Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2022

Κωδικός Γκάντερ της Φωτεινής Τομαή ( ή η ζωή του Αλέξανδρου Γεωργιάδη )


Alexandros_Georgiadis
  Ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης, με καταγωγή από το Όθος της Καρπάθου, έγινε γνωστός ακόμα και σε μας τους συγχωριανούς του, χάρις στο μυθιστόρημα της Φωτεινής Τομαή: Κωδικός Γκάντερ. Η κ. Τομαή είναι πρεσβευτής Α΄ επί τιμή, πολυγραφότατη συγγραφέας, ιστορικός και υπήρξε διευθύντρια για πολλά χρόνια της υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπ. Εξωτερικών. Ως εκ τούτου, το έργο της αυτό σίγουρα υπερβαίνει την μυθιστορηματική αφήγηση κι αυτά που αναφέρει έχουν πραγματική ιστορική βάση. Εξάλλου τα ιστορικά στοιχεία που αναφέρει επιβεβαιώνονται από τα αρχεία που μας παραθέτει στο τέλος του βιβλίου αλλά και από μαρτυρίες άλλων αγωνιστών της εποχής.
 Το βιβλίο της κ. Τομαή δεν το αξιολογώ ως λογοτεχνικό αλλά ως ιστορικό έργο, μιας κ παρουσιάζει τη δράση του Ελληνοαμερικανού, Καρπαθιακής καταγωγής, Αλέξανδρου Γεωργιάδη, στον κατεχόμενο Έβρο και στον πρώτο χρόνο της απελευθέρωσης μας από τις δυνάμεις του Άξονα. Ενδιαφέρουσα ιστορικά στοιχεία, αλήθειες που δεν λέγονται  εύκολα ακόμα και σήμερα και η απρόβλεπτη αντιμετώπιση από την δεύτερη πατρίδα του, περιγράφονται σε πρώτο πρόσωπο στο βιβλίο αυτό. Διαβάζεται ως μυθιστόρημα, διδάσκει όμως το ίδιο με πανεπιστημιακό εγχειρίδιο. 

  Ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης είναι ένας ήρωας, που αγάπησε με όλη του την ψυχή και τις δύο πατρίδες του, αν και απογοητεύτηκε από αυτές το ίδιο. Από τη μία, η Αμερική του γκρέμισε την εικόνα της ιδανικής δημοκρατίας που πίστευε γι΄ αυτήν και από την άλλη, η Ελλάδα τον πόνεσε με τον αχρείαστο αδελφοκτόνο πόλεμο την ώρα που οι άλλοι Ευρωπαίοι, (νικητές και ηττημένοι) μονιασμένοι ανάσταιναν από τα ερείπια τις χώρες τους.

Ποιος  όμως ήταν ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης; Για ποιον λόγο η κυρία Τομαή, γράφει ένα μυθιστόρημα για τη ζωή του; Και για ποιον λόγο είμαστε σήμερα εμείς, οι συγχωριανοί του, υπερήφανοι και για τη δράση του στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και όλη τη ζωή του;

  Ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης, γεννήθηκε στο Όθος της Καρπάθου το 1898. Το 1912 με την κατάληψη των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς στέλνεται από τους δικούς του στην Αθήνα για καλύτερες σπουδές. Ανήσυχο πνεύμα όπως ήταν, η στενάχωρη χώρα μας δεν τον ικανοποιεί και σε ηλικία μόλις 18 ετών φεύγει για την χώρα της ελευθερίας, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Κυνηγά το Αμερικάνικο όνειρο και μετά από πολύ προσπάθεια αλλά και τύχη το κερδίζει. Το 1942 καλείται από την Αμερικανική κυβέρνηση, μαζί με άλλους Ελληνοαμερικανούς, να στελεχώσει τη νεοσύστατη υπηρεσία πληροφοριών την γνωστή O.S.S. με σκοπό να διεισδύσει στην κατεχόμενη Ελλάδα. Το εγχείρημα ήταν δύσκολο. Πέρα από τους προφανείς λόγους ότι έπρεπε να δράσει σε μία εχθρική χώρα, οι ΗΠΑ εξαιτίας του μέχρι τότε απομονωτισμού τους, δεν είχαν ανάλογη εμπειρία σε τέτοιου είδους αποστολές. Επιπλέον η Ελλάδα ανήκε στην σφαίρα επιρροής των Άγγλων και οι Αμερικάνοι κατάσκοποι αν και σύμμαχοι, αντιμετωπίζονταν με μεγάλη καχυποψία, όχι μόνο από αυτούς αλλά και από το διπλωματικό κατεστημένο της χώρας μας.  Ο Γεωργιάδης όμως καταφέρνει με τον καλύτερο τρόπο να φέρει σε πέρας την αποστολή που του είχε ανατεθεί από την αρχή. Να οργανώσει το σαμποτάζ  στις γραμμές ανεφοδιασμού των Γερμανών από την Τουρκία, και συγκεκριμένα να σταματήσει τη ροή χρωμίου, απαραίτητου υλικού για τη στρατιωτική της βιομηχανία. Επιπλέον ξεσκέπασε ένα δίκτυο Βούλγαρων κατασκόπων κι ένα άλλο Τούρκων. Η βάση του ήταν στο ελληνικό προξενείο της Ανδριανούπολης και το πεδίο δράσης του ο κατεχόμενος από τους Γερμανούς Έβρος.  Για να πετύχει τον σκοπό του, συνεργάζεται με τo τοπικό κλιμάκιο του ΕΛΑΣ, αφού πρώτα κερδίζει την εμπιστοσύνη τους. Γι΄ αυτούς ήταν ο Αλέκος ο Αμερικάνος, ο ντόμπρος συνεργάτης σε αυτά που τους έταζε, ο αγνός πατριώτης, που πέρα από τις εντολές που είχε, πολεμούσε στο πλάι τους με την ίδια αυταπάρνηση με εκείνους.
  Η πετυχημένη δράση του στον Έβρο, δεν θα ήταν δυνατή, εάν δεν είχε το σθένος να παρακάμπτει τους ασφυκτικούς γραφειοκρατικούς κανόνες της υπηρεσίας του, αν δεν είχε την διορατικότητα να βλέπει τι κρυβόταν πίσω από τις χειραψίες και τα κτυπήματα στην πλάτη κι αν δεν είχε το ηθικό ανάστημα να συνομιλεί με τους Ελασίτες αντάρτες, την γλώσσα της αλήθειας. 

  Μετά την θετική έκβαση της αποστολής του και την απελευθέρωση της Ελλάδας, παίρνει νέες εντολές. Αυτή τη φορά έπρεπε να εκμεταλλευτεί τις πολύ καλές σχέσεις που είχε αναπτύξει στην περιοχή της Θράκης με στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος προκειμένου να διερευνήσει τις προθέσεις τους αμέσως μετά την απελευθέρωση. Ήταν το μοναδικό στέλεχος της O.S.S. που εμπιστεύονταν οι πρώην αντάρτες του ΕΛΑΣ.  Όλοι ανησυχούσαν κατά πόσο τα ένοπλα στρατιωτικά τμήματα του ΕΑΜ, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, ήταν διατεθειμένα να καταθέσουν τα όπλα τους μετά τις συμφωνίες  του Λιβάνου(1) και της Καζέρτας (2). Κατά την παραμονή του στην Αθήνα ζει από κοντά τα τραγικά γεγονότα των Δεκεμβριανών του 44, τα οποία όπως διαπιστώνουμε σημαδεύουν για πάντα την ψυχή του. Αν και είχε ζήσει στη Θράκη τις ένοπλες συγκρούσεις ανάμεσα στον περιβόητο Τσαούς Αντών (Αντώνης Φωστερίδης) και των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, τις οποίες υποδαύλιζαν οι Άγγλοι, καταλάβαινε ότι το χάσμα που υπήρχε ανάμεσα στους Έλληνες θα θα τελείωνε εκεί αλλά θα είχε ολέθριες συνέπειες για το μέλλον της χώρας μας. Ήταν εξοργισμένος με τον ύπουλο ρόλο των Άγγλων και κατά τη διάρκεια της Κατοχής αλλά και μετά την απελευθέρωση, βλέποντας τους να μην σέβονται έναν Λαό, που σε όλη τη διάρκεια του Πολέμου έχυσε ποταμούς αίματος τασσόμενος στο πλευρό των Συμμάχων.  Μία ακόμα αποστολή του στην Βόρεια Ελλάδα ακολουθεί, όπου συναντά τον Μάρκο Βαφειάδη και τον Ευριπίδη Μπακιρτζή, προβληματισμένους με την πολιτική που ακολουθούσαν τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ των Αθηνών. Τότε ανακαλείται στο Κάιρο για να δώσει αναφορά για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα και για να παρασημοφορηθεί. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1945 και τότε του δίνεται επιτέλους η πολυπόθητη άδεια που ζητούσε, να επισκεφτεί τον γενέθλιο τόπο του, την Κάρπαθο. Την μόνη που βρίσκει ζωντανή από τους δικούς του, είναι η ογδονταδιάχρονη μητέρα του. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά, που επισκέφτηκε τον τόπο καταγωγής του. 

