Ταξίδι δρόμου ( Ιταλία, Σλοβενία και Σερβία ) Εντυπώσεις- Florence, Rome, Ljubljana, Beograd ( Μέρος Α' )

  Ήταν ένα από αυτά τα ταξίδια, τα οποία τα έχεις για πολύ καιρό μέσα στο μυαλό σου, τα έχεις σχεδιάσει και ξανασχεδιάσει πολλές φορές με τη βοήθεια των δυνατοτήτων, που σου δίνει το διαδίκτυο και κάποτε έρχεται ο χρόνος, η συγκυρία που το πραγματοποιείς.

  Ικανοποιείς δικά σου όνειρα, (πάντα είχα την επιθυμία, αν ταξίδευα στην Ιταλία, να επισκεπτόμουν τη Φλωρεντία, την πόλη επιτομή της Αναγέννησης ). Ικανοποιείς την επιθυμία σου να δοκιμάσεις τις δυνατότητες και τις αντοχές σου. ( Ένα ταξίδι πολλών χιλιομέτρων με το δικό σου όχημα, να οργανώσεις μόνος σου όλες τις λεπτομέρειες, διαδρομή, διαμονή, να βρεις τα σημεία ενδιαφέροντος του κάθε τόπου, τις πόλεις που εξυπηρετούν το πλάνο του ταξιδιού σου για στάσεις, τις ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας, π.χ. τι διόδια έχουν...).

  Είναι αλήθεια λοιπόν, ότι υπήρχε μια καλή οργάνωση, κυρίως στο πληροφοριακό κομμάτι. Και το διαδίκτυο σου δίνει τις δυνατότητες να μάθεις απίθανες λεπτομέρειες - όπως για παράδειγμα να δεις εκ των προτέρων, πως λειτουργούν τα αυτόματα μηχανήματα στα διόδια της Ιταλίας... Φυσικά, υπάρχουν και πολλές άλλες παράμετροι σε ένα τέτοιο ταξίδι τις οποίες αντιμετωπίζεις έκτακτα. με την απαιτούμενη ευελιξία, όπως για παράδειγμα την αλλαγή του δρομολογίου του πλοίου, το οποίο έχεις κλείσει πριν από δυο μήνες και το οποίο την προηγούμενη της αναχώρησης, σου ανακοινώνει ότι θα έχει μια τέτοια καθυστέρηση, που ουσιαστικά θα χάσεις την πρώτη σου ημέρα. Και τότε, στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, μόλις φτάνεις, τρέχεις να αλλάξεις πλοίο και προορισμό αποβίβασης. Αντί για Αγκόνα, που υπολόγιζες να φτάσεις και σε 3,5 ώρες να είσαι στη Φλωρεντία, να κατεβαίνεις τελικά Πρίντεζι, γνωρίζοντας ότι θα χρειαζόσουν τουλάχιστον 8 ώρες οδήγημα, διασχίζοντας σχεδόν όλη την Ιταλία από το νότο ως τον προορισμό σου.

  Εμπειρία θετική τελικά, μιας και οι εικόνες, που εναλλάσσονταν ήταν πάμπολλες. Καλλιέργειες, δασώδεις εκτάσεις, βιομηχανικές περιοχές, πολλές δεκάδες ανεμογεννήτριες, μα το πιο όμορφο ήταν εκείνα τα γραφικά χωριά, σκαρφαλωμένα στις κορφές των λόφων, τα οποία διατηρούν την παλιά τους αρχιτεκτονική αναλλοίωτη, με την εκκλησία τους πάντα στο πιο ψηλό τους σημείο.  Κι όλα αυτά τα χιλιόμετρα, τα διασχίζεις σε έναν τέλειο από πλευράς οδοστρώματος, αυτοκινητόδρομο, που τα όρια ταχύτητας κατά κανόνα τηρούνται και οι αμέτρητες νταλίκες κρατούν πάντα τη δεξιά λωρίδα. Έτσι το οδήγημα σου είναι ξεκούραστο και το κυριότερο αισθάνεσαι ασφαλής. Το gps, αποδεικνύεται αξιόπιστο και στον προκαθορισμένο χρόνο σε φέρνει μπροστά στο διαμέρισμα που έχεις κλείσει. Κρίνοντας την ιταλική autostrata, θα έλεγες ότι έχει τέλειο οδόστρωμα, πολύ καλή σήμανση, αλλά αρκετά τσουχτερά διόδια ( 80 ευρώ για 1100 χλμ συνολικά στην Ιταλία ), σταθμούς εξυπηρέτησης οχημάτων σε κάθε 30 χλμ περίπου, τα περισσότερα είναι σταθμοί ανεφοδιασμού και όχι ξεκούρασης και... δεν υπάρχουν σημεία έκτακτης ανάγκης όπως έχει η δική μας ΠΑΘΕ, αλλά κάποια μικρά ανοίγματα στο δρόμο, στα οποία ίσα ίσα που χωράει μια νταλίκα.

