Η Γιορτή - Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις!

Συμμετοχή στο Χριστουγεννιάτικο δρώμενο του διαδικτυακού συνταξιδιώτη Giannis Pit με το ιστολόγιο ΗΔΥΠΟΤΟΝ

   Κι έρχεται η μέρα της γιορτής. Όλα τακτοποιημένα στο σπίτι, τα χριστουγεννιάτικα στολίδια στη θέση τους, τα κεράκια αναμμένα, το δέντρο να καταλαμβάνει την καλύτερη θέση του σπιτιού. Τα γλυκά έτοιμα για κέρασμα, οι μυρουδιές από την κουζίνα μεθυστικές, το λευκό κρασί στο ψυγείο ή σε κάποιο απόμερο δωμάτιο αν είναι κόκκινο. Οι φίλοι και οι συγγενείς σου θα περάσουν από το σπίτι, θα κρεμάσουν τα βαριά τους πανωφόρια εκεί που θα τους υποδείξουμε, θα σου ευχηθούν τα καλύτερα, εσύ θέλεις οι ευχές τους να πιάσουν τόπο, όλα να πάνε καλά στο Νέο Έτος που ανοίγεται μπροστά σας. Θα αφήσουν τα δώρα τους στα χέρια σου, εσύ τα βάζεις σε μία γωνία, θα τα ανοίξεις την επομένη, θα τους πεις να καθίσουν, θα τους ρωτήσεις τι κρασί προτιμούν, το τραπέζι και το σαλόνι θα γεμίσει με κόσμο. Οι γυναίκες πιο συγκαταβατικές, πιο χαμηλόφωνες, φαινομενικά πιο ατάραχες θα πουν τα δικά τους, ενώ οι άντρες, πιο φωνακλάδες, πιο επίμονοι, θα πιουν κι ένα ποτήρι παραπάνω, θα βρουν την ευκαιρία να λύσουν μεταξύ τους το "Κυπριακό", να ανταλλάξουν βέλη παραταξιακής πίστης, να παλέψουν για τη δική τους αλήθεια, τη μόνη αλήθεια. Και κάπου εκεί, κοντά στα μεσάνυχτα, αποκαμωμένοι από τη πρώτη μέρα του χρόνου, προηγήθηκε κι ένα ξενύχτι, θα πάνε στα σπίτια τους για να κυλήσει πλέον ο νέος χρόνος, με όσα καλά ή δύσκολα θα φέρει στον καθένα.

   Αυτά παλιότερα διότι, όλοι το ζούμε, μετά την πανδημία τα σπίτια όλο και πιο δύσκολα ανοίγουν πια, θαρρείς πως και ο φόβος έχει φωλιάσει για καλά στην ψυχή μας. Ή πάλι μάθαμε στη βολή του έξω, οι γιορτές να γίνονται σε κάποιο κατάστημα εστίασης, ακόμα και τα γενέθλια, ειδικά αυτά, έξω από τα σπίτια μας. Τα σπίτια μας δεν είναι χώροι υποδοχής σε γιορτινές ή μη μέρες, αλλά κλειστοί χώροι απλής εσωτερικής διαβίωσης.

  Μόνη παραφωνία, ευχάριστη όμως, όταν μαζεύονται αυτές τις μέρες οι δικοί μας άνθρωποι, αυτοί που ζουν πλέον μακριά μας, για λίγες μέρες θα γεμίσουν το σπίτι μας με φωνές, φασαρία, αταξία, απαιτήσεις μα κυρίως με χαρά διότι εκπληρώνουν την ανάγκη μας, να είμαστε γονείς κι αυτοί παιδιά, την ανάγκη μας να τους σφίξουμε όπως παλιά, και πάλι στην αγκαλιά μας...