Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2022

25 λέξεις, συμμετοχή σε δρώμενο




Ξέμεινες στο σιδερόφρακτο κελί σου

διωγμένη απ' όλους εμάς,

τους παντοτινά άπιστους,

ν' αναπολείς τα "χρόνια τα καλά",

όταν μ' ένα λίκνισμά σου μόνο

αγκίστρωνες τις εξεγερμένες καρδιές μας.


  Αυτή ήταν η συμμετοχή μου, στο πρώτο δρώμενο αυτής της νέας περιόδου, που ανοίγεται μπροστά μας. Μια φωτογραφία και ένα κείμενο 25 λέξεων, άντε μέχρι 30, εμπνεόμενο από την εικόνα.
  Ευχαριστώ την Μαρία Νικολάου με το ιστολόγιο της "Το Κείμενο"  για την ευκαιρία που μας έδωσε να παίξουμε με τις λέξεις για μία ακόμη φορά!

12 σχόλια:

  1. Πολύ μου άρεσε η συμμετοχή σου Βασίλη. Αν δεν κάνω λάθος ήταν το 2αρι μου. Γιατί σε 25 λέξεις, εμένα μου γέννησε μια εικόνα και αυτό, με τράβηξε. Μπράβο σου!
    Άνοιξε η σεζόν μας στα δρώμενα και πολύ το έχω χαρεί.
    Να είμαστε καλά να δημιουργούμε :)
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ, Μαρίνα και συγχαρητήρια και πάλι για την πρωτιά σου. Όπως έγραψα όταν κατέθετα τη βαθμολογία μου, η ψήφος αναγκαστικά περιορίζεται σε τρεις εγγραφές μόνο, δίχως ευτυχώς, κανένας μας να πτοείται από το όποιο αποτέλεσμα. Αν και η χαρά του πρωτεύσαντος, δικαίως, είναι εμφανής.
      Την Καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  2. Με πολλαπλά νοήματα η συμμετοχή σου, Βασίλη. Για τις κούκλες της βιτρίνας, αλλά και τις παλιές "κούκλες" που έκλεβαν καρδιές. Ένα κελί τις περιμένει όλες. Πόσο εύστοχος!
    Συγχαρητήρια και καλή εβδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ, Μαρία, που σου άρεσε η εγγραφή μου!
      Την Καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  3. "Ξέμεινες στο σιδερόφρακτο κελί σου..."

    Η πρώτη εικόνα ενός παρατημένου μπαλκονιού, κλεισμένου ολόγυρα από παλιά σκουριασμένα κάγκελα. Να χάσκουν σαν κελί. Έπλασαν στη σκέψη σου την πρώτη εικόνα, Βασίλη.

    "...διωγμένη από όλους εμάς τους παντοτινά άπιστους..."

    μια κούκλα, συμβολικά, ένα πλάσμα μια μορφή. Μόνη, έρημη, βουβή. Να στέκει, διωγμένη από τον κόσμο των ανθρώπων. Όλων εμών των απίστων, φίλε μου! Πόσο όμορφα το συνεχίζεις!

    "...να αναπολείς τα χρόνια τα καλά..."

    Κάθε πλάσμα, που μένει μόνο, διωγμένο, εγκαταλειμμένο, γίνεται βορά στις αναμνήσεις των παλιών εκείνων όμορφων καιρών.

    "...όταν με ένα λίκνισμά σου μόνο αγκίστρωνες τις εξεγερμένες μας καρδιές"

    Και τελειώνεις με ένα συμπέρασμα γεμάτο αλήθεια. Τότε που η ακμή έδινε στο δικό σου λίκνισμα τη δύναμη να ξεσηκώνεις τα πάθη, τις ορμές, να εγείρεις και να έλκεις τις καρδιές όλων. Η αναπόληση παίρνει σάρκα και οστά σε μια μελαγχολική σκέψη.

    Και το σύνολο του ολιγόλεκτού σου, Βασίλη, γίνεται μικρό καρέ λες μιας και μόνο θεατρικής στιγμής εκεί ψηλά στο παλιό παρακμιακό εκείνο μπαλκόνι.

    Φίλε μου, αγάπησα πολύ τη συμμετοχή σου, γιατί μίλησε στην καρδιά μου. Μπράβο! Όμορφα αρχίσαμε το νέο μας ξεπέταγμα στα δρώμενα.
    Καλή βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα τι τιμή είναι αυτή Γιάννη! Να καθίσεις, να γράψεις, ολόκληηηρη φιλολογική ανάλυση για το μικρό μου πόνημα. Σε ευχαριστώ, χαίρομαι και εμπνέομαι με την υποστήριξη που παρέχεις σε όλους μας εδώ μέσα.
      Την Καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  4. Ήσουν η τρίτη μου επιλογή, όχι ότι μετράμε τις βαθμολογίες αλλά ξεχώρισα αμέσως την συμμετοχή σου. Με άγγιξε!
    Ήταν από τα δρώμενα που χάρηκα ιδιαίτερα γιατί είχαμε όλοι κοινό πνεύμα και σαν να ενώθηκαν οι φωνές μας.

    Καλή συνέχεια με υγεία και δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι, που σου άρεσε Κατερίνα! Να, είναι πολύ σημαντικό ότι σε μια στιγμή, οι φωνές μας ενώθηκαν για να εκφράσουμε την αντίρρηση μας, σε όλα αυτά που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα!
      Την Καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  5. Γειά σας είμαι μια κούκλα, μια μπάμπολα !
    Σε πειράζω. Σου πάει να εκφράζεσαι με λίγες λέξεις
    Σε φιλώ Βασίλη μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν και τα ολιγόλεξα δεν είναι το φόρτε μου, νομίζω ότι εδώ τα κατάφερα.
    Την Καλημέρα μου, Μάνια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις να γράψεις και ποίηση Βασίλη. Αν κρίνω από το ολιγόλεξο, πιστεύω πως έχεις κάπου καλά κρυμμένο ένα ταλέντο. Μη σου πω πως έχεις και κάποια ποιήματα καταχωνιασμένα σε κάποιο συρτάρι. Για ξάφνιασέ μας λιγάκι.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν και μου αρέσει , δεν το έχω επιχειρήσει ποτέ στα σοβαρά. Ως άτομο είμαι άρρυθμος σε απελπιστικό βαθμό. Η ποίηση είναι μια από τις πιο δύσκολες τέχνες του ανθρώπου κι εγώ έχω την εντύπωση ότι δεν είναι για τα μέτρα μου. Ίσως κάποια στιγμή, κάνω κι αυτό το βήμα.
      Την Καλημέρα μου, Μαρία!

      Διαγραφή

Όλα τα σχόλια σας με χαροποιούν και τυγχάνουν απάντησης.

Το ζητούμενο είναι η ευτυχία!

  Μετά από πολλά χρόνια, ο Αλέξανδρος επέστρεφε στο πατρικό του, σε ένα ορεινό χωριό της Δράμας. Για χρόνια ζούσε στην Αθήνα, κάνοντας σπο...