Αισιοδοξία - απαισιοδοξία, μηδέν - μηδέν

14 Δεκ 2013

Την προηγούμενη εβδομάδα, είδα την ταινία  ΜΙΚΡΑ ΑΓΓΛΙΑ, του Π. Βούλγαρη.

 Καταπληκτική ταινία, άριστη η φωτογραφία, δυνατοί ρόλοι από άξιους ηθοποιούς. Ανεπιφύλακτα προτείνω στους φίλους μου, να πάνε να την δούνε. Ως νησιώτης δεν θα την κρίνω μιας και η Κάρπαθος από την οποία κατάγομαι δεν έχει, ιδιαίτερη ναυτική παράδοση, αλλά λίγο πολύ, όλοι μας γνωρίζουμε την ιδιαίτερη θέση της γυναίκας στα νησιά και το πως διαχειρίζονταν τα οικονομικά, κοινωνικά... του σπιτιού. Από την άλλη, αισθάνθηκα αισιόδοξα, διότι μέσα στα δύσκολα αυτά χρόνια, που κυριαρχεί η μιζέρια, ο φόβος, οι ακραίες θέσεις, ένας δικός μας σκηνοθέτης, φτιάχνει μια ταινία πολύ υψηλού επιπέδου!

 Αισιόδοξος διότι αυτή η χώρα, όταν έχει ανθρώπους που έχουν όρεξη για δουλειά, όραμα και στόχους, είναι ικανή για τα καλύτερα!

Απαισιόδοξος τώρα: Γίνεται μια προσπάθεια από τις τελευταίες κυβερνήσεις, για να εισαχθούν στην εκπαίδευση, διαδικασίες αξιολόγησης. Σε δύο επίπεδα. Της εσωτερικής, αυτοαξιολόγησης και της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού. Ο πόλεμος των συνδικάτων ξεκίνησε. Καμία αξιολόγηση! Χωρίς να παραγνωρίζω τα μεγάλα προβλήματα που έχει το Π.Δ. για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού ( καμία διορθωτική διαδικασία και τους εκπαιδευτικούς που δεν τα πάνε καλά, άκρως γραφειοκρατικές διαδικασίες, έντονη τιμωρητική διάθεση, άγνοια ότι το σχολείο είναι ένα σύνολο και ανθρώπων κ.α. ), δεν καταλαβαίνω γιατί τόση άρνηση για την εσωτερική αξιολόγηση, την περίφημη αυτοαξιολόγηση.
Δύο ερωτήματα:
1. Νοείται οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα, δίχως προγραμματισμό, ανατροφοδότηση και αξιολόγηση για να συνεχίσει θετικότερα, παραπέρα;
2. Τριάντα χρόνια δίχως καμία διαδικασία αξιολόγησης στα σχολεία, τελικά ποιος κέρδισε; Οι εκπαιδευτικοί; Οι μαθητές μας; Η ελληνική κοινωνία;  Σίγουρα κανένας από αυτούς!!!!!!

Υ.Γ. Σίγουρα κέρδισαν οι διάφοροι, μιζαδόροι και τυχάρπαστοι που ροκάνισαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια..... και κάποιοι συνάδελφοι, που μάλλον τυχαία βρέθηκαν πίσω από την έδρα...