Santa Maria del Fiore ( duomo )

  

Φλωρεντία

  Μια από τις πιο ιστορικές πόλεις του κόσμου, που ζει  από τον τουρισμό, με τεράστια προβολή  και έχει να επιδείξει δεκάδες σημεία ενδιαφέροντος. Με ένα ιστορικό κέντρο, κλειστό για αυτοκίνητα ( εκτός από ηλεκτροκίνητα ταξί και αστυνομικά οχήματα ) στο οποίο δεσπόζει ο Duomo. ( Duomo, λέγονται όλοι οι καθεδρικοί ναοί των πόλεων της Ιταλίας). O Καθεδρικός Ναός της Santa Maria del Fiore, σε εντυπωσιάζει όχι μόνο με το μέγεθος του, αλλά κυρίως με την αρχιτεκτονική του σύλληψη, τόσο στη γενικότερη εμφάνιση του, όσο και στον εξωτερικό διάκοσμο του που σε αφήνει πραγματικά άφωνο. Είναι από εκείνες τις στιγμές που όταν πρωτοαντικρίζεις το μνημείο αυτό, μένεις άφωνος, θαυμάζοντας το απλώς.  Το όλο οικοδόμημα, συμπληρώνει το Βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννη και το καμπαναριό του Giotto, όλα στο ίδιο αρχιτεκτονικό στυλ.

Ο Περσέας

  Επιβεβλημένο θεωρείται να περπατήσεις το ναό ολόγυρα, να θαυμάσεις τις απίστευτες διακοσμητικές του λεπτομέρειες, να τον δεις στις διαφορετικές ώρες της ημέρας με διαφορετικό φωτισμό κάθε φορά, ( η φωτογραφία πάνω, είναι λίγο πριν τη δύση ). Μέσα ο Ναός, δεν σε εντυπωσιάζει τόσο, ουσιαστικά είναι γυμνός, πέρα από τον τεράστιο θόλο του. Αν έχεις τις δυνάμεις, μπορείς να επιλέξεις, με εισιτήριο, να ανέβεις τα 444 σκαλοπάτια του τρούλου και να θαυμάσεις την πόλη από εκεί ψηλά. Δεύτερο σημείο της πόλης, που με εντυπωσίασε ήταν η πλατεία della Signoria, στην οποία δεσπόζει η κρήνη με τον Ποσειδώνα, η οποία όμως ήταν κρυμμένη, διότι γίνεται η συντήρηση της.  Αποζημιώνεσαι όμως και με το παραπάνω, στη Loggia dei Lanzi. Μπορείς να καθίσεις στα σκαλοπάτια της και να ξεκουραστείς αλλά κυρίως μπορείς να θαυμάσεις μια σειρά αντιγράφων σπουδαίων γλυπτών, που έχουν τοποθετηθεί εκεί. Ξεχωρίζει αυτό του Περσέα, που σκοτώνει τη Μέδουσα έργο του Benvenuto Cellini (1500 - 1571). Δίπλα βρίσκεται το Palazzo Vecchio, διοικητικό κέντρο της πόλης στα χρόνια της άνθησης της, ένα αληθινό παλάτι. Μπροστά του βρίσκεται ένα πιστό αντίγραφο του περίφημου "Δαυίδ" του Μιχαήλ Άγγελου. Στην πραγματικότητα έχεις την ευκαιρία να δεις μαζεμένα, πολλά από τα σημαντικότερα έργα γλυπτικής της Ιταλικής Αναγέννησης, αν δεν θέλεις να τρέχεις από μουσείο σε μουσείο για να τα θαυμάσεις. Η πόλη είναι γεμάτη μουσεία και Πινακοθήκες, που αν αθροίσεις το κόστος εισόδου σε αυτά, αποτελεί ένα αξιοσέβαστο ποσό. Επιλέγεις λοιπόν τι θα δεις και εκμεταλλεύεσαι και ότι σου προσφέρει η πόλη δωρεάν - και είναι αρκετά αυτά.

