Μακεδονία, σκέψεις ατάκτως ερριμένες...

21 Ιαν 2018

  

  Δεν φοβάμαι εμάς, τους ντόπιους, τους Ηπειρώτες, τους Πόντιους, τους Κρητικούς, τους Σαρακατσάνους, τους Ελληνόβλαχους, τους νησιώτες μας, τους Μακεδόνες, τους Θρακιώτες, τους Παλαιολλαδίτες, τους... τους..., διότι, όλους μας ενώνει ένας κοινός παρονομαστής, που είναι η Ελλάδα, και ως χώρα, και ως ιδέα. Κι όλοι μας έχουμε αποδεχθεί, με πίστη βαθιά, ότι πρώτα και πάνω απ΄ όλα είμαστε Έλληνες και αυτό αποτελεί μια ισχυρή ενοποιητική δύναμη για το λαό μας. Μπορεί στο παρελθόν, να μας χώριζαν σε εθνικόφρονες και μιάσματα, συνοδοιπόρους και δεκανίκια, για να διαιωνίζουν το μίσος μεταξύ του λαού μας με σκοπό να παραμένουν στην εξουσία οι μεν και οι άλλοι να δρέπουν τη συμπάθεια του αδικημένου, αλλά κανείς ποτέ δεν σταμάτησε να αυτοπροσδιορίζεται ως Έλληνας.

   Ιδιαίτερα, οι νέες γενεές, παρά  τις πίκρες που τους χαρίζει το κράτος μας, δεν πέφτουν εύκολα στην παγίδα, να αμφισβητούν την ελληνικότητα του διπλανού τους. Κι αυτό είναι ένας τεράστιο θετικό επίτευγμα της σύγχρονης, έστω πληγωμένης Ελλάδας.

  Τώρα, ας φανταστούμε έναν γείτονα μας, του Σκοπιανού κράτους. Έναν Σκοπιανό, που τα τελευταία 60 χρόνια περίπου, τον έχουν διαποτίσει με την πίστη ότι είναι απόγονος του Μέγα Αλέξανδρου, ότι η γλώσσα τους ( μια κατασκευασμένη Σλαβο-βουλγάρικη ), είναι αυτή που τους ενώνει ως Λαό και τους συνδέει με το παρελθόν, που τον έχουν πείσει ότι υπάρχουν αλύτρωτες πατρίδες, για παράδειγμα στη Χαλκιδική.... Όσο αστεία ή και παράδοξα κι αν φαντάζουν αυτά, σε κάθε σοβαρή γνώση της Παγκόσμιας ιστορίας, τόσο αδιέξοδα και δίχως κατάληξη θα αποτελούν για πάντα για τους κατοίκους αυτού του γειτονικού μας κρατιδίου. Κι αν η πλειοψηφία του λαού αυτού, τα έχει αποδεχθεί και τα υπερασπίζεται με φανατισμό, σε κάθε εμφάνιση τους, η ιστορική αλήθεια, η οποία είναι αναμφισβήτητη, θα βρίσκεται απέναντι τους. Ας σκεφτούμε ακόμα και το Αλβανόφωνο τμήμα των Σκοπίων, ( που αποτελούν το 35% του κράτους αυτού ), που προσπάθησαν να το κάνουν να ξεχάσει τις ρίζες τους, αποτυγχάνοντας φυσικά.

  Όλοι μας ξέρουμε τι παίχθηκε επί Τίτο, με την ίδρυση αυτού του ψευδεπίγραφου κράτους, όλοι μας γνωρίζουμε τα λάθη της πολιτικής ηγεσίας μας, από το 1950 και μετά, ως το 1992, που φάνηκε ότι αφυπνιστήκαμε, όλοι μας ξέρουμε ότι τα τελευταία 25 χρόνια το πρόβλημα κρύφτηκε κάτω από το χαλί και όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι σήμερα, ο "ισχυρός παράγοντας" ( δες Αμερικανοί ) της περιοχής μας, θέλουν λύση, για να ισχυροποιήσουν τη σταθερότητα στην περιοχή και τα δικά τους συμφέροντα στη συνέχεια. 
 Τι βλέπουμε λοιπόν: 
1) Να διοργανώνεται ένα συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, με πρωτοβουλία κάποιων..., για να διατρανώσουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας.  
2) Όλους τους πολιτειακούς θεσμούς, κράτος, κόμματα ( στην πλειοψηφία τους ), εκκλησία, εμποροβιομηχανικά επιμελητήρια, συνδικάτα κλπ να κρατούν αποστάσεις, από το σημερινό συλλαλητήριο, χωρίς να ξεχνούν όμως τα απόλυτα δίκαια μας.   Κρατούν αποστάσεις, διότι έμαθαν πλέον από τα συλλαλητήρια του 92, ότι οι κυβερνήσεις και τα εκλεγμένα κόμματα κάνουν την εξωτερική πολιτική και αυτή γίνεται όχι με το θυμικό του λαού αλλά με την πραγματικότητα της κάθε στιγμής, που αυτοί έχουν την ευθύνη να χειριστούν.   
3) Πλήθους λαού να παραβρίσκεται και να διαδηλώνει στη Θεσσαλονίκη. Καλά κάνει! Δικαίωμα του καθενός να διαδηλώνει τα πιστεύω του.
4) Να παρουσιάζεται ως σίγουρη λύση του ονόματος, του γειτονικού μας κρατιδίου, σύνθετη ονομασία με τη λέξη Μακεδονία μέσα.

