεων μας έχουν καταντήσει αληθινή μάστιγα. Δεν περιορίζονται όμως  ως εκεί. Θέλουν να βανδαλίζουν ή να ξηλώνουν και κάθε έργο τέχνης των πόλεων μας. Έχουν δική τους αισθητική πρόταση; Όχι, απλά και μόνο τους ενοχλεί το ωραίο, η καλλτεχνική πρόταση του άλλου.

Κρύβουν, δυστυχώς μίσος και μιζέρια μέσα τους. Τίποτα άλλο!  

4. Από τη μια προτείνουμε τους κατοίκους της Μυτιλήνης για το Νόμπελ Ειρήνης και από την άλλη διαδηλώνουμε ενάντια στα hot spots. Από τη μια χιλιάδες Έλληνες συνεισφέρουν από το υστέρημα τους στις ανθρωπιστικές οργανώσεις, ώστε χιλιάδες συνάνθρωποι μας, καθημερινά να βρίσκουν ένα ζεστό πιάτο φαγητό ή οι χιλιάδες πρόσφυγες που πέρασαν από τη χώρα μας, να δεχθούν μια πρώτη, άμεση βοήθεια και από την άλλη χιλιάδες άλλοι, καθημερινά σκορπούν μηνύματα μίσους και ξενοφοβίας. Αντί όλοι να διεκδικούμε, από το κράτος μας, την έγκαιρη διαχείριση του προαναγγελθέντος εγκλωβισμού, χιλιάδων λαθρομεταναστών στη χώρα μας, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να διώξουμε το πρόβλημα, προς τη διπλανή από εμάς γειτονιά. Όχι hot spots ή κέντρα φιλοξενίας δίπλα μας αλλά δίπλα στον γείτονα. 

Αντί να υψώσουμε, όλοι μαζί φωνή αγωνίας, για τη σωτηρία της Ευρώπης των ονείρων μας, θα την παρακολουθούμε να καταρρέει υπό τις ιαχές του κάθε ακραίου στοιχείου, που κατοικεί σε αυτήν.