Χρυσοχοϊο στην Ponte Vecchio

Τρίτο σημείο της πόλης, η πολυδιαφημισμένη γέφυρα Ponte Vecchio, μια από τις πολλές γέφυρες, που ενώνει τις δύο πλευρές της πόλης, την οποία διασχίσει ο ποταμός Άρνο. Η περίφημη γέφυρα, μόνο για πεζούς, είναι κτισμένη δεξιά και αριστερά, με οικήματα που άλλοτε αποτελούσαν μέρος της αγοράς της πόλης. Σήμερα τα μαγαζάκια αυτά, φιλοξενούν φίρμες ακριβών χρυσοχοΐων. Καθημερινά επισκέπτονται τη γέφυρα χιλιάδες τουρίστες, για να φωτογραφηθούν με θέα το ποτάμι και τα χρυσοχοΐα. Κατά την άποψη μου είναι από εκείνες τις περιπτώσεις, που η διαφήμιση υπερβάλλει έναντι της πραγματικότητας. Πολύ γνωστή και η πλατεία della Repubblica, με την τεράστια αψίδα από την μια πλευρά της και το περίφημο καρουζέλ της στη μέση, την οποία δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε, μιας και γίνονταν σε αυτήν έργα ανάπλασης και ήταν κλειστό όλο το κέντρο της. Δεν θα μπορούσα να παραλείψω και την κλειστή αγορά του San Lorenzo, η οποία κινείται σε τρία "επίπεδα". Τους πάγκους που την περιβάλουν με τα δερμάτινα, από ζώνες ως μπουφάν. Δύο πράγματα μου έκαναν εντύπωση εδώ:

Mercanto di San Lorenzo

Πρώτον ότι όλοι σχεδόν οι πωλητές ήταν οικονομικοί μετανάστες, κυρίως από χώρες της Αφρικής και δεύτερον ότι το "ανατολίτικο παζάρι" εδώ είναι κανόνας. Διαπραγματεύεσαι την τιμή του δερμάτινου που θέλεις να πάρεις, δοκιμάζοντας τα όρια και τα δικά σου και του πωλητή. Μην παραξενευτείς, αν φεύγοντας σε φωνάξει πίσω ο πωλητής λέγοντας σου ότι συμφωνεί με την τελική τιμή που του πρότεινες. Ο πρώτος όροφος της αγοράς λειτουργεί ως τις 1,30 μμ και αποτελεί την αγορά, όλων των αγροτικών προϊόντων ( φυσικών και μεταποιημένων) της γης της Τοσκάνης. Μια πανδαισία χρωμάτων, γεύσεων και αρωμάτων. Ο δεύτερος όροφος, αποτελεί το εστιατόριο του συγκροτήματος, όπου κι αυτό αναδεικνύει την ιδιαίτερη ιταλική, (ειδικά της Τοσκάνης) κουζίνα. Γύρω γύρω υπάρχουν μικρές κουζίνες, κάθε μία παρασκευάζει διαφορετικό είδος από το άλλη. Εσύ αγοράζεις ότι θέλεις, απ΄ όπου θέλεις και κάθεσαι στη μέση, όπου βρίσκονται τα τραπέζια. Αποτελεί μια φτηνή και ποιοτική επιλογή για φαγητό, για την έτσι κι αλλιώς ακριβή, για εμάς, Ιταλία.

