Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2022

Επιστροφή στα θρανία...

  Κάθε τέτοια εποχή, σκέφτομαι ότι πρέπει ν' αφήσω την καλοκαιρινή ραστώνη - ναι, ακόμη με κατατρέχει - για να επανέλθω στην blogo - παρέα μας. Είναι αλήθεια, το καλοκαίρι γράφω λίγο, προτιμώ την τεμπελιά στον ήλιο ή τις εργασίες στον κήπο, αλλά για να λέμε την αλήθεια είναι η καλύτερη εποχή για αναστοχασμό. 

 Τακτοποιώ τις σκέψεις μου, βάζω σε μια σειρά αυτά που θέλω να γράψω, επεξεργάζομαι νοερά, με πλήρη άνεση χρόνου, αυτά που ήδη έχω γράψω αλλά δεν έχω ακόμη δημοσιεύσει. Και μαζεύω εικόνες. Φωτεινές εικόνες, που τις ξεπλένει κι άλλο ο ήλιος, που τις συνοδεύουν οι γύρω ήχοι, απαλλαγμένοι από το υπνώτισμα της τηλεόρασης. Τα τζιτζίκια, που σου παίρνουν μεσημεριάτικα τα αυτιά, οι φωνές των παιδιών που παίζουν μακριά, το σύρσιμο της χελώνας στα ξερόχορτα, ο παφλασμός του ελάχιστου κυματισμού στη θάλασσα, το βουητό του κόσμου καθώς διασχίζει τον παραλιακό, το παραφύλαγμα της γάτας στο σκοτάδι ακόμα και το ενοχλητικό κουνούπι που περιφέρεται γύρω απ' το κεφάλι σου. Μα κυρίως ψάχνω το όμορφο. Που όσο περνούν τα χρόνια όλο και πιο δύσκολα το ανακαλύπτεις. Βλέπεις, έχουν γεμίσει πια εκείνες οι νευρικές απολήξεις του εγκεφάλου μας, με όσα έχεις φυλάξει εκεί όλα αυτά τα χρόνια, και μοιραία κάνεις τις συγκρίσεις. Ποια μπορεί να είναι η πιο όμορφη; Η Μαλένα ( οι κινηματογραφόφιλοι ξέρουν ) ή η νεαρά καλλονή που ανέμελα παίζει με το κύμα; Η χαμένη παραλία που γνώρισες νεαρός ή αυτή που σήμερα έχει γεμίσει με κάθε ευκολία για να μην ταλαιπωρείται το κουρασμένο σου κορμί; Κι αν η ζυγαριά γέρνει εύκολα προς τα πρώτα, τι λένε και οι νέοι του σήμερα, που έτσι τα γνωρίζουν, αγνοώντας το βασανιστικό παρελθόν; Και, πού τοποθετείσαι μέσα σε όλα αυτά εσύ; Αυτά και άλλα πολλά, μικρότερα η σημαντικότερα με βασανίζουν φίλοι μου όλο το καλοκαίρι.  

 Μα τώρα είμαι εδώ, μαζί σας και πάλι, (ποτέ δεν σας αποχαιρέτησα) πάντα παραφύλαγα και σας παρακολουθούσα έστω κι αν παρέμενα αθέατος.

 Αγαπητοί μου συνταξιδιώτες, χαίρομαι που είμαι και πάλι εδώ!!!!

Καλοκαιρινή εικόνα, που θα με συντροφεύει στον επικείμενο χειμώνα.


6 σχόλια:

  1. Καλώς όρισες Βασίλη μου. Να πω καλό Φθινόπωρο στο δικτυακό σου σπιτικό αγαπητέ φίλε. Η αλήθεια είναι πώς αρκετοί φίλοι αγαπημένοι μάς λείψατε ή και λείπετε ακόμα από τη δικτυακή γειτονιά.
    Δεν θα είμαι εγώ εκείνος, που θα αντικρούσω τις σκέψεις σου. Άλλωστε για ποιο λόγο; Με βρίσκουν σύμφωνο.
    "Ζήλεψα" φίλε μου με την καλή έννοια, με νιώθεις. Έχεις, θαρρώ, την ευλογία να κάθεσαι κοντά στην ανοιχτή φύση, στην υγιή ακόμα περιφέρεια. Είχες τη χαρά να ζήσεις όλες αυτές τις στιγμές, που τόσο όμορφα περιέγραψες.
    Σκέψου λοιπόν τις χιλιάδες εκείνων που, για μια ακόμα φορά, έμειναν κλεισμένοι σε ένα ελεεινό τσιμεντένιο κλουβί, χωρίς ανάσα, χωρίς φύση, χωρίς καν τις 2-3 εκείνες φορές που θα έρχονταν κοντά στη φύση.
    Δυσκόλεψε άγρια η ζωή μας Βασίλη. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο! Και δεν ξέρω πού θα βγάλει όλο αυτό.
    Για αυτό και η παρουσία σου εδώ, όπως και των άλλων φίλων, είναι, για μένα, επιβεβλημένη να μοιραστούμε αυτό που ζούμε.
    Νιώθω πολύ χαρά που σε νιώθω και πάλι εδώ αν και ναι, σε ένιωθα εδώ ολόγυρά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη, κατανοώ απόλυτα αυτό, που λες. Το πως θα περάσει κι αυτός ο χειμώνας είναι ένα δύσκολο στοίχημα για την πλειονότητα του κόσμου. Φαντάσου μόνο τα καύσιμα που χρειάζεται ένα σπίτι στην Βόρεια Ελλάδα. Δες πως μια επίσκεψη σε ένα σούπερ μάρκετ, συνοδεύεται από υπογλώσσια καθώς το "καλάθι της νοικοκυράς" κοστίζει πλέον μια περιουσία. Ο κόσμος υποφέρει, είναι αλήθεια, κι όλοι μας καλούμαστε να προσαρμοστούμε για μία ακόμη φορά, να σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι, πράγματι είναι ένα ερώτημα που θα οδηγήσει όλο αυτό.
      Θα ευχηθώ η παρέα μας εδώ, να προσφέρει σε όλους μας την μικρή εκείνη όαση χαράς, που θα βοηθήσει, μεταξύ των άλλων, να μείνουμε όρθιοι.
      Την Καλημέρα μου, φίλε.

      Διαγραφή
  2. Βασίλη καλό φθινόπωρο.
    Καλά έκανες. Το καλοκαίρι είναι για απόλαυση, για ξεκούραση και ναι γιατί όχι για περισυλλογή.
    Το φθινόπωρο είναι περισσότερο αρμόδιο, να μας επαναφέρει σε ρυθμούς καθημερινότητας και ρουτίνας.
    Πανέμορφη η φωτογραφία. Καλό απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι όπως το λες: Το φθινόπωρο μας ξαναβάζει όλους μέσα στο καβούκι μας. Δεν με στενοχωρεί! Περνάμε καλά, εδώ στην διαδικτυακή μας παρέα.
      Να είσαι καλά, Μαρίνα!

      Διαγραφή
  3. Βασίλη, κράτησε όσο μπορείς την αλμύρα και τις μνήμες μέσα σου, γιατί αυτά είναι τα αναλγητικά μας για το χειμώνα που έρχεται. Καλώς ήρθες πίσω στην παρέα μας που η συνοχή και το ότι αντέχει στο χρόνο, σημαίνουν πολλά. Να διατηρήσουμε όσο μπορούμε αυτό το "Μαζί".
    Καλό φθινόπωρο να έχεις και καλή δύναμη σ' ό,τι ετοιμάζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ, Μαρία! Ο χειμώνας που έρχεται τρομάζει κι αυτός είναι ένας ακόμη λόγος οι μικρές παρέες, όπως η δική μας, να μένουν ενωμένες.
      Καλά να είσαι!

      Διαγραφή

Όλα τα σχόλια σας με χαροποιούν και τυγχάνουν απάντησης.

Το ζητούμενο είναι η ευτυχία!

  Μετά από πολλά χρόνια, ο Αλέξανδρος επέστρεφε στο πατρικό του, σε ένα ορεινό χωριό της Δράμας. Για χρόνια ζούσε στην Αθήνα, κάνοντας σπο...