  Επιστρέφοντας στην Αμερική του ζητείται να ενταχθεί εκ νέου στις μυστικές υπηρεσίες με αποστολή την παρακολούθηση των νέων εχθρών, των κομμουνιστών, με έδρα του τα παράλια της Μικράς Ασίας. Αυτή τη φορά αρνείται. Ήδη έχει πληγωθεί με τον αλληλοσπαραγμό μεταξύ των Ελλήνων, που μετά την απελευθέρωση τους αντί μονιασμένοι να οικοδομήσουν την πατρίδα τους, αυτοί αλληλοεξοντώνονται μεταξύ τους. Ακατανόητη του ήταν και η εχθρότητα που επέδειξαν οι Άγγλοι ενάντια στους μαχητές του ΕΛΑΣ και η διαγραφή κάθε προδοσίας των δωσίλογων, πρώην συνεργάτες των ΝΑΖΙ.  Ο Καρπάθιος, που έφυγε από τα σκλαβωμένα Δωδεκάνησα, που υπέρτατη αξία γι΄ αυτόν ήταν η Ελευθερία και η δικαιοσύνη, πονούσε βλέποντας την κατάντια των ομοεθνών του. Κυρίως όμως, δεν μπορούσε να κατανοήσει την αναγκαιότητα που ώθησε τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές στον εμφύλιο πόλεμο. Έβλεπε με συμπάθεια τους μαχητές του ΕΛΑΣ, αναγνώριζε τον πατριωτισμό τους, πίστευε όμως ότι η Ελλάδα δεν θα κέρδιζε τίποτα, αν προσδενόταν στο άρμα της Σοβιετικής Ένωσης.

  Η άρνησή του αυτή, όπως και κάποιες αντιζηλίες από πρώην συμμαχητές του στον O.S.S. τον έβαλαν στο στόχαστρο των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Οι καλές του σχέσεις με τους αντάρτες του ΚΚΕ, γίνεται το όπλο για να τον κυνηγήσουν. Είναι η εποχή όπου τα πάντα εξουσιάζει η πολιτική του Μακαρθισμού και ο Γεωργιάδης είναι ένα καλό θύμα για να δείξουν ως υπαρκτό, έναν ανύπαρκτο κίνδυνο για τις ΗΠΑ. Ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης όμως δεν είναι από εκείνους που δειλιάζουν ή φοβούνται μπροστά στις απειλές. Τους αγνοεί και δεν πέφτει στην παγίδα να συνδιαλλαγεί μαζί τους. Αυτοί του το κρατάνε, παρενοχλώντας τον για πολλά χρόνια ακόμα. Πέρασε δύσκολα! Δεν υπήρχε χειρότερη κατάσταση τότε από το να υποδειχθείς ως φίλα προσκείμενος στην Σοβιετική Ένωση. Ο Τζόσεφ Μακάρθυ είχε απλώσει ένα πλέγμα τρόμου πάνω από την αμερικανική κοινωνία, που διαπερνούσε όχι μόνο όσους έβαζε στο στόχαστρό του αλλά και κάθε έναν, που πιθανόν να είχε την όποια σχέση μαζί του.

  Μόλις το 2018 του απονέμονται στρατιωτικές τιμές και η ανώτατη διάκριση ήρωα Πολεμιστών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, στο Εθνικό Μνημείο Πολεμιστών της Ουάσιγκτον. Μόνο που ο ένθερμος αυτός αγωνιστής της Ελευθερίας και της δικαιοσύνης, έχει ήδη αποβιώσει.  