  Θα μπορούσα να αναφέρω και πολλά άλλα μέρη της Φλωρεντίας αλλά για εμένα αυτό, που απόλαυσα περισσότερο, είναι οι βόλτες που κάναμε μέσα στους δρόμους του ιστορικού κέντρου της Φλωρεντίας, είτε μιλάμε για τους τεράστιους κεντρικούς πεζόδρομους της, είτε μιλάμε για τα μικρά στενά δρομάκια της. Κάθε γωνία της είχε να σου προσφέρει και μία νέα εικόνα, μια ακόμα λεπτομέρεια, που έκανε τη διαφορά. Η αναγεννησιακή ατμόσφαιρα της πόλης, ο πλούτος της εποχής των Μεδίκων είναι διάχυτα παντού. Ιδιαίτερα απολαύσαμε την ευκαιρία για ξεκούραση στη δροσιά της Loggia dei Lanzi, έχοντας γύρω σου όλα εκείνα τα αριστουργήματα της αναγέννησης, εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική μυθολογία. Χιλιάδες άνθρωποι, να εξερευνούν την πόλη μαζί σου, απ΄ όλον τον κόσμο και να θαυμάζουν όλα αυτά τα αριστουργήματα της πόλης.
Συμβουλές: Το αθλητικό παπούτσι επιβάλλεται διότι τα χιλιόμετρα που περπατάς καθημερινά είναι πολλά και οι δρόμοι στο κέντρο είναι όλοι πλακόστρωτοι. Η εποχή που είμαστε εκεί, ήταν η καταλληλότερη, τέλη Ιουνίου, όπου οι θερμοκρασίες διατηρούνται σε κανονικά επίπεδα.
Δεν θα παραλείψετε να πιείτε καφέ σε ένα από τα πολλά cafe της πόλης, τα οποία προσφέρουν κι πολλά άλλα εδέσματα για ένα πρόχειρο φαγητό. Αν καθίσετε οι τιμές είναι περίπου 8 ευρώ ανά άτομο, με κάτι μαζί για να φάτε. Να ξέρετε ότι άλλη τιμή έχουν αν καθίσετε κι άλλη τιμή αν τα πάρετε στο χέρι. Τα εστιατόρια τους τιμούν την κουζίνα της περιοχής τους. Η πίτσα, οι μακαρονάδες και η περίφημη bistecca fiorentina ( σιτεμένη, μοσχαρίσια μπριζόλα ιδιαίτερα μαλακή και νόστιμη), προσφέρονται παντού. Το άτομο κοστίζει από 17 ως 20 ευρώ. Φυσικά δεν θα παραλείψετε να φάτε παγωτό, Gelatari-ες υπάρχουν παντού, με πολλές γεύσεις. Συνιστώ τη gelataria Edoardo, στην Piazza Duomo. Μην παραλείψετε να καθίσετε στην Cathedral Irish Pup, αργά το απόγευμα, για ένα ποτό ή ένα φτηνό lunch menu ( 10 ευρώ ανά άτομο ) και να απολαύσετε την εναλλαγή των χρωμάτων στον καθεδρικό ναό της Duomo, καθώς δύει ο ήλιος.

Πλατεία Αγίου Πέτρου (Βατικανό)

