Ο ειδυλλιακός, αγγελικά πλασμένος κόσμος μας

 

  Η λυτρωτική άνοιξη για μία ακόμη φορά, έκανε την εμφάνισή της στον μικρό μας τόπο. Τα κρύα είχαν υποχωρήσει για τα καλά και οι περιπατητές των κακοτράχαλων βουνών και λαγκαδιών έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους. Εραστές της φύσης όπου οι αισθήσεις τους μπορούσαν να απολαμβάνουν τις εικόνες της οργιώδους βλάστησης, του καθάριου ουρανού, της άστατης θάλασσας,

Η εικόνα είναι δημιουργία της τεχνητής νοημοσύνης

τα πετροβολητά από τα αγριοκάτσικα και το κρώξιμο των όρνεων, το βέλασμα των γύρω κοπαδιών και τα σφυρίγματα των τσοπάνηδων, τις μυρωδιές της αγριολούλουδων που μόνο οι μέλισσες είχαν το προνόμιο να τρυγούν.

Μεταξύ αυτών κι ένα ζευγάρι, νέοι άνθρωποι, με καταγωγή από το νησί, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί σε αυτό εδώ και μια πενταετία. Με τα πόδια τους είχαν οργώσει το νησί, προς κάθε κατεύθυνση, σε κάθε υψόμετρό του. Δύσκολα έβρισκες άλλους, που να γνώριζαν τόσο ολοκληρωμένα τη γεωμορφολογία του νησιού, τη χλωρίδα και την πανίδα του, τα απομεινάρια όσων δημιούργησαν οι μακρινοί μας πρόγονοι, αυτά που κανέναν δεν συγκινούν, διότι βλέπεις, αν δεν ασπρίζει κάπου το μάρμαρο, κανείς δεν τους δίνει σημασία. Θαρρείς και ο πολιτισμός δημιουργήθηκε μόνο γύρω από τις κολώνες κάθε ρυθμού και όχι στους πετρόκτιστους, ερειπωμένους από χρόνια οικισμούς των προγόνων μας.

Εκείνη τη χρονιά εγκαινιάζοντας την περιηγητική τους σεζόν, θα πήγαιναν προς το εκκλησάκι της Αγίας Πολυξένης, κάτω από τον Βούναρο, κοντά στην Ασπροκέφαλο, η οποία ακόμη κρατούσε το χιόνι στην κορφή της. Γνώριζαν ότι στα πλαίσια της αγροτικής οδοποιίας, πρόσφατα είχε γίνει μια διάνοιξη εκεί. Οι έντονες βροχές που προηγήθηκαν σίγουρα θα είχαν ξεπλύνει τη πληγή της γης και σε αυτές τις περιπτώσεις, αν ήταν τυχεροί, ίσως να ανακάλυπταν και κανένα αρχαίο νόμισμα, το οποίο μόνο το έμπειρο μάτι τους μπορούσε να διακρίνει.

Μα εκείνην την ημέρα, αυτό που τους έκανε να παγώσουν όταν έφτασαν εκεί, λίγες εκατοντάδες μόνο μέτρα από το σημείο που άφησαν το αυτοκίνητό τους, ήταν μια τρύπα στην τομή που έκανε η βαριά μπουλντόζα στον λόφο, από την οποία ξεχύνονταν ασπρισμένα κόκαλα, ισχία, χοντροί μηροί, φάλαγγες των χεριών, κυρτά του θώρακα και κρανία.

Οι δύο τους οπισθοχώρησαν για λίγο, κοίταξαν ο ένας τον άλλο με την αγωνία εκείνου που βρίσκεται μπροστά σε μία μη αναμενόμενη κατάσταση, για λίγο μόνο, και στη συνέχεια αποφασιστικά προχώρησαν προς τα εκεί. Διστακτικά στη αρχή έπιασαν τα οστά στα χέρια τους θέλοντας να βεβαιωθούν ότι πράγματι ήταν ανθρώπινα, κοίταξαν με τον φακό του κινητού τους μέσα στην τρύπα και συγκλονίστηκαν αντιλαμβανόμενοι ότι τα κρανία ήταν πολύ περισσότερα από αυτά που μπορούσαν να μετρήσουν και το κυριότερο κάθε μεγέθους. Ακόμα και μωρών. Η ανακάλυψη τους δεν μπορούσε να μείνει κρυφή, ήξεραν πολύ καλά περί τίνος επρόκειτο. Μπροστά τους είχαν έναν ομαδικό τάφο, άγνωστης εποχής, καμία προφορική ιστορία σχετική δεν τους ήταν γνωστή, ποτέ δεν είχαν διαβάσει κάπου για ένα τέτοιο γεγονός στο νησί τους. Από την άλλη καταλάβαιναν ότι τέτοιου είδους εγκλήματα, αν δεν οφείλονται στους κακούς της Ιστορίας, τότε σίγουρα καταχωνιάζονται στα κατάβαθα της ανθρώπινης λήθης.