  Περισσότερα για τη ζωή και τη δράση του, μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο της Φωτεινής Τομαή αλλά και στην σχετική εγγραφή των Καρπαθιακών Νέων: Alekos ο Αμερικάνος, ο Οθείτης κατάσκοπος της O.S.S.  

  Όπως λέει η κυρία Τομαή, ο άντρας αυτός, με την ηρωική του δράση στον ακριτικό μας Έβρο σημάδεψε την πορεία του πολέμου. Το αποτέλεσμα ήταν η επιβράδυνση της παραγωγής πολεμικού υλικού  από την βιομηχανία των Γερμανών  στους τελευταίους κρίσιμους μήνες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Αυτό ήταν σημαντικό γεγονός διότι έκανε πιο εύκολη την τελική επικράτηση των Συμμαχικών δυνάμεων, που αντιμετώπιζαν τη λυσσαλέα άμυνα των Γερμανών σε όλα τα μέτωπα. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε, ότι επιτάχυνε την λήξη του πολέμου στην ήπειρό μας. Ήταν ένας πράκτορας που εκμεταλλεύτηκε όλα τα χαρίσματα που του έδωσε ο σκληρός τόπος της γέννησής του αλλά και όσα έμαθε καθώς ωρίμαζε στη χώρα των θαυμάτων. Επί δεκαοχτώ μήνες σήκωνε το βάρος της επιτυχημένης αποστολής του, όταν το ορισμένο από την O.S.S. χρονικό διάστημα που μπορούσε κάποιος πράκτορας να βρίσκεται σε αποστολή ήταν το εξάμηνο. Αυτόν τον ήρωα, τον Αλέξανδρο Γεωργιάδη, τον Αλέκο τον Αμερικάνο για τους αριστερούς του ΕΛΑΣ, η Αμερική του επεφύλαξε την πιο άδικη και σκληρή αντιμετώπιση. Δεν μπορώ να φανταστώ με ποιον τρόπο συνεχίζεις τη ζωή σου μετά από αυτό. Εμείς όμως, οι επόμενες γενιές του χωριού μας, του Όθους της Καρπάθου, οφείλουμε όχι μόνο να μην ξεχάσουμε αλλά και να αναδείξουμε όλα εκείνα με τα οποία ο μικρός τόπος μας γαλούχησε τις γενιές εκείνων των αντρών. Ένας τόπος σκλαβωμένος πολύ πιο πέρα από τα τετρακόσια χρόνια Οθωμανικής Κυριαρχίας, που ποτέ του όμως δεν έπαψε να ονειρεύεται την Ελευθερία του, την Ένωσή του με την μητέρα Ελλάδα.

Othos_Karpathos
Όθος Καρπάθου, αρχές του 20ου αιώνα

 Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω, την κ. Φωτεινή Τομαή, για την εξαίρετη δουλειά που έκανε στο βιβλίο της: Κωδικός Γκάντερ, αλλά και διότι πρώτη έβγαλε από την ιστορική λήθη ένα σημαντικό αγωνιστή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τον συγχωριανό μας, τον Αλέκο τον Αμερικάνο, όπως τον φώναζαν οι Εβρίτες αντάρτες. 

(1) Συνέδριο του Λιβάνου (17 - 20 Μαΐου 1944) Διάσκεψη των αρχηγών των ελληνικών πολιτικών παρατάξεων και αντιστασιακών οργανώσεων,  με σκοπό τη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας στη χώρα, μετά το τέλος της γερμανικής κατοχής.


(2) Συμφωνία της Καζέρτας: (26 Σεπτεμβρίου 1944) Συμφωνία μεταξύ της «ελεύθερης» ελληνικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας που συστάθηκε στο Κάιρο , αφενός, και αφετέρου των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων (ΕΑΜ και ΕΔΕΣ) που δρούσαν τότε στην Ελλάδα. Η συμφωνία αυτή έγινε υπό την επίβλεψη των Βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων της Μεσογείου. Σκοπός της συμφωνίας αυτής ήταν να καθορισθούν θέματα σχετικά με τη δράση, τον έλεγχο και/ή τον αφοπλισμό των ένοπλων τμημάτων αντίστασης που είχαν δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της Κατοχής στον ελληνικό χώρο προκειμένου η χώρα να οδηγηθεί στην ομαλότητα, μετά την απελευθέρωση.

