Είναι αλήθεια, ότι με πολύ μεγάλη δυσκολία αποφάσισα να ενεργοποιήσω και πάλι το blog μου. Αλλά η εσωτερική πίεση που μου ασκείται με όλα αυτά, που τώρα τελευταία αποκαλύπτονται για τη Μονή Βατοπεδίου, έπρεπε κάπου να ξεσπάσει. Και προτιμώ αυτό να γίνει από εδώ!!! Μου είναι δύσκολο, διότι όπως και σε πολλούς άλλους συνοδοιπόρους, το ΄Αγιο Όρος είναι για μας καταφύγιο, πνευματικό αποκούμπι, πηγή δύναμης ενάντια στις δυσκολίες της καθημερινότητας.
Το Άγιο Όρος είναι το μέρος, που νιώθεις την παρουσία του Θεού είτε βρίσκεσαι μέσα στο καθολικό της Μονής και παρακολουθείς την αγρυπνία είτε πεζοπορείς πάνω στον Άθο. Είναι το μέρος που ο καλός ο λόγος σε ακουμπά στην καρδιά ανεπιφύλακτα. Είναι ο τόπος που η απάντηση στο ερώτημα που σε βασανίζει θα έλθει αναπάντεχα. Είναι ο τόπος που έχεις χρόνο να σκεφτείς, δίχως περισπασμούς. Είναι ο τόπος όπου θα συναντήσεις υπέργηρους μοναχούς, που έχουν αναλώσει όλη τη ζωή τους για την πίστη τους, και ετοιμάζονται ν΄ αποχωρήσουν σίγουροι ότι ο Θεός θα τους περιμένει. Είναι ο τόπος που δοκιμάζεσαι αλλά και γαληνεύεις. Είναι ο τόπος που η φιλοξενία είναι κανόνας. Είναι ο τόπος που αντικρίζεις ένα από τα κομμάτια του ιστορικού μεγαλείου του Ελληνισμού. Είναι ο τόπος που η φύση δεν έχει βιαστεί, που το πράσινο κυριαρχεί πάνω στους τρούλους και τους σταυρούς των μικρών και μεγάλων ναών. Είναι ο τόπος που κάθε φορά που συναντάς ένα νέο καλογεράκι, αναρωτιέσαι τι τον έδιωξε από τη "ζωή". Είναι ο τόπος που ανάβεις το κερί σου, δίχως να χρειάζεται να πληρώσεις.
Δεν είμαστε τόσο αφελείς εμείς που επισκεπτόμαστε κάθε χρόνο το Όρος. Μπορεί να μην γνωρίζουμε λεπτομέρειες, αλλά διαισθανόμαστε όλους εκείνους που πήγαν τη μοναχική ζωή τους, πιο πέρα από εκεί που έπρεπε. Βλέπεις για παράδειγμα, ολοφάνερα, την αλαζονεία του Βατοπεδίου. Παντού τη βλέπεις, στο μοναστήρι, στα αυτοκίνητα τους, στο φυλάκιο τους, στη συμπεριφορά τους, στα ελικόπτερα και τις θαλαμηγούς που προσεγγίζουν στη Μονή. Δεν είναι για μας αυτό το Άγιο Όρος.
Υπάρχουν πολλοί μοναχοί στο Όρος. Κοσμικοί και Ησυχαστές. Εσωστρεφείς και "έξω καρδιά". Πονηροί και αγαθοί στην καρδιά. Κάθε ένας από εμάς, όταν επισκέπτεται το Όρος καταλήγει εκεί που του ταιριάζει, εκεί που έχει κάτι να πάρει, εκεί που βρίσκει το Θεό και του μιλά στην ψυχή.
Εύχομαι πράγματι η πολιτεία να έχει τη δύναμη να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, να επιβάλλει το νόμο της. Λυπάμαι που ο Πατριάρχης, δεν πρόλαβε το όλο θέμα. Περισσότερο λυπάμαι που δε βλέπω ακόμα και τώρα να κάνει κάτι.
Μακάρι το Όρος να βγεί πιο δυνατό, πιο καθαρό από αυτήν την ιστορία!!!!