Ρώμη

Μέσα, στο πρόγραμμα μας ήταν και μια γρήγορη επίσκεψη στη Ρώμη, με τρένο. Πρώτον για να δούμε ορισμένα από τα ονομαστά μνημεία της αιώνιας πόλης και δεύτερον για την εμπειρία, την οποία δεν έχουμε ακόμα στην πατρίδα μας, να ταξιδεύουμε με πραγματικά, γρήγορα και σύγχρονα τρένα. Το πρώτο που σε εντυπωσιάζει στον τερματικό σταθμό της Φλωρεντίας, είναι η διαρκής κίνηση του και οι χιλιάδες άνθρωποι που χρησιμοποιούν το τρένο. Με δέκα τουλάχιστον αποβάθρες, από τους οποίες κάθε 15 λεπτά αναχωρεί και κάποιο τρένο δεν είναι περίεργο. Μπορείς να ταξιδέψεις παντού, θεωρείται φτηνού κόστους μετακίνηση, όχι βέβαια για εμάς, αν αναλογιστείς ότι η διαδρομή μιάμισης ώρας, Φλωρεντίας - Ρώμης κοστίζει 96 ευρώ (πήγαινε - έλα), με το γρήγορο. Αμέσως έξω από τον τερματικό σταθμό της Ρώμης, βρίσκεται ο σταθμός του μετρό, ο οποίος σε διευκολύνει να φτάσεις γρήγορα και εύκολα στον προορισμό σου. Πρώτη μας στάση η πλατεία του Αγίου Πέτρου, στο Βατικανό. Τεράστια, στην οποία κυριαρχεί το άσπρο μάρμαρο και τα τεράστια κτίσματα, που οριοθετούν την έδρα του πρωτοκαθήμενου της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Εδώ μπορείς να επισκεφτείς το μουσείο, τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και την Cappella Sistina, αλλά χρειάζεσαι μια μέρα μόνο για αυτά.

Fontana di Trevi

Εμείς αρκεστήκαμε σε μια πρώτη, μικρή γεύση του Βατικανού. Η επόμενη στάση μας, ήταν στην πασίγνωστη Fontana di Trevi. Κάτασπρο μάρμαρο, ιδιαίτερης ομορφιάς ο γλυπτός και αρχιτεκτονικός διάκοσμος, τα νερά που τρέχουν μας χάριζαν την αίσθηση της δροσιάς, που τόσο χρειαζόμασταν εκείνη την ημέρα που ο υδράργυρος ξεπέρασε τους 32 βαθμούς Κελσίου και εκατοντάδες κόσμου να προσπαθεί να βγάλει μια αναμνηστική φωτογραφία, μεταξύ τους κι εμείς. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε την πλατεία della Rotonda, όπου βρίσκεται το Πάνθεον. Τεράστιος κτίσμα, το οποίο αντανακλά όλο το μεγαλείο της άλλοτε κραταιάς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Επόμενος προορισμός μας, η πλατεία Barberini για να πάρουμε το μετρό για το Κολοσσαίο. Αυτό, που μου έκανε εντύπωση σε όλη τη διαδρομή, ότι αν και κινηθήκαμε σε κεντρικές αρτηρίες της πόλης, η κίνηση ήταν ελάχιστη. Δεν μιλάμε για παράνομο παρκάρισμα, πουθενά δεν το είδα αλλά και τα αυτοκίνητα που κινούνταν ήταν ελάχιστα. Δεν ξέρω με ποιον τρόπο το έχουν καταφέρει αυτό οι Ιταλοί, αλλά σε σύγκριση με την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, νομίζω ότι οι δικοί μας τοπικοί άρχοντες έχουν πολλά να διδαχθούν από αυτό.

Κολοσσαίο

Εντύπωση επίσης, μου έκαναν και οι κατασκευές εκείνες, σε διάφορα σημεία της πόλης, όπου μπορούσες να γεμίσεις το μπουκάλι σου με κρύο νερό ή να φορτίσεις το κινητό σου. Ιδιαίτερα χρήσιμες όχι μόνο για τους τουρίστες της πόλης αλλά κυρίως για τους οικονομικούς μετανάστες ή πρόσφυγες, που τους διέκρινες σε όλη την πόλη. Η στάση μας στο Κολοσσιαίο μας γέμισε με δέος, με τη σκέψη ότι μέσα σε αυτό το τεράστιο θέατρο-στάδιο, οι Ρωμαίοι τέρπονταν με παραστάσεις "χολιγουντιανής παραγωγής", που ικανοποιούσαν την ανάγκη τους να επιβεβαιώνουν με κάθε τρόπο την τεράστια δύναμη της αυτοκρατορίας τους. Η έκφραση άρτος και θεάματα, σίγουρα εκείνα τα χρόνια, συσχετιζόταν απόλυτα με την πραγματικότητα της πόλης, που επέβαλε τη θέληση της με τις ισχυρότατες λεγεώνες της. 