Κάρπαθος

15 σχόλια:

  1. Πάρα πολύ ενδιαφέρον φαίνεται το βιβλίο αυτό. Σ'ευχαριστώ που μας το παρουσίασες. Και ειλικρινά άνθρωποι σαν τον Αλέκο τον Αμερικάνο αξίζει να γράφονται στα κατάστιχα της ιστορίας και να μην μένουν αφανείς ήρωες. Πάντως κατάσκοπος και με καλή αντιμετώπιση απο τα αφεντικά του δεν έχω ακούσει εκτός και αν έλεγε πάντα ΝΑΙ. Θα ήθελα να το διαβάσω το βιβλίο και το σημειώνω για να το ψάξω
    Καλησπέρα Βασίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτός τόλμησε να πει το ΟΧΙ, και οι "δικοί" του δεν του το συγχώρησαν ποτέ, διαγράφοντας όλη την πρότερη δράση του. Την ίδια ώρα, εδώ, στην Πατρίδα μας, οι δωσίλογοι όχι μόνο αμνηστεύονταν αλλά και επιβραβεύονταν από πάνω!
    Την Καλημέρα μου, Άννα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν τον είχα ποτέ ακούσει ή διαβάσει στα βιβλία που καταγράφουν την Ελλάδα στη διάρκεια της κατοχής. Λογικό αν σκεφτείς πως αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος βρέθηκε στη δίνη του αμερικάνικου όνειρου, αλλά και του εμφυλιακού πολέμου (αχρείαστου όπως πολύ σωστά αναφέρεις). Είναι θλιβερό να διαπιστώνεις πως η ιστορία γράφεται μονόπλευρα και ήρωες σαν τον συγκεκριμένο, μένουν στην αφάνεια. Ευχαριστούμε για το πολύ διαφωτιστικό βιβλίο που προτείνεις και που μας έφερες σε επαφή με έναν αξιομνημόνευτο άνθρωπο.
    Την καλησπέρα μου, Βασίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιθανόν να μην έχεις διαβάσεις και ότι ο Έβρος, ήταν η πρώτη περιοχή που απελευθερώθηκε τότε από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Βλέπεις, ακόμα και η ιστορία γράφεται με κέντρο την Αθήνα. Όσο για τον Γεωργιάδη, σίγουρα αποσιωπήθηκε η δράση του εξαιτίας της συμπάθειας που έτρεφε προς τους αριστερούς αντάρτες.
      Την Καλημέρα μου, Μαρία!

      Διαγραφή
    2. Όχι δεν το ήξερα. Κι έχεις απόλυτο δίκιο πως η σύγχρονη ιστορία καταγράφει την κατοχή και τον εμφύλιο στην Αθήνα κυρίως. Ή τουλάχιστον υπάρχουν λίγες αναφορές για νησιά και επαρχία που πρέπει να ψάξεις πολύ για να τις βρεις.
      Να είσαι καλά Βασίλη.

      Διαγραφή
  4. Χριστέ μου, ούτε ΑΥΤΟΣ ο άνθρωπος γλίτωσε από την υστερική μανία των Αμερικάνων και των απολογητών τους! ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΣ!
    Εντάξει, δεν υπάρχει κάτι να σχολιάσω παραπάνω, τα λες όλα και εσύ Βασίλη και το βιβλίο για τον υπέροχο αυτό άνθρωπο. Να λοιπόν, που αν υπήρχε διάθεση από τους "νικητές" θα είχαμε μια μικρότερη αιματοχυσία στον τόπο μας μετά την κατοχή.
    Όμως δεν ήθελαν και αυτή ήταν συνειδητή επιλογή τους!
    Συνεργάστηκαν ακόμα και με τους δοσίλογους.
    Τέλος πάντων. Μένω στο υπέροχο αυτό βιβλίο, τη δύναμη και την αλήθεια του οποίου και μας έδωσες Βασίλη μου.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι ένα βιβλίο, γραμμένο μέσα από τα ιστορικά μας αρχεία και την αυτοβιογραφία το ίδιου, που την έγραψε μόλις δύο χρόνια πριν τον θάνατό του, τιμώντας τον όρκο σιωπής που είχε δώσει, όταν εντάχθηκε στην OSS. Μια άλλη αλήθεια, διαφορετική από αυτήν που συνήθως ξέρουμε.
      Την Καλημέρα μου, Γιάννη!