Αμέσως ειδοποίησαν τις αστυνομικές αρχές του τόπου τους, αυτές κατέφθασαν ασμένως, έκαναν μία πρώτη αυτοψία του χώρου και των ευρημάτων, ειδοποίησαν τον εισαγγελέα της περιοχής, αυτός έδωσε εντολή να φυλαχτεί επί εικοσιτετραώρου ο χώρος μέχρι να φτάσει εκεί με το επόμενο αεροπλάνο της γραμμής. Η περιοχή ορίστηκε με κόκκινη κορδέλα, ένα περιπολικό φύλαγε τον χώρο συνεχώς, απαγορεύτηκε η διέλευση του οποιουδήποτε, μέχρι την επομένη που καταφθάνει ο εισαγγελέας. Βλέπει κι αυτός τα ευρήματα, το θέαμα τον αφήνει έκπληκτο, υπάρχουν εμφανή σημάδια που υποδηλώνουν ότι οι δύστυχοι αυτοί άνθρωποι δολοφονήθηκαν αγρίως, δίνει εντολή για παραπέρα έρευνα. Κάποια από τα οστά μεταφέρονται στην ιατροδικαστική υπηρεσία της περιοχής, ο χώρος συνεχίζει να φυλάσσεται, ο κόσμος αγωνιά, συγχρόνως ακούγεται και η κάθε απίθανη θεωρία περί του μακάβριου ευρήματος, αλλά επί της ουσίας κανένας δεν έχει να συνεισφέρει κάτι σοβαρό. Εκτός, ίσως, από εκείνους που δεν άνοιγαν το στόμα τους να πουν το παραμικρό, που επιδεικτικά το κρατούσαν κλειστό, που φαινομενικά αδιαφορούσαν για το θέμα.

Η ιατροδικαστική υπηρεσία αποφαίνεται ότι τα υπό διερεύνηση οστά ανήκουν σε εποχή που αποκλείουν το οποιοδήποτε έννομο ενδιαφέρον της πολιτείας για αυτά, είναι εκτός της δικαιοδοσίας των δικαστικών αρχών, χρονολογούνται στις αρχές του 19ου αιώνα. Αναρμόδια δηλώνει και η εφορεία Αρχαιοτήτων μιας που πέρα από τα οστά, κανένα άλλο εύρημα δεν υπάρχει για να υποστηρίξει την όποια έρευνά της. Ούτε υπολείμματα ρούχων, ούτε εργαλεία, ούτε όπλα, ούτε αντικείμενα καθημερινής χρήσης... τίποτε. Λες κι αυτοί που τους δολοφόνησαν, να ήθελαν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος τους. Ο εισαγγελέας δίνει εντολή ο χώρος να μπαζωθεί, να κλείσει η υπόθεση και να αποδοθεί ο νεοδιανοιχτείς δρόμος στην ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων.

Το νεαρό ζευγάρι που η τύχη το έφερε, να είναι οι πρώτοι που αντίκρισαν το θέαμα των κατάλευκων οστών, που ανήκαν σε κάποιους άμοιρους ή φταίχτες, ποιος ξέρει, το φυσούν και δεν κρυώνει. Είναι σίγουροι ότι ο μικρός τους τόπος κρύβει κάποιο αποτρόπαιο μυστικό, όχι πολύ μακρινό για να έχει διαγραφεί ολότελα από τη μνήμη των ανθρώπων. Είναι σίγουροι ότι κάποιοι γνωρίζουν, ένα τέτοιου είδους ειδεχθές έγκλημα, τόσων ανθρώπων κάθε ηλικίας, δεν γίνεται να μην έχει αφήσει ίχνη πίσω του, απλώς όσοι τυγχάνουν να ξέρουν την όποια αλήθεια, δεν είναι έτοιμοι να μιλήσουν ακόμα, αρνούνται να χαλάσουν την ειδυλλιακή εικόνα, που για τόσα χρόνια έχουν κτίσει τόσο μεθοδικά για τον τόπο τους.

Η ιστορία αυτή θα μπορούσε να έχει συνέχεια. Οι δύο φίλοι, πιθανόν με τη συνδρομή κάποιων πιο εξειδικευμένων συνεργατών, να ψάξουν από μόνοι τους την αλήθεια. Να αναζητήσουν κάποια χαμένη καταγραφή, να ζητήσουν πληροφορίες σε ξένες βιβλιοθήκες, να πιέσουν ώστε αυτοί που πιθανόν γνωρίζουν την αλήθεια, ν' ανοίξουν επιτέλους ο στόμα τους. Θα μπορούσε επίσης κάποιος φιλόδοξος συγγραφέας, του οποίου η φαντασία οργιάζει, να πλάσει μια ιστορία, όπου ο ήρωας της μετά από επίπονες αναζητήσεις σε βιβλιοθήκες, κρύπτες και μοναστήρια, δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις, μπορεί να μπερδέψει στην πλοκή και σε καμιά γκομενοδουλειά, σίγουρα θα εντείνει την αγωνία με δολοπλοκίες των κρατούντων και θέτοντας τη ζωή του ήρωα σε κίνδυνο, τελικά να αποκαλύψει την αλήθεια, η οποία σίγουρα δεν θα άρεσε.

Δεν θα άρεσε σε εκείνους, που με νύχια και δόντια, δεν θέλουν να χαλάσουν την εικόνα του ειδυλλιακού, αγγελικά πλασμένου τόπου στον οποίο ζούνε.