Κλείνοντας την επίσκεψη μας στην Ιταλία, θα έλεγα ότι οι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει

Piazza Duomo

απόλυτα, τη σημασία του τουρισμού στην οικονομία τους και δουλεύουν πάνω σε αυτό σε κάθε επίπεδο. Από την πολύ καλή τουριστική προβολή της χώρας τους, (δεν χρειάζεται να κάνουν και πολλά πλέον, σκεφτείτε μόνο πόσες κινηματογραφικές ταινίες και πόσα βιντεάκια στο Youtube εκθειάζουν την Ιταλία !). Έχουν άριστες συγκοινωνίες προς κάθε προορισμό, ένα ηλεκτρονικό σύστημα πώλησης εισιτηρίων κάθε είδους, ακόμα και για τα μουσεία τους ( https://www.florence-tickets.com.  ), που μπορεί να είναι πιο ακριβό, αλλά σε γλυτώνει από τις ατελείωτες ουρές. Σέβονται την αρχιτεκτονική των τουριστικών πόλεων τους, ακόμα κι εκεί που γίνονται νέα κτίσματα. Προωθούν συστηματικά τα αγροτικά τους προϊόντα σε συνδυασμό με την κουζίνα τους. Έχουν λύσει τα προβλήματα με τα σκουπίδια, με το νερό, με το πάρκινγκ, σέβονται το "προϊόν" που πουλούν και τον πελάτη τους. Αυτά όλα μαζί με τα πολλά και ιδιαίτερα αξιοθέατα, μουσεία κλπ που διαθέτουν

σαλάτα Μακεδονία

έχουν κάνει την Ιταλία, έναν προορισμό ακριβό μεν για εμάς αλλά με τεράστια προστιθέμενη αξία για τη χώρα τους. Νομίζω ότι ως  χώρα θα μπορούσαμε να διδαχθούμε πολλά επί του θέματος. Ένα μικρό παράδειγμα: Στην περιοχή που μέναμε, γινόταν ανάπλαση για την επέκταση της γραμμής του τραμ. Παρατήρησα ότι τα νέα πεζοδρόμια ήταν μαύρη άσφαλτος. Αναρωτήθηκα γιατί, δεν έβαζαν για παράδειγμα μια ωραία πλάκα. Η απάντηση ήταν απλή. Οι τουρίστες σήμερα χρησιμοποιούν τροχήλατες βαλίτσες, άρα τα πεζοδρόμιο δεν έπρεπε να τους καταπονεί αλλά να τους διευκολύνει.

Κι ένα τελευταίο, διαφορετικό. Παρατήρησα, ότι παντού πουλούσαν τη σαλάτα Makedonia. Το μυαλό μου πήγε αμέσως στο "κακό". Λέω, βρε τους Σκοπιανούς, πώς τα κατάφεραν; Ψάχνοντας στη Βικιπαίδεια (   https://en.wikipedia.org/wiki/Macedonia_(food) ) είδα ότι η σαλάτα Μακεδονία αποτελείται από ανάκατα διάφορα κομματάκια φρούτων ή λαχανικών... όπως την ποικιλομορφία των λαών της Μακεδονίας του Μ. Αλεξάνδρου ή την ποικιλομορφία των Λαών της Οθωμανικής Μακεδονίας. Είναι, λέει μια σαλάτα συνηθισμένη στην Ελλάδα, Ρουμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και Λατινική Αμερική. Μόνο, που εγώ μέχρι σήμερα δεν την έχω δει πουθενά, σε κανένα εστιατόριο στην πατρίδα μας. Γιατί άραγε;   

( Η συνέχεια στο επόμενο ... )