      Διαγραφή
  5. Πολύ ενδιαφέρον είχε η ζωή αυτού του ανθρώπου που ως συνήθως, οι στρατιωτικές τιμές απονεμήθηκαν μετά θάνατον.. Πάντα θαυμάζω Βασίλη μου, τους ανθρώπους που κάνουν ενδελεχή έρευνα για να φέρουν στο φως τη ζωή ανθρώπων που πάλεψαν τόσο σκληρά. Καλό βράδυ ⛄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, η κυρία Τομαή δούλεψε πολύ πάνω στο βιβλίο της για να γράψει αυτήν την αξιοσημείωτη ιστορία του Αλέξανδρου Γεωργιάδη. Ενός ήρωα ξεχασμένου αλλά και πολύ πληγωμένου στη συνέχεια, από αυτούς που πίστεψε.
      Την Καλημέρα μου, Πέτρα!

      Διαγραφή
  6. Εδώ και αρκετό καιρό παρατηρώ τις παρουσιάσεις που κάνεις σε κάποια βιβλία. Αδυνατώ να εκφράσω περιφραστικά το ταλέντο σου και το πως αναδεικνύεται με τη βοήθεια των γνώσεων σου, γιατί σε τελική ανάλυση, αναδεικνύεις το βιβλίο, τον/τη συγγραφέα και πάνω από όλα κάθε παρουσίαση σου υπηρετεί την Ανάγνωση. Οπότε, απλά, τα σέβη μου.

    Είναι μεγάλο επίτευγμα του/της συγγραφέα να διαβάζεις ένα βιβλίο του και να σε φτάνει να αναρωτηθείς αν η Ιστορία είναι επιστήμη ή τέχνη.

    "Διαβάζεται ως μυθιστόρημα, διδάσκει όμως το ίδιο με πανεπιστημιακό εγχειρίδιο"

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ αγαπητή μου φίλη για τα καλά σου λόγια! Γράφω για κάποια βιβλία, που θεωρώ ότι έχω κάτι να πω, μετά την ανάγνωσή τους. Που τα θεωρώ ιδιαίτερα, που μίλησαν σε μένα τα ίδια, πρώτα πρώτα. Όσο για το συγκεκριμένο, η συγγραφέας επέλεξε την μορφή του μυθιστορήματος, εμείς όμως οι αναγνώστες του το εκλαμβάνουμε διαφορετικά κι έχουμε σοβαρούς λόγους γι΄ αυτό. Ο πρωταγωνιστής ήταν υπαρκτό πρόσωπο και η ιστορία του ήταν αυτή.
      Την Καλημέρα μου, Μάνια, από την παγωμένη Πατρίδα!

      Διαγραφή
  7. Βασίλη άλλη μια εξαιρετική παρουσίαση σου.
    Νομίζω πως όπως εμπιστεύομαι πιστά τον Γιάννη σε cinefil στιγμές, εμπιστεύομαι εσένα στα βιβλία.
    Και νομίζω πως ορθώς γράφεις ότι αξιολογείς το βιβλίο ως ιστορικό έργο και όχι μόνο λογοτεχνικό σύμφωνα με τα όσα μας παρουσιάζεις.
    Σε ευχαριστούμε για τις πάντα ενδιαφέρουσες προτάσεις σου.
    Καλό Σαββατοκύριακο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χαίρομαι, Μαρίνα, με με κατατάσσεις σε ανάλογη θέση με τις cine προτάσεις του Γιάννη. Διαβάζω αρκετά, γράφω όμως, μόνο για εκείνα τα βιβλία, που τα ίδια με παρακινούν να πω κάτι παραπάνω. Συγκεντρωμένες όλες οι Βιβλιοαναγνώσεις μου, εδώ: https://diakovasilisvasileios.blogspot.com/p/blog-page_1.html
    Την Καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλησπέρα και Καλό σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όλα τα σχόλια σας με χαροποιούν και τυγχάνουν απάντησης.

Νάρκισσος, ο μυθικός ωραιοπαθής!

    « Αυτός που ερωτεύεται τον εαυτό του δεν θα έχει αντίπαλους ».  -Βενιαμίν Φραγκλίνος Ο Νάρκισσος είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας της...