  Δεν έχω το χάρισμα να μαντεύω το μέλλον, Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά, αν θα υπάρξει συμφωνία, αν μελλοντικά το κράτος αυτό θα υπάρχει ή όχι, ή αν θα συνεχίσει να σφετερίζεται την ελληνικότητα της Μακεδονίας και αν θα συνεχίσει να διεκδικεί τμήμα της Ελλάδας.
 Αυτό που ξέρω όμως σίγουρα είναι ότι το "Σκοπιανό" δεν είναι μόνο το όνομα. Το όνομα είναι η κορυφή του παγόβουνου. Είναι επίσης το πώς πείθεις έναν λαό, νέους ανθρώπους, κατοίκους μιας γειτονικής χώρας, ότι αυτό που τους αυτοπροσδιορίζει ως λαό, αυτό που τους έμαθαν, είναι ένα ψέμα... Πώς αλλάζεις όλες εκείνες τις συνταγματικές ρυθμίσεις τους, τις εκπαιδευτικές διαδικασίες τους, που μιλούν για αλύτρωτες πατρίδες, που φτάνουν ως το Αιγαίο, και φυσικά... να θεωρούν και τη Θεσσαλονίκη δική τους πόλη... ( Ας μην χαμογελάμε απλώς, διότι αυτοί στέκονται στα πόδια τους πιστεύοντας κάτι τέτοια). Πώς τους αλλάζεις αισθητική, όταν έχουν δημιουργήσει μια αλλόκοτη χώρα του Ντίσνεϋ, στο κέντρο της πρωτεύουσας τους, με ήρωες τους δικούς μας, Έλληνες Μακεδόνες προγόνους μας; Με λίγα λόγια, πώς γκρεμίζεις ένα ολόκληρο οικοδόμημα ψέματος από τη μια...  αλλά βαθιά θεμελιωμένο στους γείτονες μας από την άλλη; Αυτό είναι το ζητούμενο!!!

  Ανεξάρτητα λοιπόν της όποιας έκβασης των διαπραγματεύσεων που ξεκίνησαν, χρέος όλων μας είναι να συνεχίσουμε να ισχυροποιούμε την αλήθεια, την απλή ιστορική αλήθεια, ότι η Μακεδονία είναι Ελλάδα, ότι οι Μακεδόνες βασιλείς ήταν Έλληνες, ότι ο πολιτισμός τους ήταν ελληνικός. Χρέος των δασκάλων να τα διδάσκουν στα σχολεία, 

Σκόπια

χρέος των πνευματικών ανθρώπων της χώρας να το υπενθυμίζουν με κάθε ευκαιρία στα διεθνή φόρουμ, χρέος του κάθε Έλληνα να προτάσσει στα επιχειρήματά του, την ελληνική γλώσσα που κουβαλάει μέσα του εδώ και αιώνες, χρέος της πολιτείας να διαπραγματευτεί όχι μόνο για το όνομα αλλά και για την κατάρριψη ενός ψέματος, που δυστυχώς για κάποιους είναι η μόνη αλήθεια.

 

  Κι αν ακόμα, τους δοθεί η χρήση της λέξης Μακεδονία, στο όνομα της χώρας τους, για μας δεν θα έχει τελειώσει τίποτα.

   Διότι όσο θα υπάρχουν τα μνημεία των Μακεδόνων προγόνων μας με τις ελληνικές επιγραφές και αναφορές, όλα τα υπόλοιπα είναι κατασκευάσματα. Σαθρά, φαραωνικά ( χωρίς το ελληνικό μέτρο ) κατασκευάσματα, μιας κιτς αισθητικής, όπως αυτής που έφτιαξε ο Γκρουέφσκι στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων.....